column
rené van der kroon
Hardeb*llen O
nlangs was ik op vakantie in Italië, in Toscane om precies te zijn. Op weg naar zomerhuis met zwembad passeerden we een plaatsnaambord, dat me deed besluiten vol op de rem te trappen en mijn vriendin te instrueren een foto te maken. Poggibonsi bleek een industriestadje van niks te zijn, maar ik zal de plek nooit meer vergeten. Noem het een tic, noem het beroepsdeformatie, maar ik heb iets met bijzondere namen. Ik heb het dan niet over bepaalde ‘acteurs’ die kiezen voor een artiestennaam als Ben Dover of Seymore Butts, en schitteren in kaskrakers als In Diana Jones. Mijn fascinatie gaat uit naar de onbedoeld opvallende benaming van plaats, persoon of product. Vroeger moest ik grinniken toen mijn broer naar de disco ging in Lopik. En ik heb lang gedacht dat Sexbierum een verzonnen gehucht was. Lake Titicaca kende ik alleen uit een aflevering van Beavis and Butt-Head; pas in Peru ontdekte ik dat het het hoogst bevaarbare meer ter wereld is. En in Zuid-Afrika zijn de sporen van de Nederlandse aanwezigheid (helaas) nog steeds aanwezig, maar toch kon ik bij het stadje Graskop een glimlach niet onderdrukken. Een paar maanden geleden moest een
Amerikaanse politicus noodgedwongen aftreden nadat hij foto’s van zichzelf in boxershort via Twitter had verspreid. Zijn naam: Anthony Weiner. Je kunt het journalisten ook te makkelijk maken. Maar dichter bij huis valt er ook genoeg te lachen. Je maakt Nederlandstalige volksmuziek en luistert naar de naam Frans Duijts. Of wat te denken van Schindler Liften uit Den Haag, of de rolstoelen van de Rotterdamse firma Beenhakker? Je verzint het niet, en dat maakt het juist zo speciaal. Mijn favoriete straat in Utrecht is dan ook de Hardebollenstraat, en niet vanwege de reden die veel andere mannen zullen geven. Zelden zag ik zo’n mooie vlag om de delicate lading in deze straat te dekken. Mocht je zelf nog op vakantie gaan en een postzegel kunnen missen, dan weet je me bij deze te vinden. Ik kijk uit naar de dag dat er een ouderwetse ansichtkaart met Groeten uit Darmstadt of Slettestrand op de mat valt. <
‘Zelden zag ik zo’n mooie vlag om de delicate lading’
bio
René van der Kroon (31)
is copywriter bij een reclamebureau. Zijn vrije tijd vult hij met sporten, lezen, het maken van flauwe woordgrappen en zich voorbereiden op een serieus leven. Reageren? rene@nl30.nl
advertentie
6 | nl30
NL30_18p06.indd 6
| www.nl30.nl |
30-08-2011 16:20:44