Eén van onze buurmannen is zo’n kerel die nog buiten aan zijn huis gaat zitten, op zo’n plastieken
stoeltje, om de buurt in de gaten te houden. Bij ons hoeft er geen politie te patrouilleren,
alles is volledig onder controle. Hij weet perfect wanneer de andere mensen in de straat de
vuilnisbakken buitenzetten en kan je ongetwijfeld vertellen op welk moment de postbode op een
gemiddelde dag langskomt of wie er buitensporig veel pakjes aan huis laat leveren. Of wiens
partner er stiekem bezoek krijgt als de heer of dame des huizes uit werken is, wie weet. Wat mij
opvalt, is dat hij buiten zijn plastieken stoel geen andere hulpmiddelen voorziet. Enkel zijn jassen
lijken wel met de week dikker te worden, het is herfst voor iedereen.