Kemal tahir yorgun savaşçı

babası Ali Bey'den lâf açıp açmadığını bulmaya çalıştı, t Demek ki buralarda tanıdığım kimseleri hiç farkında ol­ madan arar dururmuşum şuur altında!...» Bıyıklarını çe­ kiştirerek bir zaman, güldü. Osman. Topçu Çavuşuydu.

Balkan'da. Çanakkale’de, Filistin'de beraber bulunmuş­ lardı. Osman, üvey babası Enapalİ Çerkez Yüzbaşı İb­ rahim Ağa’yla Yemen’de bulunduğu için doğma büyüme askerdi. Topçuluğu cok severdi, topçulukla övündüğü, iyi topçu olmak için çabaladığı, çavuşluğu da kazandığı hal­ de. başından beri topa akıl erdirememişti. İlk Kanal akınında hastalanan bir yaya çavuşuyla değiştirilmesi bun­ dandı. Böylece Çerkeş Osman Çavuş, Kanalı geçenlerle birlikte tombozlara binmiş, bir daha da geri dönmemişti.

«Gitti gider deli Çerkez... İlk ağızda vurulduysa suç be­ nim... Dirensem vermeyebilirdim.» içini çekti gizlice...

«Gitmeyi İstedi miydi, istemedi miydi? Topçuluğunu de­ ğerli bulamadığım için vermeye razı olduğumu anlayıp bana kırılmış mıdır acabo?».

— Eğer bu çukurdan kurtulursak yüzbaşım...

Cemil, kendini Osman Çavuş’tan kurtarıp Teğmen Fa­ ruk’a döndü.

Faruk pencereden dışarıya bakıyor, söze başladığına pişman olmuş gibi susuyordu.

— Evet... Kurtulursak?...

— Kurtulursak, silip yeniden başlamış olacağız!...

— Ne demeye getiriyorsun bu lâfı?

— Bundan sonra, hiç kimseye hiç U r şey borçlu ol­ mayacağız, demeye... Bu gidişe bakarsak... Adamları tek tek bulacağız yüzbaşım, tüfekleri, kasaturaları, sargı bez­ lerini tek tek... O kadar ki, mavzer mermilerini bile teker teker bulacağız. Zor iş ama çok değerli... Herifin sura­ tına şamarı az kalsın vuracaktınız değil mi. aşağıda?...

— Hangi herifin? -Cemil gönülsüz gönülsüz güldü-: .Hancının mı? Evet, aklımdan geçti. Nerden bildin?

— Beni ittiniz. Soluklarınız değişti.

— Yursa mıydım?

— Yursanız da hiç bir şey anlamazdı. Bizim yerimir