MODEL XMT-A-HT
ROZDZIAŁ 12.0 KALIBRACJA – MONOCHLORAMINA
ROZDZIAŁ 12.0 KALIBRACJA – MONOCHLORAMINA 12.1 WPROWADZENIE Jak pokazano na rys.12-1, czujnik monochloraminy generuje prąd wprost proporcjonalny do stężenia monochloraminy w próbce. Kalibracja czujnika wymaga wprowadzenia go do roztworu nie zawierającego monochloraminy (standard zerowy) i do roztworu zawierającego znaną ilość monochloraminy (standard pełnej skali). Standard zerowy jest konieczny, ponieważ czujniki monochloraminy nawet przy braku monochloraminy w próbce generują niewielki prąd zwany prądem resztkowym. Przetwornik kompensuje prąd resztkowy odejmując go od zmierzonej wartości prądu przed zamianą wyniku na wartość monochloraminy. Nowe czujniki wymagają zerowania przed włączeniem do pracy i powinny być zerowane po każdej wymianie elektrolitu. Najlepszym standardem zerowym jest woda demineralizowana. Celem standardu pełnej skali jest ustalenie nachylenia krzywej kalibracyjnej. Ponieważ nie istnieją stabilne standardy monochloraminy, czujnik musi być kalibrowany względem serii próbnej na pobranej próbce medium procesowego. Kilku producentów oferuje przenośne zestawy testowe do tego celu. Należy przestrzegać poniższych zaleceń przy pobieraniu i testowaniu próbki. • Pobrać próbkę z miejsca jak najbliższego czujnika. Zapewnić, aby pobieranie próbki nie zmieniło przepływu próbki do czujnika. Najlepiej zainstalować zawór do próbkowania w strumieniu za czujnikiem. • Roztwory monochloraminy są niestabilne. Test należy przeprowadzić natychmiast po pobraniu próbki. Starać się kalibrować czujnik, kiedy stężenie monochloraminy jest w górnej części zakresu normalnej pracy.
58