Tożsamość Pracownia Alternatywnego Obrazowania by Nadia Issa

Pracownia Alternatywnego Obrazowania Prof. Włodzimierza Szymańskiego Wydział Sztuki Mediów w warszawskiej ASP

DOKTORANCI STUDENCI MAGDALENA BAŁDYGA SABINA BŁAŻEJOWSKA LAURA DYCZKO JOANNA GĘBAL wydział Grafiki

NADIA ISSA MARIA JANKOWSKA JULIA KARASIEWICZ JULIA KARŁOWSKA ANITA KUCHARCZYK EMILIA PARCZEWSKA STANISŁAW SZUMSKI TONI WINKLER Erazmus

Warszawa marzec 2015

Prof. Adam Myjak Rektor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie - jako jedna z wiodących uczelni w Polsce w obszarze szkolnictwa artystycznego - od początku swojego istnienia podejmuje współpracę z instytucjami kulturotwórczymi, zarówno w kraju jak i na świecie. Ponadto jest strukturą dynamicznie rozwijającą się, tworzącą nowe wydziały, m.in. Wydział Sztuki Mediów, cieszący się dużym zainteresowaniem wśród kandydatów na studia i odnoszący niemałe już sukcesy na polu artystycznym. Na uwagę zasługuje fakt podjęcia współpracy pomiędzy Pracownią Alternatywnego Obrazowania Profesora Włodzimierza Szymańskiego, znajdującą się na tym Wydziale, a Muzeum Mazowieckim i Muzeum Żydów Mazowieckich w Płocku, której efektem jest najnowsza wystawa zatytułowana „Tożsamość”. Realizują ją studenci studiów magisterskich i doktoranckich, swobodnie poruszający się w obszarze działań multimedialnych i intermedialnych. Prace ukazane na wystawie reprezentują różnorodne postawy twórcze: działania performatywne, wideo, instalacje, fotografie, sztukę odnoszącą się do przestrzeni miejskiej, przez co przekrojowo odzwierciedlają złożoność i różnorodność aktywności artystycznych, pozostający w zgodzie z indywidualną kreacją autorów, a równocześnie odnoszący się do tego, co w sztuce współczesne i aktualne. Wielowarstwowość i wielowymiarowość proponowanych rozwiązań wpisuje się tym samym w specyfikę Wydziału Sztuki Mediów. Zapraszam do oglądania wystawy. Academy of Fine Arts as one of the leading universities in the field of art education in Poland, since its inception cooperates with many institutions (museum, galleries) worldwide. An example to recall is the last series of events organized for the century of the Academy, topped with an exhibition “Art Everywhere” in Zacheta National Art Gallery. Dynamic development of the Academy is reflected in the creation of new departments, including the Department of Media Arts. Among multiple exhibitions and art projects, a cooperation worth mentioning is the one established between the Alternative Imaging Laboratory of Profesor Włodzimierz Szymański (Department of Media Arts) and the Mazovia Museum along with the Jewish Museum of Mazovia in Plock. The exhibition titled „Identity” was created by the PhD and master’s degree students, operating in the field of multimedia and intermedia activities. The work shows variety of artistic attitudes - performance, video, installations, photography and urban art. Multiple layers and dimensions of the presented work fit to the specificity of the Faculty of Media Arts. The project carried out together with the Museum allowed to create individual “identities”, following the exhibiting standards. The exhibition presents a complexity and variety of creations, which are in line with authors’ personalities, at the same time being a response to the current state of Art. I invite you to watch the show.

Identity as a problematic task

Just a cursory look at the shelves in the bookstores or libraries, on which humanistic sciences and social books are collected, is enough to note how often in the titles of these books, the concept of identity appears. It signals many problems we face not only in science, but above all in daily life. These problems take a form of pre-questions. So we ask, for example, the extent to which we decide on our own who we are, and to which external circumstances decide for us. How much is in other words – truth in the formula of Odo Marquard that assigned fate by the circumstances of birth, which relatively permanently defined the identity of our ancestors, that nowadays has been largely replaced by choice? So what if we chose a dream profession, since, for example, the neo-liberal capitalism has placed us probably permanently in the Prekariat position? We ask whether we feel embarrassed by the situation of “condemnation” by the choice of identity and whether it is associated with a severe sense of loss. Indeed - Zygmunt Bauman wrote – “while the identity loses social roots, which are giving it the character of something natural, predetermined and not subject to discussion,”identification “has become even more important for individuals, desperately looking for we ...”. In the world of forced systemic individualization and creativity living without a sense of belonging to a larger whole is not easy at all. We miss this “we” - the family, friends, group ... Even more - certainly in the favor of belonging to a smaller or larger community we would trade off some of what is intended to separate us from others and make us unique. We also frequently ask ourselves the extent to which our fragile, prone to injury, but also programmed for modifications body, determines our uniqueness. We ask ourselves whether and how our bodies cooperate with memory, and also the extent to which we expose ourselves to the gaze of strangers, and what such a confrontation - for us and for others – lead to. We fell concerned about the question whether - if there are still boundaries separating what is “own” from what is “foreign” identity composed of elements of different cultures can be cohesive. Or maybe you would have to throw away from the the “identity” dictionary the cohesion concept? Although the problems that lie behind seemingly neutral concept of identity are not -considering their abundance and confusion – easy to write about, even more much difficult is to express them, and analyze them by visual media and, in the modest range, by sound. Young artists who have decided to the deal with the problems implied by the “identity” concept, which is the main exhibition denominator, not only deserve attention but recognition.

Prof.

Anna Zeidler – Janiszewska

Tożsamość jako zadanie problematyczne

Wystarczy pobieżnie przyjrzeć się półkom, na których gromadzone są książki z zakresu nauk humanistyczno - społecznych w księgarniach lub bibliotekach, by zauważyć, jak często już w tytułach tych książek pojawia się pojęcie tożsamości. Sygnalizuje ono obszerną wiązkę problemów, z którymi zmagamy się nie tyleż w nauce, co przede wszystkim w codziennym życiu. Problemy te przybierają wstępnie formę pytań. Pytamy więc na przykład o to, w jakim stopniu sami decydujemy o tym, kim jesteśmy, a w jakim uczyniły to za nas okoliczności zewnętrzne. Ile jest – inaczej mówiąc - racji w formule Odo Marquarda, że przypisany przez okoliczności urodzenia los, który stosunkowo trwale określał tożsamość naszych przodków, został dziś w znacznej mierze zastąpiony przez wybór? Cóż z tego, że wybraliśmy wymarzony zawód, skoro na przykład neoliberalny kapitalizm usytuował nas –zapewne trwale – na pozycjach prekariuszy? Pytamy, czy przypadkiem nie odczuwamy jako kłopotliwej samej sytuacji „skazania” na wybór tożsamości i czy nie wiąże się z tym poczucie dotkliwej straty. Bowiem – pisał Zygmunt Bauman - „gdy tożsamość traci zakorzenienie społeczne, nadające jej charakter czegoś naturalnego, z góry ustalonego i niepodlegającego dyskusji, „utożsamianie” stało się jeszcze ważniejsze dla jednostek, rozpaczliwie poszukujących my…”. W świecie wymuszonej systemowo indywidualizacji i kreatywności obejść się bez poczucia przynależności do większej całości nie jest nam wcale łatwo. Tęsknimy za owym „my” – rodzinnym, przyjacielskim, grupowym… Co więcej - pewno na rzecz przynależności do mniejszych lub większych wspólnot poświęcilibyśmy część tego, co ma stanowić o naszej odrębności od innych i wyjątkowości. Zastanawiamy się też często w jakim stopniu o tej wyjątkowości decyduje nasze kruche wszak, podatne na zranienia, ale i za zaprogramowane modyfikacje, ciało. Pytamy o to, czy i jak nasze ciała współpracują z pamięcią, a także o to, w jakim stopniu sami wystawiamy się na cudze spojrzenia i co z takiej konfrontacji – dla nas i dla innych - wynika. Niepokoi nas też pytanie czy - jeśli istnieją jeszcze granice oddzielające to, co „własne” od tego, co „obce” – tożsamość złożona z elementów różnych kultur może być spójna. A może należałoby już wyrzucić z „tożsamościowego” słownika pojęcie spójności? Choć o problemach, które kryją się za pozornie neutralnym pojęciem tożsamości nie pisze się – zważywszy na ich obfitość i splątanie - łatwo, znacznie jednak trudniej wyrazić je i poddać analizie w mediach wizualnych i w skromniejszym zakresie, dźwięku. Próby młodych artystów, którzy postanowili zmierzyć się z problematyką implikowaną przez hasło stanowiące wspólny mianownik wystawy, zasługują więc nie tylko na uwagę ale i na uznanie.

Art itself cannot be taught, but craftsmanship can. Architects, painters, sculptors are all craftsmen in the original sense of the word. Thus it is a fundamental requirement of all artistic creativity that every student undergo a thorough training in the workshops of all branches of the crafts. Walter Gropius.

While working on the exhibition and sharing conversations with students, we came to the conclusion that the words of Gropius are crucial, especially at the start of artistic career. Not without a reason the Mazovian Museum in Plock (Art- Deco, Art -Nouveau), has become a challenge and a place where traditional art from the turn of the century, has a chance to meet with contemporary attitudes of young artists. Numerous conversations, both of the above-mentioned craftsmanship, as well as the concept of “Identity” resulted after months of intensive work on personal projects with an exhibition presented in the halls of temporary exhibitions at the Museum. From this place as a Professor of the Academy of Fine Arts in Warsaw I would like to thank the Director Leonard Sobieraj and Mazovian Museum in Plock for giving young artists this chance. It is a valuable experience, giving young artists the opportunity to show their work in a place with such exhibiting standards, as well as, a chance to confront their work with public at large. I wish to extend my sincere gratitude to the Rector of the Academy of Fine Arts Professor Adam Myjak for his help and support during our work on this project. Such initiatives allow to join in to the discourse about the place and purpose of contemporary art. The context of the craftsmanship value as quoted by an outstanding educator and artist Walter Gropius seems to be still current sentence not only for the young artists, but also for the Academy of Fine Arts as an institution, playing a key role in the education of future artists.

Yours sincerely Professor Włodzimierz Szymański and his students.

Prof. Włodzimierz Szymański Art itself cannot be taught, but craftsmanship can. Architects, painters, sculptors are all craftsmen in the original sense of the word. Thus it is a fundamental requirement of all artistic creativity that every student undergo a thorough training in the workshops of all branches of the crafts. Sztuki samej w sobie, nie można nauczyć, ale warsztatu tak. Architekci, malarze, rzeźbiarze wszyscy są przede wszystkim warsztatowcami w oryginalnym tego słowa znaczeniu. To jest fundalmentalny wymóg wszelkiej artystycznej kreatywności, drogi, którą każdy student musi przejść w trakcie studiowania różnych dziedzin sztuki. Walter Gropius.

W trakcie pracy nad wystawą i wspólnych rozmów ze studentami, doszliśmy do konkluzji, że słowa Gropiusa są kluczowe, szczególnie na początku drogi twórczej. Nie bez przyczyny więc Muzeum Mazowieckie w Płocku ( Art- Deco, secesji), stało się wyzwaniem i miejscem, gdzie tradycyjna sztuka z przełomu wieku, ma szansę spotkać się ze współczesnymi postawami młodych twórców. Liczne rozmowy, zarówno na temat wyżej wspomnianego warsztatu, jak i idei „Tożsamości” po półrocznej intensywnej pracy nad autorskimi projektami zaowocowały wystawą prezentowaną w salach wystaw czasowych w Muzeum. Z tego miejsca jako Profesor Akademii Sztuk Pięknych chciałbym podziękować Dyrektorowi Leonardowi Sobierajowi oraz Muzeum Mazowieckiemu w Płocku za danie młodym twórcom takiej szansy. Jest to cenne doświadczenie, dające młodym artystom możliwość pokazania prac w miejscu o takiej randze wystawienniczej jak i możliwość skonfrontowania ich twórczości z szerokim gronem odbiorców. Słowa podziękowania chciałbym skierować również do Rektora Akademii Sztuk Pięknych Profesora Adama Myjaka za pomoc i wsparcie w trakcie realizacji projektu. Takie przedsięwzięcia pozwalają na włączenie się w dyskurs o miejsce i cel sztuki współczesnej, a kontekst warsztatu cytowany przez wieloletniego wybitnego pedagoga i artystę Waltera Gropiusa wydaję się być wciąż aktualnym wskazaniem nie tylko dla młodego twórcy, ale także dla Akademii Sztuk Pięknych jako instytucji, pełniącej kluczową rolę w kształceniu przyszłych artystów.

Z wyrazami szacunku Prof. Włodzimierz Szymański wraz ze studentami

MAGDALENA BAŁDYGA Podejmuję próbę pokazania swojego wizerunku w sposób efemeryczny i fragmentaryczny, tym samym chcąc zachować pewien obszar prywatności tylko dla siebie. Do tego celu tworzę obiekt przestrzenny ze szkła akrylowego, który przypomina w swojej strukturze kryształ. Na module umieszczam fotografie, rysunki i grafiki, które przedstawiają starannie wyselekcjonowane fragmenty mojej tożsamości, chroniąc tym samym tak bardzo cenioną przeze mnie sferę prywatności. Konstrukcja rzeźby przypominająca skałę lub kryształ, jest formą, która chroni „ tożsamość, zamkniętą w sobie, skrytą”. The author attempts to depict her image in ephemeral and fragmentary way, thereby wanting to preserve a part of privacy area for herself. For this purpose she creates a spacial object made of acrylic glass, which resembles crystal in it’s structure. On the module she places photographs, drawings and graphics, that depict carefully selected fragments of her identity, thus protecting the privacy, so highly valued by the author. design sculpture, reminiscent of rock or crystal, writes the author, is a form that protects the „introverted and hidden identity”. Technika realizacji: \ Technical description: „Tożsamość”,2015, fotografie, plexi, 95x70 cm. \ „Identity”,2015, photographs, plexi-glass, 95x70 cm.

SABINA BŁAŻJOWSKA W swojej pracy pragnę zwrócić uwagę widza na różnorodność kulturową, religijną i społeczną, która ma według mnie prawo współistnieć. Wychodzę od idei Rytuału Przejścia, odnosząc to zjawisko do sfery osobistej, zaznaczając tym samym siebie jako indywidualną jednostkę, tworząc własny rytuał przejścia. W swojej pracy używam własnego ciała jako najważniejszego narzędzia ekspresji artystycznej. Sięgam również po powszechnie znane symbole, znaki, gesty, które mogą być sygnałem do dyskusji o wolności i które składają się na bardzo osobisty i emocjonalny obraz tożsamości . The author in her work is drawing the viewer’s attention to cultural, religious and social diversity, that has ,according to her,the right to coexist. Coming from the idea of a Rite of Passage, relating this phenomenon to personal sphere, thereby defining herself as an individual unit, she creates her own Rite of Passage. In her work she uses her own body as the most important tool of artistic expression. She is also reaching for currently known symbols, signs, gestures, which can be a start-up topic for the discussion of freedom, and that are forming very personal and emotional image of author’s identity. Technika realizacji: \ Technical description: „Wolność- nie tylko moja przestrzeń”, 2014, video: 2’44. \ „Freedom- not only my space”, 2014, video: 2’44.

LAURA DYCZKO Tożsamość w naukach społecznych jest pojęciem wieloznacznym. Można ją ujmować w kategoriach psychologicznych, socjologicznych i kulturowych. Rozumiana jest jako tożsamość jednostki, grupy społecznej lub zbiorowości. Moja Tożsamość , to przede wszystkim tożsamość osobista, a projekt „Portret rodzinny” pozwala określić siebie samą, to kim jestem i skąd się wywodzę. Uświadamiam odbiorcy przynależność do niepowtarzalnej grupy, z którą łączy mnie takie, a nie inne nazwisko ( do wartości jaką jest dla mnie rodzina). Ta konkretna struktura współkształtuje moje „ja”. W jej ramach członkowie realizują swoje potrzeby emocjonalno- intelektualne zarówno wewnątrz rodziny, jak i poza nią. The concept of identity in social science is equivocal. It can be considered in psychological, sociological and cultural terms. It can be defined as the identity of the individual, social group or community. The identity of the author is primarily a “personal identity”. “Family Portrait” allows her to identify herself, who she is, and where she originates from. She brings the viewer attention to belongingness to a unique group that connects him to such, and not other surname (the value of which is family for the author). This particular structure co shapes her “I”. Under it’s framework, members realize their emotional-intellectual needs, both within the family and beyond. Technika realizacji: \ Technical description: „Portret Rodzinny”; 2014, gips, 50x100 cm \“ Family Portrait” , 2014, gypsum, 50x100 cm

JOANNA GĘBAL - wydział Grafiki Prof. Błażej Ostoja Lniski Atlas Antyanatomiczny powstał jako projekt dyplomowy w pracowni Projektowania Książki i Ilustracji. Jest to książka obrazkowa, będąca humorystyczną i refleksyjną podróżą przez ludzkie ciało. Obraz człowieka budowany jest na podstawie krótkich historii wynikających z przejawów cielesności. Kolejne narządy prezentowane są w sposób anatomiczny, jak również symboliczny i utylitarny. Proste formy, powtórzenia i rytmy pozwalają na odczucie podstawowych aspektów własnej cielesności. The Antyanatomical Atlas was created as a graduation project in the workshop of Book Design and Illustration. This picture book is a humorous and reflective journey through the human body. Image of a human is built on the basis of short stories arising from manifestations of carnality. Further organs are presented in anatomical way, as well as, symbolic and utilitarian. Simple forms, repetitions and rhythms allow the viewer to feel fundamental aspects of their own carnality. Technika realizacji: \ Technical description: Antyanatomical Atlas, format 20x20cm, hand-sewn and binded, digital printing, hardcover. \ Atlas Antyanatomiczny, format 20x20cm, ręcznie szyta i oprawiana, wydruk cyfrowy, oprawa twarda.

NADIA ISSA Projekt zakłada stworzenie instalacji przestrzennej odwołującej się do formy klocków dla dzieci, które często występują w kształcie kubików. Takie ukształtowanie obiektu stwarza możliwość interpretacji pojęcia tożsamości jako zbioru sytuacji, emocji, rytuałów, które składają się na finalny obraz jednostki. Manipulacja odległością pomiędzy poszczególnymi modułami umożliwia sterowanie uwagą widzą jest próbą interpretacji obrazu fotograficznego za pomocą formy przestrzennej. Wielkoformatowe fotografie umieszczone na poszczególnych elewacjach sześcianu mogą być układane w różnych konfiguracjach, tworząc tym samym obiekt odwołujący się do skojarzeń i percepcji otoczeniapamięci z dzieciństwa. Są próbą powrotu do pierwotnej, dziecięcej formy organizacji przestrzeni, określeniem własnego terytorium. Project involves the creation of spatial installation that refers to the form of toy blocks, which often occur in the form of cubes. This object formation creates possibilities for the author of interpreting the concept of identity as a set of situations, emotions and rituals that make up the final image of the individual. Manipulation of the distance between the modules allows her to steer the viewer’s attention,while at the same time, it is an attempt to interpret the photographic image with a spatial form. Large-format photographs placed on individual elevations of the cube can be arranged in various configurations, thus creating an object that reffers to associations and perception of space- memory from childhood. They are an attempt to return to natural, childish forms of space organization, defining your own territory. Technika realizacji: \ Technical description: Allestezja, 2015, instalacja przestrzenna (fotografie wielkoformatowe czarno-białe i karton), 1,80m x 1,80m x 1,80m ( 216 kubików x ( 30 x 30 x 30 ) cm. \ Allesthesia, 2015, spacial installation ( Largeformat photographs and carton), 1,80m x 1,80m x 1,80m ( 216 cubes x ( 30 x 30 x 30 ) cm.

MARIA JANKOWSKA Buduję tożsamość osobistą wokół własnych cech osobowości, w odniesieniu do podobieństw i różnic w stosunku do innych osób. Stworzony obiekt formalnie stanowi instalację przestrzenną, wykreowaną poprzez wielokrotne powtórzenie motywu lusterka kieszonkowego jako przedmiotu osobistego codziennego użytku. Jedna z dwóch płaszczyzn każdego elementu zniekształca obraz odbity powiększając go. Na drugą nałożone zostały rysunki oraz notatki. Obraz dodany jest próbą definiowania tożsamości poprzez ekspozycję i hiperbolę wybranych myśli i decyzji. Całość stanowi próbę przedstawienia własnego kostiumu tożsamościowego za pomocą formy, która umożliwia nawiązanie relacji z odbiorcą. The author builds her identity around her own personality traits, refering to similarities and differences in relation to other people. The object is formally a spacial installation, created by using multiple pocket mirrors- personal everyday items. One of two planes of the mirror distorts the reflected image by enlarging it. The other is used as canvas for notes and drawings. The added images are a mean of defining identity by exposing and hyperbola of chosen thoughts and decissions. The installation is an author attempt to present her „identity costume” by a mold, that allows to establish a relation with the viewer.

Technika realizacji: \ Technical description: „Bez tytułu”,2015,Instalacja przestrzenna złożona z kilkuset otwartych, okrągłych lusterek kieszonkowych. W lusterku powiększającym odbija się zdeformowany obraz rysunku sąsiedniej płaszczyzny lustra, 140x140 cm. \ „Untitled”, Spatial installation consists of tens of open, circular pocket mirrors. The magnifying mirrors reflect a deformed image of the drawings on the neighboring mirrors, 140x140 cm.

JULIA KARASIEWICZ W swoim projekcie staję w opozycji wobec narzucanej kulturowo kobiecie – a więc i mojej tożsamości. Sprzeciwiam się utożsamianiu kobiety jedynie z ciałem i jej przedmiotowemu postrzeganiu, lansowanemu przez mass media. Określam to zjawisko jako tożsamość narzuconą „sztucznie”, której chcę się pozbyć, oczyścić się z niej. Podejmuję próbę zatopienia woskowego odlewu własnego ciała w wodzie (kulturowym symbolu kobiecości). Cała instalacja ma służyć symbolicznemu przekazowi – obmyciu z siebie zewnętrznie przypisanej tożsamości i pozbyciu się obarczonego nią ciała – poprzez pozostawienie go w wodzie w postaci spreparowanej woskowej figury. Odbiorca powinien zostać uderzony przez estetyczny, lecz odpychający obraz – kobiety utopionej w wodzie. Zabieg ten ma służyć przewartościowaniu postrzegania ciała kobiecego i wyzbyciu się narzuconej zewnętrznie tożsamości. In the project author puts herself in opposition to the identity imposed by culture to a woman – therefore the author herself. Artist opposes with identifying a woman only with her body, as well as regarding it in instrumental way, as frequently popularized by mass media. Author describes this phenomenon as an artificial imposed identity, which she wants to discard. Artist attempts to submerge the wax casting of her own body in the water (the cultural symbol of femininity). The whole installation leads to a symbolic message – the ablution from externally assigned identity and disposal of body burden with it. It is achieved by leaving the body in water in a form of dissected wax figure. The viewer should be affected by an esthetic, but at the same time repulsive image – image of a woman sunk in water. This artistic move leads to the reassessment of regarding woman’s body and cast off externally imposed identity. Technika realizacji: \ Technical description: „Bez tytułu”, 2015, forma szklana o wymiarach 190x55x48 cm wypełniona wodą, figura woskowa- odlew ciała autorki. Całość oświetlona światłem UV. \ „Untitled”, 2015, a glass form 190x55x48 cm filled with water, wax casting figure of the author’s body. The whole installation illuminated with UV light.

JULIA KARŁOWSKA Podejmuję próbę opisania własnej tożsamości przedmiotem - znakiem, z którym wchodzę w relację fizyczno - przestrzenną. Używam do tego słynnego Wahadła Foulcault. Poprzez kontakt z wahadłem; zawieszenie obiektu, wprawienie go w ruch, stwarzam prywatne terytorium znaczeniowo-

przestrzenne. To właśnie Terytorium staje się miarą mojej tożsamości. Wprawiam wahadło w ruch, dodaję swój wektor. Przez fizyczny kontakt- dotyk i dodaną siłę, wyznaczam trajektorię i zakres działania wahadła. Wahadło postrzegam z jednej strony z precyzją, z drugiej- dzięki odkształcającej sile inercji- ze zmiennością zaburzenia, potwierdzając tym samym tożsamość człowieka w naturze. The author attempts to describe her own identity with object- symbol with which she comes into physical- spacial relationship (research, scientific). For this purpose she uses the famous Foucault Pendulum. Through contact- interaction with the pendulum, hanging the object, setting it in motion, she creates semantically- spacial private territory. It is the territory which is becoming the main measure of her identity. The author setts the pendulum in motion, adds her own vector. By physical contact - touch and added power, she determines the trajectory and scope of activity of the pendulum. She associates the pendulum on the one hand with precision, ,on the other hand - with the deformation force of inertia - the volatility of the disorder, confirming the identity of the man in nature. Technika realizacji: \ Technical description: Wahadło Foucault, 2015 - Obiekt w przestrzeni. Folia termiczna, tektura, drut stalowy. 170 cm x 130 cm, Video. 1 min w pętli. Focault Pendulum, 2015 Spacial object. Thermal foil, cardboard, steel wire, 170x130cm. Video. 1 min loop.

ANITA KUCHARCZYK W trakcie próby odniesienia pojęcia jakim jest tożsamość, do własnych doświadczeń, odnajduję dwie sprzeczności- powłokę zewnętrzną , jej ciało, które jest bardzo wytrzymałe, oraz wnętrze, które jest bardzo delikatne i wrażliwe, że bez skorupy, od razu uległoby uszkodzeniu. Będąc świadoma swojej wrażliwości, „zabezpieczam się”, ćwicząc fizycznie i wzmacniając swoje ciało. Bardziej niż fizyczny ból, przeraża mnie cierpienie w sferze psychiki. W pracy towarzyszące mi myśli, zostały wypowiedziane oraz uwiecznione na nagraniu audio. Sięgam także po technikę kolażu, który stanowi dopełnienie moich słów. Elementy wizualne są tutaj nierozerwalnie związane ze ścieżką dźwiękową. Wydarzenia, wspomnienia oraz sytuacje z przeszłości nawarstwiają się skutkując poczuciem zagrożenia, dezorientacją i natłokiem myśli, tworząc tym samym bardzo emocjonalny i niepokojący obraz tożsamości. The author during the attempt to define the concept od identity, according to her personal experiences, finds two contradictions - the outher shell- her body, which is very durable, and her interior, which is very delicate and sensitive, that without a shell, it would rapidly got damaged. Anita being aware of her sensitivity, „hedges”, doing physical exercises and strengthening her body. More than the physical pain, terrifies her the suffering in the realm of the psyche. In this work the thoughts accompanying the author, are spoken and immortalized in sound recording. She also uses the technique of collage, which complements her words. Visual elements are inextricably linked with the soundtrack. Events, memories and situations from the past build up resulting in insecurity, confusion and accumulation of thoughts, thus creating very emotional and at the same time

disturbing image of author’s identity. Technika realizacji: \ Technical description: „Poliptyk”, 2015, technika mieszana ( wydruk na płótnie, akryl), 40x40cm. \ “Polyptych”, 2015, mixed technique ( canvas print, acrylic), 40x40cm.

EMILIA PARCZEWSKA Zwiewność, ulotność, niematerialność, otaczająca odbiorcę to najważniejsze aspekty mojej pracy. Sama czuję się zawieszona pomiędzy światami, raz po raz zupełnie znikając lub chcąc zniknąć. „Widmo” mojej tożsamości jest czasem silne, wręcz cielesne, czasem prawie nieistniejące. Przewiewny czerwony materiał, wypełniający przestrzeń, „otulający widza”, częściowo przyjmujący kształty mojego ciała, ma na celu oddanie mojego nastroju jak ukazanie „widma” własnej tożsamości. Czerwień symbolizująca zmysłowość i cielesność, równocześnie kontrastuje z ulotnością i zwiewnością samego materiału. Sam materiał tworzy zasłonę, parawan, odgradzający widza od świata, równocześnie pozwalający mu „zatonąć” w nastroju samej pracy. Featherweights, transience, intangibility, surrounding the viewer are the most important aspects of the work of the author. Herself she feels suspended between worlds, time from time completely disappearing or wanting to disappear. The”spectrum” of author’s identity is sometimes strong, almost physical, sometimes almost non-existent. Airy red material, filling the space, „enveloping the viewer”, partly panning out as author’s body, is designed to capture the mood of the author as well as to show the „spectrum” of her own identity. Red symbolizes sensuality and physicality, while at the same time is in contrast to the transience and the lightness of the material itself. The material forms a curtain, screen, separating the viewer from the outside, whilst allowing him to „sink” in the mood of the work itself. Technika realizacji: \ Technical description: „Spectre”, 2014/2015 ,instalacja ,wysokość 2,7m / szer 3m/3m / “Spectre”, 2014/2015, installation, 2.7m height width 3m x 3m

STANISŁAW SZUMSKI Orgonit jest urządzeniem przeznaczonym do harmonizowania i transformowania negatywnej energii ze swojego otoczenia. Orgonit wciąga do siebie negatywną, eteryczną (orgonową) i poprzez swój unikalny skład zamienia ją w pozytywną dla ludzkiej psychiki i zdrowia- życiodajną energię. Klasyczny orgonit jest mieszanką żywicy organicznej i dużej ilości małych cząstek metalu i kryształów. Żywica organiczna wciąga do siebie ze swojego otoczenia energię pól elektromagnetycznych. Inspirując się klasycznym orgonitem, tworzę swój własny twór, który nazywam KORPORGONITEM. Korporgonit zamiast kryształów zawiera wycinane w aluminium techniką laserową logotypy korporacji. Jego funkcją jest rozbijanie negatywnej energii będącej wypadkową korporacyjnego ustroju, któremu się sprzeciwiam. Pracy towarzyszy projekcja wideo, gdzie dokumentuję tworzenie Korporgonitu. Orgonite is designed to harmonize and transform negative energy from it’s environment. It draws in 13

negative etheric (orgone) energy from it’s environment and through its unique composition turns it into a positive for the human psyche and health, life-giving energy. Classical orgonit is a mixture of an organic resin and a large number of small metal shavings and quartz crystal shards. Organic resin pulls together the energy from the surrounding electromagnetic fields. Author inspired by the classic orgonite, creates his own module, which he calls CORPORGONITE. Corporgonite instead of crystals contains corporate logos cut by laser in aluminium. Its function is to break the negative energy which is the result of a corporate body, which the author reacts against. Work is accompanied by a video projection, where the author documents the creation of Corporgonite Body. Technika realizacji: \ Technical description: Korporgonit, 2015, 15 x 15 x 15 cm Logotypy wycinane laserem w aluminium o grubości 1 mm, stop żywicy polietylenowej,piryt, kryształ górski. \ Corporgonite, 2015, 15 x 15 x 15 cm, logos cut by laser in aluminum, thickness of 1 mm, polyethylene resin, pyrite, quartz crystal.

TONI WINKLER

„Wir sind das Volk” „Jesteśmy ludźmi” Volk Ludzie Hasło„ Jesteśmy ludźmi” było słynne w trakcie poniedziałkowych demonstracji, pokojowej rewolucji w 1989 r. Tej zimy zostało ponownie użyte przez prawicowo- populistyczny sojusz PEGIDA ( Patriotyczni Europejczycy przeciwko Islamizacji ). 12 stycznia 2015 roku, 25, 000 uczestników poparło tę organizację w Dreźnie. Od czasów działalności PEGIDY przemoc przeciwko cudzoziemcom wzrosła, a miasto zostało podzielone. Powtarzając słowo parę razy po rząd zatracamy jego znaczenie, słysząc jedynie jego brzmienie. Takie zjawisko określamy mianem Satiacji Semantycznej. Dla tych ludzi wypracowanie porozumienia zdaje się być niemożliwe. The Parole “We are the people” that went famous while the monday demonstrations of the peaceful revolution in the year 1989. This winter it was reused by the right populistic political organization PEGIDA (political europeans against the islamisation of the west) At the 12. January this year 25.000 participants were suporting this Organization in Dresden. Since PEGIDA the violence against foreigners in the city raised and the city is split. If you repeat a word many times it may lose it’s meaning and what is left is the sound. This effect is called Semantic satiation. It seems dificult to develope understanding for those People. Technika realizacji: \ Technical decription: “Wir sind das Volk” “Jesteśmy ludźmi”, 2015 ,Wideo720p,3:21 min „Wir sind das Volk”„We Are The People” Volk People \ „Wir sind das Volk” „We Are The People”, 2015 ,Video720p,3:21 min

KATALOG PRAC WORKS CATALOGUE

MAGDALENA BAŁDYGA Technika realizacji: \ Technical description: „Tożsamość”,2015, fotografie, plexi, 95x70 cm. \ „Identity”,2015, photographs, plexi-glass, 95x70 cm.

SABINA BŁAŻEJOWSKA Technika realizacji: \ Technical description: „Wolność- nie tylko moja przestrzeń”, 2014, video: 2’44. \ „Freedom- not only my space”, 2014, video: 2’44.

LAURA DYCZKO Technika realizacji: \ Technical description: „Portret Rodzinny”; 2014, gips, 50x100 cm \“ Family Portrait” , 2014, gypsum, 50x100 cm

JOANNA GĘBAL Technika realizacji: \ Technical description: Antyanatomical Atlas, format 20x20cm, hand-sewn and binded, digital printing, hardcover. \ Atlas Antyanatomiczny, format 20x20cm, ręcznie szyta i oprawiana, wydruk cyfrowy, oprawa twarda.

NADIA ISSA Technika realizacji: \ Technical description: Allestezja, 2015, instalacja przestrzenna (fotografie wielkoformatowe czarno-białe i karton), 1,80m x 1,80m x 1,80m ( 216 kubików x ( 30 x 30 x 30 ) cm. \ Allesthesia, 2015, spacial installation ( Large- format photographs and carton), 1,80m x 1,80m x 1,80m ( 216 cubes x ( 30 x 30 x 30 ) cm.

MARIA JANKOWSKA Technika realizacji: \ Technical description: „Bez tytułu”,2015,Instalacja przestrzenna złożona z kilkuset otwartych, okrągłych lusterek kieszonkowych. W lusterku powiększającym odbija się zdeformowany obraz rysunku sąsiedniej płaszczyzny lustra, 140x140 cm. \ „Untitled”, Spatial installation consists of tens of open, circular pocket mirrors. The magnifying mirrors reflect a deformed image of the drawings on the neighboring mirrors, 140x140 cm.

JULIA KARASIEWICZ Technika realizacji: \ Technical description: „Bez tytułu”, 2015, forma szklana o wymiarach 190x55x48 cm wypełniona wodą, figura woskowa odlew ciała autorki. Całość oświetlona światłem UV. \ „Untitled”, 2015, a glass form 190x55x48 cm filled with water, wax casting figure of the author’s body. The whole installation illuminated with UV light.

JULIA KARŁOWSKA Technika realizacji: \ Technical description: Wahadło Foucault, 2015 - Obiekt w przestrzeni. Folia termiczna, tektura, drut stalowy. 170 cm x 130 cm, Video. 1 min w pętli. Focault Pendulum, 2015 Spacial object. Thermal foil, cardboard, steel wire, 170x130cm, Video. 1 min loop.

ANITA KUCHARCZYK Technika realizacji: Technical description: „Poliptyk”, 2015, technika mieszana ( wydruk na płótnie, akryl), 40x40cm. \ “Polyptych”, 2015, mixed technique ( canvas print, acrylic), 40x40cm.

EMILIA PARCZEWSKA Technika realizacji: \ Technical description: „Spectre”, 2014/2015 ,instalacja ,wysokość 2,7m / szer 3m/3m / “Spectre”, 2014/2015, installation, 2.7m height width 3m x 3m

STANISŁAW SZUMSKI Technika realizacji: \ Technical description: Korporgonit, 2015, 15 x 15 x 15 cm Logotypy wycinane laserem w aluminium o grubości 1 mm, stop żywicy polietylenowej, piryt, kryształ górski. \ Corporgonite, 2015, 15 x 15 x 15 cm, logos cut by laser in aluminum, thickness of 1 mm, polyethylene resin, pyrite, quartz crystal.

TONI WINKLER Technika realizacji: \ Technical decription: “Wir sind das Volk” “Jesteśmy ludźmi”, 2015 ,Wideo720p,3:21 \ „Wir sind das Volk” „We Are The People”, 2015 ,Video720p,3:21 min

Michał Łukasz Mioduszewski Tytuł: SKOP 4D

Prof.

Włodzimierz Szymański

część 1. Prezentacja filmowa (video) ze spektaklu multimedialnego pod tytułem Moshe Szafir zrealizowanego w ramach II Polskiego Kongresu Estetyki pod tytułem „Granice sztuki - granice estetyki” , w wersji filmowej jest to premierowy pokaz. część 2. Prezentacja tablic-obiektów nawiązujących estetyką do porzuconych i odnalezionych macew. część 3 Projekt multimedialny pod tytułem OR (po hebrajsku znaczy światło), Obejmuje budowę i zapalenie menory-obiektu podróżnego, który zapalany będzie w miejscach kultu, istniejących i nie istniejących, bożnic, synagog. Wszędzie tam gdzie pierwotnie menora się paliła. Pierwszym miejscem prezentacji jest Muzeum Żydów Mazowieckich w Płocku - Synagoga. Menora jest dopełnieniem projektu „Taszlich”. Sierpień to czas festiwalu kultury żydowskiej - „Warszawa Singera” , Menora zostanie zainstalowana w czasie trwania festiwalu. Rozpoczęcie projektu przewidziane jest na Marzec 2015 a zakończenie na Grudzień 2016 Part 1. Presentation of the film (video) from the multimedia spectacle “Moshe Sapphire” accomplished in the framework of the second Polish Congress of Aesthetics under the title of “The boundaries of art - the boundaries of aesthetics,” it is the premiere show in the movie version. Part 2. Include presentations of boards-objects estetically referring to abandoned and refound “matzeva” – Jewish tombstones Part 3 Multimedia project entitled OR (in Hebrew means light),Includes the construction and inflammation of menorah, a travel object which will be lit in places of worship, existing and not existing,praying rooms, synagogues. Anywhere the original menorah was enlightened. The first place of presentation is the Museum of Mazovia Jewish in Plock - Synagogue. Menora is the fulfillment of the “Tashlikh” project August is the time of the Jewish culture festival - “Singer’s Warsaw” Menorah will be installed. The project inception is planned for March 2015 and the ending on December 2016

Prof. Włodzimierz Szymański Technika realizacji: \ Technical description Tablice,2015, 75x90x6 cm , 105x30x6 cm, szkło, fotografia, kolaż, bawełna, akryl, drewno, światło LED Światło ( OR ), 2015, 2m, śr. 20 cm, plexiglass, stal, fotografia, kolaż, światło LED. Boards, 2015, 75x90x6 cm, 105x30x6 cm, glass, photography, collage, cotton, acrylic, wood, LED light. Light (OR), 2015, 2m, wed. 20 cm, plexiglass, steel, photography, collage, LED light.

Muzeum Mazowieckie w Płocku to najstarsze polskie muzeum powstałe z inicjatywy społecznej w 1821 roku, posiadające zbiory historyczne, numizmatyczne, artystyczne, archeologiczne i etnograficzne. Ze względu na największą ekspozycję poświęconą sztuce secesji, zwane jest często „muzeum secesji”. Niezwykle interesująca wystawa mieści się na 4 piętrach i zawiera aranżację wnętrz mieszczańskich, sale rzemiosła artystycznego – szkła, ceramiki, metalu, biżuterii - galerię malarstwa i rzeźby okresu Młodej Polski oraz medalierstwa z przełomu XIX i XX wieku. Wizytówką Muzeum Mazowieckiego w Płocku obok secesji i zbiorów regionalnych jest również imponująca kolekcja art déco, która znacznie wzbogaciła się w ciągu ostatnich kilku lat. Pokaźny zbiór, liczący kilkaset muzealiów z okresu międzywojennego, tworzą przede wszystkim obiekty polskiego pochodzenia uzupełnione realizacjami europejskimi i amerykańskimi. Trzonem kolekcji są wysokiej klasy meble, dopełnione wyrobami rzemiosła artystycznego – szkła, ceramiki, metalu, tkaniny oraz stroju z jego akcesoriami. Otwarta pod koniec 2010 r., nowocześnie zaaranżowana wystawa „X Wieków Płocka. Płock w przestrzeni kulturowej Mazowsza, Polski, Europy” mieści się na 3 piętrach nowo wybudowanego budynku sąsiadującego z secesyjną kamienicą Muzeum Mazowieckiego w Płocku przy ulicy Tumskiej 8 i przedstawia 1000 lat bogatej historii miasta Płocka. Tradycja łączy się tu z nowoczesną technologią - gabloty z eksponatami sąsiadują z wszechobecnymi multimediami, których celem jest uatrakcyjnienie poznawania historii miasta przez odwiedzających wystawę gości i przekazanie im maksimum treści w przystępnej i nowoczesnej formie. Jednym z najważniejszych elementów ekspozycji jest makieta Płocka z ok. 1800 r. o powierzchni 40 m2 i towarzyszące jej światła i dźwięk. Jest to jedna z największych i najbardziej unikatowych makiet prezentowanych w polskich muzeach. Multum obiektów archeologicznych, historycznych i numizmatycznych czynią wystawę Muzeum Mazowieckiego bezprecedensowym zjawiskiem w regionie. Powstanie „X Wieków Płocka” współfinansowane było przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Mazowieckiego 2007-2013. Dział Etnografii Muzeum Mazowieckiego w Płocku mieści się w zabytkowym spichlerzu z drugiej połowy XIX wieku. W zbiorach działu znajduje się ponad 9500 muzealiów z całego Mazowsza, w tym: stroje ludowe, tkaniny, kolekcja rzeźby, ceramiki, wycinanki ludowej, oraz zabytki kultury materialnej. W przygotowaniu są dwie wystawy stałe poświęcone kulturze ludowej Mazowsza oraz Dalekiego Wschodu. W spichlerzu można oglądać wystawy czasowe oraz uczestniczyć w cyklicznie organizowanych warsztatach etnograficznych, spotkaniach z kulturą etniczną oraz konfrontacjach antropologicznych. Dział Etnografii prowadzi również badania naukowe dotyczące m.in. osadnictwa olenderskiego na Mazowszu. 14 marca 2013r. działalność rozpoczęło Muzeum Żydów Mazowieckich Oddział Muzeum Mazowieckiego w Płocku. Zwiedzający mogą oglądać multimedialną ekspozycję zgromadzoną w tym unikatowym w skali kraju miejscu. Płocka instytucja, której siedziba mieści się w zabytkowej XIX-wiecznej bożnicy przy ulicy Kwiatka 7, pielęgnuje pamięć po społeczności, której już nie ma, a która zostawiła trwały ślad na mapie miasta i przez wieki współtworzyła jego tradycję oraz kulturę. Oprócz części wystawienniczej muzeum proponuje bogaty program kulturalno – oświatowy na który składają się koncerty kameralne, wieczory literackie, wykłady, małe spektakle teatralne, wystawy czasowe, zajęcia edukacyjne dla dzieci i młodzieży, filmy fabularne i dokumentalne.

*plakat Laura Dyczko

Wydawca: Muzeum Mazowieckie w Płocku ISBN: 978-83-64676-24-6 Opracowanie graficzne i skład: Włodzimierz Szymański Bogdan Wrzeciono Tłumaczenie: Nadia Issa Redakcja: Laura Dyczko Maria Jankowska Druk i oprawa: Petit s.c., Lublin ul. Tokarska 13, 20-210 Lublin, www.petit.lublin.pl Copyright: Wydział Sztuki Mediów Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie Pracownia Alternatywne Obrazowanie Warszawa 2015