หน้า 3
Statisty / เรื่อยเปื่อย
Statisty
ปลาสี่สิบเอ็ดสี & เด็กหอเก้า
ความเจิ ความเจิดดจรั จรัสสของเด็ ของเด็กก MWIT MWIT 43 “การเรียน” 10 “กีฬา” 11 “ดนตรี” 41 “การแสดง” 120 “โชคลาภ"
นี่แหละ ที่เรียกได้อย่างเต็มปาก ว่า “เรื่อยเปื่อย” จริงๆ ‘วันนี้เป็นวันอะไรนะ’ ฉันทางานติดต่อกัน เกือบ24ชั่วโมงโดยไม่หยุดพักจนจาไม่ได้ด้วยซ้าว่า วันนี้เป็นวันอะไร ฉันคิดว่าควรออกไปเที่ยวเล่นสัก หน่อยดีกว่า ฉันมัดผมรวบๆเพื่อออกไปเดินเล่นที่ สวนสาธารณะข้างบ้าน วันนี้แดดแรงดีเหมือนกัน นะเนี่ย “นี่เธอ จะไปไหนเหรอ” เด็กชายที่อยู่บ้าน ติดกับฉัน เรารุ่นราวคราวเดียวกัน แถมยังเกิดวัน เดียวกันอีกด้วย เราค่อนข้างสนิทกันแต่หลังจาก ขึ้นมหาวิทยาลัยเราแทบไม่ได้เจอกันเลย “ไปสวนสาธารณะน่ะ ว่าจะไปเดินเล่นสั ก หน่อย” ฉัน ตอบอย่า งไม่ ใส่ใ จเพราะเหนื่อ ยล้า จาก การทางาน “ไปด้ ว ยสิ นี่ เ ราไม่ ไ ด้ คุ ย กั น ตั้ ง นานแล้ ว นะเนี่ย”
ถ้าจะพูดถึง "นักเรียนโรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์" ทุก คนคงคิ ด ถึ ง เรื่ อ งการเรี ย นการศึ ก ษาที่ โ ดดเด่ น ไม่ แ พ้ โรงเรียนไหนในประเทศไทย แต่จริงจริงแล้วใครจะไปรู้ว่า เด็ก MWIT ยังมีความสามารถด้านอื่นๆ ที่โดดเด่นเช่นกัน ทุก คนคิด ว่ า เด็ ก MWIT มีค วามเจิ ดจรัส ในด้ านไหนมาก ที่สุดกันบ้าง และผลที่ได้จากการสารวจนักเรียน MWIT จานวน 225 คนนั้น ก็ได้ผลสรุปว่าพวกเรามีมติเลือกว่าเราโดดเด่นด้านกีฬา และดนตรีเ ป็นส่ว นน้อย ในขณะที่ใ นด้านการแสดงมี ถึง 41 เสียง มาเป็ นอันดั บที่สาม นั่น ก็คือสร้ างภาพเก่ง นั้นเอง(ฮา) ในขณะที่ด้านการเรียนมาเป็นอันดับที่สอง แหม… เกรดสี่ทุก วิชากันบานเลย #แซะไปอีก และผลโหวตถึง 120 คนก็ไ ด้เท คะแนนไปให้ด้านโชคลาภว่าที่สอบเข้ามากันได้เนี่ย ดวงล้วนๆ นี่บ นกั นที่ ไ หนบ้า งอ่ ะ จะไปบนให้ เอนท์ ติ ดเหมื อนกั น (ฮา) …“หมอคะ หนูว่าเราเปลี่ยนจากโรงพยาบาลไปเปิดศาลเจ้า พ่อเจ้าแม่ดีมั้ยคะ หนูว่านะรุ่งชัวร์” … “โอ้โห ถ้าบอกว่าขอ แล้วมีโชคด้านการเรียนนะ หนูว่าเรารวยแน่”… “อ่าว…อ๋อ” … “คือหมอบอกว่าหมอลงเงินคนเดียว รวยแล้วไม่หารหรอ คะ” … “อ๋อ …ค่ะ” … “หนูลงทุนกับหมอไม่ได้หรอกค่ะ หนูช็อต ขนาดอาทิตย์นี้หนูยังกินแกลบทั้งเดือนเลยค่ะหมอ นี่ขนาดไปบนเรื่องเงินมายังจนอยู่เลยนะคะหมอ”…
เรื่อยเปื่อย
“นั่นสิ ตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยก็แทบไม่ได้เจอ กันเลย ทั้งๆ ที่อยู่ใกล้กันแค่นี้” ระหว่างที่เดินไปสวนสาธารณะ เราคุยกันถึง ชีวิตในมหาวิทยาลัย เรื่องราวเรื่อยเปื่อย การเรียน ความรัก มีทั้งเรื่องตลก เรื่องแปลกๆ ฉันเองไม่ได้เล่า เรื่ อ งราวต่ า งๆ ให้ ใ ครฟั ง มานานแล้ ว เหมื อ นกั น นะเนี่ย เดินจนต่างคนก็เหนื่อยจึงไปนั่งพักหาของกิน เล็กๆ น้อยๆ ด้วยกัน “เธอรู้ไหม เราเริ่มสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่” ฉั น เองจ าไม่ ไ ด้ เ หมื อ นกั น รู้ ว่ า ครั้ ง หนึ่ ง ฉั น ทะเลาะกับพี่ชาย ออกมานั่งที่สวนหลังบ้าน เขาเอง เป็นคนที่รับฟังฉันและอยู่ข้างๆ กัน หลังจากนั้นเราก็ ปรึกษาปัญหาต่างๆ กันเสมอ จะว่าไปก็เหมือนวันนี้ ไม่มีผิด “ที่วันนี้เราเจอกัน เป็นเพราะ ฉันน่ะ กาลังจะ ย้ายบ้านแล้วนะ ฉันจะมาลาเธอแล้วก็เก็บของน่ะ”
Zwiff
“อย่างนั้นเหรอ เร็วจังเลยนะ” ฉันรู้สึกหน่วงมากๆ อย่างบอกไม่ถูก ทั้งๆ ที่เรา ไม่ค่อยได้เจอ ไม่ค่อยได้คุยกันมาตั้งนาน แต่กลับรู้สึก ว่าถ้าเขาไม่อยู่ก็คงจะคิดถึงแปลกๆ