Vol met oordelen
HET ANDERE BINNENSLUITEN
‘Als de groep een opdracht krijgt om bijvoorbeeld een performance in een publieke ruimte te maken, kan dat voor sommige studenten enorm beladen zijn. De mogelijkheid om op straat te kunnen dansen is in bepaalde landen ongekend. Voor deze studenten heeft dat een heel andere betekenis. De collega’s zien dat en beseffen dat je hier in Nederland, een van de meest tolerante landen van de wereld, bijna geen grenzen hebt. Waar zit dan de kracht van op straat gaan dansen? Waar zit het artistieke gebaar van een groep fel gekleurde dansers die het verkeer platleggen als dat eigenlijk geen big deal is? Dit soort ervaringen versterkt de reflectie.’ ‘We halen de studenten uit hun comfortzone, confronteren ze met iets dat ze niet begrijpen. Onze studenten worden tijdens workshops blootgesteld aan andere levensomstandigheden, dat kan zelfs als een cultuurschok worden ervaren. Dankzij deze ervaring stappen ze op een andere manier in de wereld, ze zien wat er speelt buiten de cocon van het kunstenaarschap. Je moet het aandurven om je onder te dompelen in het onbekende en onverwachtse, open te zijn en niet de gebaande weg te nemen. Veel buitenlandse studenten hebben als ze in Amsterdam aankomen al een Lost in translation-ervaring. Ook de Nederlandse studenten maken dit mee omdat zij onderdeel zijn van deze multicontinentale groep.’ ‘Hoe open minded kunstenaars ook zijn ze zitten net als iedereen vol met oordelen over mensen die “anders” zijn, of in hun waarneming “aan de andere kant staan” bijvoorbeeld politie, zakenmensen, managers, ... Premisse van het afgelopen blokprogramma was het nadenken over de gewenste impact van het eigen werk. Vaak beginnen artistieke 50
Intercontintale opleiding
Lost in translationervaring
International classroom
ON AIR – SKILLS OF THE 21ST CENTURY
processen vanuit de vraag wat je wilt maken, wat er uit jezelf komt. Nu was de propositie: wat wil je bereiken, waar, voor wie, op welke schaal, met welk medium? In het kader daarvan werden verschillende opdrachten uitgevoerd. Bijvoorbeeld de Dappermarkt observeren, op zoek naar potentie voor theater. Onze studenten zijn gesprekken en relaties aangegaan met mensen buiten het theater, hebben projecten opgezet in de publieke ruimte. Dat was voor hen een eye opener. Een politieman kan best sympathiek zijn, met zakenmensen van de Zuidas kun je best een gesprek hebben of de man van de groentekaar op de Dappermarkt heeft een bijzonder levensverhaal. Dat was een doorbraak. De studenten moeten openstaan, dat is cruciaal, zich verhouden tot de ander, een andere cultuur, andere opvattingen, dat is de meerwaarde. En die “andere cultuur” moet hier breed geïnterpreteerd worden.’ ‘Ik noem DasArts intercontinentaal omdat internationaal of globaal dikwijls neerkomt op een echt gedeelde cultuur: Monty Python, H&M, Starbucks. Bij onze intercontinentale ontmoetingen moet je meer moeite doen om de overeenkomsten en verschillen te mappen. En letterlijk die horizon verbreden. Dat levert soms zo’n verrassing op, dat gaat verder dan je vak alleen.’ Maria Hagen is hoofd communicatie van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten.
1 Advies commissie-Dijkgraaf. (2010). Onderscheiden, verbinden, vernieuwen, voor een sectorplan kunstonderwijs, in opdracht van de HBO-raad. (p. 4) Den Haag. 2 Bussemaker, J. (2013). Cultuur beweegt, De betekenis van cultuur in een veranderende samenleving.
51