Poepend is ieder mens gelijk. Allemaal moeten we bij gebrek aan een wc door de knieën. Makkelijk zat zou je denken, maar het tegendeel is waar. Verantwoord poepen in de natuur, waarbij je de sporen van je behoeften niet tentoonspreidt aan anderen, is bij de meeste bergsporters geen vanzelfsprekendheid.
Wat kan er mis gaan?
Zelfs als je wel nadenkt voor je uiteindelijk je broek laat zakken, ligt het gevaar op de loer. Een greep van wat er zoal mis kan gaan: je poept in of bij een beek waaruit anderen drinken; die anderen worden daar ziek van. Of je verbrandt het wc-papier en veroorzaakt een bosbrand. In droge gebieden zoals de Calanques kunnen vele hectaren land op die manier in een mum van tijd afbranden.
de buurt van beekjes. Neem het wc-papier in een afgesloten zakje weer mee naar het dal. • Neem alles mee. Je poept in een zak, die doe je in een waterdichte zak, ton of poop tube en die neem je weer mee naar het dal. Daar lever je het spul in bij een depot voor chemische toiletten. • Gebruik geen wc-papier maar de natuur voor het afvegen: mos, zachte stenen, bladeren, sneeuw of een combinatie van bovenstaande. Zorg voor voldoende voorraad, want het is minder efficiënt dan wc-papier. • Poep en plas niet in de buurt van de instap van een klimroute. Ik heb een klimmer wel eens gedachteloos zien plassen tegen de naam van de klimroute, alsof het zo’n nepvlieg in een urinoir was. Zo te ruiken was hij niet de eerste.
Hel s is de st n al bezet. Eronder ligt n drol van iemand anders Je kunt ook jezelf in gevaar brengen: het is meer dan eens voorgekomen dat een klimmer zijn balans verloor toen hij zijn broek liet zakken. Zo viel mijn broer eens in een ondiepe gletsjerspleet toen hij zenuwachtig op zoek was naar een goede plek.
spectaculair. In de nationale parken van Australië en de VS zijn de zogenaamde poop tubes in zwang: pvc-buizen met zelfgefabriceerd hang-en-sluitwerk: goedkoop en doeltreffend.
Een voorbeeld van collectief falen: een prachtige alpiene omgeving krijgt het karakter van een openbare latrine bij een festivalterrein. Ooit was het er schoon, tot op een dag rommel en poep bleef liggen en de bezoekers onverschillig werden. Een neerwaartse spiraal.
Etiquette
Hoe wel?
Georganiseerde poep- en plasfaciliteiten bij hutjes of langs routes helpen om de bergen schoon te houden. En omdat je niet overal wc’s kunt neerzetten, moeten klimmers en wandelaars worden doordrongen van een toiletetiquette in de bergen. Je behoefte doen in de bergen kan nogal een project zijn. Voor mannen is plassen vrij gemakkelijk: zoek een goeie boom, niet te dicht bij het pad, zoek een gletsjerspleet of plas het dal in. Pas wel op voor de afgrond! Bij vrouwen moet de broek naar beneden.
Je bent niet afhankelijk van lokale faciliteiten om verantwoord naar de wc te gaan. Het is ook niet overdreven om voorbereid op stap te gaan, neem om te beginnen eens een afsluitbaar zakje mee, en eventueel een schepje. Niemand hoeft meteen de puurheid van de natuur te bezingen en onderwijl zijn billen af te vegen met brandnetels. Het vergt één extra handeling of een beetje voorbereiding, wellicht geïnspireerd door sommige tips. Dat scheelt al een hoop.
Er zijn verschillende mogelijkheden om tevreden en milieuvriendelijk je behoefte te doen: • Ga voordat je op pad gaat, naar de wc. Ook als je denkt dat je (nog) niet hoeft. • Kies een plek met een ‘vaste’ bodem, waar geen water langs loopt. • Poep in een kuil, die je later weer dichtgooit. Neem een schepje mee en blijf uit HOOGTELIJN 4-2014 |
27