Ahmet Ümit; Ask Kopekliktir

meraklı gözlerle etrafa bakınması beni kendime getirdi. Burası benim evimdi, Stefan da konuğum.

Ceketimi çıkanrken sordum: 'Ne içersin? Rakı, şarap, votka, kahve, çay... ' 'Rakı... Rakıyla açmıştık, rakıyla kapatalım.'

Ben mutfağa geçip, rakılanmızı koyarken, içerden Shirley Bas-sey'nin ılık sesi yükseldi: 'Kiss me honey honey.'

Salona döndüğümde Stefan müzik setinden uzaklaşmış, yeniden koltuğuna oturmuştu, rahatlamış görünüyordu. Elimde tepsi, rakılanmızla içeri girince sordum: 'Bu müzikle rakı gider mi ?' Anlamamıştı.

'Rakı diyorum, müziğe uygun mu?' Omuz silkti.

'Müzikle içkinin uyumu... Bilmem bunu daha önce hiç düşünmemiştim.' Önemli bir sorunu çözecekmiş gibi baktı. 'Böyle bir kural var mı? Şu müzikle, şu içki içilecek. Biliyorsun ben burjuva değilim. Bırak müzik ile içkiyi, hangi yemeğin yanında ne içilir, onu bile bilmem. Canım rakı istedi o yüzden içiyorum, CD'lerinin arasında Shirley Bassey'ninkini gördüm, dinlemek istedim. Hepsi bu.'

Aslında beni suçlamıyordu, ama utandım. Kendimi özenti düşkünü, züppe kadınlardan biriymişim gibi hissettim. Bozuntuya vermemeye çalıştım. Rakısını uzattım, sonra divanın karşısındaki koltuğa iliştim.

Kendi boşboğazlığıma kızıyor, aramıza bir soğukluk girecek diye korkuyordum. Hiç de korktuğum gibi olmadı, Stefan rakısından bir yudum aldıktan sonra, az önceki konuşmayı tümüyle unutmuş gibi başıyla kadehini işaret ederek anlatmaya başladı: