OKRUCHY HISTORII w nas nie ustawała, modlono się i przed Ołtarze słano błagania , byś Ojczyznę i Wolność racz nam wrócił Panie. Niebiosa te Błagalne głosy słyszały i na Piotrową Stolicę -syna z ziemi polskiej wybrano. I wtenczas w narodzie zrodziła się Nadzieja z zstąpił Duch Twój i odnowił oblicze ziemi-tej ziemi...! Dziać się zaczęło coś dobrego w Polsce i Europie a Ludowa Władza w tym się trochę pogubiła „Solidarność „się zrodziła struktury i pomysły już miała i do objęcia Władzy się przymierzała i ta upragniona rzeczywistość wreszcie się stała, skrywana karta Historii Narodu :Sybir, Golgota Wschodu, Nieludzka Ziemia, Katyń, Miednoje, te tajemnice ujrzały światło prawdy tej tragedii ,jak i też ilu to ludzi UB uszczęśliwiło? Po Kościołach wdzięczne „TE DEUM „śpiewano i przed Ołtarze zanoszono dziękczynienia za zwróconą i Wolną Polskę -Dzięki Ci Boże nasz i Panie! Jeszcze tych pierwszych sybiraków było i nas cośmy w 1946 powrócili pragnęliśmy „Tamte Dni” ożywić i w 1988 r. reaktywowano Związek Sybiraków i by znowu powróciły szeregi do „Marsza Sybiraków” Ta wieść lotem błyskawicy rozlała się po kraju i świecie i poczęły powstawać Koła i Oddziały Sybiraków i skąd ta wiara się brała? Że w Wielkopolsce wiele Kół powstało np.: Koło w Kostrzynie z inicjatywy, śp. Pana Edwarda Wiejaka i jako pierwszego Prezesa i sybiraków ze Środy, Wrześni, Swarzędza, Kostrzyna i Nekli. A melodia i słowa Marsza Sybiraków w Polskę leci. … I myśmy szli i szli dziesiątkowani, choć zdradą pragnął nas podzielić wróg... I przez Ludową przeszliśmy-niepokonani, Aż Wolną Polskę raczył wrócić Bóg !!! I chociaż już życie pomału z nas ucieka i szykujemy się na drugą stronę, ale jeszcze trochę ducha w sobie mamy i do „Sybirackiego Marsza” jakoś radę damy i przekazujemy Historii i pokoleniu pamięć Golgoty Wschodu i Tamtych Dni. Patrzymy w przyszłość dumnie i z ufnością że pamięć o losach sybiraków w narodzie polskim nie zaginie. Przekazujemy ją w sybirackich znakach pamięci których wiele powstało w kraju i za granicą: skwery, place, ulice, ronda, Szkoły z imieniem Sybir.
P
Pomniki i Głazy Sybirackie w miejscach publicznych i przy Kościołach np.: tu w Nekli jest „Głaz Sybiru” przy Rondzie Zesłańców Sybiru z napisem ...Polskim Męczennikom Zesłańcom Sybiru ...-Rodacy. Zostało też napisanych wiele książek i wspomnień, wierszy, pieśni- a w nich nasz ból ,rozpacz i tęsknota nasz tułaczy los i łzy pisane sercem i duszą. Niech to nasze 90 -lecie Związku Sybiraków i 30 -to lecie jego reaktywowania będzie tym historycznym dodatkiem do tak wspaniałego Jubileuszu 100-lecia Niepodległości naszej Najjaśniejszej Rzeczypospolitej Polski. Bądźmy dumni z naszej Ojczyzny i jej wyzwolicieli po123 latach niewoli jak i też z okupacji niemieckiej i radzieckiej, za dziadów, ojców i synów którzy wyrośli z polskiej krwi i którzy później tą krew przelali byśmy wolni byli ”Wolność nigdy nie jest dana - trzeba stale o nią zabiegać” Niech tym wielkim naszym darem tego Jubieleuszu 100-lecia będzie zgoda w narodzie ,a zwaśnione dłonie będą w serdecznym, braterskim uścisku i wspólnym marszu a nasze serca niech biją wspólnym rytmem ...Tobie Polsko -Kraju Kochany - Ojczyzno nasza... Drodzy Rodacy- mieszkańcy Nekielskiej Gminy z serdecznym Apelem i Prośbą zapraszam Was na wspólny Sybiracki Marsz w dniu 15 Września 2018r.na godz.16,30 na Mszę Św. do Kościoła w Nekli w intencji sybiraków i 100-lecia Ojczyzny ,po Mszy przemarsz pod Głaz Sybiru przy naszym Rondzie Zesłańców Sybiru na dalszą Patriotyczną Uroczystość. Gorąco zapraszam Organizacje Społeczne, Harcerzy o zaszczycenie swą obecnością oraz Szkoły na lekcje Patriotyzmu(może z wierszykiem lub piosenką). Mile też będą widziane Poczty Sztandarowe, jak i też zapraszam Nekielskie Społeczeństwo - bądźcie z nami w tym dniu Rodacy i uczcijmy pamięć bohaterów naszej Ojczyzny i ludzi którym Polska była życiem i nadrzędnym celem. Tobie Polsko Cześć ! i Chwała ! Ześ nam Zmartwychstała ! Serdecznie pozdrawiam społeczeństwo nekielskie i życzę wszystkiego dobrego z okazji Jubileuszu 100-lecia Niepodległości Ojczyzny w imieniu Sybiraków i własnym. Czesław Szalaty
Michał Kubiak (1892- )
rzedstawiam życiorys jednego z powstańców urodzonych na Nekielskiej Ziemi. Nie brał co prawda udziału w działaniach nekielskiego oddziału, jednak czynnie wsparł Powstanie Wielkopolskie w oddziałach pobiedziskim i poznańskim. Status materialny powstańców nie był wysoki. Nękały ich lub ich rodziny choroby. Stąd często pojawiały się prośby do Państwa Polskiego o wsparcie materialne. Pamiętajmy o nich, bohaterach czasu wyzwolenia. Michał Pawełczyk
Michał Kubiak (1892 - )
Urodził się w dniu 3.09.1892 r. w Gąsiorowie jako syn Szczepana i Antoniny z domu Roszyk. Od ukończonego szóstego roku życia uczęszczał do czteroklasowej Szkoły Powszechnej w Stęszewku pow. Poznań, a po ukończonej szkoły aż do służby wojskowej pracował w gospodarstwie rolnym rodziców. W dniu 15.10.1913 r. został pobrany do Armii Niemieckiej, w której służył do 3.12.1918 r. Po powrocie z wojny 28.12.1918 r. wstąpił jako ochotnik do formującego się oddziału powstańczego w Pobiedziskach pod dowództwem Stanisława Czerwińskiego. Brał udział w Powstaniu Wlkp. zaczynając od rozbrajania Niemców w okolicy Pobiedzisk. W styczniu 1919 r. brał udział w walkach pod Rynarzewem i Żninem do końca powstania 18 lutego 1919 r. Następnie został wcielony w dniu 20 lutego 1919 r. do 14. Pułku Artylerii Polnej w Poznaniu przy ul. Solnej. Tam służył do 10.10.1919 r. gdy został bezterminowo zdemobilizowany w stopniu plutonowego. Mieszkał w Pobiedziskach. Został zatrudniony jako pracownik Poczty Polskiej od 1 listopada 1919 r. do 31 lipca 1954 r. Mieszkał w Pobiedziskach przy ul. Zielonej. Zweryfikowany 18.06.1936 r. przez Zarząd Główny Związku Powstańców Wielkopolskich pod numerem 18619 Koło Pobiedziska. Posiadał zaświadczenie Biura Historycznego Dowództwa Okręgu Korpusu VII Poznań nr 276-I/10660/38 z 10.08.1938 r. oraz Dyplom Weryfikacyjny nr 3684 wydany przez Zarząd Główny Związku Powstańców Wlkp. w Poznaniu z okazji 30. lecia Powstania Wlkp. Odznaczony: Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 01.24-0.25 z dnia 24.01.1958 r. Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości. PRZEGLĄD
NEKIELSKI
lipiec 2018
Mój życiorys
Jako syn małorolnego Szczepana Kubiaka jego żony Antoniny z d. Roszyk urodziłem się 3 września 1892 r. w Gąsiorowie pow. Środa. Od ukończonego szóstego roku życia uczęszczałem do 4 klasowej Szkoły Powszechnej w Stęszewku pow. Poznań, po ukończonej szkoły aż do mej wojskowości byłem pomocny rodzicom w gospodarstwie rolnym. W dniu 15.10.1913 r. zaciągnięto mnie do niemieckiego wojska, gdzie służyłem do 3 grudnia 1918 r. W dniu 28.12.1918 r. wstąpiłem jako ochotnik do formującego się oddziału powstańczego w Pobiedziskach, pod dowództwem komendanta Stanisława Czerwińskiego. Brałem czynny udział z bronią w ręku w rozbrojeniu Niemców na tutejszym terenie. W styczniu 1919 r. brałem udział w walkach pod Rynarzewem i Żninem do 18 lutego 1919 r. W dniu 20 lutego 1919 r. zostałem wcielony do 14. Pułku Artylerii Polowej w Poznaniu, w którym służyłem do 10.10.1919 r. W dniu 1 listopada 1919 r. zgłosiłem się na pocztę w Pobiedziskach jako doręczyciel wiejski, gdzie pracowałem do 31 lipca 1954 r. Obecnie jestem na rencie starczej i pobierałem 507 zł. miesięcznie. Do partii należałem od roku 1947 r. do 1958 r. Z partii mnie zwolniono z powodu nie przyjścia dwa razy na zebranie partyjne, nie bacząc, że żonę mam już 9 lat chorą na cukrzycę, a obecnie leży rok czasu w łóżku i 80 procent nie widzi na oczy, którzy mogą potwierdzić szpitale i doktorzy. Pobiedziska 7.V.1963 r. Michał Kubiak STRONA 17