108
ILESIA ASTURIANA DE LA SIDROLOXÍA
Cola sidre, sois Ún El milenariu texu de Bermiegu vien de ser testigu d’un casoriu pol ritu de la Ilesia Asturiana de la Sidroloxía.
Milenios d’hestoria descansen a la solombra d’un árbol sagráu na lladera suroeste L’Aramu, en Quirós. Al pie d’elli aconceyárense los asturianos a lo llargo de los sieglos, el so descomanáu tueru sintió falar, celebrar, aldericar, baillar… quiciás pa elli esti casoriu nun seya más qu’otra de munches folixes que bendecir coles sos rames, otru conceyu prestosu de la so xente. P’Aránzazu y Xurde foi el díe en que dieron un pasu alantre nel so compromiso, la so boda. Sicasí, nun foi un casoriu corriente. El ritu escoyíu pa tan emportante cellebración foi el de la Ilesia Asturiana de la Sidroloxía, un ritual qu’axunta tradiciones sagraes asturianes de delles dómines, dende l’ancestral llamada a la Ma dica’l culín escanciáu dende la moderna botella. La mesa de piedra de delantre’l texu tornó a valir d’altar, coles veles prendíes en botelles de sidre y una bona representación de les plantes más máxiques. Alrodiu d’ella y del árbol sentáronse los convidaos a la ceremonia, vistíos de blanco o de prieto, col envís “d’atrayer la llume” o de “refugar los malos deseyos” en cada casu. 153
El son de la marcha nupcial asturiana marcó el camín de la pareya que –acompangaos de los sos fiosavanzaron pel prau fasta’l puntu esautu debaxo’l texu, marcáu con un reondel de lloréu embaxo y con un ramín d’arfueyu escolingáu enriba les sos tiestes. Corones de flores y lloréu orniaben tamién la tiesta de la novia, de los neños y d’abondos convidaos. La ceremonia foi cenciella, la familia foi presentada ante los elementos “que rixen la vida y componen el mundiu conocíu” y nel nome d’ellos recibieron el mandáu de ser ún. Pa entamar, la oficiante fizo un llamáu a tolos presentes pa que sintieren “la enerxía viniente de sieglos d’astures poblando esti suelu” y, tres de pidi-y a la tierra que diere a los novios una “vida fértil y bayurosa”, sellaron el so compromisu con ella faciendo una ufrienda de sidre y pebides de mazana. De siguío vieno la bendición a traviés del agua, a quien pidieron que deprendiere a la pareya a “dexase llevar pel camín correchu y a nun conocer enxamás el desánimu nin la rendición”. Acompangando estes