รายงานวิจัย ลาวแง้ว

เสนทางอพยพของลาวกลุมนี้สวนใหญมาจากทางแถบหัวเมืองใกลเคียงกับเมืองหลวงพระบาง และเดินทางผานมาทางเมือง พิษณุโลกทางหนึ่ง เมืองพิชัยทางหนึ่ง มีการแบงกลุมลาวกลุมเดียวกันใหไปอยู ณ เมืองที่เคยมีพรรคพวกของตนอยูกอนแลว แตมีอีกเปนจำนวนมากที่ตั้งถิ่นฐานบานเรือนอยูทางแถบแมน้ำลำคลอง ทั้งบริเวณริมแมน้ำเจาพระยาในเขตเมืองอินทรเมือง พรหม ลำคลองสายตางๆ ในเขตอำเภอบานหมี่ อันเปนบริเวณที่มีน้ำทาอุดมสมบูรณ ซึ่งในภายหลังก็อพยพโยกยายถิ่นฐาน กระจักกระจายเพื่อแสวงหาที่ทำกินตอไปอีก ดังเราจะเห็นวามีกลุมลาวดังกลาวในเขตที่ดอนหางไกลออกไป เราจึงพบกลุมลาวทั้งลาวเวียง พวน และลาวแงว อยูอาศัยในบริเวณนี้ตั้งแตเขตอำเภอหนองโดนในจังหวัดสระบุรี อำเภอเมืองถึง อำเภอบานหมี่และโคกสำโรงในจังหวัดลพบุรี ริมแมน้ำในจังหวัดสิงหบุรี และขยายชุมชนออกไปจนถึงในเขตอำเภอตาคลี จังหวัด นครสวรรค ประวัติศาสตรบอกเลาของชุมชนลาวแงว ยังคงจดจำความยากลำบากในการเดินทางรอนแรมมาเปนเวลาหลายเดือนการถูก กวาดตอนโดยไมไดเตรียมเนื้อเตรียมตัวทั้งผูใหญและเด็กเล็กๆ ไมเวนแมแตพระสงฆ การพลัดพรากสูญเสียญาติพี่นอง นคร เวียงจันทนที่ถูกตีแตกโดยขาศึก และทุกสิ่งนั้นเกิดขึ้นจากสงครามครั้งใหญที่เวียงจันทนก็เสี่อมสูญไป และลาวกลายเปน ประเทศราชของสยามอยางแทจริงจนกระทั่งถึงสมัยรัชกาลที่ ๕ ความรูสึกสูญเสียของผูแพนั้น คงไมแพความในใจของสมเด็จกรมพระราชวังบวรมหาสุรสิงหนาทเมื่อนึกถึงกรุงเกาที่ยอยยับไป วา “เสียยศเสียศักดิ์นคเรศ เสียทั้งพระนิเวศนพงศา เสียศักดิ์ตระกูลนานา เสียทั้งไพรฟาประชากร” และคำบอกเลาของลูกหลานชาว ลาวแงว สะทอนความรูสึกสูญเสียโทมนัส ของไพรฟาประชากรที่กลายเปนไพรฟาในดินแดน ใหมไดอยางดี

ม ู ล น ิ ธ ิ เ ล ็ ก - ป ร ะ ไ พ ว ิ ร ิ ย ะ พ ั น ธ ุ !์

ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นและกลุ่มชาติพันธุ์ลาวแง้ว ใ น พ ื ้ น ท ี ่ ล พ บ ุ ร ี น ค ร ส ว ร ร ค ์ แ ล ะ ส ิ ง ห ์ บ ุ ร ี

36