Spotkanie drugie: laboratorium edukacji Powstanie ścieżek edukacyjnych było możliwe dzięki spotkaniu muzealników z ekspertami, z dziedziny teatru (Monika Bania), filmu (Elwira Małyszko), nowych technologii (Piotr Idziak i Zuzanna Stańska). Ich refleksje i metodologię pracy przedstawimy na kolejnych stronach. Tu chcę jedynie zwrócić uwagę na sam proces twórczy, swoiste laboratorium edukacji. W pierwszym etapie, warsztatowym, poznawaliśmy szeroki wachlarz metod, narzędzi, możliwości; „bawiliśmy się” sami – w teatr, studio filmowe, projektantów internetowych aplikacji. Następnie wybieraliśmy środki, które najlepiej – naszym zdaniem – sprawdzą się w muzealnych warunkach. Często kryterium wyboru było to tylko, że czegoś jeszcze nie znamy – paluszkowych pacynek, gry światła i przedmiotu, animacji farbami czy piaskiem. Eksperci towarzyszyli pracownikom muzeum w trakcie pisania scenariusza, przy zajęciach testowych, na warsztatach. Dyskutując, doradzając, wymyślając wspólnie wciąż lepsze zastosowania wybranych metod. Atrakcyjność niektórych technik była tak pociągająca, że szybko weszły one do repertuaru naszych zajęć poza cyklem S3D. W tym uwidacznia się najważniejszy efekt programu – nabycie nowych kompetencji przez edukatorów muzealnych. Spotkanie trzecie: najważniejsze …bo z uczestnikami zajęć. Jedną z najważniejszych grup były osoby z niepełnosprawnościami: wzroku, słuchu, intelektualną. Z myślą o nich powstała ścieżka dotykowo-teatralna, a właściwie różne jej warianty dopasowane do specyficznych potrzeb konkretnej grupy (ogromna w tym zasługa ekspertów: Roberta Więckowskiego i Pauliny Gul). Osoby niewidome i niedowidzące z ogromną frajdą posługiwały się kopiami eksponatów. Osoby niesłyszące wzbogaciły etiudy znakami języka migowego, znakomicie sprawdzające się w teatrze cieni. Niepełnosprawni intelektualnie uczyli nas szczególnej wrażliwości na każdy detal, czy to przedmiotu czy opowieści. Każdy z nich odnajdywał swoją ścieżkę w muzeum i dodatkowo uczył się ją wyrażać – poprzez teatr, ruch, film, opowieść. Identyczny cel przyświecał realizacji kolejnych ścieżek, z innymi grupami: dziećmi, młodzieżą szkolną. Tworząc nowe narzędzia chcieliśmy nie tylko uatrakcyjnić zwiedzanie wystaw i poznawanie historii, ale doprowadzić do sytuacji, gdy przestrzeń muzeum stanie się obszarem indywidualnych odkryć, przy-
16