1
Sabine Hahn
De Hockey-Kids Het avontuur begint Boek 1
Preview
De schrijfster en illustratrice Sabine Hahn, geboren 1972, studeerde na een vakopleiding als boekbindster kunstpedagogiek en Frans. Haar liefde voor boeken en hockey kwamen samen in de kinderboekenreeks De Hockey-Kids die zij in samenwerking met Chris Faust ontwikkelde en zelf illustreerde. Sinds het eerste boek in 2014 is verschenen toert de in Duitsland woonachtige half Franรงaise door alle Duitse deelstaten om bij sportclubs en op scholen kinderen enthousiast te krijgen voor deze fantastische sport, die bij onze Oosterburen bij lange na niet zo populair is als in Nederland. Met het oprichten van de uitgeverij MON COQ edition hebben De Hockey-Kids samen met hun schrijfster een vaste stek gevonden: www.moncoq.com
De prof Chris(topher) Faust, geboren 1968 Frankfurt am Main, is FIH Elite Coach, professioneel toptrainer en was in Duitsland lange tijd actief als trainer op zowel deelstaat, nationaal als internationaal niveau. Door zijn enorme inzet op het gebied van jeugdhockey en hockey als onderdeel van sport op school hebben de trainer en schrijfster elkaars pad gekruist. Gezamenlijk besloten zij een serie boeken uit de brengen onder de naam De HockeyKids, waarbij Chris de schrijfster met sportieve raad en daad ter zijde staat. Meer over Chris Faust is te vinden op: www.coachchris.de en op www.hockeykiosk.de
Bibliografische informatie van de Duitse nationale bibliotheek: De Duitse nationale bibliotheek (Deutsche Nationalbibliothek) heeft deze publicatie opgenomen in de Duitse nationale bibliografie; uitgebreide bibliografische gegevens zijn te vinden op: http://dnb,dnb.de Š 2017 MON COQ edition e.K., Frankfurt am Main Amtsgericht Frankfurt/ Main HRA 48866 Tekst & illustraties en omslagontwerp: Sabine Hahn Nederlandse vertaling: Suzanne Klijnstra Redactie: Auriana Ilo van Egmond-Kenji Foto/Copyright Marijke Fleuren: Frank Uijlenbroek Foto/Copyright Chris Faust: Michal Krenek Productie: BoD – Books on Demand, Norderstedt ISBN: 978-3-9818770-1-4 / ISBN eBook: 978-3-9818770-2-1 Alle rechten voorbehouden www.facebook.com/DieHockeyKids www.moncoq-edition.com www.sabinehahn.net
Inhoudsopgave Voorwoord Het prikbord De aanmelding De verrassing De eerste training Eindelijk training Voorbereidingen De eerste wedstrijd Geheimen Beslissingen Een goede oplossing De Hockey-Kids De belangrijke wedstrijd Eind goed, al goed Dank! Nawoord, geschreven door Marijke Fleuren
11 13 18 24 30 35 43 50 57 64 75 81 87 96 98 99
Voorwoord “Weet je Chris, ik heb een idee! We maken samen een kinderboek over hockey… Ik schrijf het, jij geeft me deskundig advies en het verhaal kunnen we ook samen bedenken…” Zo stond ze voor me, Sabine, moeder van een van onze hockey kids in Frankfurt. En nu speelt ze zelf, als trimhockeyer: helemaal gegrepen door het virus. Ik dacht, strak plan, een kinderboek over hockey, dat is er nog niet en toevallig ben ik zoiets als een ervaringsdeskundige op het gebied van deze geweldige sport. Ik heb het virus van deze bijzonder veeleisende teamsport tenslotte ook zwaar te pakken. Hockey wordt over de hele wereld door fantastische spelers gespeeld. Na voetbal is het de meest succesvolle teamsport in Duitsland maar waarschijnlijk ook de sport die het minst gesponsord wordt. Maar, dat maakt nu juist het verschil: we zijn amateurs en dat is prima zo... Waarom hockey? Natuurlijk spreek ik voor mijzelf, maar alles wat ik heb, heb ik min of meer aan hockey te danken. 11
Elke dag stap ik weer vol energie het veld op. Maakt niet uit of het nou om de funkies, schoolhockey, een van mijn eerste divisie teams of een van mijn nationale teams gaat. Ze zijn me allemaal even lief en ik krijg er geen genoeg van. Het virus… Geweldig voor alle kinderen om via hockey te leren wat het is om een team te zijn: samen te vechten, te winnen of te verliezen, ook dat hoort erbij… Daarover een boek schrijven – en het blijft vast niet bij maar een – is een mooie aanvulling op de praktijk en vast een motivatie voor kids, hun ouders en familie om het samen te lezen of het voorgelezen te krijgen voor het slapen gaan. Heb je (nog) weinig affiniteit met deze tak van sport? Kom eens bij een wedstrijd kijken en laat je grijpen door het virus… Zo verging het ook de schrijfster van dit boek. Dus daarom: keep on hockeying en veel plezier met het eerste deel van de Hockey-Kids! Jullie Chris Frankfurt/Main, November 2014
12
13
Het prikbord “Au! Duw niet zo!” Max wrijft over zijn bovenarm. “Kijk nou eens uit!”. Maar Lars is blij: “Hoezo? Dat hoort nou eenmaal bij pakkertje spelen in de pauze. Ik heb jou gevangen en nu ben jij aan de beurt. De volgende keer moet je gewoon beter uitkijken! Waar keek je eigenlijk naar?” Max wijst in de richting van de schooltrap. Nieuwsgierig volgen de beide jongens hoe mevrouw Bloem, de secretaresse van school, voor het prikbord staat en wat papieren loshaalt. Ze staat een beetje te stuntelen, met in de ene hand de losgehaalde papieren en in de andere hand een stapel nieuwe, gekleurde vellen. “Wat doet ze daar?”, vraagt Max zich af. Lars haalt zijn schouders op: “Als dat de uitslag van de voorleeswedstrijd is, hoef ik het niet te weten!” Max geeft niet op: “Kom, we lopen er heen en vragen het haar gewoon.” Met haastige passen steekt hij het schoolplein over. Lars slentert er met tegenzin achteraan. Als ze bij het prikbord 14
zijn aangekomen, heeft mevrouw Bloem bedacht hoe ze kan voorkomen dat de stapel papier door de wind wordt weggeblazen: met haar handen plakt ze de nieuwe, gekleurde vellen op het prikbord, terwijl ze de oude bladen tussen haar tanden geklemd houdt. “Wat zijn dat voor gekleurde papieren, mevrouw Bloem?”, vraagt Max haar opgewekt. De secretaresse knikt wat krampachtig richting prikbord: “Dak sjijn de nieuwe activisjeitengwoepen voor de BSO”, antwoordt ze, met de bladen nog tussen haar tanden geklemd. Max helpt haar met het afknippen van stukjes plakband waarmee ze de bladen op het prikbord kan plakken. Opgelucht dat het niet om de uitslag van de voorleeswedstrijd gaat, schuifelt Lars dichterbij en leest: “Naaien voor beginners, Yoga voor ontspanning, Koken voor kinderen… Echt vet, dat klinkt weer eens mega-interessant! Voor meisjes dan!” Mevrouw Bloem heeft nu ook het laatste blad opgeplakt. “Dank je wel, jonge man!”, glimlachend kijkt ze naar Max, “hier rechts vind je trouwens de activiteiten van de sport BSO. 15
Daar zit vast ook wel iets voor jullie tussen. De inschrijfformulieren krijgen jullie van jullie juf. Daag, jongens!” En ze loopt de school weer in. “Nou, ik ben benieuwd’, mompelt Lars en gaat bij Max staan, die de sportactiviteiten al gevonden heeft. Samen lezen ze alles door: “Tafeltennis, handbal, voetbal, ….” De een na de andere leerling komt voor het prikbord staan, sommigen dringen zelfs al voor om het beter te kunnen zien. Lena bijvoorbeeld: “Max! Lars! Wat valt hier te zien? Zijn de winnaars van de voorleeswedstrijd eindelijk bekend?” Met haar ellebogen duwt ze haar beide vrienden opzij. “Nee…”, zegt Max, “De nieuwe activiteiten voor de BSO zijn bekend, maar het is weer hetzelfde als altijd.” “Ach!”, antwoordt Lena, “Je moet gewoon wat beter kijken. Er zit vast wel wat leuks tussen!” Met zijn drieën kijken ze naar het aanbod, terwijl het om hen heen een drukte van belang is. “Nou, ik ga naar voetbal, da’s wel duidelijk!”, legt Tom, die achter hen staat, uit. “Ik voetbal bij de voetbalclub, dus iemand zoals ik kunnen ze wel gebruiken!” Trots duwt hij Max opzij. “En jullie? Hebben jullie al iets gevonden?” 16
Maar voordat Lars en Max kunnen antwoorden zegt Lena tegen de opschepper: “Voetballen gaan we in ieder geval niet, want dat kan tenslotte iedereen!” “Cool!”, roept plotseling een van de kinderen achter hen, “Er is dus ook een ijsbaan in de buurt! Daar wil ik heen! Ik schrijf me in voor ijshockey!” Verbaasd draaien Lars, Max en Lena zich opnieuw om naar het prikbord, “IJshockey? Waar staat dat dan? Handbal, voetbal, touwtjespringen, … hockey.” Lena draait met haar ogen. “Dat is geen ijshockey, maar veldhockey! Zonder ijs maar op een speelveld!”, verbetert ze de anderen. “Dat is echt super!”, zegt ze, “Daar kunnen we ons toch voor aanmelden!?” Lars en Max kijken elkaar fronsend aan. Hockey? Dat is toch iets voor meisjes. Met van die korte rokjes en die felroze plastic dingen in hun mond. “Nee, dat is niks voor ons!”, zeggen ze tegelijkertijd, “Dat doe je maar lekker in je eentje.” “Hockey?”, sist Tom, “Wat een onzin”. Dan gaat de bel en is de pauze voorbij. 17
18
De aanmelding Nog opgewonden van het pakkertje spelen en de mededelingen over de nieuwe activiteitengroepen komen de leerlingen hun lokaal binnen. Zoals mevrouw Bloem al had gezegd, deelt de juf, mevrouw Otto, nog diezelfde ochtend de inschrijfformulieren voor de naschoolse activiteiten van de BSO uit. Terwijl de juf langzaam langs alle tafels loopt en elke leerling een inschrijfformulier geeft, draait Lena zich om naar Max en Lars. Ze kijken een beetje onzeker naar het formulier en lijken nog helemaal niet te weten wat ze moeten kiezen, maar Max is wel al druk bezig zijn naam in te vullen. “Oh nee!”, kreunt hij plotseling, “Nu heb ik mijn voornaam in het verkeerde vakje ingevuld! Wat stom!” Met een paar flinke vegen, veegt hij alles weer uit. “Wat ziet het er nu slordig uit!” Grommend begint hij opnieuw: eerst de achternaam, dan de voornaam en daarna de klas. “Echt stom, al die vakjes! Waar NAAM staat, 19
schrijf ik mijn naam! En ik ben toch ook gewoon Max!”, zegt hij en schrijft verder. De keuze voor de activiteitengroepen gaat hij vanmiddag samen met Lars bespreken. Als juf Otto langs alle rijen is gelopen, vertelt ze dat de leerlingen het inschrijfformulier voor het weekend weer in moeten leveren. “Vergeet ook niet om een tweede keuze aan te geven. Soms is het namelijk zo dat een groep zo vol zit, dat er geen plek meer is. Vul dus meerdere activiteitengroepen in zodat je zeker weet dat je ergens ingedeeld wordt.” Dan is de les afgelopen en mogen de leerlingen naar huis. Snel stoppen alle leerlingen hun spullen in hun rugzak en rennen naar buiten. Max en Lars zijn zoals altijd de laatsten die het lokaal verlaten. Lars wil eerst nog een slok water drinken en daarna moet Max de veters van zijn rechterschoen nog strikken. “Jeetje, waarom duurt het altijd zo lang bij jullie?”, zeurt Lena die in de deuropening van het lokaal op de jongens wacht. Maar dan rennen de jongens aan haar voorbij en trekken lachend de capuchon van haar roze sweater over haar hoofd. 20
De vrienden hebben de grootste lol als ze met zijn drieën naar huis lopen. Lena, Lars en Max kennen elkaar al sinds de kleutergroep. Lena vond de jongens toen nogal vervelend: ze gooiden zand naar elkaar, gingen onderdaan de glijbaan zitten zodat je er niet af kon glijden of plasten op de wc naast de pot. Hun moeders konden het wél heel goed met elkaar vinden en spraken ’s middags vaak af in de speeltuin. Uiteindelijk kwamen ze ook nog in dezelfde klas op school en werden ze toch beste vrienden. En dat is tot op de dag van vandaag zo gebleven. “En? Weten jullie nu al voor welke activiteit jullie je willen aanmelden?”, vraagt Lena de jongens terwijl ze voor het rode stoplicht staan te wachten. “Ik heb nog geen idee”, zegt Lars, die probeert sneller groen licht te krijgen door achterelkaar op het knopje van het stoplicht te drukken. Ondertussen strikt Max nu de veters van zijn linkerschoen en antwoordt: “Ik heb wel zin in tafeltennis. Dat speel ik in de zomer altijd met mijn opa. Dan hoef je tenminste niet door de hele sporthal te rennen.” 21
Lars schudt afkeurend zijn hoofd: “Nee, daar heb ik echt geen zin in! Als je opa het al kan spelen, is het vast iets voor oude mensen.� 22
Dan springt het licht op groen en steken de vrienden de staat over. “Mij lijkt hockey in ieder geval nog steeds heel erg leuk!”. Lena probeert Lars en Max te overtuigen: “Dat is niet alleen maar voor meisjes! Vorig jaar heb ik dat nog op televisie gezien. Toen speelden super stoere mannen om medailles te winnen. Ik geloof dat het een WK of een olympisch toernooi was of zoiets. Mijn vader vond het echt geweldig!” Trots dat ze meer over hockey weet dan de jongens, vertelt ze er niet bij dat ze de laatste bioscoopfilm, waarin een paar meisjes hockey speelden, wel drie keer heeft gezien. Sindsdien krijgt ze hockey niet meer uit haar hoofd. Lars en Max lijken het idee eigenlijk niet eens zo slecht te vinden. “Weet je wat?”, zegt Lars tegen zijn vriend. “Misschien is het helemaal niet zo’n slecht idee. Laat Tom maar lekker voetballen, die opschepper. Dan zijn wij hem kwijt en kunnen we hockey eens uit gaan proberen.” Tegen Lena zegt hij dan nog: “Maar als het straks toch zo’n meisjesding is, dat hockey, dan bepalen wij de volgende keer welke activiteit we op de 23
naschoolse gaan doen en dan moet jij gewoon meedoen!” Lena is enthousiast: “Top! Doen we!”, zegt ze stralend. Bij haar huis aangekomen rent ze de treden naar de voordeur op. Max en Lars lopen ieder nog een deur verder en met een luid “Doeiiiii!” nemen de drie afscheid van elkaar. Als Lena de sleutel in het slot wil steken gaat de voordeur al open. Frederik, Lena’s broertje, staat opgewekt voor haar: “Hallo Lena! Kom snel binnen!” Opgewonden huppelt hij voor haar uit en pakt haar hand. “Weet je wat? Wij hebben vandaag allemaal een gekleurde brief gekregen en mochten iets aankruisen! Jij ook?” Lena loopt achter hem aan het huis in en knikt. “Ja, de hogere klassen hebben ook een inschrijfformulier gekregen.” Voorzichtig vraagt ze haar broertje: “En? Heb jij ook iets aangekruist?” Lena krijgt een bang vermoeden als Frederik met een brede glimlach antwoordt: “Ja! Ik speel nu hockey!” “Ook dat nog!” denkt Lena terwijl haar broertje grijnzend met een gapend gat tussen zijn tanden voor haar staat. Ze legt haar rugzak in haar kamer. Hockey spelen met je irritante kleine broertje uit de eerste klas. Dat is pas pijnlijk! 24
25
Einde van de preview
Maar in het mooie nawoord, geschreven door Marijke Fleuren, president van de Europese Hockey Federatie, kan je niet alleen verder lezen hoe geweldig hockey is maar ook de HockeyKids bezoeken op de genoemde pagina’s‌
26
Nawoord Geschreven door Marijke Fleuren President European Hockey Federation
Lieve Hockey Kids, Jullie hebben nu Hockey-Kids gelezen en ik weet zeker, dat jullie nu vriendjes willen worden met Max, Lena en Lars. Zelfs met Tom! Nu snappen jullie zeker wel hoe cool hockey is! Niet alleen omdat het zo'n snelle sport is, maar ook omdat je allerlei trics en trucs kunt leren die je elke keer weer beter maken. Hockey leert je ook nog iets anders: rekening houden met elkaar. Respect hebben voor de ander. Daar zul je veel plezier aan hebben, ook op school en later op je werk. Toen ik zo oud was als jullie, wilde ik alleen maar hockeyen. Wanneer dan een wedstrijd niet doorging, moest mijn moeder mij troosten. Zo erg vond ik dat! 27
Hockey was en is nog steeds mijn leven en dat zal bij jullie hetzelfde gaan. Go, go, go en ga genieten van een leven lang hockey!
Groetjes, Marijke
President European Hockey Federation
28
Wat jammer nou! Hier stopt de preview van de Hockey-Kids. Ben je al nieuwsgierig geworden naar de avonturen die de vrienden Lena, Max en Lars hierna gaan beleven? Ga dan snel naar de winkel zodat je verder kunt lezen over vriendschap, school en de mooiste sport van de wereld: Hockey! Nu verkrijgbaar bij geselecteerde boekhandels en eveneens als kleurrijk E-book! De onderstaande links leiden je naar het juiste adres. Bezoek ons nu op MON COQ edition en ontdek andere boeken van Sabine Hahn op haar website:
www.sabinehahn.net www.moncoq-edition.com www.facebook.com/DieHockeyKids www.facebook.com/AutorinSabineHahn
29
30