ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
63
Αυτός ο μερισμός που αρχίζει στο φυσικό πεδίο, θ’ αποδειχθεί ότι αληθεύει εξίσου για όλες τις ανθρώπινες σχέσεις κι αυτό θα είναι το μεγάλο δώρο της Υδροχοϊκής Εποχής στην ανθρωπότητα. Αυτό η εκκλησία το αγνόησε κι όμως οι θεολόγοι της δεν μπορούν να εξηγήσουν το γεγονός ότι οι Εβραίοι εκδήλωσαν την προτίμησή τους στη λατρεία του Ταύρου με τη μορφή του χρυσού μόσχου, ότι η Εβραϊκή διδασκαλία χρησιμοποίησε το σύμβολο του αποδιοπομπαίου τράγου στην εποχή του Κριού κι ότι η Χριστιανική διδασκαλία τονίζει τον ιχθύ στην Ιχθυακή εποχή, τη Χριστιανική εποχή. Ο Χριστός ήρθε για να θέσει τέρμα στην Εβραϊκή διδασκαλία που έπρεπε να κορυφωθεί και να παρέλθει σαν θρησκεία με την κίνηση του ηλίου απ’ τον Κριό στους Ιχθείς. Γιαυτό παρουσιάσθηκε σ’ αυτούς σαν Μεσσίας τους, εκδηλωνόμενος δια της Ιουδαϊκής φυλής. Με την απόρριψη του Χριστού ως Μεσσία η Ιουδαϊκή φυλή παρέμεινε συμβολικά και πρακτικά στο ζώδιο του Κριού, του Αποδιοπομπαίου Τράγου· πρέπει να περάσουν – μιλώντας πάλι συμβολικά – στο ζώδιο των Ιχθύων και ν’ αναγνωρίσουν το Μεσσία τους όταν έρθει πάλι στο ζώδιο του Υδροχόου. Αλλιώς θα επαναλάβουν το αρχαίο αμάρτημά τους να μην ανταποκριθούν στην εξελικτική διαδικασία. Απέρριψαν εκείνο που ήταν νέο και πνευματικό στην έρημο· έκαναν το ίδιο πριν δύο χιλιάδες χρόνια στην Παλαιστίνη· θα το επαναλάβουν άραγε όταν τους δοθεί η ευκαιρία; Η δυσκολία με τον Εβραίο είναι ότι μένει ικανοποιημένος με μια θρησκεία σχεδόν πέντε χιλιάδων ετών και δε δείχνει προς το παρόν καμιά επιθυμία ν’ αλλάξει. Την είσοδο της Υδροχοϊκής Εποχής προείδε ο Χριστός και την παρουσίασε με εικονική μορφή, διατηρώντας έτσι για μας – ανά τους αιώνες – ένα προφητικό επεισόδιο, η ερμηνεία του οποίου μπορεί να καταδειχθεί μόνο στον καιρό και την εποχή μας. Αστρονομικά δε λειτουργούμε ακόμη πλήρως υπό την επιρροή του Υδροχόου· μόλις αναδυόμαστε από την Ιχθυακή επιρροή και η πλήρης κρούση των ενεργειών που εξαπολύει ο Υδροχόος δεν έγινε ακόμη αισθητή. Ωστόσο κάθε χρόνος μας φέρνει πιο κοντά στο κέντρο της δύναμης, το κύριο αποτέλεσμα της οποίας θα είναι να επιφέρει την αναγνώριση της ουσιαστικής ενότητας του ανθρώπου, των διαδικασιών μερισμού και συνεργασίας και της ανάδυσης της νέας παγκόσμιας θρησκείας της οποίας ο βασικός τόνος θα είναι η παγκοσμιότητα και η μύηση. Αν η λέξη “μύηση” σημαίνει τις διαδικασίες “εισόδου σε”, τότε είναι πράγματι αληθινό ότι σήμερα η ανθρωπότητα υφίσταται μια αληθινή μύηση, καθώς εισέρχεται στη νέα εποχή του Υδροχόου· θα υποβληθεί τότε σ’ εκείνες τις ενέργειες και δυνάμεις που θα γκρεμίσουν τους φραγμούς του χωρισμού και θα σμίξουν και θα συγχωνεύσουν τη συνείδηση όλων των ανθρώπων σ’ εκείνη την ενότητα που χαρακτηρίζει τη Χριστική συνείδηση. Τον Ιούνιο του 1945, την ώρα της Πανσελήνου (μια σημαντική μέρα στην πνευματική εμπειρία του Χριστού), ανέλαβε οριστικά και συνειδητά τα καθήκοντα και τις ευθύνες Του ως Δάσκαλος και Ηγέτης στη διάρκεια του Υδροχοϊκού ηλιακού κύκλου. Είναι ο πρώτος απ’ τους μεγάλους παγκόσμιους Δασκάλους που καλύπτει δύο ζωδιακούς κύκλους – των Ιχθύων και του Υδροχόου. Η δήλωση αυτή γίνεται και