De Jufferen: 322 jaar geschiedenis

De Jufferen

Als je het pand van De Jufferen Lunsingh binnenstapt, krijg je al snel het gevoel in een andere tijd terecht te komen. Het kost weinig moeite om je voor te stellen hoe mensen uit vroeger tijden hier hebben geleefd en gewerkt. Je ziet de dames borduren in de brede vensterbanken, je ruikt de worsten die boven de haard gedroogd worden. Veel sprekende details uit de verschillende tijden zijn bewaard gebleven. De schouwen, vensterbanken, de gebinten, balken, houten vloeren, oude kasten en de grote schouw met rookhaken.

Het oudste gedeelte van De Jufferen is van het jaar 1700. Het muuranker zichtbaar in hotelkamer 4 getuigt hiervan. Rond deze tijd woonden hier vijf vrijgezelle dames, De Jufferen Lunsingh. Margrieta, Frederika, Elizabeth, Cornelia en Henrica. Ze runden het boerenbedrijf en daarnaast waren ze belastinggeld inners voor de Nederlandse Staat. De zesde zus, Annegien, trouwde wel. Toen Henrica, als laatste van de Jufferen in 1780 overleed, ging het bezit over op de kinderen van hun enige getrouwde zuster Annegien. In het midden van de 19e eeuw liet Johannes Tonckens, een vooraanstaand patriarch, een voorhuis aanbouwen aan het oude gedeelte. Hij ging hier toen tijdelijk wonen, zodat de naastgelegen Borcht, ‘Huis te Westervelde’ rigoureus kon worden verbouwd.

Eén van de vier kleinzoons van Johannes verbouwde het voorhuis in het begin van de 20e eeuw tot de vierkante witte kubusvorm zoals we het nu kennen. Een landhuis in Engelse stijl op het Drentse zand. Een mooie verschijning in deze doorgaans bescheiden streek.