μεμονωμένα σε ένα αρχιτεκτονικό έργο, είτε σε μια γειτονιά ή μια πόλη. Η
ύπαρξη
ταυτότητας
επιτρέπει
στο
υποκείμενο
να
δημιουργήσει σχέσεις ταύτισης. Επιδιώκει ο άνθρωπος την ταύτιση του με τον τόπο. Ο συγκεκριμένος χαρακτήρας που διακατέχει τον κάθε τόπο δίνει τη δυνατότητα για ταύτιση. Και μόνο όταν ο άνθρωπος ταυτίζεται με το περιβάλλον του, όταν δηλαδή νιώθει ότι το περιβάλλον που βιώνει έχει κάποιο νόημα για αυτόν ,τότε αποκτά υπαρξιακό έρεισμα. Ο άνθρωπος συνδέετε με τον τόπο σε σημείο τέτοιο που o τόπος αποτελεί στοιχείο που τον χαρακτηρίζει και τον ακολουθεί. Η υποκειμενική αίσθηση του εαυτού διαμορφώνεται όχι μόνο από τις σχέσεις μας με τους άλλους, αλλά και από τη σχέση μας με το φυσικό και υλικό δομημένο περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε, ικανοποιώντας ψυχολογικές μας ανάγκες(Σ. Χτούρης, Α. Ζήση, 2012: 100). Αναγνωρίζουμε ανθρώπινης
λοιπόν, ύπαρξης
προσανατολισμός
και
ότι
πρωταρχικές
μέσα η
στον
δυνατότητα
ανάγκες
κόσμο ταύτισης
είναι
της ο
καθώς
ικανοποιούν τη συναισθηματική ασφάλεια και την αίσθηση του ανήκειν. Η ταύτιση αποτελεί τη βάση της αίσθησης του ανήκειν και ο προσανατολισμός δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναγνωρίσει τη θέση του στον κόσμο, να ορίσει το εδώ και το εκεί, να κινηθεί προς τα κάπου, να ανακαλύψει, να εξελιχθεί. Δυο ψυχολογικές-νοητικές λειτουργίες που αποτελούν μέρος μιας ενιαίας σχέσης που συντελεί στην ουσιαστική έννοια της [51]