Kemal tahir yorgun savaşçı

kıştı-: Bir de utanmadan gülüyorsun! Senden başka işe yarar adam kalmadı mı ortada?

— Kalmadı, ne sandın? Baktım, ünlü Doksan Doku­ zuncu Bölüğün en zorluları, kocakarı yeldirmesiyle gezi­ yor. «İş başa düştü» dedim, sıvandım. -Cıgara paketini uzattı-: Hele yak bir cıgara.., — Olmaz! Bir cıgaraya başörtümü açamam! Bıyıklı kadın seyri, biletledir. Başıbozuk yüz para, asker-çocuk bir kuruş...

— Bu tipide kim kime yahu... Yak hadi...

Patriyot cıgarayı yaktı. Uçlan aşağı düşük kaşları­ nın altından, her zaman kederli bakışlarıyla Neriman'a bak tı: — Ne zaman gördümdü seni ben, en son?... -Biraz bekledi-: 1917 başında Gümüşsüyü hastanesinde... Değil mi kız? Omuzundan yaralanmıştı da bu avanak...

— Değil Ömer Abİ... Almanya dönüşü size geldikti yal*..

— Tam am ... Herif Avrupa gördüydü de, kasılmala­ rından yanına varılamadıydı. Nereye gidiyoruz, böyle tın­ gır mıngır? Yol uzaksa, bu kız donar!'

— Uzak değil... Kasımpaşa’ya...

— Orda mı kalacağız?

— Hayır! Araba değiştireceğiz!..

— Çay may hazırlattın mı bari?

— Yok... Hiç akıl etmedlml — Kız hastalansın da ben sana gösteririm!

Kasımpaşa Deniz Söndürme Taburu’nun uçarı sürü­ cüsü, Dolapdere yokuşunu bir solukta inmişti. Bostaniarı geçmeden dizginleri kasıp yavaşladı.

— Bayram yerine sapacağız abi... Pazar içine gir­ meden duracağız. Hakkı Beybaba sizi evde bekliyor. Ben. hayvanlarla arabayı değiştirip geleceğim!

— Olur! Ömer, arabacıdan çok, Neriman’a işittirmemek için Cemil’in kulağına uzandı: — Herif karakola haber verdiyse, her .yana telefon