Roadmap tot juli 2008
Het beste totaalresultaat
Ook de CDS geeft NLMARFOR de tijd, getuige zijn ‘Aanschrijving Gereedstelling CDS, 2008-2012’. Daarin draagt de CDS NLMARFOR op om vóór 1 juli 2008 volledig operationeel inzetbaar te zijn. ‘Die datum werd gekozen omdat dan de voorbereidingsfase voor NRF12 aanvangt, waarin wij de geïntegreerde CATF/CLF-staf leveren, naast een versterkt mariniersbataljon, twee LPD’s, een tanker en een HOV’, legt Bindt uit. Een beter moment had de CDS overigens niet kunnen kiezen, blijkt. ‘Dan zal Hr.Ms. Johan de Witt namelijk opgewerkt en inzetbaar zijn als C2-platform. Tegelijkertijd is 2MB dan versterkt en beschikken de eenheden dan zowel over het communicatiesysteem BOWMAN, als over het nieuwe pantservoertuig Viking. Ten slotte hebben wij dan ook de FOC-status als CATF/CLF. Een mooi ‘headmark’ om op te sturen.’ Het plan om tot de FOC te komen, heet de ‘CZSK/NLMARFORroadmap’. Deze is volgens de commandeur een plan met opleidingen, oefeningen aan de wal en ’LIVEX’-oefeningen, de daarvoor benodigde eenheden, het personeel, de tijd en het benodigde geld. ‘De roadmap leggen we vervolgens naast alle andere plannen binnen CZSK. Dit geeft inzicht in wat kan en wat niet meer kan. Overigens is het opwerken en gereedstellen van NLMARFOR over het algemeen helemaal niet strijdig met andere ambities. De roadmap als geheel eindigt overigens niet in juli 2008, want daarna blijft de behoefte aan een operationeel en inzetgerede staf in het kader van andere ambities bestaan.’
Binnen CZSK wordt gekoerst op integratie tussen de vloot en het Korps Mariniers. Sloot deze oefening daarop aan? ‘Vóór OM 07 werd een continu gemeenschappelijke planning gebruikt’, blikt Bindt terug. ‘Dat is goed voor de begripsvorming, maar het vergt meer en langer praten dan strikt nodig. Bij deze oefening hebben we geëxperimenteerd met een meer gescheiden planning. Nu hebben de CATF- en CLF-staven alleen samen gepland waar dat nodig was. Orange Marauder was natuurlijk wel voor alle bezoekers aan de oefening een tastbaar voorbeeld van de vergevorderde vloot-mariniers integratie. Sterker nog, de deelname van Belgische Paracommando’s en stafofficieren van de CLAS en CLSK, die naadloos inpasbaar waren, is een uitstekend voorbeeld van combined/ joint integratie. En dit past nu heel precies in het ‘taakgroepconcept’!’ Bij NLMARFOR is de genoemde integratie volgens de commandeur een feit. ‘Het betekent onder andere dat we elkaar kennen,
Procedures kritisch toetsen Ook bij de onlangs gehouden oefening Orange Marauder (OM 07)lag er veel nadruk op stafniveau. Er werd zelfs alleen maar staf ingezet. Bindt licht toe waarom. ‘Het ging hier om een zogenoemde Command Post Exercise (CPX): een oefening voor de staf, waarbij boven- en naastliggende commandoniveaus plus de aangestuurde eenheden gesimuleerd worden door kleine teams. Het doel was het doorlopen van alle staf- en planprocessen, tijdens de planning en uitvoering van een grote combined/joint amfibische initial entry-operatie, van humanitaire hulp tot en met peace-enforcing. Een extra complexe samenstelling van de taakgroep en omgeving zorgden voor ruim voldoende leerzame frictie voor de staf. Hierdoor konden we onze Standard Operating Procedures and Instructions kritisch toetsen en verbeteren. Daarmee kunnen we een volgende keer, met waarschijnlijk een andere samenstelling van de staf, de integratie, de planprocessen en de uitvoering nog beter laten verlopen.’ Om voor deze doelen zoveel eenheden – inclusief oefenvijand – voor een nationale LIVEX-oefening bijeen te brengen is niet eenvoudig, zo niet onmogelijk, legt de commandeur uit. ‘Het is een ongelofelijk stuk duurder en voor de betrokken eenheden is het niet noodzakelijk een efficiënte oefenperiode. Anderzijds kunnen in een CPX eenheden ontplooid worden en dingen doen waarvoor in de echte wereld de oefengebieden niet voor handen zijn. In een CPX kan je zonder veel compromissen alles op de stafdoelstellingen richten. Zonodig kun je de oefenklok ook even stopzetten of terugdraaien en terugkoppeling geven over gevolgde procedures. Zodoende blijft iedereen ‘in de boot’ en neemt het lerend vermogen van de staf èn de augmentees enorm toe.’
6
‘omdat we kleiner zijn geworden en meer gespecialiseerd, is het vertrek van een enkeling soms het verlies van een heel expertisegebied’ waarderen, weten waar de ander mee bezig is en wat hij nodig heeft om zijn werk goed te doen voor het beste totaalresultaat’, stelt Bindt kernachtig. ‘Het betekent niet dat de specifieke mariniers- en vlootcultuur is opgedoekt. We kunnen niet zonder.’
Behoefte aan ondernemerschap Niet alleen de eisen en ambities, zoals verwoord in de roadmap, vormen een uitdaging voor de komende jaren, vertelt Bindt. ‘Defensiebreed zijn er een aantal schaarse zaken – zoals kennis en ervaring met ‘Information Operations’, ‘Joint Fires’ en helikopters – die niet met voldoende capaciteit in alle staven te onderhouden zijn. Het organiseren van een defensiebrede gereedheid en beschikbaarheid van dergelijke modules vergt aandacht. Een bijzonder aandachtspunt is het aanleggen en vullen van een database met gegevens van potentiële augmentees voor de staf. Enerzijds verschaft ons dit de mogelijkheid tijdig de benodigde augmentees voor oefeningen of inzet te identificeren, anderzijds kunnen we nauwkeurig volgen of mensen in deze pool in aanmerking komen voor aanvullende opleidingen et cetera. Het streven is deze database niet te beperken tot het personeel binnen het CZSK.’ Als een ander belangrijk punt van aandacht ziet de commandeur het risico van kennisverlies. ‘Dat is daarna onmogelijk of alleen met een enorme inspanning terug te winnen. Omdat we kleiner zijn geworden en meer gespecialiseerd, is het vertrek van een enkeling soms het verlies van een heel expertisegebied. Wat samenhangt met een gekrompen organisatie waarin nog steeds veel veranderd, is een afgenomen veerkracht bij veel mensen. Na grote veranderingen bestaat er een neiging tot cynisme, somber-
NLMARFOR na bijna twee jaar nog steeds abstract begrip?
marineblad | juni 2007
7