Polowanie na ptaki siedzące na wodzie: W przypadku gęsi problem ze strzelaniem do ptaków na wodzie związany jest, poza kwestią identyfikacji gatunku, także z tym, że ptaki te, poza okresem gniazdowania, zazwyczaj przebywają w różnogatunkowych stadach. Strzelanie nawet do precyzyjnie wybranego celu powoduje automatyczne narażenie na postrzał inne ptaków przebywających w stadzie. Przy strzale z odległości ok. 40 m, w polu ostrzału potencjalnie ok. 70% wiązki śrutu mieści się w półkolu o promieniu ok. 35 cm nad linia wody. W tym obszarze rażenia śrutem pojedynczego strzału, w stadzie gęsi mogą znajdować się 3 ptaki (rysunek 6). Natomiast biorąc pod uwagę całość wiązki (pole o średnicy np. 100 cm) oraz efekt rykoszetów części śrucin od powierzchni wody, liczba ptaków w polu rażenia pojedynczego strzału może sięgać nawet 10 osobników! Oznacza to, że w mieszanych stadach gęsi w polu rażenia pojedynczego strzału może znajdować się kilka, w tym także tych będących pod ścisłą ochroną (np. gęś krótkodzioba) lub dodatkowo wymienionych w załączniku I dyrektywy ptasiej UE (np. gęś mała).
Liczne stada gęsi często składają się z wielu zbliżonych gatunków. Na zdjęciu widzimy niezwykle rzadką gęś małą w stadzie gęsi białoczelnych (gatunek łowny). Fotografia: Grzegorz Grygoruk.
Podsumowanie: 1. Z listy polskich gatunków łownych jedynie gęgawa jest ptakiem na tyle charakterystycznym, że można założyć możliwość jej prawidłowej identyfikacji przez osoby posiadające odpowiednią wiedzę i doświadczenie. Dotyczy to jedynie wskazanych okresów polowania, w dobrych warunkach oświetlenia, w trakcie dnia czyli godzinę po wschodzie do godziny przed zachodem słońca. 2. Pozostałe występujące w Polsce „szare” gęsi z rodzaju Anser (gęś tundrowa, zbożowa, białoczelna, mała, krótkodzioba) są na tyle trudne do identyfikacji w warunkach polowania, że nie jest możliwe jednoznaczne potwierdzenie gatunku tuż przed oddaniem strzału i nawet wstępnej identyfikacji dokonanej lornetką. 3. Brak możliwości ostatecznej identyfikacji oznacza możliwość pomyłkowego strzału do osobników należących do gatunków objętych ochroną ścisłą (gęś krótkodzioba), w tym do gatunków zagrożonych wyginięciem (gęś mała). 4. Zgodnie z obowiązującym prawem nie jest możliwe oddanie strzału do osobnika którego nie da się zidentyfikować co do gatunku. Dotyczy to wszystkich gatunków „szarych” gęsi za wyjątkiem gęgawy.
Problemy z identyfikacją ptaków w warunkach polowania
86