4 Krantje boord
Vakbonden universiteitspersoneel en VS Werkdruk- en medezeggenschapsproblemen blijven bestaan.
M
aandenlang onderhandelden ver schillende vakbonden namens universiteitspersoneel met de Vereniging van Samenwerkende Nederlandse Universiteiten (VSNU) over de verlenging van hun CAO. Het verliep moeizaam; de VSNU brak de onderhandelingen twee keer af en personeel voerde bescheiden actie bij de opening van het academisch jaar. Sinds begin oktober ligt er toch een onderhandelaarsakkoord op tafel, waarin “naar een balans is gezocht tussen inkomensverbetering, werkzekerheid en werkgelegenheid”, meldt vakbond CNV Publieke Zaak als een van de betrokken partijen. Hoewel in het onderhandelaarsakkoord deze balans wellicht gevonden is, blijken er ergernissen te bestaan onder Utrechts universiteitspersoneel die weinig werden meegewogen bij de onderhandelingen. Er wordt gesproken van een gestaag stijgende werkdruk en een gebrekkige medezeggenschap. Hoogleraar Privaatrecht Ivo Giesen kaartte het probleem vorig jaar al aan in het Ublad: “Het college kan wel allemaal fraaie ambities in het Strategisch Plan zetten, maar als onze docenten zich ook maar enigszins aan hun werktijden zouden houden, dan lag de zaak hier al lang op
zijn gat.” Ook de faculteiten recht, bestuur en dit jaar krijgt economie decreteerde tot één dit probleem overkoepelende Rebo-faculteit; weer nieuwe “Met als resultaat dat iederd i m e n s i e s : een gewoon zijn gang gaat. Er het maxi- wordt wel goed samengewerkt, mum aantal maar [...] inhoudelijk is er dus s t u d e n t e n niets veranderd, maar intusbinnen werk- sen moeten we wel een extra groepen werd apparaat optuigen voor de v e r h o o g d bestuursondersteuning op naar 27, waar Rebo-niveau. Tel uit je winst.” dat vorig jaar De huidige medezeggensc25 was en hapspositie van het personeel een paar jaar geleden zelfs is volgens Giesen te zwak is 23. Omdat het aantal vergo- om dit soort ontwikkelingen ede arbeidsuren per werk- te voorkomen: “in feite is groep gelijk bleef, worden de medezeggenschap [..] al docenten voor een moeilijke sinds de komst van de MUB keuze gesteld; óf minder tijd [Modernisering Universitper student besteden, óf meer eits Bestuur] in 1995 dood onbetaalde overuren maken. en begraven”. Ook de FacGezien sommige docenten ulteitsraad Bètawetenschapertoe neigen hun onderwijsk- pen gaf afgelopen februari waliteit te beschermen, lijkt in een steunbetuiging aan de een stijging in werkdruk en bezetters van het bestuursgeonbetaalde overuren ook dit bouw aan dat “medezeggenjaar onvermijdelijk. Dit voor- schap in Nederland te vaak te beeld is slechts een topje van de weinig serieus genomen wordt. ijsberg; meerdere voorschrift- Zo komt het met grote regelen blijken maat voor vaak moe- “Het college kan wel alle- dat alleen ilijk uitvovoorgekookmaal fraaie ambities erbaar, zoals in het Strategisch Plan te besluiten de urenter tafel zetten, maar als onze norm voor en docenten zich ook maar komen de scripdat infortiebegelei- enigszins aan hun werk- matie over tijden zouden houden, r a n d vo o r ding van studenten, dan lag de zaak hier al waarden of het nakivan beleid lang op zijn gat.” jken van en de motitentamenvragen (één minuut vatie van strategische keuzes per open tentamenvraag). ondoorzichtig blijven” Het werkdrukprobleem Het CAO-onderhandelaarlijkt nauw verbonden met de sakkoord, waar momenteel medezeggenschapskwestie. door de vakbondsleden over Onuitvoerbare normen en gestemd wordt, zal hier voorzelfs grootschalige hervormin- lopig weinig concreets aan gen worden soms zonder oor veranderen. Hoezeer ook de voor weerwoord “top-down” actievoerende Utrechtse stuopgelegd, wat wel eens tot inef- denten in februari én de Facficienties en een hogere werk- ulteitsraad Bètawetenschapdruk leidt. Zo geschiedde het pen publiekelijk aangaven een volgens Giesen dat het college voorstander te zijn van “een van bestuur tegen de wens in hernieuwde democratisering van het personeel de fusie van van de besluitvormingspro-
cessen aan de universiteiten” - stelt het onderhandelaarsakkoord dat we de laatste jaren zien dat “de landelijke CAO steeds meer de standaard wordt en dat de behoefte om op lokaal niveau aanvulende afspraken te maken is afgenomen”. Meer dan een afspraak om een “discussietraject op te starten” is volgens het onderhandelaarsakkoord momenteel niet nodig. Hoewel via discussietrajecten en onderhandelingen tussen personeelsraden en -bonden enerzijds en de VSNU anderzijds wellicht nog meer te winnen valt, is het onwaarschijnlijk dat al deze kwesties via deze wegen te verhelpen zijn. De landelijke politiek en economie speelt geen bescheiden rol, zei ook VSNU-onderhandelaar Hugo Levie: “Onze ruimte is beperkt”, duidend op de voorjaarsnota van het kabinet waaruit bleek dat de universiteiten geen geld zouden krijgen om de salarissen te corrigeren voor inflatie. De overheid geeft op haar beurt aan dat dit besluit nodig is om de “financiële tegenspoed het hoofd te bieden”. In de medezeggenschapskwestie kunnen bestuurscolleges zich beroepen op het feit dat de MUB-wet door de overheid is ingevoerd. De verhoogde werkdruk kunnen bestuurscolleges wijten aan achterblijvende overheidsinvesteringen in de groeiende toestroom van studenten. Over oplossingen wordt al actief gebrainstormd door verschillende partijen: selectie aan de poort wordt voorgesteld door onder andere Yvonne van Rooy, collegevoorzitster van Universiteit Utrecht en invloedrijk VSNU-bestuurster. Collegegeldverhogingen en een verdere versobering van de studiefinanciering is meestal het antwoord van de overheid. De ivloedrijke Europese