ź r ó d ł o : w w w . p i x a b ay . c o m
snej wartości, nieświadomy indywidualnych zdolności oraz ograniczeń poszukuje afirmacji swojej osoby, stosując ogólnie przyjęte kryteria sukcesu, czyli najczęściej pieniądze i sławę. A w rzeczywistości może się mieć nijak do jego predyspozycji. W ten sposób przeważnie zaczyna się maraton w miejscu… NIE SPŁONĄĆ Chorobliwe podejście do pracy często wynika z jej przewartościowania. Ludzie za wszelką cenę chcą robić coś wiekopomnego i poprzez wykonywany zawód dawać wyraz swojej osobowości. W naszej świadomości praca ma wiele wspólnego z powołaniem, może nawet stanowić jego bezpośrednią realizację. W takim podejściu widzę duże niebezpieczeństwo, ponieważ bardzo łatwo stracić dystans, który pozwala nam zachować odpowiednie proporcje. Niezwykle ciekawie ujął ten problem o Jarosław Głodek OP w swoim tekście „Jestem do tego stworzony” (miesięcznik „W drodze”, nr 9/2015). Dominikanin zwrócił uwagę, że praca jest raczej środkiem realizacji powołania niż nim samym. Powołanie w właściwym tego słowa znaczeniu to absolutne podporządkowanie całego życia wypełnianiu Bożego planu, jaki został nam objawiony. A praca – choć sama w sobie wartościowa- nie przekracza granic świeckiej doczesności. Powołanie do wychowywania można realizować, pracując jako pedagog, ale nie jest to jedyna słuszna opcja. Takie podejście do sprawy pozwala skutecznie wydzielić pracy jakiś obszar mojego czasu, energii i zaangażowania, przy czym obszar ten posiada jasno wytyczone granice. Kiedy pracuję, robię to gorliwie, czyli płonę, jednak nie wypalam się doszczętnie, tylko idę dalej i w tym innym miejscu (dom, przyjaciele, hobby) również daję z siebie dokładnie tyle, ile trzeba, by nie pogubić w tym wszystkim siebie. BYĆ NAPRAWDĘ Dla właściwego odpoczynku konieczna jest autentyczność. Doradca biznesowy i coach Dariusz Duma powiedział Annie Sosnowskiej z miesięcznika „W drodze” w wywiadzie „Módl się i pracuj”: „Kiedy jesteś w pracy, to bądź naprawdę w pracy, a kiedy jesteś w domu, bądź
[ 32 ]