uitgelezen plek om het te hebben over geloven, verbondenheid en verbeelding. In de hal staat een mobiel, een in elkaar geknutseld voertuig met allerlei antennes. In die constructie integreerde Mambocito Mio de instrumenten. De mobiel is volgestouwd met kartonnen dozen, de ‘voorraadkasten’ vol gebroken dromen.
“WAT ZIJN JE DROMEN? WAT WENS JE?”
“Wat zijn je dromen? Wat wens je?” Nog voor de voorstelling krijgen alle kinderen en ouders deze vragen op een ludieke manier voorgeschoteld. Een vernuftig systeem zorgt er nadien voor dat aan de hand van al deze verzamelde dromen er zich een unieke, want telkens andere, voorstelling ontrolt. Elke voorstelling hangt immers af van de antwoorden van het publiek. Door improvisatie en interactie met de toeschouwers, krijgt Gebroken Dromen een persoonlijk, intiem karakter. Of zoals cultuursite Cobra.be het verwoordt: “Elke voorstelling is dan ook een tikkeltje anders. Improvisatie en vastgelegde scènes smelten mooi samen in een stuk dat door locatie en scenografie onze verbeelding prikkelt en ons geloof in magie even aanwakkert.” Gebroken dromen lijmen Het doel is om de gebroken dromen te lijmen, en dat doet Mambocito Mio door middel van muziek. Uiteraard lijm je dromen niet zoals snippers papier of een vaas die uit je handen is geglipt. Zoals het ook niet kan dat een speci-
fieke droom kan gelijmd worden door dat ene, specifieke lied. “De personages kan je de ‘lijmers van de gebroken dromen’ noemen”, zo klinkt het bij Johan De Smet. “Naïef, natuurlijk, want iedereen weet dat deze dromen niet te lijmen zijn. Het gaat om het engagement, om de poging tot – en dat heeft iets hilarisch én iets tragisch. Het gaat ook om verbondenheid, want als je merkt dat iedereen in de zaal wel een gefnuikte droom heeft, dan schept dit een band. Voor mij gaat deze voorstelling niet alleen over het koesteren of nastreven, maar ook over het loslaten van dromen, zeker als ze niet zijn uitgekomen. Het besef een droom niet te kunnen realiseren en de wetenschap dat je moet loslaten, kan een grote kracht genereren. Het kan werken als een remedie tegen bitterheid en frustratie. Er is de tragiek van de gebroken droom, en de tragiek van het loslaten van die droom. Beide ‘tragedies’ zijn schoon en louterend, en alle twee komen ze in de voorstelling aan bod. Er is amper een grens tussen performers en toeschouwers. We betrekken de toeschouwers nauw bij wat zich op scène afspeelt. Zo polsen we bijvoorbeeld naar hun gebroken dromen. We stellen hen de vraag: wat als jouw gebroken dromen toch kunnen gerealiseerd worden? Of: hoe ga je om met het feit dat je droom niet te realiseren is?”
INFO Gebroken Dromen Kopergietery en Mambocito Mio zaterdag 6 juni 2015 om 16.00 en 20.00 u. zondag 7 juni 2015 om 14.00 en 17.00 u. Festivalhal Donkmeer, Berlare
13