Ε ΚΚΛΗΣΙΑ
"µενα, όµως δεν απαντούν όχι µε στατιστικά στοιχεία, αλλά µε λίγα πνευµατικά λόγια για την στάση τους απέναντι σε θέµατα πνευµατικής φύσεως, τα οποία ναι µεν είναι δύσκολο να εκφραστούν σε ευθύ λόγο, αλλ' όµως δεν είναι τόσο δύσκολο να τα αγγίξει κανείς δίνοντας το στίγµα ενός άλλου ήθους που θα περιµέναµε. Το χαµηλό προφίλ του κ. Ιερωνύµου φάνηκε από την µέχρι τώρα άσκηση της σιωπής του κατά την άσκηση των ποιµαντικών καθηκόντων του και κατά την διάρκεια της δοκιµασίας του από ενδοεκκλησιαστικούς παράγοντες. Και αυτό συνέβη, επειδή επιθυµούσε να είναι πνευµατικός πατέρας περισσότερο και λιγώτερο ενιστάµενος θρησκευτικός ηγέτης . Νοιώθει κανείς να εµφορείται από το «φεύγε και σώζου» και όχι από το «διεκδίκησε το δικαίωµά σου», το οποίο τις περισσότερες φορές είναι αντιπνευµατικό. Η άσκηση της σιωπής στα χρόνια της διαποίµανσης της Μητρόπολής του τον βοήθησε στην εµβάθυνση σε τρία εξ ίσου σπουδαία εργαλεία πνευµατικής εργασίας: την θεολογική κατάρτιση, την γνώση των πραγµατικών αναγκών της Εκκλησίας και την επιλογή σωστών συνεργατών στην Μητρόπολή του. Υιοθέτησε και αγκάλιασε πλήθος θεολογικών και όχι µόνο συνεδρίων και άσκησε κατά καιρούς δηµιουργική κριτική σε αποφάσεις και κινήσεις στις οποίες προέβαινε ο µακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, µέσα σε πνεύµα που πρόδιδε γνώση της ορθόδοξης εκκλησιολογίας, αγάπη και πνεύµα οικοδοµής των πιστών. Κι όλα αυτά παράλληλα µε την προσπάθεια για ένα πλούσιο κοινωνικό έργο, που αναδεικνύει την αγωνία του για τον βιολογικά και ψυχικά και πνευµατικά πάσχοντα συνάνθρωπο. Στο έργο αυτό διαφαίνεται όχι η ικανότητά του να ορθώνει ιδρύµατα, αλλά η µαεστρία του να τα λειτουργεί µε τους κατάλληλους συνεργάτες, τους οποίους τοποθετεί στην κατάλληλη θέση. Μηχανικοί, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, ψυχίατροι, µοναχοί, µοναχές, συνεργάστηκαν στο έργο αυτό, αθόρυβα και ελεύθερα. 26
ΜΑΡΤΙΟΣ 2008
Βασικό εργαλείο η ελευθερία, που σηµαίνει ότι δεν πατρονάρισε το έργο των συνεργατών του από την στιγµή που είχε πάντα εµπιστοσύνη στο πρόσωπό τους, γεγονός το οποίο αποτελεί επίσης ένα δύσκολο σηµείο στις προσωπικότητες των σηµερινών µας επισκόπων. ∆εν τον ενδιέφερε να αγκαλιάσει τον ανθρώπινο πόνο απλά ανθρωπιστικά, αλλά θυσιαστικά. Είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο στον ενθρονιστήριο λόγο του από την αρχή διακήρυξε ότι δεν έχει να κάνει προγραµµατικές δηλώσεις , επειδή αυτές έχουν γίνει πάνω στον σταυρό από τον ίδιο τον Θεάνθρωπο. Μία τέτοια εικόνα επισκόπου είναι επόµενο όχι µόνο να εµπνέει τον λαό, αλλά και την ιντελλιγέντσια του τόπου, µε την οποία βρισκόταν πάντοτε σε διάλογo το πλούσιο επιστηµονικό και ερευνητικό του έργο έχει πάντοτε κάτι να πει, όχι από σε θέση απολογίας αλλά οµολογίας, πέρα από συναισθηµατισµούς και συνθηµατολογίες, µε την αρωγή κατάλληλων συνεργατών και µέσα σε ένα κλίµα απλότητας. Αναρωτιέται κανείς, αν ο νέος Αρχιεπίσκοπος, µε αυτά τα όπλα που διαθέτει η φαρέτρα του, θα µπορέσει απρόσκοπτα να φέρει εις πέρας το δύσκολο έργο του, έργο διαποίµανσης µιας προβληµατικής Αρχιεπισκοπής, µε συσσωρευµένο όγκο ανεπίλυτων θεµάτων, αντιµετώπισης ενός κράτους, µαθηµένου σε µία άλλη λογική ως προς την Εκκλησία και µιας σειράς συνεργατών µέσα στην Εκκλησία µε φρόνηµα κατεστηµένου. Είναι προφανές ότι ελλοχεύουν πολλοί κίνδυνοι και πειρασµοί, τους οποίους καλείται ο κ. Ιερώνυµος να υπερβεί. Ενδοεκκλησιαστικοί και εξωεκκλησιαστικοί παράγοντες είναι βέβαιο ότι θα τον πολεµήσουν. Ωστόσο, πιστεύουµε ότι η σύνεσή του και το ήθος του θα είναι καταλύτες σε ό,τι κι αν απειλήσει την συνέχιση αυτού του έργου, που διακονεί µέχρι σήµερα µέ θάρρος. Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνούµε το βιβλικό «αυτοί που υπηρετούν την σοφία προσφέρουν λατρεία στον Άγιο. Και αγαπάει ο Κύριος όσους την αγαπούν» (Σοφ. Σειρ. 4,14). ! Η Ν ΕΑ Π ΟΛΙΤΙΚΗ