A N I N DUST RY I N MO T ION
U
noemt zichzelf een risicomanager. Wat bedoelt u daar precies mee? De auto-industrie zit in een radicaal transformatieproces. Onze mobiliteit wordt elektrisch, autonoom, digitaal en connected – dat opent de deuren voor totaal nieuwe businessmodellen. Dat zijn kansen waar we gebruik van willen maken. Echter, kansen brengen altijd risico’s met zich mee en die moeten we zo snel mogelijk herkennen. Bijvoorbeeld door te vragen: hoe gaan we om met het feit dat er nog geen internationaal wettelijk kader voor autonoom rijden bestaat? Hoe zorgen we ervoor dat elektrische voertuigen echt duurzaam zijn? Het is de taak van mijn afdeling om er – samen met de engineers en ontwikkelaars – voor te zorgen dat we deze toekomstthema’s op een veilige en betrouwbare manier oplossen. Laten we een concreet voorbeeld nemen: grondstoffen voor accu’s. Die worden vaak onder twijfelachtige omstandigheden gewonnen. Hoe zorgt u ervoor dat het bij Daimler wel ‘zuivere koffie’ is? De oorsprong van grondstoffen is een essentieel onderdeel van schone elektromobiliteit. Kobalt komt bijvoorbeeld voor een deel uit gebieden waar mensenrechten onvoldoende worden beschermd. Maar wij willen alleen grondstoffen gebruiken waarvoor geen mensenrechten zijn geschonden. En dus hebben we het ‘Human Rights Respect System’ ingevoerd. Met deze systematische aanpak beoordelen we de risico’s omtrent grondstoffen, nemen we als het nodig is maatregelen en houden we de voortgang in de gaten. En hoe maakt u dat concreet? Het is een ingewikkelde taak. Onze leverketens bestaan soms uit wel zeven niveaus. Juridisch gezien hebben we alleen grip op onze directe leveranciers. Maar we verplichten onze leveranciers om onze normen – met betrekking tot arbeidsomstandigheden, mensenrechten, milieubescherming, veiligheid, bedrijfsethiek en compliance – ook van hun leveranciers te eisen en de naleving ervan te controleren. Maar hoe kunt u dat garanderen? Is het genoeg om u alleen te richten op de leverketen? Onze betrokkenheid moet inderdaad verder gaan dan de leverketen. Het is ook belangrijk dat we rekening houden met de sociale aspecten. Daarom hebben we begin dit jaar besloten om in Congo samen te werken met Bon Pasteur om de leefomstandigheden van de mensen in en om de mijnen duurzaam te verbeteren. Samen met deze hulporganisatie zorgen we dat kinderen naar school kunnen en steunen we biologische landbouw. Op die manier leveren we een positieve bijdrage aan de ontwikkeling van de regio. Elektromobiliteit heeft echter nog een andere grond stof nodig: informatie. Klanten verwachten allerlei functies en services van hun nieuwe auto, maar dat kan alleen als ze hun persoonlijke gegevens prijs
Mercedes
geven. Sommige mensen voelen zich hier ongemak kelijk bij. Hoe gaat u hiermee om? Informatie is de toekomst. En dus krijgt dit onderwerp binnen ons bedrijf veel aandacht. Onze klanten vertrouwen erop dat onze auto’s voldoen aan onze strenge veiligheidseisen. Ik ben ervan overtuigd dat verantwoord omgaan met gegevens een teken van kwaliteit is. Bij Daimler hanteren we daarom drie duidelijke principes. Ten eerste zijn we transparant en vertellen we onze klanten welke gegevens we verwerken. Ten tweede kunnen ze zelf bepalen van welke services ze gebruik willen maken en welke niet. En ten derde zorgen we er natuurlijk voor dat hun gegevens optimaal beveiligd zijn. Gaat u tegenwoordig anders met gegevens om dan een paar jaar geleden? Om eerlijk te zijn: als een bedrijf voor de 150ste keer zijn algemene voorwaarden aanpast, dan lees ik ze ook niet meer. Ik accepteer ze gewoon. Aan de andere kant ben ik heel voorzichtig en alert als het om social media gaat. Ik zit niet op Facebook. Dat is een bewuste keuze. Ik heb wel al een hele tijd een LinkedIn-account. Dat vind ik een prettig platform. Je zet er iets op en hoort plotseling iets van collega’s die je al jaren niet gesproken hebt. Dat vind ik persoonlijk heel leuk. Veel mensen vinden de wet en de naleving ervan nogal droge materie. Hoe interesseert u uw mede werkers voor dit soort onderwerpen? We zijn geen saaie juristen. Bij ons kun je heel uiteenlopende dingen doen, in verschillende functies – van compliancemanager en cyberspecialist tot engineers die ons helpen met de technische aspecten. We zijn actief in de hele organisatie, werken in interdisciplinaire teams en zijn vanaf het allereerste begin betrokken bij de productontwikkeling. Onze collega’s bij andere afdelingen zijn heel blij met onze expertise. In 2016 bent u lid geworden van de directie en vormt u samen met Britta Seeger de vrouwelijke minderheid in het bestuur van Daimler AG. Hoe ondersteunt u jonge, vrouwelijke leidinggevenden en vakmensen? Ik vind het belangrijk dat je als manager tijd neemt voor persoonlijke gesprekken. En vooral bij vrouwen is het belangrijk ze af en toe aan te moedigen en te zeggen: kom eens uit je comfortzone, daar leer je van. Vrouwen aarzelen en twijfelen vaak of ze iets wel aankunnen. En ik probeer ze dan als mentor daarbij te helpen. Bij Daimler hebben we ons een doel gesteld: in 2020 willen we dat ons management voor minstens 20 procent uit vrouwen bestaat. We zitten momenteel op 18,8 procent, dus we zijn op de goede weg. En in mijn vakgebied hebben we deze doelstelling al ruimschoots gehaald. Klopt het dat u als scholier meer achter de piano zat dan aan uw huiswerk? Dat klopt, ik kom uit een heel muzikale familie. Een tijd lang wilde ik concertpianist worden. En daarvoor heb ik
56
Mercedes-Benz