кітап жаздырады. Сондай-ақ, кеше райком секретары болған, ұжымшар басқарған шалдар да «мен керемет болдым» деп бұрқыратып жазып (жазғызып) жатыр. Ондай кітаптар өте көп. Оның көркем әдебиетке еш қатысы жоқ. Ал енді нағыз әдебиетке, нағыз композиторлар мен ақын-жазушыларға келсек, әлі іліп алар ештеңе жоқ. Өйткені, жұрт қызығып оқитын мықты роман өзінен-өзі тумайды. Бұл ретте талант та аз. Дарын иесіне жағдай жасау, ынталандыру керек. Мысалы, кесек және құнды роман жазу үшін бес-алты жыл, одан да көп уақыт отыруың керек. Бәрін ұмытып, сенің ойыңда тек қана сол дүние болу керек. Оны жағдайың болса ғана істей аласың. Ал біздің жазушыларымыз бен композиторларымыз жазған дүниелеріне мардымды қаламақы алмайды. Әлі есімде, аспирант боп жүргенімде, 1957 жылы Е.Бекмахановтың Қазақстанның Ресейге қосылуы туралы 40 баспа табақтай кітабы басылып шықты. Соған ол қырық мың рубль қаламақы алды. Ол бес
20