Onderweg eten bij Argentijns restaurant Argentino Tango
Als je van vlees houdt... Januari. Voor veel mensen de saaiste maand van het jaar. Na de huiselijke warmte van de kerstdagen en oudjaar, zorgen de eerste dagen van januari altijd weer een beetje voor een anticlimax. Dat hoeft natuurlijk niet. Wij kwamen op een donkere januaridag terug uit het oosten van het land en gingen een hapje eten in Steenwijk. Als je in Steenwijk de auto op het grote parkeerterrein in het centrum parkeert, word je bijna automatisch de Woldpromenade opgedreven. Een gezellige straat met de nodige eetgelegenheden. Wij hebben de promenade amper betreden of kunnen al kiezen uit twee restaurants. Rechts zien wij Italiaans restaurant La Gondola opdoemen; links verschijnt Argentijns restaurant Argentino Tango op het netvlies. Argentijns eten‌. Het is weer eens wat anders. Wel is de keus voor een Argentijnse eetgelegenheid even een dingetje, want in deze tijd van oproepen om minder vlees te eten, ben je bij een dergelijk restaurant eigenlijk niet aan het goede adres. Maar wij houden van vlees en
Pagina 48
maken onze eigen keuze en stappen naar binnen. Relaxte wijze Het is rustig in de zaak. Slechts een paar tafeltjes zijn bezet. Ruim keus om een tafeltje te zoeken dus. Wij kiezen voor een tafeltje in de hoek, net rechts van de deur. Dat blijkt niet handig zo vertelt de serveerster, want daar kan het lelijk tochten als de deur met enige regelmaat wordt geopend. Zij beveelt daarom een tafeltje aan wat meer in het midden van de zaak. Wij aanvaarden de tip in dankbaarheid en zoeken een ander, tochtvrij, plekje. Weinig bezoekers in een eetgelegenheid heeft tot prettig gevolg dat je snel wordt bediend. De serveerster komt bij ons tafeltje met in het kielzog een beginnend horecamedewerkster. Het meisje moet alles nog leren, maar de charmante relaxte wijze waarop de ervaren collega daar mee omgaat stemt ons uitermate mild. We krijgen de menukaart en bestellen een drankje. Een biertje voor mij; een Chileense Merlot voor tafelgenote. Een prima rode
wijn, die uitstekend past bij de keuze van voor- en hoofdgerecht zo zal blijken. Al snel wordt een mandje met heerlijk warm brood en kruidenboter geserveerd. Een prima opmaat. Ondertussen gaat onze blik naar de wand met diverse tekeningen, die net zo goed in een Mexicaans restaurant zouden passen. Mannen met grote hoeden en gitaren in de hand. Mocht het Argentijnse concept plaats moeten maken voor een Mexicaanse variant, hoeft daar niets aan te worden veranderd. We signaleren een wijnrank en diverse bloemen, die allen iets gemeen hebben: ze zijn niet echt. Nee, van het interieur moet Argentino Tango het niet hebben. En al doen wij nog zo ons best klanken te ontwaren van de bandoneon van Carel Kraayenhof: het zit er niet in. Laat staan dat we nog enige associatie voelen met de beroemde traan van Maxima. Misschien ook wel logisch, want op de vraag of er Ăźberhaupt een Argentijn in de staf van het restaurant zit, worden wij verrast met de mededeling