martı* ekim 2011
Tüm o eski sokaklar, kiliseler ve heykeller gözümün önünde canlanıyor. Her Ģehrin bir müziği vardır benim nezdimde. Viana do Castelo'ya Fado yakıĢık alır diyorum ve Mariza'dan nameler mırıldanıyorum kendi kendime. ToplaĢıyoruz yine ve hocalarımız eĢliğinde asker edasıyla yürüyor ve iki katlı bir otobüsün içine tıkılıyoruz. Biraz kırgın biniyorum otobüse; istediğim yerleri keĢfedemedim henüz. Beni rahat bıraksalar, doğaya salsalar mutlu bir keçi olurdum, diyorum kendi kendime. Ġçeri tıkılınca kendimi kuzu gibi hissediyorum. Ġçimden isyan ederken yüzüme koca bir gülümseme yapıĢtırıyor ve farklı aksanlardaki Ġngilizceleri dinliyorum. Diller hepimizin aynaları oluyor. Yol boyunca ağaçlar arasında ilerliyoruz. Her yer yemyeĢil ve ortalıkta insan yaĢadığına dair bir emare bile yok. Küçük bir tatil köyüne getiriyorlar bizi. Okyanus alabildiğine kızgın ve gri karĢımızda sere serpe. Bikini, mayo furyasının içinde kayboluyorum ve kaçarcasına bu kaostan, Ekvatorlu arkadaĢımla kıyı boyu midye avına çıkıyorum. Aklım Ģehir merkezinde, kalbim çooook uzaklardayken ben hala deniz kabuğu bahanesiyle Atlas‟ın doğu kıyılarında salınıyorum. Bir ĢiĢe arıyorum aslında, delilik peĢindeyim. Gözler uzaklara dalıyor, susuyoruz. Ġçimize sindiriyoruz okyanusun o kendine has kokusunu. Birden fırtına kopuyor ama korkmuyoruz. O kadar güzel kızıyor ki okyanus bize, herkes bir anda saygı duruĢuna geçip çıkıyor kumsala. Otobüse tekrar tıkıĢtırılıyoruz ve Braga'ya doğru yola çıkıyoruz. Viana do Castelo'dan geçerken hafifçe göz kırpıyorum Ģehre ve fısıldıyorum gizlice: 'Yine geleceğim seni görmeye!' Viana do Castelo, hayal dünyasına dalıp içinde boğulmak ama bir yandan da yüzüp sörf yapmak isteyenler için ideal bir cennet. Biraz unutulmuĢ ve diğer Portekiz mekanlarıyla karĢılaĢtırıldığında vasat olsa da (Faro, Porto) ben çok beğendim.
45