จากการค้นพบครั้งแรกในศตวรรษที่ 6 เรื่อยมาจนถึงศตวรรษที่ 16 การดื่มกาแฟ และขายเมล็ดพันธุ์ยังคงจำ�กัดอยู่ในวงแคบ และอยู่ในมือของชาวอาหรับเท่านั้น ชาวอาหรับ หวงแหนเมล็ดกาแฟมากและเก็บเป็นความลับสุดยอด เมล็ดกาแฟที่จะส่งออกไปจำ�หน่ายให้ พ่อค้าจะต้องผ่านการต้มสุกเสียก่อนเพื่อป้องกันการนำ�ไปขยายพันธุ์ แต่ในที่สุดเมล็ดกาแฟที่ เป็นของหวงแหนของชาวอาหรับก็ถูกมือดีชาวอินเดียลักลอบนำ�ออกไปสู่โลกภายนอกจนได้ ในระหว่างเดินทางกลับจากการไปแสวงบุญที่กรุงเมกกะ นายบาบา บูดาน ผู้มีถิ่นพำ�นัก อยู่ที่ไมซูทางภาคกลางของประเทศอินเดียได้ลักลอบนำ�ผลกาแฟสุกสีแดง 6-7 เมล็ด ซุกไว้ ที่ผ้าคาดเอวและนำ�มาปลูกที่หลังบ้านของเขา เมื่อผลกาแฟที่เพาะเจริญเติบโตขึ้นนายบาบา บูดาน ก็ได้แบ่งต้นกล้าที่เพาะได้ต้นหนึ่งให้แก่พ่อค้าชาวดัตซ์ นำ�ไปทดลองปลูกที่เกาะชวาและ ประสบผลสำ�เร็จ พ่อค้าชาวดัตซ์จึงได้นำ�พันธุ์มาปลูกที่สวนพฤกษชาติในกรุงอัมสเตอร์ดัม ต้น กล้าในสวนพฤกษชาติแห่งนี้จึงกลายเป็นต้นพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ของกาแฟในยุโรป ส่วนต้นกล้า ของ นายบาบา บูดาน ก็กลายเป็นต้นพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ของต้นกาแฟในอินเดีย
“ ชาวอาหรับหวงแหนเมล็ดกาแฟมากและเก็บเป็นความลับสุดยอด เมล็ดกาแฟที่จะส่งออกไปจำ�หน่ายให้พ่อค้าจะต้องผ่านการต้มสุกเสียก่อน เพื่อป้องกันการนำ�ไปขยายพันธุ์ ”
การขยายพันธุ์ไปยังทวีปอเมริกานั้น มีตำ�นานเล่าว่า ในปี ค.ศ. 1723 มีทหารเรือชาว ฝรั่งเศสชื่อกาเบรียล แมธธิว เดอคิว ได้อุตส่าห์ทะนุถนอมต้นกาแฟ 6 ต้นที่เขานำ�ลงเรือมา ด้วยในระหว่างเดินทางจากยุโรปไปยังทวีปอเมริกา เขายอมสละน้ำ�จืดของเขามารดต้นกล้า กาแฟเพื่อไม่ให้มันตาย แต่มันก็ตายไปทีละต้นและเมื่อเรือเดินทางมาถึงเมืองท่ามาร์ตีนิกในหมู่ เกาะแคริบเบียน เขาก็เหลือต้นกล้าที่รอดตายเพียงต้นเดียวเขาเฝ้าทะนุถนอมต้นกาแฟที่รอด ตายนี้ดุจไข่ในหินและสามปีต่อมาต้นกาแฟต้นนี้ก็เริ่มผลิดอกออกผล 50 ปีให้หลังก็ได้ขยาย พันธุ์ไปมากกว่า 20 ล้านต้น และต่อมาอีก 250 ปี ดินแดนแห่งนี้ก็ได้กลายเป็นดินแดนที่ปลูก กาแฟมากเป็นอันดับหนึ่งของโลกรองจากชา