benamingen van lichamelijke kenmerken maar benoemingen van gevoelde ervaringen. Als Butler spreekt over genderidentiteit heeft ze het over de sociale constructies: de wijze waarop we onszelf benoemen als man, vrouw, hetero. Volgens Halsema is het onduidelijk op grond waarvan we dat doen, en in hoeverre lichamelijke gewaarwordingen daarbij een rol spelen. Uiterlijke kenmerken en beleving kunnen verschillen. Het lichaam hoeft dus niet samen te vallen met culturele constructies. Wat heeft dan het laatste woord? Wat Butler ook constateert maar bij haar blijft de betekenis-vormende aspect van lichamelijkheid onderbelicht. Macht Omdat we ook altijd ons lichaam zijn en niet alleen hebben vallen we niet altijd samen met de culturele constructies die ons lichaam mede vormgeven. Onze lichamelijke ervaringen zijn niet altijd te vatten in talige constructies of culturele schema’s, ook wat betreft gender. We kunnen meer of minder vrouwelijk of mannelijk voelen ook al hebben we de buitenkant van een vrouw of man. Het lichaam kan andere ervaringen hebben dan de stereotypen voorschrijven. Door de afstand die we hebben door onze lichamelijkheid ten opzichte van culturele constructies is het misschien mogelijk om verandering te realiseren. Niet alleen door de zogenaamde ‘abjecte’ lichamen. Ook als vrouw kan een vrouw zich niet vrouwelijk gedragen, hoeven haar lichamelijke gewaarwordingen niet vrouwelijk te zijn. Halsema ziet dit als een ander potentieel voor actie: juist door het zijn en niet alleen hebben van een lichaam.
52