Walter Van Beirendonck
die hij volplakt met creatieve prikkels. Zo’n plakboek bundelt bij elkaar geraapte knipsels, schetsen, staaltjes, stoffen, stof tot nadenken, statements. Kortom, een patchwork van dingen die in confrontatie met elkaar de nodige creatieve gisting teweegbrengen. De collages vormen de voedingsbodem voor de creaties van de ontwerper, creaties die zo talrijk en divers zijn dat ze in de tentoonstelling in zes thema’s ondergebracht werden. Walter Van Beirendonck zelf en Geert Bruloot tekenden voor de scenografie.
Dream the world awake
in alle sereniteit Walters speelgoedpopjes en teddyberen plaatsgenomen. De titel van de collectie was weer veelzeggend en de enscenering – de almachtige pers moet zijn plaats afstaan aan speelgoed – spreekt boekdelen. Het geheel leek wel een fragment uit een of ander fabeltje.
Maar aan lieftallige sprookjes zit soms een duister kantje. Het sprookje van de liefde heeft vaak een dosis tragiek en ontnuchtering. Zo krijgt de soms zware tol van seks een gezicht in een show van 1996, wanneer Van Beirendonck het In het midden van de ruimte is Walter’s avontuurtje van een onwetend wicht uit Wonder Wall opgesteld, een kartonnen de Alpen en een (seropositief) geitenbokje linkt aan de aidspolemiek. De titels muur in V-vorm van 53 meter lang. Het van creaties verhullen nauwelijks de is een uitvergroting van de plakboeken van de designer. Rondom de muur vatten fascinatie van de ontwerper voor alles wat met seks te maken heeft, maar, zo op draaibare sokkels een honderdtal silhouetten post. De objecten, afbeeldin- lezen we in een essay door Kaat Debo: gen, films en foto’s op de muur verwijzen “Hoewel de ontwerper door velen sneller geassocieerd zal worden met expliciete in een stille dialoog naar de silhouetseksualiteit, blijkt hij toch vooral een ten. In een bonte collage van slogans, hopeloze romanticus. Wanneer je Walter symbolen en vedettes zien we uiteenlopende inspiratiebronnen voorbijtrekken: Van Beirendoncks interesse voor technologie even buiten beschouwing laat, Robert Mapplethorpe, Leni Riefenstahl, zou je kunnen stellen dat hij een 21steDavid Bowie, Jules Verne, The Flintstoeeuwse variant is van een 19de-eeuwse nes, Sado, uniformen, pictogrammen, romanticus.” etnische codes, pop, seks, technologie, body modi fication, marsmannetjes, Een ander motief dat we kunnen Amerikaanse nummerplaten, science fiction, schietschijven, het wereldnieuws ontwaren doorheen de collecties is de belangstelling voor alles wat met het en nog meer seks. Het tentoonstellingsbuitenaardse te maken heeft. De ontconcept wil niet bijdragen tot een of werper is in de ban van sciencefiction en ander publiek imago van de man. Het neemt ons eerder in vertrouwen, laat ons aliens. Hij heeft zelfs een eigen alien in het leven geroepen; Puk Puk is schattig kennismaken met zijn muzen, met zijn tot ze haar tong roert, want dan ventikwetsbaarheid en met de energie waarleert zij wat Walter ontstemt of frustreert. door hij wordt voortgestuwd. De marsmannetjes staan voor ‘de ander’, Van Beirendonck is een doener. Naast zijn het buitenaardse, de Polynesiër van vóór Captain Cook, het referentieloze, het ontweejaarlijkse collecties creëert hij ook besmette, het onbevooroordeelde kijken nog performances, concepten, stripvernaar … onszelf. halen (King Kong Kooks), video’s, scenografieën, shows en – niet te vergeten – zijn eigen gedaanteveranderingen. Van Beirendonck durft te choqueren, In de zomer van 1994 overtreft hij zichzelf maar dan niet bedoeld als goedkoop effect maar als betekenisvolle ervaring. in een show op de grote jeansbeurs Door ons moedwillig te confronteren in Keulen. Onder het label W.& L.T. (Wild & Lethal Trash) ontwerpt hij beoogt hij een nieuwe manier van kijken. Toen hij bijvoorbeeld in 2001 artistiek dan voor het Duitse merk Mustang. Het budget is voldoende om iets spectaculairs leider was van het stadsproject Mode te realiseren. En spectaculair wordt het. 2001 Landed/Geland, nam hij de skyHij schotelt het publiek een reuzentaart line van Antwerpen onder handen alsof met etages voor. Op en rond de taart het een lege bladspiegel was. Gevelgroot defileren 150 modellen die samen een ode kleurig canvas werd aangebracht op aan de regenboog zijn. Zeer toepasselijk iconische gebouwen en een grote rode heet de collectie trouwens ook Over the A sierde de Boerentoren. In de dagelijkse rainbow. Het werd een taart waarin de file ter hoogte van het Sportpaleis gingen toen de ogen van de automobilisten pers zich graag vastbeet. wijd open. Voor een echte cultuurschok zorgde dan weer de tentoonstelling W.& L.T. boert goed, maar na negen seizoenen Mustang wil Van Beirendonck Mutilate?-Vermink? in het MUHKA. wel eens iets anders, iets minder commercieel, iets meer integer. Met de collec- De collecties die hij op de modewereld tie No References (herfst/winter 1999- loslaat, herinneren voortdurend aan die 2000) en het bijhorende defilé in Espace tentoonstelling. Mode is dan slechts een deel van zijn visie op de atypische verschijAusterlitz is hij helemaal terug. Op de ning, de alternatieve of gemodificeerde ereplaatsen dichtbij de catwalk hebben
inspiration and techniques. The exhibition shows his working materials, the books that he fills with creative impulses. The scrapbooks bundle clippings, sketches, samples, fabrics, thoughts, and statements. In short, a patchwork of things that, in confrontation with one another, result in the necessary creative fermentation. The collages are the breeding ground for the designer’s creations, creations that are so prolific and diverse that it was necessary to group them into six theme areas for the exhibition. Walter Van Beirendonck himself and Geert Brulot were responsible for the scenography. Walter’s Wonder Wall, a 53 m long, V-shaped cardboard wall has been set up in the middle of the space. It is a blow-up of the designer’s scrapbooks. Around the wall, a hundred silhouettes have been placed on rotating bases. The objects, images, films and photographs on the wall refer to the silhouettes in a silent dialogue. A diverse range of inspirations pass by in a colourful collage of slogans, symbols and celebrities: Robert Mapplethorpe, Leni Riefenstahl, David Bowie, Jules Verne, The Flintstones, Sado, uniforms, pictograms, ethnic codes, pop, sex, technology, body modification, aliens, American licence plates, science fiction, shooting targets, world news, and even more sex. The exhibition concept is not intended to contribute to one public image of the man or another. It is actually an invitation to get closer, to introduce us to his muses, his vulnerability and the energy that drives him forward.
Van Beirendonck is a doer. In addition to his biannual collections, he also creates performances, concepts, comic books (King Kong Kooks), videos, screenplays, shows and, last but not least, his own shape-shifts. In the summer of 1994, he outdid himself with a show at the large jeans trade fair in Cologne. Under the W.& L.T. (Wild & Lethal Trash) label, he was designing for the Mustang label in Germany. The budget was enough to create something spectacular, and that is what it became. The visitors were presented with a gigantic, multi-storeyed cake. On the cake, and around it, 150 models were parading, creating together an ode to the rainbow. Quite appropriately, the collection was also called Over the rainbow. It became a cake that the journalists in attendance took rather a large bite out of. W.& L.T. was doing well, but after nine seasons with Mustang, Van Beirendonck wanted to do something else, a little less commercial and with a bit more integrity. With the No References collection (fall/winter 1999-2000) and the associated defilé in Espace Austerlitz, he was totally back. In the places of honour close
to the catwalk, Walters had placed dolls and teddy bears. The title of the collection was significant and the set design – the all-powerful press had to surrender their places of pride to mere toys – spoke volumes. Everything seemed to have been taken from a fairy tale. Some fairy tales have a somewhat darker side to them, however. A fairy tale about love can sometimes contain a dollop of tragedy and awakening realisation. The sometimes heavy toll that sex can take was given a face in a show in 1996, when Van Beirendonck linked the adventures of an innocent girl from the Alps and a (seropositive) billy goat to the AIDS discussion. The titles of the creations do little to disguise the fascination of the designer for everything related to sex, but, as we read in an essay by Kaat Debo: “Although the designer is more associated in the minds of many with explicit sexuality, he seems first and foremost to be a hopeless romantic. When you set Walter Van B eirendonck’s interest in technology to one side for a moment, you could say that he is a 21st century version of a 19th century Romantic.” Another theme that we can see throughout the collections is the interest in everything related to extraterrestrials. The designer is fascinated by science fiction and aliens. He has even created his own alien, Puk Puk, who is cute until she opens her mouth, at which point she spouts whatever is bothering or frustrating Walter. The aliens represent ‘the other’, the extraterrestrial, the Polynesia before Captain Cook, the referenceless, the uncontaminated, the unprejudiced look into … ourselves. Van Beirendonck dares to shock: not as a cheap thrill, however, but as an experience that is rich in meaning. By confronting us intentionally, he wants to create a new way of looking. When he was artistic director of the city project Mode 2011 Landed/Geland in 2001, he took over the skyline of Antwerp as if it were an empty mirror. Colourful canvases were mounted on iconic buildings and a giant red A decorated the Boeren Tower. The eyes of the commuters sitting in the traffic jams near the Sports Palace were wide with surprise. And then the exhibition Mutilate?-Vermink?, in the MUHKA created a true culture shock. The collections that he released onto an unsuspecting fashion world are a constant reminder of that exhibition. Fashion is only part of his vision of the atypical appearance, the alternative or modified bodily shapes and the unconventional beauty versus the culturally dominant beauty ideal. He refers explicitly, for example, to the manipulation of beauty