We waren niet best hoor, want als we eens een keertje met minder dan 12-0 verloren hadden we een fantastische dag! Kun je nagaan! Je had nog geen pupillen dus een pupillenlat was ook nog niet uitgevonden. Later werd die lat trouwens verboden want een klein beetje verkeerde bal op de pupillenlat bezorgde de keeper een flinke buil op zijn hoofd. Dan kwam dat ding er weer eens vanaf gevlogen. Veel spelers van de huidige senioren zullen die pupillenlat ook niet eens hebben meegemaakt. En alles op de fiets hè! Naar Semper Altius, achter de Hoornbrug en dan ook nog op veld 3. Alle velden lagen in de lengte achter elkaar dus voordat je ging voetballen had je je warming-up wel gehad. Een voordeel in die tijd was dat het veld nooit werd afgekeurd. Nooit! Of het regende of sneeuwde maakte niet uit. Dus je fietste in ieder geval nooit voor niets. En dat waren soms best afstanden: de Buurtweg in Wassenaar of wat te denken van Hoek van Holland? Had je tot twaalf uur op zaterdagochtend op school gezeten, dat was toen nog zo, mocht je om half twee op de Buurtweg voetballen. Dat betekende eerst vanuit school snel naar huis fietsen, spullen halen, en via KMD naar Wassenaar. Dat was flink doorfietsen. Maar met één zekerheid: het ging dus altijd door!’ ‘Hallo. Hoeveel? 6-0 verloren, da’s niet zo mooi meisje! Maar de scheidsrechter zegt net dat je 9-0 verloren hebt… O, je hebt alleen de tweede helft meegedaan en toen stond het al 3-0….’ ‘Tja, dat oude veld aan de Noordweg. Er was geen douche dus werd een buis de grond ingeslagen zodat je met een pomp een heerlijke koude waterstraal over je heen kon gooien. Later werd een put geplaatst achter het goal aan de Noordwegkant en met leidingen in de grond. Zo werd water getapt in de kleedkamers.
52 | 75 JAAR KMD WATERINGEN | JE HAD ER BIJ MOETEN ZIJN
Een lange bak met vijf kranen waar water uit kwam maar nog steeds wel koud hoor! Als Janus in die tijd als kantinebeheerder warm water nodig had dan werd dat opgewarmd op de petroleumkachel. Er werd ook veel gedaan door de leden zelf. Als we dan eens een keer wilden gaan voetballen bij Gerrit Boon achter het huis dan was het: ‘Jongens, da ’s best maar eerst met z’n allen het hek rond het KMD-veld schuren en verven en als er tijd over is dan kan het pad naar de kantine nog geschoffeld worden’. Ja, d’r was altijd wat te doen. Zelfs op zaterdagochtend nog: de koeievlaaien van het veld scheppen. Want ja, voetballen was leuk maar boer van Vliet moest natuurlijk wel zijn koeien ergens laten grazen!’ ‘Nou wat mankeert er dan aan scheidsrechter? O, hunnie spelen ook in het zwart. Wacht, dan zal ik effe Jan Middendorp voor je opzoeken. Ben zo terug….’ ‘Ik kan me nog wel een paar leiders herinneren uit de jeugd. Piet de Bruin, de vader van Leen, die ken je vast wel. En Kees Vane. Bart Lamers.’ ‘Wat? Welke kleedkamer hebben jullie dan? En welk elftal zit daar nu nog in? Ik ga het wel effe melden bij de jeugdcommissie. De sleutel hangt er ook niet. O, die hebben jullie al. Hè?? Ben zo terug….’ ‘Eeeh, ja Bart Lamers, je weet wel van de zuurkool. Ik was best wel een goede voetballer alleen was de rest veel beter. Als je zestien was ging je zo’n beetje naar de senioren. In de senioren ben ik één keer kampioen geworden. Met het tweede in seizoen 1960/1961, het eerste werd toen ook kampioen. Het tweede speelde onder meer met de neven Wim