Cemil yataktan doğruldu. cNerde. ne zaman. kim söyledi?» demeye kalmadan. Teğmen Faruk içeri g ird i: — Rahmi Bey'i öldürmüşler yüzbaşım... Yarbay Rah mi Bey'i... Cemil, bir Kör Şaban’a, bir Teğmen Faruk'a bakarak kalakalmıştı. Kör Şaban, iki adım geri çekilip sözü Teğmen Fa ruk’a bıraktı. Bir iskemle alıp oturan Faruk'un dudaktan titriyordu. Cemil s o rd u : — Pusuya mı düşürmüşler? — Hayır... 48 saat vuruşmuş. 5000 kişiye, karşı 200 kişi... Bire yirmi beş... yarbay Rahmi Bey’le çok şey kaybettik yüzbaşım... Emrindeki birliklere şaşılacak bir kolaylıkla güven veren bir komutandı. 200 kişiden .hemen hiç kimse kurtulmamış... Rahmi Bey, düşene kadar, hiç ~ kimse bir adım gerilememiş... Tanırdınız değil mİ? — Tanımaz olur muyum? Gazze savaşlarında yanyana vuruşmuştuk. 5000 kişi miymiş Anzavur'un çapulcu ları? — «Belki daha da çok.» dediler. ■' k — Kim dedi? Böyle sıralarda, bilirsin ya, sayıları şi ş irirle r. — Haber getiren arkadaş, sayıları şişirecek adam d eğil-• Beİki tanırsınız onu da... Filistin cephesinde bu lunmuş... 4’ncü Ordu kurmayında... Kurmay binbaşı Nu ri Bey... Cemil biraz düşündü-. — Sakallı bir Nuri Bey vardı ama... Galiba kurmay değildi. — Bu Nuri Bey, Galiçya’dan gelmiş savaşın sonuna doğru. Alman-Avusturya birlikleriyle... — Yıldırım Grubuna gelenlerdense tanımam! Rahmi Şîey'in kurmayı mıydı? — Hayır! Emekli... Son savaşlarda esir düşenferen... Başından yaralanmış... Emekliye ayırmışlar. Gönen olaylarında; /toprakları varmış... Dinlenmeye gelmiş...
B