Muzyczna pocztówka z wybrzeża egendarny sopocki „Non-Stop” obchodzi w tym roku 50. rocznicę swojego powstania. I choć klub od ponad 30 lat nie istnieje, entuzjaści polskiego big-beatu, skupieni wokół Fundacji „Sopockie Korzenie”, postanowili hucznie świętować ten jubileusz. Klub „Non-Stop”, założony w roku 1961 z inicjatywy ojca chrzestnego polskiego rocka Franciszka Walickiego, początkowo mieścił się przy wejściu na molo. W latach 60. i 70. występowali w nim wszyscy liczący się wówczas wykonawcy, m.in. NiebieskoCzarni, Czerwone Gitary, Skaldowie, Ewa Demarczyk, Budka Suflera, SBB, Krzak i Kombi. „Non-Stop” szybko zyskał opinię miejsca, w którym należało bywać i w którym na żywo grano uwielbianą przez młodzież muzykę, której nie można było usłyszeć w radiu. Do tej kolebki big-beatu ściągali wszyscy bawiący się na Wybrzeżu artyści i intelektualiści, a występujące tam Czerwone Gitary zapewniały na afiszach: „Gramy i śpiewamy najgłośniej w Polsce”. Ponieważ klub sąsiadował z Wyższą Szkołą Muzyczną, do której uczęsz-
L
kaw, niech szuka w Google. Jeśli chodzi o rzecz najważniejszą, czyli muzykę, to jest po prostu słabo. Piosenki są niewyobrażalnie toporne, aranżacyjnie niedopracowane, wręcz prostackie. Stylistycznie poWRZESIEŃ 2011
czałam, to do „Non-Stopu” często zaglądałam. Pamiętam jak na zbitych deskach, stanowiących namiastkę parkietu do tańca, pod brezentową płachtą tańczyło się twista, a w programie były wybory najmilszej dziewczyny sopockiego lata, konkursy, spotkania z ciekawymi ludźmi kina, teatru i kultury. „Non-Stop” był wyjątkowym zjawiskiem. Przez wiele lat pełnił funkcję młodzieżowej świątyni muzycznej i stał się kulturalną wizytówką miasta. W ramach obchodów 50-lecia klubu w Muzeum Miasta Gdynia otwarta została wystawa, poświęcona zespołom muzycznym lat 60. i 70. Z kolei w gdyńskim Jazz Klubie BOHEMA 14 lipca za zasługi dla świata muzyki i całokształt pracy artystycznej odzna-
ruszamy się w tandetnej elektronice, wymieszanej z najgorszą odmianą rockpopu. Całość brzmi miałko i niesłychanie tanio. Do światowej ligi, do której Doda desperacko od dłuższego czasu stara się dostać, jest, delikatnie rzecz ujmując, bardzo, bardzo daleko. Sytuację pogarszają niebywale pretensjonalne, kiczowate teksty. Są Państwo ich ciekawi? Proszę bardzo, oto fragment „Piątego żywiołu”: Daję nowy ład, burzę stereotypowy twój świat/ Wojna z władcą kłamstw, palę żywcem do-
czono pośmiertnie dwie muzyczne ikony: Henryka Zomerskiego oraz Krzysztofa Klenczona. Na tej uroczystości obecni byli przedstawiciele miasta, województwa pomorskiego, media, artyści. Nie zabrakło też Marii Szabłowskiej i Krzysztofa Szewczyka, prowadzących program „Wideoteka Dorosłego Człowieka“, który od 10 lat jest jednym z najchętniej oglądanych telewizyjnych programów muzycznych. Lipiec i sierpień obfitowały w różnego rodzaje festiwale, organizowane w całej Polsce. W sumie doliczyłam się ich 31, choć to zapewne nie wszystkie. Ponieważ Sopocka Opera Leśna jest stale w remoncie i żaden festiwal nie mógł się tam odbyć, to w tym roku miasto postanowiło zainteresować publiczność klasyczną muzyką kameralną, organizując pierwszą edycję festiwalu „Sopot Classic Festival“. URSZULA SZABADOS GDAŃSK – GDYNIA – SOPOT
gmat, jak sędzia jak kat/ Za-zabić słowem, zabić mnie. Czy nie tego właśnie chcesz?/ Nic nie wskórasz, tworzę wzór/ Czas królowej, umarł król. Kolejna piosenka z albumu, tym razem o wdzięcznym tytule „Fuck it”: Ty świrze, najwyżej powiem ci to na ucho/ Nic ci nie będzie, siadaj opowiadaj czemu kiedy jestem tutaj nadal latasz jak Okęcie/ Przesada, my jesteśmy na zakręcie, nie wyrabiam, my oznacza ja i ty i twoje pierdolnięcie/ Odpadam, gdzie ty idziesz, gdy do ciebie gadam/Żenada, jesteś w błędzie,
Doda tobą włada. Taki poziom prezentuje większość tekstów piosenek z nowego albumu Dody. Naprawdę trudno znaleźć chociaż jedną rzecz na tej płycie, o której można by wypowiedzieć się z uznaniem. Nie wiem, kto jest adresatem tego wydawnictwa; podejrzewam, że zadowoli ono jedynie najwierniejszych fanów Dody, którzy jej twórczość przyjmują bezkrytycznie, lub bardzo niewybrednych konsumentów popowego fast foodu. Państwu zdecydowanie ten album odradzam. KATARZYNA PIENIĄDZ 15