επικαιρότητα ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΚΙΛΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟΥ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
‘‘Προωθούν την εσωτερική πτώχευση...’’ Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος μετά την εφαρμογή του μνημονίου που μας επιβλήθηκε από την τρόικα, προκειμένου η χώρα μας να προσπεράσει τον σκόπελο που ονομάζεται οικονομική κρίση. Τα επώδυνα μέτρα του μνημονίου που επιβλήθηκαν δοκιμάζουν τα όρια της αντοχής μας καθημερινώς, προκαλούν κοινωνική απόγνωση και λαϊκή οργή σε κάθε ελληνική οικογένεια, ενώ οι απαιτήσεις που προβάλλουν οι δανειστές μας συνιστούν στην ουσία, πλήρη απώλεια του οικονομικού αυτεξουσίου της χώρας μας. Δυστυχώς τα μέτρα που λαμβάνονται από τους κυβερνώντες δεν βασίζονται σε ένα σχέδιο αυθεντικής ανάπτυξης, σε μια παραγωγική Ελλάδα που θα ενισχύει και δεν θα καθηλώνει τις υγιείς δυνάμεις του τόπου. Ό,τι είναι καλό για την τρόικα, δεν είναι κατ’ ανάγκη καλό και για την Ελλάδα μας. Προωθούν την εσωτερική πτώχευση για να αποφύγουν την εξωτερική. Ούτως ή άλλως μια επί της ουσίας χρεωκοπημένη χώρα σαν την Ελλάδα, δεν έχει και πολλά περιθώρια επιλογών. Ή τους δανειστές της θα ‘‘ρίξει’’, ή θα ‘‘φορτώσει’’ τα βάρη στο λαό. Με την ενεργό συμμετοχή και προτροπή των ‘‘φίλιων’’ δυνάμεων ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ, που δεν θέλουν να χάσουν τα λεφτά τους, προτιμά το δεύτερο.
‘‘... η διοίκηση του Επιμελητηρίου Χαλκιδικής αφουγκραζόμενη τις ανάγκες αλλά και τους προβληματισμούς των μελών του, προσανατολίστηκε στην διάνοιξη νέων επιχειρηματικών οριζόντων, με συνιστώσες την εξωστρέφεια και την ανάληψη από μέρους του συνεχών δράσεων ...’’
10
πλους
Κανείς όμως δεν ρώτησε τους έλληνες πολίτες αν θέλουν να χάσουν τα λεφτά τους και πολύ περισσότερο τα δικαιώματά τους για να ‘‘σωθεί’’ η χώρα. Είναι περισσότερο από βέβαιο, ότι αν ετίθετο τέτοιο θέμα η απάντηση θα ήταν συντριπτικά αρνητική. Όλοι θα έλεγαν ότι την κρίση να την πληρώσουν αυτοί που την προκάλεσαν, ενώ από τους πιο ακραίους δεν θα λείψουν και οι κραυγές του τύπου ‘‘φέρτε πίσω τα κλεμμένα’’. Όλα τα άλλα περί αποκατάστασης της ανταγωνιστικότητας και περί επιστροφής στην ανάπτυξη σε σύντομο χρονικό διάστημα, μπορεί να απασχολούν έντονα τους εγκέφαλους και τους σχεδιαστές της οικονομίας, ο κόσμος όμως τα ακούει βερεσέ. Πιο πολύ τον απασχολεί το μέλλον στη δουλειά ή το μαγαζάκι του, για όσους έχουν ακόμη την τύχη να μην έχουν πέσει στα χρέη ή την ανεργία, παρά η τύχη της χώρας που σίγουρα δεν εμπνέει σιγουριά. Η επιταχυνόμενη εσωτερική πτώχευση λοιπόν, θα είναι το γήπεδο όπου έχει αποφασιστεί να δοθεί η μάχη της επιβίωσης από τους ισχυρούς προστάτες με εκτελεστικό βραχίονα την κυβέρνηση και τους συμφωνούντες ή διαφωνούντες υπουργούς. Και επειδή αυτό δεν φτάνει, θα βγουν στη σέντρα των δελτίων των 8:00 κάποιοι φοροφυγάδες για να ικανοποιηθεί το λαϊκό αίσθημα, ίσως πουληθούν (μάλλον παραχωρηθούν προς εκμετάλλευση) κάποια φιλέτα στις παραλίες για να ηρεμήσουν οι πιστωτές μας και η ζωή θα τραβήξει και πάλι εμπρός. Αφήνοντας πίσω της χιλιάδες θύματα, όχι βέβαια από την ευγενή τάξη των πολιτικών και των καταφερτζήδων, που έχουν κάνει τα κουμάντα τους και θα παρακολουθούν το δράμα από απόσταση ασφαλείας. Άλλωστε είναι γνωστό ότι τις κρίσεις τις προκαλούν οι μεγάλοι και τις πληρώνουν πάντα οι μικροί… Η διοίκηση του Επιμελητηρίου της Χαλκιδικής αφουγκραζόμενη πάντα τις ανάγκες αλλά και τους προβληματισμούς των μελών του, υιοθέτησε μια νέα αντίληψη και φιλοσοφία για την επιχειρηματικότητα. Προσανατολίστηκε στην διάνοιξη νέων επιχειρηματικών οριζόντων για τα μέλη του, με συνιστώσες την εξωστρέφεια και την ανάληψη από μέρους του συνεχών δράσεων προκειμένου να τα στηρίξει σε οποιαδήποτε στιγμή, ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό που τα πράγματα στην αγορά έχουν επιδεινωθεί σημαντικά. Με συνεχείς παρεμβάσεις, επιστολές και υπομνήματα προς τα αρμόδια Υπουργεία, κρατικές υπηρεσίες και οργανισμούς, διεκδικεί και απαιτεί την επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο επιχειρηματικός κόσμος, ενώ παράλληλα υποβάλλει προτάσεις και υποδεικνύει λύσεις σε διάφορα θέματα στα πλαίσια του συμβουλευτικού-γνωμοδοτικού οργάνου της πολιτείας. Ο Πρόεδρος και η διοίκηση του Επιμελητηρίου Χαλκιδικής, στέκονται αρωγοί και είναι πάντα δίπλα στον επαγγελματία και επιχειρηματία. Αυτό που ζητούμε από τους συναδέλφους είναι να βρίσκονται και αυτοί δίπλα σε μας.