TOORTS
9
Uit de vereniging
Een beter milieu — begint dat bij jezelf? Tekst: Hester Schaaf Foto’s: privé-archief Esle en Isa
Demonstreren, laten zien waar je voor staat, heeft zin, vinden Nivonners. In november liep er een Nivonblok mee bij de landelijke klimaatdemonstratie in Amsterdam. Ook onder jonge Nivonners is activisme springlevend. Esle en Isa vertellen over hun motivatie.
“Toegankelijkheid is een recht, geen luxe” Op haar zestiende liep Esle voor het eerst mee in een kraakdemonstraties, in de tijd dat de wet kraak- en leegstand werd opgesteld, om het woonrecht voor krakers te behouden. Zo rolde ze in het activisme. “Ik maak me nu hard voor de antiracismebeweging, al vind ik niet dat ik, als witte vrouw, daar een boegbeeld voor moet zijn. Daarnaast doe ik veel aan milieuactivisme. Er speelt veel rond chemiebedrijf Chemours, in Dordrecht, waar ik woon. Zij dumpen de schadelijke stof GenX in het water, daar hebben we met banners tegen geprotesteerd bij de Dordrecht Pride - een beetje controversieel, want Chemours was de hoofdsponsor- en Wantijpop. Bij een optreden van Merol hebben we helemaal vooraan een banner uitgerold waardoor niemand meer iets kon zien. Toen heeft de security ons weggestuurd. Verder loop ik mee in klimaatdemonstraties en in de Women’s March. Wat ik aan die laatste heel fijn vind, is dat het echt inclusief is. Dus het streven is niet dat alle witte, hoogopgeleide vrouwen een goede baan hebben, maar dat het pas klaar is als iederéén gelijke kansen heeft. Inclusiviteit komt steeds meer naar voren bij demonstraties en verdient echt aandacht. Dat gaat om bijvoorbeeld inclusief taalgebruik, maar ook over de toegankelijkheid van een locatie voor mindervaliden. Zo is een park niet prettig voor rolstoelgebruikers. Verder: zorg voor diverse sprekers; zorg voor toegankelijkheid, dat je bijvoorbeeld online kunt meekijken of dat er een gebarentolk aanwezig is. Het idee heerst dat toegankelijkheid een luxe is, terwijl het een recht is. Dat is bizar.
Ik weeg mijn keuzes af. Ik zeg niet altijd overal wat van, maar als ik ergens niet achter sta, maak ik er geen gebruik van. Als ik een zwarte piet in een etalage zie, ga ik niet naar binnen. Of als mijn favoriete restaurant zegt: ‘Die corona QR-code, daar doen we niet aan mee’, dan ga ik daar, met pijn in mijn hart, niet naar binnen. Maar dat is puur persoonlijk. Het zet geen zoden aan de dijk, maar ík voel me er beter bij als ik mijn geld er niet heen breng. Een heel systeem verander je niet door veganistisch te eten of ervoor te kiezen niet te vliegen. Zelfs niet als al mijn vrienden en familie hetzelfde zouden doen. ‘Een beter milieu begint bij jezelf’ klopt niet, het begint bij de grote bedrijven. Daar zou je boos naar moeten kijken, in plaats van naar elkaar. Je moet een beetje mild zijn voor elkaar, en voor jezelf. Tip voor Nivon: Alle toiletten zijn m/v. Terwijl er volgens mij geen Nivonmensen die daar waarde aan hechten. Als je dat afschaft heeft niemand het gevoel dat-ie ergens is waar hij niet mag zijn. Bij JUMP bijvoorbeeld hebben we meerdere gemengde tenten: zo kunnen kinderen kiezen waar ze zich thuisvoelen, ongeacht of dat jongens, meisjes of mensen daarbuiten zijn. Op kampen van JUMP eten we al drie jaar vegetarisch. Dan ben je toegankelijk voor iedereen die een bepaald dier niet mag of wil eten. Maar bij veel Nivonbijeenkomsten wordt er nog veel vlees gegeten. Ik denk dat het een eenvoudige aanpassing is om te zeggen: ‘Wij geven bij Nivon, als natuurorganisatie, geen geld meer uit aan vlees.’ Esle Schrauwen (29 jaar) is begeleider bij JUMP en welzijnswerker.•
“Het gaat om onze toekomst” “Volgens mij is het grootste probleem van deze tijd de klimaatcrisis. Ik zet mij in voor klimaatgerechtigheid sinds 2019; dit was het begin van mijn activistenbestaan. Ik had erover gelezen op social media en dacht: ‘Dit vind ik belangrijk.’ Toen ben ik met wat vrienden naar de grote Klimaat-
mars in Den Haag gegaan. Ik zit nu bij verschillende organisaties die zich inzetten voor het klimaat, zoals Extinction Rebellion en MBO for Climate. Laatstgenoemde heb ik dit jaar met een vriend en wat andere mensen opgericht en daar ben ik nu het actiefst mee bezig. Om meer bekendheid te krijgen en om ervoor te zorgen dat meer MBO’ers zich inzetten voor het klimaat, gaan we bijvoorbeeld naar conferenties en zoeken we contact met docenten op MBO’S. Laatst waren we bij het MBO Green ConFest in Lelystad, waar MBO’ers heen kwamen die een groenproject op school hadden gedaan. Ook doe ik mee aan acties van Extinction Rebellion; een organisatie die zich met non-violent acties inzet voor het klimaat. Om de overheid wakker te schudden en ervoor te zorgen dat zij actie gaat ondernemen. Een maand geleden zat ik bijvoorbeeld nog op een kruispunt in Den Haag voor het Ministerie van Economische zaken en Klimaat. Ik heb wel vrienden die zich niet zo inzetten als ik doe, maar voor zover ik weet vinden ze het allemaal goed wat ik doe. Ik zou het moeilijk vinden als zij het er totaal niet mee eens zouden zijn. Het onderwerp is voor mij heel belangrijk, sinds ik weet dat de klimaatcrisis bestaat ben ik er constant mee bezig. Dat zou eigenlijk iedereen van mijn generatie moeten doen. Het gaat over onze toekomst op deze aarde. Mijn moeder is ook actief klimaatactivist, daar ben ik heel dankbaar voor. Ik ken genoeg mensen van wie de ouders het totaal niet met ze eens zijn over dit onderwerp. Tip voor Nivon: Aan Nivonners zou ik willen meegeven: kom ook zelf in actie! Als je hiervoor niet de straat op wil, mobiliseer dan andere mensen om dit te doen of op een andere manier in actie te komen. Ze zeggen vaak ‘begin bij jezelf’. Dit kan door bijvoorbeeld minder of geen vlees te eten en je afval te scheiden. Stap over naar een groene bank, zoals ASN of Triodos. En het allerbelangrijkste, naar mijn mening: koop kleding tweedehands en niet alles nieuw (fast fashion). Isa Opheikens (20 jaar) is begeleider bij JUMP en loopt stage als onderwijsassistent op een vrije school.•
