wOwW! september 2016 by WALPURGIS

De passie van SaĂŻd Boumazoughe (NoMoBS) De kunst van het vliegen Dementie getest op kinderen Golden oldies live op zondag de wOndere wereld van WALPURGIS

magazine voor avontuurlijk muziektheater september 2016, jaargang 3 nr. 1

ZIE, HOOR en BELEEF eens wat anders tijdens de 13e editie van het

avontuurlijk muziektheaterfestival 22 t/m 25 september 2016 in deFENIKS, Mortsel Game of Thrones in de opera meesterlijk gedresseerde kanaries drie stoere Hollandse jongens met een klein hartje een speelgoeddozenfantasie een winterlandschap voor contrabas, dans, klei en gips een treurig-komisch lied een intiem hoorspel jonge honden on stage golden oldies live op zondag een workshop voor kinderen iets over een prikkeldraad en een koorddanser een tafel vol vrienden â&#x20AC;Śen nog meer

Ontdek het volledige programma op WWW.FENIKSFESTIVAL.BE Met de steun van de Vlaamse overheid, Provincie Antwerpen, stad Mortsel en Agfa-Gevaert.

FENIKSFESTIVAL #feniksfestival

Beste lezer, Wat een zomer. Wat een waanzin. Wat bezielt de mens, dat complexe wezen, dat ‘lappendeken van evolutionaire stukjes en beetjes’, om sommige mensen te reduceren tot één enkele identiteit? Hoeveel interessanter wordt het als we zoals de Antwerpse hiphopper Saïd Boumazoughe de mens beschouwen als een waaier. ‘Gesloten zie je één facet maar als je hem opent zie je er zoveel.’ Ook het duo Stokman en Vos en het jonge muziektheatergezelschap Kopseer nodigen ons uit om in verwondering en bewondering te blijven kijken naar onze medemensen, ook als ze ouder worden of ‘anders’ zijn. En hoe aanstekelijk is het plezier en de onbevangenheid waarmee Jonas De Vuyst en Pieter-Jan De Wyngaert, met Mozarts operalibretto in de hand, op zoek gaan naar de mens achter Mitridate, koning van Pontos; door de Romeinen afgeschilderd als een wreed en barbaars despoot, door het Griekse en Perzische volk geëerd als een held en een bevrijder. Waarom zouden wij niet, net zoals de Franse acteur en regisseur Alexis Moati en de jongeren van NEST en le Groupe des 15, onze verbeeldingskracht gebruiken om ons eigen diverse Zelf blijvend te ontwikkelen en meerdere werelden en manieren van leven te exploreren? Laten we vooral nog meer ruimte en kansen creëren om elkaar te ontmoeten en te beïnvloeden. Want éen plus één is drie en samen zijn we tot veel moois in staat, ook in tijden van crisis en terreur.

PS Ik ben benieuwd wat je van de wOwW! vindt. Reacties welkom op vindevogel@walpurgis.be

INHOUD 04 de passie van 07 Saïd Boumazoughe (NoMoBS)

08 op de affiche 09 Mitridate, librettolezing #11

10 door de ogen van 15 Kinderen, (groot)ouders en leraars over de sprookjesopera Fidelio

festival focus

Golden oldies op zondag

17 dossier 21 De kunst van het vliegen

22 close-up 23 Dementie getest op kinderen

24 26

achter de schermen in deFENIKS

Een open huis vol bijzondere gasten

Hoofdredactrice Judith Vindevogel zong in verschillende opera’s. Ze coacht zangers, muzikanten en acteurs en is de bezielster van muziektheatergezelschap WALPURGIS.

wOwW!

Wie is Saïd?

Saïd in Troost © Stef Depover

Saïd Boumaz oughe is 29 en studeerd en sociaal w e humane w erk. Sinds 20 etenschapp 11 is hij straat Samen met en hoekwerker Salahdine Ib in Borgerho nou Kacem Ridder vorm ut. i, Yahya Affan t hij het hiph e en Mike D opco In de sprook e jesopera Fide llectief NoMoBS (No Mor e BullShit). lio HETPALEIS , ee n coproductie en Théâtre van WALPURG de St-Quent de rol van Fl IS, in-en-Yvelin orestan, een es, vertolkt idealistische wordt geho hij uden door de jongeman di e gevangen tiran Pizarro. Lees meer op p. 10

de passie van

Saïd Boumazoughe alias Eazy Lo van NoMoBS

Saïd wil weg van de hokjes. Niet in de comfortzone blijven hangen. Wél durven op je bek gaan. Omdat je alleen dan mooie dingen kan maken. Een gesprek over cultuurclashes, kijken in de spiegel en vooral: passie.

‘Iedereen is een waaier. Gesloten zie je één facet, maar als je hem opent, zie je er zoveel.’ terwijl ik minder kansen kreeg omdat mijn ouders nooit naar een wedstrijd kwamen kijken. En daardoor ging ik het minder fun vinden. Ik wilde alleen maar spelen met die bal. Op mijn zestiende ben ik teksten beginnen schrijven. Eerst waren het gedichten, later ontdekte ik rap en ging ik me daarin verdiepen. Tekenen doe ik ook heel graag. En muziek maken natuurlijk. Ik wil vooral creatief bezig kunnen zijn.”

Saïd: “Passie is zo belangrijk. Alleen als je iets echt voluit doet, met heel je hart, ben je goed bezig.” Wat zijn jouw passies? “Ik heb er best wel veel… Ooit was het voetbal. Ik deed dat graag, echt. Maar op een gegeven moment botste ik op de politieke spelletjes die er werden gespeeld. De zoon van de trainer die altijd werd geselecteerd,

En zo ben je met NoMoBS begonnen? “Ja. Salah, Mike en ik zijn jeugdvrienden. We bleken elkaar mooi aan te vullen. Salah is de producer, Mike de man van de beelden. We hadden elkaar nodig om verder te komen. Het is zoals met alles in het leven: je kan niet zonder de anderen. Als je geeft, krijg je ook terug. Dat is NoMoBS. Ons eerste album heette Brakage. We wilden ermee ‘inbreken’ in de hiphopscène. Niet de voorbeelden uit de States en Nederland volgen: daar hebben ze het over vrouwen, bling bling en dikke bakken. Dat kénde ik helemaal niet. Wij hadden geen chique auto, geen dure gadgets en de enige vrouw die ik

kende was mijn moeder. We wilden onze eigen muziek maken. Op zoek gaan naar wat dat voor ons was, die hiphop. Een verhaal vertellen dat het onze was, en tegelijk dat van veel jongeren om ons heen.” Jullie zijn pioniers? “Ik zou ons niet meteen pioniers noemen, al hebben we op sommige gebieden wél pionierswerk verricht. We komen op plekken waar nooit eerder een Marokkaan kwam, en dat na vijftig jaar migratie…Zo worden we nu al wel eens gedraaid op Radio 1.” Waarom hoor je niet meer Marokkaanse stemmen op de radio, denk je? “De meeste Marokkaanse jongeren zijn opgevoed in een cultuur van brood en angst. Onze ouders waren vooral bezig met overleven. Als ze het al voor elkaar kregen dat er brood op de plank kwam, waren ze gelukkig. Er was gewoon geen ruimte voor iets anders. Ze kwamen naar hier om te werken. Kregen te horen dat ze blij mochten zijn dat ze hier waren, dat ze moesten zwijgen, anders konden ze vertrekken.”

wOwW!

v.l.n.r. Rashif El Kaoui, Michael De Cock en Saïd in Reizen Jihad © Stef Depover

Hoe komt het dan dat jij daar uit brak? “Op een dag ben ik voor de spiegel gaan staan en vroeg ik me af ‘Wie ben ik? Wat kan ik? Wat wil ik?’. Het heeft even geduurd voor ik daar een antwoord op vond. Ik ben mijn stamboom gaan uitzoeken. Niet alleen mijn grootmoeders en grootvaders, maar verder. Mijn eigen geschiedenis heeft me zoveel geleerd over mezelf. De tradities uit het verleden, de verhaallijnen, de codes: het maakt mee wie ik ben. En daar wil ik mee aan de slag. De dood van mijn vader is een scharniermoment geweest. Je beseft wat het leven inhoudt wanneer je je vader verliest. Je pakt niets mee, hé. Geen geld, geen bezittingen. Je laat alleen maar iets achter: een herinnering. Dàt is de essentie: als ik op een dag deze wereld verlaat, wat gaan mensen dan van mij onthouden? De dood van mijn vader heeft me doen beseffen dat ik op zoek moest gaan naar mijn eigen geluk. En als ik door zelf gelukkig te zijn ook anderen gelukkig kan maken, is dat alleen maar mooi. Dat is wat we met NoMoBS doen: alles opentrekken. Hiphop, dat is initieel boosheid en frustratie. En die hebben wij ook, natuurlijk. Dat was ook de kritiek die we in het begin kregen ‘NoMoBS, dat zijn wat Marokkanen die lawaai

wOwW!

‘En als ik dan al een rolmodel ben, dan hoop ik dat jongeren van mij leren dat je je eigen rolmodel bent. Je kracht zit in jezelf.’ maken’. Daar wilden we uitbreken. Positieve boodschappen brengen. Elkaar erkennen in plaats van elkaar af te breken. Laten zien wie we zijn, ook. We wilden het cliché van ‘De Marokkaan’ doorbreken. Laten zien dat iedereen een waaier is. Gesloten zie je één facet, maar als je hem opent, zie je er zoveel. We hebben zo’n rijke cultuur.” Het is, denk ik, niet makkelijk als jonge Marokkaan? “En zeker niet als jonge Marokkaan van het Kiel. Het is een profiel dat je niet wil hebben. En toch ben ik trots. Ik merk dat die trots ook begint door te stromen naar andere jongeren. De tijd van boosheid - ‘Ik wil hier niet zijn, want ze willen me hier niet.’ - is aan het veranderen in ‘Nee, ik bén hier, ik blijf hier. Ik ga iets van mijn leven maken.’ Ik vecht tegen het negativisme door alles open te trekken. Sommigen noemen mij een

rolmodel. Als iemand iets heeft aan mijn verhaal, des te beter, maar ik ben zeker geen uitzondering. Zoals ik zijn er nog duizenden, tienduizenden. Jonge mensen die iets maken van hun leven. Jonge mannen die ingenieur worden, jonge vrouwen die boekhouder worden, jonge mannen die een eigen zaak uit de grond stampen. Ze zijn er, maar worden te weinig gezien. En als ik dan al een rolmodel ben, dan hoop ik dat jongeren van mij leren dat je je eigen rolmodel bent. Je kracht zit in jezelf. Maar het cliché dat een Marokkaan alleen maar geld kan verdienen door criminaliteit is hardnekkig. Jà, die mannen zijn er. En ergens begrijp ik hen zelfs. Als je altijd wordt uitgespuwd, geen perspectieven krijgt en geen affectie, dan snap ik dat er zo’n reactie komt. Ja, zelfs jongeren die de extreme richting uitgaan en naar Syrië trekken. Ik wéét het, zoiets mag je niet zeggen, dan ben je zelf al een

‘Deze tijden moeten net een stimulans zijn om aan de slag te gaan want moedeloos word je pas als je toegeeft aan de angst.’ halve terrorist. Maar ik zeg niet dat ik het goedkeur, ik zeg gewoon dat ik het snap. Het is als een rat die in het nauw wordt gedreven: die valt ook aan. Ik heb het geluk gehad dat ik een creatieve uitweg vond via muziek. Niet iedereen vindt die deur. Maar ook die jongeren willen we helpen. NoMoBS is een movement, dat is meer dan alleen platen uitbrengen. We willen iets veranderen. Laten zien dat er alternatieven zijn. Daarom hebben we recent Fabriek 2020 opgericht. Een fabriek produceert, en wij willen talenten produceren. En toch zie je de maatschappij alsmaar harder worden. Het wij-zij-gevoel wordt langs beide kanten alleen maar groter. Word je daar niet moedeloos van? “Het klopt dat het wij-zij-gevoel langs beide kanten wordt aangewakkerd. Ik speel nog altijd voetbal. Na een wedstrijdje waren we wat aan het babbelen en kwam de vluchtelingenkwestie ter sprake. ‘Ze verdienen het niet’, zeiden mijn voetbalmaten. ‘Wij zijn hier twee, drie generaties en moeten knokken voor elke euro, voor elke kans. Zij komen hier aan en krijgen alles meteen in hun schoot geworpen.’ Ik wist niet wat ik hoorde. Iedereen is bang te verliezen en kijkt daarom boos naar ‘de anderen’, want ‘die vreemdelingen’, ‘die vluchtelingen’ zullen zeker wel iets afpakken van ons. Zij worden de nieuwe zondebokken. We worden gedreven door angst. En je hebt natuurlijk een aantal politici die daar heel handig op inspelen. De nieuwe media versterken dat ook nog eens. Langs beide zijden worden filmpjes gedeeld die de angst en de haat alleen maar vergroten. Ik zie het gebeuren, ik vind het erg, het

maakt me bang. Maar als kunstenaar en als mens wil ik daar niet aan toegeven. Deze tijden moeten net een stimulans zijn om aan de slag te gaan want moedeloos word je pas als je toegeeft aan de angst. Ik doe dat door zelf te creëren, muziek te maken, een project als Fabriek 2020 op te richten, de straat op te gaan. Ik droom ervan dat het over twintig jaar normaal is om ‘straatcultuur’ te kunnen volgen aan het conservatorium, dat het een vak is dat erkend wordt. Hoe kwam je in het theater terecht? Met NoMoBS zijn we benaderd door het SINCOLLECTIEF (het muziektheatergezelschap rond o.a. regisseur Junior Mthombeni en schrijver Fikry El Azzouzi, n.v.d.r.). Samen met hen hebben we drie muziektheatervoorstellingen ge-

maakt: Troost, Reizen Jihad en Wachten op Gorro. Zo leerden we Stef Depover kennen (scenograaf van WALPURGIS en t, arsenaal n.v.d.r.) en werd ik door WALPURGIS gevraagd om mee te werken aan Fidelio. Allemaal ervaringen die me uit mijn comfortzone halen. En natuurlijk kan je op je bek gaan door iets nieuws te proberen. Maar dat risico neem ik graag. Ik wil later niet terugkijken en zeggen ‘Het was tof’. Nee, ik wil iets betekenen, iets zinvols doen, iets kunnen veranderen in deze turbulente tijden. Dàt is mijn grootste passie, denk ik.”

interview Frauke Joossen

NoMoBS © Fayçal Aallouch

wOwW!

op de affiche

Mitridate, librettolezing # 11 de essentie van het spelen

Pieter-Jan schitterde vorig jaar nog als Beatrice in de theatrale lezing van Berlioz’ komische opera Beatrice en Benedict, Jonas vijf jaar geleden als Rodolfo in Puccini’s La Bohème. Dit jaar nemen ze de tekst van Mozarts eerste opera, Mitridate, onder de loep. En dat opnieuw in het gezelschap van een bonte groep acteurs, zangers en muzikanten. Een gesprek over chaos, lachen, zenuwen én springen in het diepe. interview Frauke Joossen

Pieter-Jan en Jonas, twee heel verschillende mannen. Pieter-Jan behaalde eerst een master in de woordkunst, daarna nog een in de kleinkunst. Jonas volgde de toneelopleiding Dora Van der Groen aan het Conservatorium van Antwerpen. ‘Men noemt hen ook wel eens de dienaars van het woord’ lacht PieterJan. Het typeert hen: Jonas heeft iets ernstigs, doordachts, Pieter-Jan eerder iets lichtvoetigs, always looking on the bright side of life. Een paar jaar geleden stonden ze al eens samen op de planken in Romeo en Julia van HETPALEIS. In Mitridate, de elfde librettolezing van WALPURGIS, spelen ze twee broers die vechten om dezelfde vrouw. Pieter-Jan, voor jou is het nog niet zo lang geleden dat je meewerkte aan een librettolezing. Het smaakte naar meer? Pieter-Jan: “Ja hoor, ik vond het heel leuk om te doen. Sowieso heb ik iets met muziek. Ook met klassieke muziek, al voelde ik me niet onmiddellijk geroepen om een klassieke zangopleiding te gaan volgen. Dat ik muziek met theater kan combineren vind ik super. Judith (artistiek directeur van WALPURGIS, n.v.d.r.) had me zien spelen in Romeo en Julia en belde me op. Of ik geen zin had om eens mee te werken aan een librettolezing? Het werd een toffe babbel, het concept stond me aan, deFENIKS is een leuke plek en ik wist dat er een paar heel fijne mensen zouden mee doen. Ik had er zin in. En natuurlijk was het spannend die eerste keer.

wOwW!

Normaal repeteer je toch een week of zes om een voorstelling te maken, terwijl je voor zo’n librettolezing slechts een paar keer samenkomt. Net genoeg om een beetje te weten wie wat zingt of zegt. Er wordt ook niet echt iets vastgelegd of uitgewerkt. Het gaat er om de tekst al lezende te ontdekken, samen met het publiek. En het fijne is dat je niets fout kan doen. Die lichtheid, die luchtigheid vond ik heel verademend.” Jonas: “Het is bij mij al een tijd geleden, maar dat herinner ik me er ook nog van: dat het vooral leuk is om te doen. Judith had naar onze school gebeld. Ze zocht nog twee jonge spelers. Ervaring met opera had ik niet. Ik had alleen Carmen gezien en heel eerlijk: ik ben in de pauze vertrokken. Ik zat zo ver dat ik amper kon zien wie er op het podium stond. Geen al te goede eerste kennismaking dus. En dan kwam die vraag om mee te werken aan de librettolezing van La Bohème. Ik had geen idee waaraan ik me kon verwachten. Ik zat in mijn tweede jaar en plots stond ik met kleppers op de scène als Reinhilde Decleir. Maar we deden het samen: tekst in de hand en gewoon gaan.” Pieter-Jan: “Dat is het, hé, je gaat er samen voor en dat schept een band. Je moet jezelf echt smijten en daardoor verras je jezelf én de anderen. Puur spelplezier, heel aanstekelijk!”

Hoe leg je aan mensen die nog nooit een librettolezing zagen, het best uit wat het precies is? Jonas: “Het is een theatrale lezing met muzikale injecties. En het mooie is dat tijdens zo’n lezing van alles kan ontstaan omdat verschillende mensen uit verschillende richtingen samenkomen op de scène.” Pieter-Jan: “Ja, al die verschillende mensen samen dat geeft magie. Dit jaar speelt Herwig (Ilegems, n.v.d.r.) bijvoorbeeld mee. Een speciale speler is dat. Helemaal anders dan ik of Jonas. Dat maakt het heel spannend. Ook het feit dat je maar vier of vijf voorstellingen speelt trouwens. De uitdaging is om jezelf nooit te herhalen, zoveel mogelijk vrijheid te creëren. Dat is net het mooie van zo’n lezing: het blijft heel erg puur. Daar had ik het onlangs nog met Herwig over: zo’n librettolezing brengt je terug bij de essentie van het spelen. Je hebt niets om je achter te verbergen. Een librettolezing dat is springen en hopen dat je medespelers je opvangen.” Jonas: “Ik had het zelf niet beter kunnen zeggen.” Pieter-Jan: “En daarom kijk ik er zo naar uit om straks samen met jou op het podium te staan!”

Pieter-Jan De Wyngaert is theatermaker, acteur en muzikant. Voor zijn solovoorstelling Da’s voor de slachtoffers werd hij gecoacht door Herwig Illegems. Nu begeleiden ze samen studenten van de opleiding Kleinkunst aan het Antwerpse Conservatorium én spelen ze vader en zoon in Mitridate. PieterJan heeft zijn eigen gezelschap Nachtkrab, speelt bij de Nederlandse popgroep De Duiven en is één van de juryleden voor Flying Me 2016. Je kan hem ook nog aan het werk zien in Odyssee, een Rockopera. www.bronks.be Jonas De Vuyst is acteur bij o.a. De Maan en De Tijd en maakte vorig jaar furore tijdens Theater Aan Zee met de voorstelling De Lady Macbeth uit het district Mtsensk van De Hotshop/De Warme Winkel. De voorstelling werd dit jaar geselecteerd voor het Nederlands Theater Festival. Met zijn gloednieuw eigen theatergezelschap De Erfgenamen van Pia Fraus maakt hij in Monty The man with the beard, over drie mensen die elkaar ontmoeten na de val van de muur in Berlijn. www.monty.be

Jonas (links) en Pieter-Jan (rechts) © Stef Depover

Het verhaal in ‘t kort

Dat in de politiek niemand te vertrouwen is, weet koning Mitridate, staatsvijand nummer één van Rome, als geen ander. Om de loyaliteit van zijn twee zonen te testen, laat hij het gerucht verspreiden dat hij is omgekomen in de strijd. Groot is zijn woede als hij er achter komt dat zijn oudste zoon Farnace collaboreert met de Romeinen en zijn verloofde Aspasia een affaire heeft met zijn lievelingszoon Sifare… Let the Game of Thrones begin!

Wie?

Mitridate, koning van Pontus Herwig Ilegems (acteur) en Donal J. Byrne (tenor) Aspasia, zijn kersverse jonge verloofde Sari Veroustraete (actrice) en Charlotte Cromheeke (sopraan) Farnace en Sifare, zijn zonen Pieter-Jan De Wyngaert en Jonas De Vuyst (acteurs) Ismene, prinses van Parthië en verloofde van Farnace Sarah Eisa (actrice) en Özlem Taner (zang en bağlama) Muzikant Jago Moons

Wanneer?

Tip!

23, 24 en 25 september 2016 in Mortsel. www.feniksfestival.be 29 september 2016 in Genk. www.c-minecultuurcentrum.be

2001

2002

#2 De Fladdermuis

2005

#3 Don Giovanni

2007

2010

#4 Falstaff

2011

#5 Turandot

#6 Fidelio

#1 Così fan tutte

Combineer op 23 september de eerste librettolezing van Mitridate met de verdiepende EARopener van Ludo De Brabander, woordvoerder van Vrede vzw.

2012

#7 La Bohème

2013

#8 Platée

2014

#9 Daphne

2015

#10 Beatrice en Benedict

2016

#11 Mitridate

door de ogen van Kinderen, (groot)ouders en leraars over de sprookjesopera Fidelio Opera niets voor kinderen? WALPURGIS en HETPALEIS bewijzen nog maar eens het tegendeel met de bewerking van Beethovens Fidelio. Een greep uit de reacties - in woord en beeld- van de kinderen ĂŠn de volwassenen die deze spannende sprookjesopera reeds zagen. tekeningen leerlingen van de Sint-Hubertusschool, Antwerpen

Het verhaal in het kort Al twee jaar lang heeft Leonore haar vriendje Florestan niet meer gezien. Al twee jaar lang houdt Pizarro Florestan gevangen. Is Florestan een gevaarlijke moordenaar? Of een gemene dief? Helemaal niet. Florestan doet niets liever dan zingen. En met zijn liedjes doet hij de mensen dromen. Maar al dat gedroom is niet naar de zin van Pizarro. Hij wil Florestan voorgoed doen zwijgen. En daarom heeft hij Florestan opgesloten in een geheime kerker, diep onder de grond. De mensen zullen hem nu wel gauw vergeten. Maar Leonore mist haar Florestan. Zij kĂĄn hem niet vergeten. Zij moet en zal haar vriendje bevrijden uit de klauwen van de wrede Pizarro.

wOwW!

‘Ik ben blij en droevig tegelijk. Blij omdat het zo ongelooflijk mooi was. Maar ook droevig: mensen doen mekaar veel te veel lelijke dingen aan. Dat moet maar eens gedaan zijn!’ (Rune, 11 jaar) Giovanni Van Avermaet (42) noemt zichzelf boekenfreak, melomaan, hovenier en bovenal: trotse papa van Rune en Daan. Hij heeft een passie voor het woord en schrijft regelmatig op zijn blog Het uilenveld. Op woensdag 17 februari 2016 trok hij met zijn gezin naar HETPALEIS in Antwerpen.

Giovanni: “Gregie De Maeyer liet ooit optekenen: ‘Je bakt een brood toch ook niet óf voor een kind, óf voor een volwassene.’ Geschilderd op een muur in HETPALEIS, het Antwerpse theaterhuis voor kinderen en jongeren, ken ik de context van het citaat niet, maar ik vermoed dat hij doelde op het kunstmatige onderscheid tussen literatuur voor volwassenen en jeugdliteratuur. Zijn standpunt houdt steek, natuurlijk. Ik (her)lees Roald Dahl nog steeds met enorm veel genoegen en, omgekeerd, in mijn schooltijd besprak ik in het zesde leerjaar, het eerste, tweede en vermoedelijk ook het derde jaar van de humaniora De Witte van Ernest Claes. Het moge duidelijk zijn: lezen deed de puberende Giovanni nog niet echt graag, maar van De Witte was ik helemaal weg. In het operagenre ligt dat toch even anders. Weinig kinderen zullen een uren durende Wagner licht verteren. Daar zal op zijn minst enig geschuifel op de stoel mee gepaard gaan. Het genre vraagt een bewerking voor het jonge grut. Judith Vindevogel van muziektheater WALPURGIS weet dat. Zij maakte eerder een bijzonder gesmaakte operavoorstelling voor kinderen rond prinses Turandot. Onze kinderen hebben het daar, jaren nadien, nog vaak over. Vindevogel snoeit in het aantal personages/zangers, de verhaallijnen worden tot een makkelijker begrijpbare essentie teruggebracht, in de tijd wordt de opera beperkt tot een 45-tal minuten en het orkest wordt gereduceerd tot een multi-instrumentalist of een pianist. Daarmee gebeurt het. In een klein zaaltje waar de actie plaatsgrijpt tussen het publiek,

waar de zangers zich tussen het publiek begeven. Dat laatste is formidabel. Als een operazanger of -zangeres op amper een meter afstand een aria zingt, dan voel je dat tot in je kleinste teen. De muziek, uiteindelijk een ordening van frequenties, wordt fysiek heel voelbaar. Een terzet, met links, rechts en voor jou een zanger, is een surround-ervaring die geen gelijke kent. Dat blaast je gewoon omver. Vandaag gingen we in HETPALEIS naar Judith Vindevogels bewerking van Beethovens Fidelio kijken en luisteren, een aangrijpende voorstelling. De grote thema’s van de opera vrijheid, gelijkheid, rechtvaardigheid, machtswellust,... - bleven overeind. Humor, romantiek, het was allemaal aanwezig. Maar de voorstelling was geenszins vrijblijvend. Bijwijlen confronterend. Toen de uitgemergelde Florestan uit zijn kerker werd bevrijd, waarin hij opgesloten zat omwille van zijn idealen, hield minstens één klein Van Avermaetje het niet droog, mama en papa overigens ook niet. De bewerkte Fidelio: brood voor kinderen én volwassenen dus. Op de terugweg van HETPALEIS naar het centraal station bleef het de eerste 15 minuten héél stil. Dan weet je: in dat kleine zaaltje is iets heftigs gebeurd. Rune verbrak de stilte. ‘Mama, papa’, zei hij, ‘ik ben blij en droevig tegelijk. Blij omdat het zo ongelooflijk mooi was. Maar ook droevig: mensen doen mekaar veel te veel lelijke dingen aan. Dat moet maar eens gedaan zijn!’”

wOwW!

‘ Prachtig! Laat ons onze zotste dromen.’

an is in de b ‘Juliette ip n haark van de k ij rl u tu na scène en ’ p van de po eire, Ilse Delm und F c si u M directeur

Annelies & Nova, gastenboek HETPALEIS

‘Speels en ludiek, het klassieke en actuele gegeven mooi verweven, de pop zeer levensecht en ontroerend. Merci voor deze mooie en relevante voorstelling.’ Carmien Michels, schrijfster

‘Samen met onze drie kleinkinderen erg genoten. Ons kleindochtertje speelt het lied (Ode aan de vreugde) sindsdien op de piano en de twee anderen zingen jullie tekst uit volle borst mee. Wat een verademing deze mooie knappe voorstelling in deze deprimerende tijden.’ Denise Puttaert ‘Indrukwekkend!! Eerste keer opera met de jongens, TOP!’ Anoniem, gastenboek HETPALEIS

‘Ik wist niet dat opera zo leuk kon zijn. En grappig. En cool. En ook luid.’ Lou Kasongo, 9 jaar ‘Prachtige thematiek, mooie teksten (zeer poëtisch en toch heel erg begrijpelijk), sterke enscenering, goede zangers/acteurs en een prachtige wending met de pop…’ Geert Riem, directeur De Bijloke ‘45 min lang geboeid, verwonderd’ Kathleen Van Acker, de Bende van Vlieg

‘Ik heb vooral gekeken naar de verwonderde blikken van de toeschouwers… onbetaalbaar, onbeschrijfbaar.’ Anoniem, gastenboek HETPALEIS

‘Prachtig qua thematiek en conceptueel fantastisch bewerkt. De opbouw van de tribune en de nabijheid van de kinderen is een prachtige vondst en werkt heel erg goed.’ Koen Bollen, dramaturg Opera Ballet Vlaanderen

wOwW!

‘Het was prachtig!’ Mieke Laureys, actrice

‘Vandaag terug jong geworden. Schitterend wer verhaal, beestig velend bruisende acteur s, ongelooflijk de cor.’ Marc Verstappen

‘Ik zag Fidelio en was ontroerd. Soms is de liefde eenvoudigweg één van de mooiste hebbedingen.’ Tom Goossens, acteur ‘Ongelooflijk mooi alweer!’ Bart De Pauw

‘Kippenvel en traantjes. Opera voor kinderen, ik ben fan!’ Ingrid Godon, illustratrice ‘Om weg te dromen, love rules!’ Emil, gastenboek HETPALEIS

‘wOwW! Voilà, dat is wat ik denk van Fidelio. Een wonder, bijzonder relevant en van een uitzonderlijke perfectie, werkelijk voor alle leeftijden, van 6 tot 66 jaar (of meer)’ Nicole Everaert-Desmedt, Charleroi

‘Een hartverwarmende voorstelling.’

‘Lijkt me e feestje v en oor 6+’ educatie

Petra Da men, erker Ton eelhuis

f medew

Nele van den Broeck, Nele Needs A Holiday

‘Ik dacht heel de voorstelling door «had ik als kind maar zoiets mogen meemaken, dan had ik vandaag waarschijnlijk meer affiniteit gehad met opera en muziektheater». Verder vond ik het zo positief dat jullie nog een boodschap aan de kinderen durven meegeven, een duidelijke en ondubbelzinnige boodschap van solidariteit en rechtvaardigheid en een ode aan de liefde, alles wat in onze cynische tijden van de tafel geveegd wordt als naïef, dwaas, onrealistisch.’ Isabelle Grynberg

wOwW!

‘ Dit is weer de zoveelste mooie, aangrijpende en liefdevolle voorstelling! ’ Lisette Willems, 74 jaar

‘De tekst was to the point en bij momenten ook heel grappig. Ik was echt ontroerd op het moment dat de pop Florestan tevoorschijn kwam, door de verbeelding die gecreëerd wordt op scène, in combinatie met de video. Leuk concept, mooie uitvoering!’ Annelies Kerstens, sopraan

Volg de avonturen van Leonore! 29 & 30 oktober 2016 in Brussel, www.demunt.be 12 februari 2017 in Genk, www.c-minecultuurcentrum.be 22 februari tot 11 maart 2017 in Antwerpen, www.hetpaleis.be 22 maart 2017 in Brugge, www.ccbrugge.be 9 april 2017 in Strombeek, www.ccstrombeek.be

wOwW!

‘Blij dat opera st eeds meer zijn w eg vindt naar het (h eel) jonge publie k. Knap werk!’ Anouk Antonissen

, Frontview mag

azine

‘Mijn eerste leerjaar praat sinds dinsdag nergens anders meer over, het was prachtig!’ Tian Yumin, leerkracht K’Do, muzische basischool Antwerpen Zuid

Zing mee!

rechtvaardige en solidaire wereld en Florestan droomde hij van een nore Leo als Net eroepen list. idea een Beethoven was 9de Symfonie werd in 1985 uitg e leven. Het vrijheidslied uit zijn vred in ar elka met sen men alle waarin van Unesco. s 2001 op de Werelderfgoedlijst tot Europees volkslied en staat sind rstelling. voo de van eind het aan dt gezongen De Fidelio-versie van dit lied wor .be o die je vindt op www.walpurgis Oefen alvast met de karaokevide

Win een affiche van Fidelio!

TIP

WALPURGIS geeft 10 affiches weg van Fidelio, prachtig geïllustreerd door Ingrid Godon en persoonlijk gesigneerd door cast & crew.

Lees ook het interview met Saïd Boumazoughe (Florestan) op p.04

Stuur ons vóór 30 april 2017 jouw tekening of recensie van Fidelio: per post naar Deurneleitje 6, 2640 Mortsel of via mail naar info@walpurgis.be. wOwW!

festival focus

Stokman en Vos geven je een zoen van toen Zelf zijn het jonkies met hun 29 en 33 jaar, maar Astrid Stockman (links op de foto) en Liesbeth Devos (rechts op de foto) houden van een flinke portie nostalgie. On the road met de sprookjesopera Fidelio leerden deze twee sopranen elkaar beter kennen en ontdekten ze hun gezamenlijke liefde voor liedjes uit de tijd van toen. interview Frauke Joossen foto Stef Depover

‘Zing het juiste liedje en er verschijnt een glimlach op hun gezicht, die alle donkere wolken doet verdwijnen.’ Liesbeth: “Onderweg naar het theater of tussen de voorstellingen van Fidelio door, begonnen we altijd spontaan te zingen. Geef me een roosje, m’n roosje en dat soort liedjes. Op een avond, aan tafel in Marseille, daagde Judith van WALPURGIS ons uit: ‘Maak er een concertje van voor het FENIKS FESTIVAL.’ En eigenlijk vonden we dat allebei een fantastisch idee.” Astrid: “Zo’n tof idee dat we er meer mee willen doen. Met het programma dat we op het festival brengen, klassiekers zoals De lichtjes van de Schelde maar ook het Bloemenduet bijvoorbeeld, willen we daarna ook in bejaardentehuizen gaan zingen. Op een authentieke, eerlijke manier.” Liesbeth: “Met liefde voor het lied én de mensen. Maar al te vaak worden mensen ‘met een jaartje meer’ afgeschreven en weggestopt in een tehuis. Daar komt dan af en toe iemand langs met een cd’tje om voor hen wat liedjes te playbacken. Zo erg vind ik dat. Die mensen verdienen toch meer. Ze hebben zo’n schat aan ervaring en bezitten zoveel kostbare levenswijsheid. En precies dát willen wij vieren, samen met hen.”

Astrid: “De liedjes van toen én de bewoners van rusthuizen in ere herstellen, zeg maar.” Liesbeth: “En we merken dat het aanslaat. Onlangs waren we op bezoek bij een bejaard echtpaar en vertelden hen over ons project. Dan zie je hun ogen glinsteren. Prachtig!” Astrid: “En ook voor ons is het genieten. Nostalgie, hé. Mijn grootouders hadden een café met een jukebox. Elke zondag stond ik er op te tokkelen. B4. En dan maar luisteren naar Will Tura en co.” Liesbeth: “Ik ben er ook mee opgegroeid. Mijn broer heeft het syndroom van Down en hij was gek op Tien Om Te Zien. Dat soort liedjes werden bij ons thuis echt grijsgedraaid. Op termijn zouden we met ons programma Een Zoen Van Toen ook graag mensen zoals mijn broer willen bereiken.” Astrid: “Ja, dat lijkt mij echt fantastisch. Ik heb heel lang gewerkt met kinderen met een mentale beperking en muziek is zo’n opener bij hen. Zing het juiste liedje en er verschijnt een glimlach

op hun gezicht, die alle donkere wolken doet verdwijnen.” Liesbeth: “Je ziet het, plannen genoeg dus. Maar eerst het FENIKS FESTIVAL. We zijn nu volop bezig met het samenstellen van ons programma. Twee van mijn favorieten, De lichtjes van de Schelde en Ik geef je een roosje, zullen er in ieder geval niet in ontbreken.” Astrid: “En Louis Neefs, mijn absolute nummer één. Zondagmiddag, Liliane vind ik nog altijd een prachtig nummer.” Liesbeth: “Maar wij blijven klassiek geschoolde zangeressen, hé. Er zullen dus zeker ook wat bekende aria’s bijzitten. Er is zoveel mooie muziek die we niet mogen vergeten.” Astrid: “En met Elke De Meester die ons op accordeon zal begeleiden, wordt het echt prachtig. Beloofd!” Golden o ldies op z ondagoc htend Stokman en Vos eerste Zo g en Van To even hun en tijden FENIKS F s het ESTIVAL. Je kan h cert ook et concombine ren met zomerse een brunch. Rendez-v ous zo 25 septe om 11u00 mber in deFENIK S Deurnele itje 6, Mo rtsel www.fen iksfestiva l.be

dossier

De kunst van het vliegen

hoe verbeelding een mens vleugels geeft Icarus, Peter Pan, Superman...sinds mensenheugenis droomt de mens ervan om net zoals de vogels te kunnen vliegen. Voor de Franse acteur en regisseur Alexis Moati, de jonge Marokaanse rapper Naoufel Boubekri en de jongeren van NEST theaterwerkplaats en le Groupe des 15 uit Marseille is vliegen een koud kunstje. Lees en kijk hoe (muziek)theater hen vleugels geeft en hoe zij spelenderwijs alle culturele, sociale en taalbarriĂ¨res weten te overstijgen. tekst Alexis Moati, Frauke Joossen en Judith Vindevogel fotoâ&#x20AC;&#x2122;s Stef Depover

wOwW!

‘Vandaag ben ik acteur omdat ik het vliegen nog altijd niet kan laten en regisseur omdat ik graag nieuwe werelden verzin.’ Alexis Moati over Superman, vliegen en theater

De Franse acteur en regisseur Alexis Moati (46) deelt zijn passie voor het theater sinds vorig jaar niet alleen met de acteurs van zijn gezelschap Compagnie Vol Plané (Franse woord voor ‘zweefvlucht’) maar ook met le Groupe des 15, een zeer diverse groep jongeren uit Marseille.

wOwW!

Alexis: “Ik zag Superman toen ik een klein ventje was. En toen ik uit de cinema kwam, was ik er van overtuigd dat die film speciaal voor mij gemaakt was. Iedereen kon er natuurlijk wel naar gaan kijken, maar hij ging over mij, alleen over mij. En ik wist dat het nu niet lang meer zou duren voor ik mijn superkrachten zou ontdekken en echt zou kunnen vliegen. Vliegen was immers gewoon een kwestie van de juiste windsterkte en hard genoeg kunnen lopen; de wind zou me een klein duwtje in mijn rug geven, juist genoeg om op te stijgen. De volgende dag trok ik mijn blauwe trainingspak aan met daarover mijn onderbroek en de rode jas van mijn moeder (waarvan ik de mouwen naar binnen trok want de cape van Superman heeft geen mouwen). En toen begon ik te lopen. Ik liep, ik liep en ik bleef maar lopen...maar het werkte niet. En dan op een dag, besef je dat je broek te kort is, dat je stem verandert en dat je tenen pijn doen omdat je schoenen te klein zijn geworden. Je ziet de wereld niet meer op dezelfde manier. En ‘t lijkt alsof die keer op keer wil bewijzen dat niemand echt onder de indruk is van wie of wat je bent, dat je gewoon een bijrolletje speelt, meer nog dat je niet meer bent dan een figurant in een verhaal waarvan je altijd hebt gedacht dat jij

de held was. Dus schaam je je, om je gezicht, je haar, je huidskleur, je handen, je borstkast, je benen, ... je hele lichaam, maar ook om je ouders, de auto van je ouders, je huis, om wat je graag gezien hebt, je schaamt je omdat je bestaat. En dan begint het gevecht. Net als Superman verberg je je ware identiteit en je probeert vele vermommingen: van de eerste van de klas tot onruststoker, want jawel ‘in één mens zitten vele personages.’ Je kijkt op naar rolmodellen, je imiteert, experimenteert, probeert geloofwaardig te zijn, ... Maar op een keer houdt dat op. Je lichaam krijgt z’n vaste vorm en daarmee moet je het doen. Alle mogelijkheden uit je kindertijd, laat je één voor één achter je. Je vergeet Superman. En toch kan je niet weerstaan aan de drang om aan jezelf te ontsnappen, om verder te kijken dan jezelf en je oneindig te voelen. Vandaag ben ik acteur omdat ik het vliegen nog altijd niet kan laten en regisseur omdat ik graag nieuwe werelden verzin.”

Naoufel Boubekri over Flying Me en de workshop met Salah van NoMoBS Naoufel: “Kunst en cultuur vind ik NoMoBS al, vind het echt een goeie heel belangrijk: ze helpen je andere groep. Ik rap in het Nederlands, Frans werelden te begrijpen, een ander land en Arabisch, maar mijn Nederlands is te leren kennen en je andere tradinog niet zo goed. Salah heeft me veel ties en gebruiken eigen te maken. Ik tips gegeven. Hij moedigde mij aan om had de aankondiging van Flying Me verder te blijven rappen in het Nederop Facebook lands, maar mijn gelezen en heb teksten altijd te ‘Salah gaf me vooral toen geen molaten nalezen. ment getwijfeld ongelofelijk veel energie en En verder gaf om me in te goesting om ervoor te gaan.’ hij me vooral schrijven: het ongelofelijk was echt iets voor mij. Ik had speveel energie en goesting om ervoor ciaal voor mijn optreden een raptekst te gaan. We hebben ook samen in de geschreven over de problematiek in studio een liedje opgenomen. En het Syrië. Dat ik daarna een workshop is écht goed. Het was een enorme met Salah kreeg, had ik niet verwacht. verrijking.” Die was super. Ik kende de muziek van Met Flying Me willen muziektheater WALPURGIS en theaterwerkplaats NEST jong talent een podium geven en hen helpen hun passie verder uit te bouwen. Naoufel Boubekri (20) is pas sinds drie jaar in ons land maar hij is één vat vol energie en heeft zin in de toekomst. Hij waagde vorig jaar zijn kans en kreeg prompt een workshop cadeau met Salah Ibnou Kacemi, één van de muzikanten van de Antwerpse hiphopgroep NoMoBS.

Meer weten over De 3e editie van

Flying Me?

Flying M

e vindt plaats tijde FESTIVAL op za ns het FENIKS terdag 24 septem ber 2016 Be

n je tussen 14 en . 21 en heb jij ook zin om een podi op te klimmen en um een publiek te ve roveren? Inschrijv kan nog tot 4 se ptember. en Meer info op ww w.feniksfestival.b e

wOwW!

Marseille-Mortsel aller/retour beeldverslag van een bijzondere ontmoeting De jongeren van theaterwerkplaats NEST wonen in en rond Antwerpen, de jongeren van le Groupe des 15 in Marseille. In de duizend kilometer die hen van elkaar scheidt is er ĂŠĂŠn ding dat hen met elkaar verbindt: hun nieuwsgierigheid om de wereld

te kunnen zien door de ogen van theatermakers en de goesting om, net als zij, met hun verbeelding nieuwe werelden te kunnen scheppen. WALPURGIS nodigde beide groepen uit in deFENIKS voor een intensieve week vol muziek, beweging en spel,

die afgesloten werd met verschillende toonmomentjes in het Fort van Mortsel.

samen picknicken

workshop view po

ints in deFENIKS

introductie in Clapping Music van Steve Reich

wOwW!

live op Radio Centraal

toonmoment in Fort 4

groepsimprovisatie

bye, bye, Mortsel! presentatie in Fort 4

wOwW!

e oor actric ecoacht d g n u n e H . rd o IS tan w PURG mpe en S door WAL in d t n a a u g te t rs o e Aline, Oly p nd ts ka reys en o n, kan nie ntrum Mieke Lau ls alles ka A ultureel ce g c in t ll e h te in rs o g a vo D r te e rs ee lzheim p Wereld A premiĂ¨re o e Deurne. cdeurne.b 00, www.c u 14 m o ber 2016 21 septem

wOwW!

close-up Componist Stan Nieuwenhuis, zangeres Aline Goffin en danseres Olympe Tits, samen Kopseer, maken een voorstelling over dementie. Getest op kinderen én grote mensen. Stan en Aline speelden in Rob, muzikaal verteltheater van de Waancel, en droomden ervan om samen een eigen muziektheatervoorstelling te maken. Ze vroegen aan dichter Peter Theunynck, Stans schoonvader, om voor hen een tekst te schrijven. Aan hun project moest en zou ook een danseres meewerken. Toevallig kwamen ze Olympe tegen. Met hun drietjes werden ze vorig jaar geselecteerd voor een residentie in deFENIKS en kregen ze de kans om tijdens het FENIKS FESTIVAL 2015 een fragmentje te tonen van hun voorstelling Als alles kan, kan niets kapot. Het werd het begin van een mooi avontuur… Aline: “We wilden graag iets maken een voorstelling voor kinderen was,… voor kinderen.” het sprak me gewoon heel erg aan. En het is een héél fijne samenwerking. Stan: “Geen inhoudsloze voorstelling We maken echt nooit ruzie.” maar een muziektheaterstuk dat net iets dieper ging. Het was dan ook Aline: “Haha, misschien zouden we fijn om tijdens het FENIKS FESTIVAL dat soms wel moeten doen… Nee te merken dat ons toonmoment ook weet je, we hebben elk ons ‘vakgeécht wel bij volwassenen iets te- bied’: Stan maakt muziek, ik zing en weegbracht. Ze waren ontroerd en Olympe danst. Er is dus geen enkele dat raakte ons.” reden om met elkaar in de clinch te gaan, we vullen elkaar mooi aan.” Aline: “Ons stuk gaat over een dementerende oma. Peters vader is aan Een theaterstuk over dementie voor het dementeren. Voor hem is het dus kinderen, dat lijkt niet zo evident? een heel actueel thema en we waren het er vrij snel over eens: hier willen Aline: “Dat weet ik niet. In principe we iets rond doen. Het moest wel ligt dementie dichter bij de verbeelding meer zijn dan alleen tekst en muziek. en de puurheid van een kind. En wij We wilden met een danseres werken willen vooral ook de poëtische kant omdat je met dans kan verbeelden van dementie laten zien, weliswaar wat je met woorden niet gezegd zonder de harde realiteit uit de weg krijgt. Daarom maakte Peter van de te gaan. Kinderen staan heel erg oma in het verhaal een gewezen open. Ze hebben nog geen vooroordelen. danseres. Nu moesten we alleen nog Die krijgen ze pas later, van de voldé juiste vrouw vinden om de rol van wassenen.” de oma te spelen…” Stan: “Misschien is dat wel de Stan: “En dat werd Olympe.” boodschap die in de voorstelling zit, als die er dan al moet zijn, dat kinAline: “Ze is niet alleen danseres maar deren gewoon open mogen staan ook fotografe. Ik had haar leren ken- voor de wereld van mensen met denen tijdens een fotoshoot. Stiekem mentie. Dat de zottigheid die daar was ze onze nummer één. We vonden in zit ook gewoon oké kan zijn. Ik het fantastisch dat ze ‘ja’ zei toen we bezoek de opa van mijn vriendin wel haar vroegen om samen te werken!” eens in het home waar hij verblijft en dat is best confronterend. Mensen Olympe: “Wat wil je, met twee van die dementeren, het is nog altijd een die enthousiastelingen? Ik kon niet taboe. Ze worden veilig weggestopt anders dan ‘ja’ zeggen. Het verhaal in tehuizen. Wat mij heel erg raakt, is en het idee erachter, het feit dat het de manier waarop ze betutteld worden,

zoals ook kinderen soms betutteld worden. En dat willen wij net niet doen in onze voorstelling.” Aline: “Kinderen zijn heel onbevangen. Hun wereld en die van mensen met dementie liggen vrij dicht bij elkaar. Terwijl volwassenen hun ‘vreemde ‘ gedrag vaak gaan beoordelen vanuit hun eigen waarheid en normen.” Olympe: “Maar het is zeker niet onze bedoeling om met een zwaaiend vingertje een boodschap te verkondigen, hoor. Er is de tekst, de muziek en het abstracte van de dans, zodat iedereen, klein en groot, naar onze voorstelling kan kijken en er hopelijk ook van kan genieten!” interview Frauke Joossen foto en affiche Olympe Tits v.l.n.r. Stan, Aline en Olympe

achter de schermen in deFENIKS Het Mortselse muziektheaterhuis deFENIKS is niet alleen een aantrekkelijke broedplaats voor de talrijke artiesten die er over de vloer komen maar ook een gastvrij huis voor scholen uit de buurt en een toffe plek voor de vrijwilligers die er werken. Wat maakt deFENIKS zo aantrekkelijk? We vroegen het aan Robin, Marleen, Aurora en Tim.

Robin, elke week aan de slag in deFENIKS Robin is 21 en woont nog thuis. Hij gaat naar het dagcentrum Prinsenhof, maar drie keer per week werkt hij in deFENIKS.

wel al eens met mijn mama naar het het podium…En veel tijd om eens te FENIKS FESTIVAL geweest, we zijn er gaan kijken heb ik niet, want er moet ene komen drinken. Zo kon mama doorgewerkt worden!” ook eens zien waar ik elke week ga werken. Een voorstelling heb ik toen Robin: “Ik werk hier intussen meer niet gezien, dus eigenlijk weet ik nog interview Frauke Joossen foto’s Stef Depover dan twee jaar en ik doe het echt altijd niet wat er precies gebeurt op graag. Vroeger werkte ik in een tuincentrum maar dat lukte niet zo goed: Dagcentrum Het Prinse ik moest teveel dingen tegelijk ontnhof houden, ik raakte ervan in de war. Het Prinsenhof ijvert voo r een maatschappij waarin Hier in deFENIKS is het rustig en kan de mogelijkheden van mensen belangrijk er zijn dan hun bep ik mijn programma afwerken. Ilse erkingen en helpt mensen hun eigen lev en te regisseren. Elk ind (zakelijk coördinator van deFENIKS, ividu krijgt de kans zich te ontplooien en sociale relaties en con tacten op te bouwen n.v.d.r.) overloopt dat eerst met mij en op zijn eigen tempo. daarna kan ik aan de slag. Stofzuigen www.ritmica.be vind ik het leukste. Er is eigenlijk niks dat ik minder leuk vind – het is juist de afwisseling die het plezant maakt. Van de bijen in de tuin was ik in het begin wel wat bang. Bang dat ze me zouden steken. Eerst durfde ik zelfs niet meer in de tuin werken. Maar intussen ben ik er aan gewend. Ik weet dat ze me niks zullen doen, dus nu kan ik weer het gras maaien en de planten water geven. Weet je wat ik ook fijn vind? Dat ik ideetjes mag aanbrengen bij Ilse. ‘Misschien moet ik dat eens doen’, zeg ik dan, en meestal mag ik dat dan ook. Het zijn lieve mensen hier, iedereen zegt vriendelijk ‘dag’, we slaan soms een babbeltje. Niet te lang, natuurlijk, want er moet wel worden gewerkt! Wat ze hier doen? Dat weet ik eigenlijk niet zo goed. Ik weet dat er een zaal is met een podium, en dat ze daar vaak bezig zijn. Ik ben

wOwW!

Zeppelin, De zolder en De Es op bezoek in deFENIKS

Marleen (Zeppelin): “Om de twee jaar maakt actrice en regisseur Jaela Cole, die zelf ook kinderen heeft op onze school, met de leerlingen van de vijfde en de zesde klas een theatervoorstelling. Op basis van wat hen op dat moment bezig houdt, ontstaat een tekst. Vervolgens slaan de kinderen een week lang hun tenten op in deFENIKS om er hun voorstelling af te werken. Vrijdagnamiddag is er een try-out voor de andere kinderen van Zeppelin. ’s Avonds volgt de apotheose met een ‘echt’ publiek. Dit jaar maakten de kinderen een voorstelling rond het woord ‘betekenis’. Een boeiend proces en een unieke belevenis.”

Aurora (De zolder): “Dat bijen van onschatbare waarde zijn voor de natuur en de mens wisten de kinderen van De zolder al. Maar om eens van dichtbij met een paar bijenvolkjes kennis te maken, trokken we naar deFENIKS. Ondanks het miezerige weer, zoemde het dat het een lieve lust was. Op de vliegplank was het een drukte van jewelste met werksters die in en uit het nest vlogen. Gefascineerd door de felgroene kleur van Noahs trui, streken enkele verkenningsbijen op zijn arm neer om polshoogte te nemen. Dat was best cool. Vol ontzag keken de kinderen hun ogen uit en snoven ze de heerlijke geur op van honing, bijenwas en stuifmeel. Bedankt!”

wOwW!

‘Een hele week lang werd weer elk plekje in en rond deFENIKS door de leerlingen bezet om zich voor te bereiden op hun optreden.’ Tim (De Es): “deFENIKS is sinds vorig jaar een geliefde plek van De Es voor de repetities en de uitvoeringen van het eindtoneel van de 12de klas. Dit jaar baseerden de leerlingen zich voor hun toneelstuk Analoog op het filmscenario Smoke van de Amerikaanse schrijver Paul Auster. Analoog is een verhaal dat zich afspeelt in Brooklyn in de jaren ‘90 en laat zien hoe verschillende individuele levens toch met elkaar verbonden zijn. Een hele week lang werd weer elk plekje in en rond deFENIKS - van tuin tot parking - door de leerlingen bezet om zich voor te bereiden op hun optreden.”

Zeppelin Zeppelin is een ervarin gsgerichte kleuter- en lagere school vlakbij deFEN IKS. Kinderen worde n er aangemoedigd zelfstandig te denken en te doen. Daarnaast gaat leren voor Zeppel in ook over leven en sam enleven, je goed in je vel voe len, van elkaar leren en samenwerken. www.zeppelinfo.be

De zolder De zolder is een init iatief van enkele ouder s van de Jenaplanschool Lieven Gevaert in Mortsel die hun kinderen een zinvol alternatief willen bieden voor de godsdienstlessen en levensbeschouwelijke vakken op school. www.jenaplanschoolli

evengevaert.be

Ook zin om een theatervoorstelling, lezing of workshop te organiseren in deFENIKS?

De Es Voor De Es, de Mid delbare Rudolf Steine rschool in Berchem, is opvoeden een kunst, meer dan een kunde. De pedagogie vertrekt vanuit de idee dat elk kind zich moet kunnen ontwikke len tot een vrije me ns: vrij in denken, vrij in voelen en vrij in handelen. De ze vrijheid is echter niet vrijblijven d. Integendeel, zij imp liceert een verregaande medevera ntwoordelijkheid voo r de mens, voor de samenleving, voor de wereld. www.de-es.be

wOwW!

Spring dan eens binnen of neem contact op met Ilse van WALPURGIS. deFENIKS Deurneleitje 6, Mortsel T 03 235 66 62 ilse@walpurgis.be

COLOFON wOwW! magazine voor avontuurlijk muziektheater Uitgever WALPURGIS vzw Deurneleitje 6, B-2640 Mortsel +32 (0)3 235 66 62 communicatie@walpurgis.be www.walpurgis.be

Hoofdredactie Judith Vindevogel Eindredactie Frauke Joossen Redactie Ellen Fransen Beeldredactie Stef Depover Vormgeving Inge Rylant

Waar?

wOwW! wordt gratis verdeeld op 10.000 ex. in kunsthuizen, cultuurcentra en openbare instellingen, via de post aan onze abonnees en via huis-aan-huis bedeling in Mortsel.

Abonneren?

Krijg je wOwW! graag bij je thuis? Laat het ons weten via 03 235 66 62 of info@walpurgis.be.

Adverteren?

Jouw logo of advertentie in dit magazine? Neem contact op met communicatie@walpurgis.be. Gratis magazine, mag niet los verkocht worden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of op enige andere wijze, zonder voorafgaand schriftelijk akkoord van de uitgever. De redactie heeft er alles aan gedaan om rechthebbenden i.v.m. copyright op te sporen en toelating te krijgen. Mocht je menen recht te hebben op materiaal dat in dit nummer gepubliceerd is, dan kan je contact opnemen met communicatie@walpurgis.be.

wOwW!

DONDERDAG 22 SEPTEMBER 2016

t/m

ZONDAG 25 SEPTEMBER 2016

www.feniksfestival.be deFENIKS - Mortsel

WORKSHOP FEEST DANS MUZIEK THEATER OPERA

WORKSHOP OPERA FEEST DANS MUZIEK THEATER OPERA FEEST WORKSHOP

13de editie

MUZIEK THEATER WORKSHOP OPERA FEEST DANS MUZIEK THEATER OPERA

DANS MUZIEK THEATER WORKSHOP OPERA FEEST DANS