ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Η νέα ταινία του κορυφαίου αμερικανού σκηνοθέτη Κλιντ Ίστγουντ, ο οποίος μας εκπλήσσει δημιουργικά στα 90 του, βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν το καλοκαίρι του 1996 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα
«Η μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζούελ»: Όλα για πούλημα
Ο
φύλακας Ρίτσαρντ Τζούελ, ανακαλύπτοντας ένα παράξενο δέμα στο ολυμπιακό πάρκο, γλίτωσε τους πάντες από τα χειρότερα. Ο Τζούελ πέθανε στα 45 του από καρδιά το 2005.Το 2001,σε ηλικία μόλις 42 χρόνων, πέθανε και η Κάθι Σκραγκς, που ήταν η βασική ερευνήτρια της υπόθεσης μαζί με τον Ρον Μαρτζ για την εφημερίδα «Atlanta Journal Constitution». Ο Τζούελ έμπλεξε με το FBI, αθωώθηκε, ενώ στην αρχή του περασμένου μήνα η εφημερίδα της Ατλάντα μήνυσε τον Ίστγουντ, αιτώντας να αφαιρέσει επίμαχες σκηνές που αμαυρώνουν τη μνήμη της ρεπόρτερ. Ο πραγματικός βομβιστής ανακαλύφθηκε κάποια χρόνια αργότερα. Σκοτεινή ιστορία με μία βόμβα που τελικά έσκασε με μικρές απώλειες (1 νεκρός και 100 τραυματίες) αλλά ιδίως, για τον γράφοντα, με δύο παράξενους θανάτους δύο νέων προσώπων. Σε πραγματικά γεγονότα Έχουμε ακόμα μία ταινία που επιχειρεί να ενισχύσει το κύρος με τη θέση βασισμένη σε πραγ-
ματικά γεγονότα. Είδαμε σχετικά πρόσφατα ανάλογα φιλμ, όπως «Βόμβα», «Οι δύο πάπες», «Ο δικός της πόλεμος», «Judy». Δύο ακόμα φιλμ βασίστηκαν σε ιστορίες πραγματικών serial killer και είναι το «Τεντ Μπάντι: Ένας γοητευτικός δολοφόνος» και «Το χρυσό γάντι», ενώ σε πραγματικούς γκάγκστερ αναφέρεται και ο Μάρτιν Σκορσέζε στον «Ιρλανδό». Ο Ίστγουντ, μετά την επιτυχία του «Το βαποράκι», επιχειρεί και πάλι να αναδείξει έναν απομονωμένο άσημο άνδρα που διαπλέκεται σε αφύσικες και γιγαντιαίες γι’ αυτόν καταστάσεις. Ας αθροίσουμε τα γεγονότα: Ολυμπιακοί Αγώνες, τρομοκρατία, FBI, ανακρίσεις, δημοσιογραφική έρευνα, είναι πάρα πολλά για έναν εύσωμο μέσης καλλιέργειας άνδρα. Έτσι ο Ίστγουντ τραγουδάει την «Μπαλάντα…» του, που είναι ταυτόχρονα η μπαλάντα της αστραπιαίας ηρωοποίησης αλλά και της εμπλοκής σε πολλά γρανάζια. Ο Ίστγουντ είναι ακριβώς όπως ένα παλιό κόκκινο κρασί. Όσο μεγαλώνει και παλιώνει τόσο καλύτερος γίνεται.
CINE
Σινεμά
O Αλέξης Δερμεντζόγλου βλέπει τις ταινίες που θα βγούν στις αίθουσες και αξίζει να δεις
Πολιτισμός
23
FOCUS Το φαινόμενο Ίστγουντ
01
Το να είσαι ακριβώς 65 έτη στο σινεμά, 90 χρόνων και να δουλεύεις ακόμα, το να ’χεις κερδίσει 148 βραβεία, μερικά εκ των οποίων κορυφαία, δεν έχουν όλα αυτά τόση σημασία όσο η ποιότητά σου. Ο Κλιντ Ίστγουντ αποτελεί την κλασική περίπτωση ατόμου που η τέχνη τον έκανε να ξεφύγει από τις συντηρητικές ιδέες του (Ρεπουμπλικάνος) και να εξελιχθεί σ’ έναν ουμανιστή και άψογο καταγραφέα των λεπτομερειών της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Έξοχος αναλυτής, μετρ της λεπτομέρειας, στιλίστας, κατασταλαγμένος και φιλοσοφημένος, μας εκπλήσσει με τη διαύγειά του. «Μαθητής» των Σκορσέζε, Λεόνε και Ζίγκελ, κατέγραψε ένα θολό κόσμο χωρίς ταυτότητα, κατεύθυνση στάση ζωής. Σας προτείνω να δείτε τις εξής ταινίες του, που αγαπώ πολύ, (πρωταγωνιστής ή σκηνοθέτης) «Μονομαχία στο Ελ Πάσο» του Σέρτζιο Λεόνε, «Η μεγάλη ληστεία της Μοντάνα» του Μάικλ Τσιμίνο, «Σε τεντωμένο σχοινί» του Λουίς Τιγκ, «Γκραν Τορίνο» του ίδιου, «Όπου τολμούν οι αετοί» του Μπράιαν Χάτον, «Ο προδότης» του Ντον Ζίγκελ.
ΑΤΖΕΝΤΑ Πώς τσιμπάνε οι «Άγριες Μέλισσες»
02
Η τεράστια επιτυχία του σίριαλ του Antenna, που μεταδίδεται αργά το βράδυ από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή, είναι και θρίαμβος της υψηλού επιπέδου παραγωγής επί προχειρότητας. Σεναριακά η σειρά είναι μετριότατη, κοινότοπη και γεμάτη στερεότυπα. Μυστικά και ψέματα της Ελλάδας, μιας απελθούσας εποχής, αποπνέουν μια βαθύτατη αίσθηση ρετρό που σαφώς λειτουργεί ως νοσταλγία. Το νουάρ στοιχείο είναι φανερό, όπως και κάποιες κοινωνικές και πολιτικές αναφορές. Η όποια αξία της δουλειάς οφείλεται στο διακεκριμένο έλληνα σκηνοθέτη Λευτέρη Χαρίτο και στους δύο αξιόλογους συνεργάτες του. Οι λήψεις είναι καθαρά κινηματογραφικού τύπου με υψηλή αισθητική και σπουδαίες αξίες παραγωγής. Αυτά όλα «τσιμπάνε» τους θεατές κι όχι το κοινότοπο, παλαιομοδίτικο σενάριο συνταγή.