De Koninklijke Nederlandsche Motorboot Club is tevens de Nationale Autoriteit van de Union Internationale Motonautique (UIM). De KNMC heeft een samenwerkingsverband met het Verbond Nederlandse Motorbootsport. Het lidmaatschap wordt jaarlijks stilzwijgend verlengd. Beëindiging van het lidmaatschap moet voor 1 december van het lopende verenigingsjaar schriftelijk bij het bestuur zijn ontvangen.
SECRETARIAAT KNMC
QS10
Hambakenwetering 15 5231 DD ‘s Hertogenbosch
Telefoon: 0345 - 623100
E-mail: secretariaat@knmc.nl
Het secretariaat is dagelijks van 9.00 - 12.30 uur en 13.00 - 16.00 uur bereikbaar.
PRODUCTIE EN ADVERTENTIES
Ad de Graaf Media
Hoofdstraat 28 4265 HK GENDEREN
Telefoon: 0416 - 760400 info@addegraafmedia.nl
Inhoud
21 9
41 50
3 Van de redactie
5 Van wal steken
6 Fotowedstrijd
7 Zoek de 10 verschillen
9 Aspergetocht
15 Toertocht varen en fietsen rondje Maas en Waal
21 Groene Harttocht
24 Ontmoeting in Amersfoort
28 Nieuweledentocht
37 Eerste ervaringen van een nieuw lid
38 Koninklijke ontmoeting
41 Hondenverwentocht
44 Oudenbosch
45 Commissie Ledenservice en Nautische Techniek
49 In gesprek met Klaus Pieper
50 De geboorte van de KNMC
53 Commissie PR en Ledenwerving
54 Jacqueline de Groot
56 De KNMC app
57 Nieuwe regels voor de recreatievaart
58 Paul Graafland
60 Watersport in Loosdrecht tijdens de oorlogsjaren 1940-1945
63 Oplossing zoek de 10 verschillen
64 Clubartikelen
Foto voorblad: Santi Padutchon
SUPER VAN CRAFT
Klaassen Vlet 13.60 (1991)
1x MAN D0226ME motor met 113Pk.
Voorzien van boegschroef en radar. (€ 169.500,-)
Vri-Jon 42 OK (2011)
Voorzien van 1x Volvo Penta motor à 110pk, generator, boeg- en hekschroef. Het schip is in nieuwstaat. Doorvaarthoogte van 2,35m (€ 299.000,-)
www.vink-jachtservice.nl
06-53837353 - info@vink-jachtservice.nl
Bezichtiging uitsluitend op afspraak
Super Van Craft type 14.95 (1991)
Voorzien van 2x DAF dieselmotor à 158pk met vast stuurhuis, radar en FLIR camera. (€ 275.000,-)
Van de redactie
Voor u ligt een editie met een kleurrijk palet aan avonturen en illustraties van maar liefst zes toertochten. Stuk voor stuk succesvol en goed voorbereid. Daarnaast informatieve artikelen en een vooruitblik op komende activiteiten. De Aspergetocht beperkt zich niet alleen tot een bezoek met betrekking tot asperges en het culinair genieten van allerlei gerechten van asperges. Sfeer en diversiteit van activiteiten maken van dit verslag een uitnodiging om mee te genieten.
Varen en fietsen rondje Maas en Waal start op Wereldfietsdag. Deze toertocht had een afwisselend programma met fietstochten en vaartrajecten. De persoonlijke inbreng binnen het gezelschap maakt er een levendig verslag van.
De Groene Harttocht is met 17 deelnemende boten populair en had interessante uitstapjes in petto. Ontmoeting in Europese Keistad Amersfoort is een bijzondere prestatie. Het is een staaltje van doorzettingsvermogen en een flinke spanningsboog om de voorwaarden voor toegang tot Amersfoort voor elkaar te boksen. In het verslag van Janny van Bergen staat het indrukwekkende verhaal.
De Nieuweledentocht is een mengeling van nieuwe leden met oude bekenden. Vele bezoekjes met een geschiedkundig tintje zijn beschreven in een mooi verslag van Wim en Fokje. Ook het dankwoord van Bram en Marieke tijdens het slotdiner is bijgevoegd. Zelf mocht ik aanschuiven bij dat “stoof”diner.
Gerard Assink deelt zijn eerste ervaringen als nieuw lid bij de KNMC. Welkom Gerard!
De ontmoeting van de KNMC met de KWS vertelt over mogelijke toekomstige samenwerking om elkaar te kunnen versterken. Op het eerste gezicht niet voor de hand liggend, maar het artikel beschrijft hoe op een eerste stap meerdere kunnen volgen.
De Hondenverwentocht wordt aandoenlijk en geanimeerd beschreven met een gezonde dosis humor door schrijver Paul Graafland.
De aankondiging van de Winterkosttocht in Oudenbosch belooft veel goeds.
De geboorte van de KNMC is een boeiend en bijzonder verhaal van Yvonne van Deursen, die in de roemrijke geschiedenis van de club is gedoken, met dit verrassende resultaat.
PR en ledenwerving laat van zich horen. Voorzitter Pieter Verboom, versterkt door de ervaren Ineke Hessing en nieuwkomer Ans Entius als contactpersonen en Jacqueline de Groot, die met enthousiasme de Facebookpagina vult. Met Jacqueline vind u een interview om nader kennis te maken en haar achtergrond te leren kennen.
Ook een interview met Klaus Pieper, de laatste consul van de KNMC.
Voor de nieuwe leden een uitleg van het gebruik van de KNMC-app door Ineke Hessing.
Reminder
Inleveren kopij december clubblad: Deadline 11 november Alvast dank vanuit de redactie.
In het artikel ‘Nieuwe regels voor de recreatievaart’ wordt aangekondigd dat er maatregelen in de maak zijn om veiligheid te bevorderen. De agenda voor de winteractiviteiten is beschikbaar, zodat u de data vast kunt reserveren!
Zelf mocht ik op werkbezoek bij Ad de Graaf van de Mediagroep en daarnaast bij Arnold van drukkerij Elka Sikkers. Het was bijzonder om op locatie kennis te maken met het team, dat het noeste werk van de KNMC-leden als verslaggevers, fotografen en redactie omzet in een aansprekend clubblad met allure.
Al met al zorgen de tochten en activiteiten voor steeds nieuwe en soms hechte verbindingen, waardoor het samen beleven telkens een impuls krijgt.
Veel leesgenot!
Nelleke Schenkkan
Foto’s van het internet plukken brengt claim-risico met zich mee, dat is waarom auteurs gevraagd wordt eigen foto’s mee te sturen.
MOTORBOOT (VER)KOPEN?
ZET KOERS RICHTING BESTBOATS
inruil van uw eigen jacht bespreekbaar proefvaart mogelijk in onze outdoor showroom een bewezen verkoopresultaat met groot internationaal bereik presentatie van uw jacht onze prioriteit middels een uitgebreide foto- / film reportage en een in-huis boatwash service
Van wal steken
Bij het verschijnen van deze uitgave van ons onvolprezen clubblad is de zomer alweer voorbij maar het vaarseizoen gelukkig nog niet. Terugkijkend op de afgelopen tijd valt mij een aantal zaken al op. Na een succesvol verlopen openingsfeest – ondanks tegenwerking van de weergoden - hebben we dit jaar kunnen genieten van mooie toertochten die goed bezet waren. Zowel ervaren als nieuwe leden schreven op de tochten in. Ook is een aantal tochten voor het eerst gehouden en zijn nieuwe toertochtleiders opgestaan. Die mix van vernieuwing en ervaring spreekt mij aan. Wij benutten de kennis die is opgebouwd en wij houden het oog op de toekomst. Mijn stellige indruk is dat de waardering hiervoor en de ondersteuning hiervan breed in de vereniging wordt gevoeld. Mooi is dat sommige nieuwe leden al te kennen hebben gegeven volgend jaar zelf al een toertocht te willen organiseren. Dat gaat zeker lukken.
Zonder de andere toertochten te kort te willen doen is er reden stil te staan bij de toertocht Keistad Amersfoort. Deze succesvolle tocht is voor het eerst georganiseerd en wel door de nieuwe toertochtleiders Remco en Anita van Dijk. De betrokkenheid van de wethouder van Amersfoort en de lokale media gaf uitdrukkelijk een meerwaarde aan de promotie van het evenement. Na de geslaagde tocht vorig jaar naar Rotterdam laat deze tocht zien dat een stedentrip een goede toevoeging aan ons aanbod is. Voor steden past een programma van enkele dagen prima terwijl de toertochtleider niet meerdere havens hoeft te reserveren.
Verder is uit het contact met de Koninklijke Watersportvereniging Sneek de mogelijkheid ontstaan om gezamenlijk een kortdurend evenement op te zetten. Niet iedereen heeft de tijd of de behoefte lang gezamenlijk op pad te zijn. Ik ben benieuwd wat dit gaat opleveren maar: “die niet waagt, die niet wint”.
Binnen de club leven overigens allerlei interessante ideeën over activiteiten die wij kunnen ondernemen. Wat mij bijvoorbeeld aanspreekt, zijn de suggesties die Peter Bezemer doet in het interview in ons clubblad van juni. Peter heeft veel betekend voor de club maar
bruist nog altijd van de ideeën. Zoals in het verslag staat: genoeg om op te pakken en mee aan de slag te gaan. Wij weten dat activiteiten alleen van de grond komen als er mensen zijn die deze willen oppakken. Dat kan niet anders in een club van vrijwilligers. Het is dan ook mooi als nieuwe mensen zich aanmelden om actief te zijn. Wij zien dit nu gelukkig gebeuren. Maar het is ook heel fijn als ervaren leden mee blijven doen of zich opnieuw aanmelden omdat de sfeer binnen de club goed is. Zo versterken wij de vereniging in de breedte.
Vanaf deze plek wil ik ook mijn grote waardering uitspreken voor de redactie van ons clubblad en voor degenen die onze Facebookpagina in de lucht houden. Hiermee hebben wij twee prachtige visitekaartjes die tonen wie en wat wij zijn. Menige vereniging zal er jaloers op zijn. Wij moeten ons wel realiseren dat er veel werk in gaat zitten. Veel meer dan de meeste mensen weten. Er moet voldoende inhoud zijn, de teksten vragen om nalezen en redigeren, de teksten en de foto’s moeten op de juiste plek komen, de volgorde moet worden bepaald en alles dient te worden ingebracht in het gebruikte digitale systeem voordat het naar Ad de Graaf Media gaat voor de advertenties en de productie. De drukproef vraagt daarna om controle. Als het clubblad helemaal gereed is, plaatst het secretariaat het online op het openbare gedeelte van onze website. Ongeveer 1000 gedrukte exemplaren worden verzonden naar
leden en belangstellende organisaties. Kortom, het is nogal wat! Het is fijn dat er van alle toertochten en andere evenementen verslagen worden gemaakt. De bereidheid om hieraan mee te werken is gelukkig groot. Hierdoor kunnen wij allemaal nalezen wat er in de vereniging gebeurt. Zo kan eenieder betrokken blijven. Het is ook positief dat de redactie van het clubblad niet achter elk artikel aan moet bellen. Zo nemen wij allemaal onze verantwoordelijkheid.
Er is alweer hard gewerkt aan het najaars- en winterprogramma. Het vraagt om tijdig met ideeën te komen maar ook om de nodige afspraken te maken en reserveringen te doen. Ik weet dat wij weer mooie evenementen tegemoet kunnen zien.
Tot slot wil ik vanaf deze plaats ingaan op onze Nieuwsflash over het gedrag van sommige leden en de verantwoordelijkheid hiervoor. Wij hebben hier eerder aandacht voor gevraagd. Niet omdat zoveel leden zich niet weten te gedragen maar wel omdat elk incident terugslaat op de club. Ik vind het verheugend dat er door meerdere leden op een zorgvuldige en betrokken wijze op ons bericht is gereageerd. Door zo van gedachten te wisselen komen wij verder. Deze houding past bij de KNMC. Soms zou je willen dat die benadering vaker in de samenleving zou worden getoond…!
Don Bijl Voorzitter
Foto voorpagina september 2024
Met veel plezier melden wij dat de voorpagina van dit clubblad is verzorgd door Santi Padutchon
met deze opname van Terschelling in april 2024.
Deze opname dingt mee naar de prestigieuze jaarprijs van de KNMC
fotowedstrijd 2024
uit te reiken op het openingsfeest 2025
Wij verwachten jullie inzendingen voor het decembernummer voor 15 november a.s. aan mailadres graafland17@icloud.com
Alleen liggende opnames verhouding 3:4 in hoge resolutie (ware grootte)
Namens de jury:
Jeannete Waleveld, Els Heijmans, Paul Graafland
16 november 2024 Slotfeest Kasteel De Vanenburg te Putten
11 januari 2025 Nieuwjaarsbijeenkomst
22 maart 2025 Algemene Ledenvergadering
19-20 april 2025 Openingsweekend
Zoek de 10 verschillen
Niet stiekem verderop kijken!
Met 11 schepen op zoek naar het ‘Witte Goud”
Reisverslag Aspergetocht - 25 t/m 31 mei 2024
Deelnemers:
Diamond - Jacques en Marta van Ruiten
Belle Fleur - Arie en W illy Rustenburg
Festina Lente - Peter en Luud de Jong
Maatjes - Robert en Marijke van Weezel Errens
Queen - Remco en Anita van Dijk (Anita kascontrole)
Sirocco - Ed Capel
In het begin van het seizoen zijn asperges vaak schreeuwend duur. Sommigen geloven dat het daarom het witte goud wordt genoemd. Anderen geloven meer in de verklaring dat er een schat uit de bodem opdoemt, als de witte kopjes door de donkere grond steken. Hoe dan ook, meer dan 20 zielen hopen tijdens deze tocht te genieten van dit witte goud. Onze toertochtleiders Leo, Els, Jack en Lisa hebben ons vooraf per mail beloofd van alles mee te gaan maken: naast samen varen gaan we culinair genieten, ook zullen we educatief bezig zijn en zal er ontspanning en gezelligheid zijn. En er wordt gehoopt op mooi weer. Twee dagen voor vertrek check ik de weerapp: de cijfers voor de komende 7 dagen laten een ver onder de maat schoolrapport zien. Tja, niet alles is te organiseren.
Culinair postkantoor
Ursus - W ijnand en Tiny van den Haak
Vrouwe Janny - Eddy en Janny van Bergen
Serena - Jim en Beate Boot (verslag)
Dagmar - Jack en Lisa van Gent (T TL - penningmeester)
Opstapper Marjo Haitjema (Dagmar)
What Else? - Leo en Els Heijmans (T TL - fotograaf)
We verzamelen in Steenbergen. Op de weg daarnaartoe horen we op het nieuws van tien uur dat door de langdurige regenval in Steenbergen straten en huizen zijn ondergelopen. De rioleringspompen draaien op volle toeren om al dat overtollige water af te voeren. Juist voor onze afmeerplaats wordt er water in de haven gepompt waardoor er een sterke dwarsstroming is. Hierdoor is de invaart spannender dan normaal. Alle al gearriveerde leden staan klaar om de lijnen van binnenkomers aan te pakken. Handen worden geschud. Leden helpen elkaar om de elektrakabels over elkaars boten naar de walstroomkast te krijgen. Je hoort geklets en gelach. Dit is wat je wilt voelen in een vereniging.
We worden door de toertochtleiders uitgenodigd voor een steigerborrel om vier uur. Wij hoeven alleen onze eigen stoel mee te nemen, voor de rest is gezorgd. En godzijdank is het droog. Gezellig gebabbel wordt snel verdreven als de boekjes worden uitgedeeld. U begrijpt, allen zijn nieuwsgierig naar het programma voor deze week. Leo gaat voor de groep staan en heet ons welkom en vertelt wat ons de komende week te wachten staat. Het is een programma dat mooi in balans is qua activiteiten, rust, varen en uit eten. Ik realiseer me hoeveel werk het is iets te organiseren voor een groep, en hoe fijn het is dat er nog altijd mensen zijn die hun vrije tijd willen besteden om voor anderen iets moois te doen.
Onze toertochtleiders hebben ervoor gekozen “Groots” (met een hoofdletter G) te starten als het om culinair genieten gaat. Het openingsdiner vindt plaats in de Oude Stempel. Stempels en brieven hebben in dit voormalige postkantoor plaatsgemaakt voor ronde tafels en bestek. Opvallend is dat er veelal jeugdige obers werken die vriendelijk en deskundig glazen vullen en borden op tafel zetten. De amuses zijn kunstwerkjes en de gerechten ruiken en smaken heerlijk. Ons valt een wel hele jonge ober op en we stellen hem een paar vragen. Hij blijkt een 14-jarig neefje van de eigenaar te zijn en hij spaart om zijn scooterrijbewijs te kunnen bekostigen. Hij wil musicalster worden en is actief in de amateurvereniging van Steenbergen waar hij de rol van Danny heeft gespeeld in de musical Grease. Na een overheerlijk toetje lopen we terug naar onze boten. “Daar zit een luchtje aan”
UW VERMOGEN, ONZE ZORG, ONS VAK
Bezoekadres Assen
Bezoekadres Assen
Oostersingel 1
9401 JX Assen T: 0592 301 550
Oostersingel 1
9401 JX Assen T: 0592 301 550
Bezoekadres Laren
Stationsweg 2
Bezoekadres Laren
info @ wierdavermogensbeheer.nl www.wierdavermogensbeheer.nl
1251 KC Laren T: 035 2031 126
Stationsweg 2
1251 KC Laren T: 035 2031 126
Beleggen kent risico’s. Uw inleg kan minder waard worden.
Beleggen kent risico’s. Uw inleg kan minder waard worden.
info @ wierdavermogensbeheer.nl www.wierdavermogensbeheer.nl
De volgende morgen staan we om half elf klaar met onze fietsen om acht kilometer af te leggen naar de aspergeboerderij van de familie van Tiggelen. Voor de niet fietsers is alternatief vervoer. De toertochtleiding had ons in de uitnodigingsmail van deze reis aangegeven dat deze fietstocht tot doel had aan onze conditie te werken. Dat geeft een goed gevoel denkend aan het diner van gisteren. Een blik om mij heen is voldoende om te constateren dat de meeste deelnemers, en ik ook, rijden op een elektrische fiets. De calorieverbranding is helaas dus ver te zoeken. Ik check dit als we terug zijn. Op Internet lees ik: “Elektrisch fietsen is een matig fysieke inspanning en is beter voor je conditie dan niet bewegen”. Gelukkig, ik kan mijn schuldgevoel inruilen voor een wijntje en we heffen onze glazen.
Kees van Tiggelen doet namens de familie het woord en neemt ons mee in het proces van asperges telen: van de inkoop van de plantjes tot en met het verpakte product. Desgewenst (geautomatiseerd) geschild en ingesealed. Deze gepassioneerde teler is trots op zijn vak en dat maakt het zo leuk om naar hem te luisteren; er worden veel vragen gesteld. Het leukste weetje is voor mij dat asperges na de oogst 24 uur in ijskoud water worden gekoeld, zodat de groei stopt. Waarschijnlijk denkt u, net als wij, dat asperges uiteraard niet meer groeien nadat deze zijn afgesneden maar Kees meldt ons dat het kopje na het afsnijden niet meteen weet dat de onderkant is afgesneden en zonder koelen nog zal groeien. We fietsen ook naar een aspergeveld waar we praktijkkennis opdoen van met name het oogsten.
De lunch is in de schuur waar de asperges gesorteerd worden en in kistjes worden gelegd. Het zal niemand verbazen dat de lunch bestaat uit aspergesoep en asperges/aardappels/ ham. Wat wel verbazing oplevert, is dat we bij binnenkomst een aspergeflap bij de koffie krijgen. Liefhebbers kunnen nog wat inkopen doen in het boerenwinkeltje waar bijna 90% van de aspergeoogst rechtstreeks aan particulieren wordt verkocht. Het winkeltje is precies wat je je van zo’n ambachtelijk boerenwinkeltje voorstelt, op oude verweerde houten planken staan bijvoorbeeld aspergewijnflessen en bruine papieren zakken met meel netjes naast elkaar. Verassend is de hypermoderne automaat die we later buiten zien staan waar particulieren buiten openingstijden asperges “uit de muur” kunnen halen. Top! Het enige wat niet top is aan asperges is dat er
na afloop “een luchtje aan zit”, als u begrijpt wat ik bedoel. Ik benijd dat deel van de bevolking dat deze geur niet kan ruiken.
Leo en Els begeleiden de groep ook op de terugweg en we stoppen bij een bord waar een plaatselijke geschiedschrijving wordt toegelicht waarin een pastoor, het “bruidje van Jezus” (Janske Gorissen, die hier is geboren) en hun geheime (veronderstelde) liefdesrelatie centraal staan. Een gewoon meisje dat uitgroeide tot het middelpunt van een belangrijke Mariaverering. Het dorp Welberg in Steenbergen werd een bedevaartplaats.
De middagborrel op de steiger gaat niet door vanwege de regen. Al snel ontstaan er op een aantal boten spontane borrels van leden die bij elkaar in de buurt liggen. We genieten van hapjes die door diverse stellen worden meegenomen en genieten ook van de salade die Els in korte tijd gemaakt heeft van alle ingrediënten die over waren van de lunch. Overal wordt weer gekletst en gelachen. In mijn “groepje” is iedereen betrokken bij de gesprekken die over van alles en nog wat gaan: varen, boten, honden, breien, kamers verhuren en de vraag wie er toch minister-president van Nederland zal worden. Spontane wandeling over de wallen! Om tien uur worden we verwacht voor het palaver. Leo en Jack vertellen welke zaken van belang zijn voor de route naar Willemstad. Ook ontvangen we op de groepsapp van Jack een invaarvolgorde en ligplan voor de haven
van Willemstad, fijn. De meesten staan hier deze ochtend zonder jas en een deel heeft een zonnebril op. Jaja… we hebben droog en zonnig weer, hoera! Even later slingeren we met 3.5 knopen de Steenbergse Vliet af. In de Volkeraksluis zie ik tijdens het wachten een KNMC-informatiemap van boot naar boot gaan tot deze map een boot bereikt van een niet lid: jaja mensen, leden werven kan overal! De invaart in de stadshaven van Willemstad verloopt prima.
De haven in dit mooie vestingstadje heeft maar één nadeel, niet iedereen durft van boord te gaan nadat het water is gezakt en de overstap naar de kade een beetje spannend is. Er is deze middag geen programma, iedereen doet zijn of haar “ding”. Een deel gaat mee met een spontane wandeling over de stadswallen, anderen tutten wat op de boot of halen boodschappen. Tijdens de wandeling, maar ook in de haven, ontstaan er allerlei gesprekken tussen mensen die elkaar een paar dagen geleden nog niet kenden of elkaar langere tijd niet gezien hebben. Ik geniet ervan, de gesprekken wisselen zich in hoog tempo af qua onderwerp en diepgang, leuke grapjes horen er ook bij. Mooi hoe dit gaat, het voelt goed. In deze groep merk je dat iedereen betrokken wordt en mensen bereid zijn naar elkaar te luisteren, vragen te stellen en ook iets van zichzelf te laten zien. Ondanks de slechte weersvoorspellingen voor deze week genieten we tot half zeven van het buitenleven.
Oorlog in de Biesbosch
Negen uur dinsdagochtend is het tweede steigerpalaver. Leo en Jack hebben als TTL een “lazy day” want er zijn namelijk geen regels voor het uitvaren en invaren van havens. We gaan naar Drimmelen waar we aan de kade allemaal achter elkaar kunnen liggen.Lazy is de dag voor hen en vele anderen niet begonnen; de een was al vroeg uit te veren voor een wandeling, de ander doet een huishoudelijk klusje en weer anderen maken hun boot droog/schoon. We varen in kiellinie richting Shell Moerdijk. Het is bewolkt en de zon schijnt op het water en schenkt ons een fascinerende schittering waar ik uren naar kan kijken.
Misschien vindt u onderstaand gedichtje wel net zo mooi als ik.
Als de zon een kans krijgt
En de wolken openbreken
Als ik bewust de stilte zoek
En alleen die laat spreken
Dan wordt het langzaam lichter
Wordt ’t stiller in mijn hoofd
Het is alsof het water
De onrust in mij dooft
Mijn stemming wordt bruut verstoord als ik op het salondak klim om vanuit een zo hoog mogelijke positie een foto te maken van de boten achter ons. Ineens lijken er grote regendruppels op de kap te vallen, maar bij nader inzien blijkt een meeuw zijn uitwerpselen in torpedosnelheid op onze kap te deponeren. Het duurt een luttele seconde voor ik doorheb dat de meeuw ook mijn blouse onder heeft gescheten. De woorden die ik naar deze vogel zou willen roepen, zijn minder fraai dan de woorden in dit rijmpje.
Die middag varen we met de Zuidvaart, een Rietaak met houten bankjes en een dak van zeildoek, naar de Biesbosch. Onze gids laat ons zijn liefde voor dit gebied voelen. Zijn opa werkte in de Griend en hij heeft de tools waarmee zijn opa de twijgtakken van de boom sneed in zijn rugzak meegenomen om aan ons te laten zien. In de winter van 1944-1945 vormde de Biesbosch het grensgebied tussen bezet en bevrijd Nederland. Terwijl hij vertelt over de liniecrossers die door het bezette deel oorlogsinformatie, medicijnen en mensen vervoerden, voel je hoe levensgevaarlijk dat geweest moet zijn. Als we de eendenkooi naderen komt de regen met bakken uit de hemel. Een deel gaat terug naar de boot en een ander deel krijgt een nat pak terwijl zij de eendenkooi bekijken en luisteren naar de gids die ook hier interessante weetjes vertelt. De nacht in Drimmelen wordt gekenmerkt door rust en bijna continu getik van de regen op ons vluchtluik.
Als de groepsapp zich laat horen om kwart voor negen in de ochtend, lezen we dat we niet allemaal door de Biesbosch naar Woudrichem kunnen varen. De brug waar we onderdoor moeten is niet voor iedereen hoog genoeg en de kleine sluis is maar een uurtje open. Een deel vaart dus met Jack over de Merwede. We “parkeren” allemaal zonder problemen in dit mooie haventje. Tot we om zes uur gaan eten
is iedereen “vrij”. Wij lopen een uurtje door Woudrichem, wat een mooi stadje met veel oude (gerenoveerde) huizen, zij het dat het gebrek aan levendigheid ons ook opvalt. Het is zonnig en daar geniet eenieder van. Het diner is in de Stroming, je kan dit restaurant niet missen als je de historische stadshaven binnenvaart. We zitten aan twee lange smalle tafels en alles is gedecoreerd met maritieme voorwerpen. Je voelt je meteen welkom. We eten lekker en Leo spreekt ons nog even toe. Ook buiten wordt na afloop nog driftig verder gekletst en rond half elf is het stil op de steiger, palaver om 8.45 uur.
Absurde humor
Het was een ander palaver dan eerdere. Hadden de toertochtleiders pas nog een “lazy day”, nu moeten zij vol aan de bak. We begrijpen dat de haven van ’s Hertogenbosch niet de eenvoudigste is en dat er veel stroming staat bij de op één na laatste brug. Ook kunnen we niet allemaal bij elkaar liggen. Ik hoor gekakel over hoogte, breedte, vaarvolgorde, masten strijken, stroming en sluizen. Je voelt dat er een lichte spanning heerst over hoe het binnenvaren en aanleggen deze keer zal gaan. De toertochtleiders hebben hun werk goed gedaan, want een paar uur later zijn we allemaal veilig “geland” al ligt een aantal boten niet ideaal. Er wordt wat gekeuteld tot we in de namiddag verzamelen voor een stadswandeling. Beter gezegd, een straattheater-wandeling waar zowel wij als argeloze voorbijgangers onderdeel van uitmaken. Onze ludiek geklede gidsen Henk en Nico delen met ons hun absurde humor, aan fantasie hebben deze heren geen gebrek en ik zal nooit meer hetzelfde kijken naar huisnummer 1A of een putdeksel. Indien u er niet bij
was, zult u zich afvragen waar dit op slaat maar als u nieuwsgierig bent geworden, adviseer ik u de wandeling zelf te gaan maken. Hun woordspelingen kon ik wel waarderen.
Jack en Leo hebben geregeld dat we in brasserie BOB een drankje doen. Alhoewel de naam anders doet vermoeden drinken de meesten van ons een wijntje of biertje. De bitterballen zijn verrukkelijk. We horen dat de rondvaart op de Dieze morgen niet doorgaat. Als we onder de kleine bruggetjes door willen is alleen tijdig en tegelijkertijd het hoofd buigen onvoldoende. Door het hoge water en de stroming kunnen we alleen veilig eronderdoor als we met z’n allen iedere keer plat op de bodem van het bootje gaan liggen. Alhoewel dit een komisch tafereel zal opleveren is het misschien qua lenigheid iets te veel gevraagd. Er wordt gevist bij de toertochtleiders of, en zo ja wat, het alternatieve programma is, maar dit blijkt zinloos want Jack meldt ons dat het later via de app gecommuniceerd zal worden.
Een deel kiest voor een diner buiten de deur, anderen gaan naar de boot terug.
Glimlach
De volgende ochtend wordt ons wachten beloond met een app van Jack met de mededeling dat er een alternatief uitje is geregeld, leuk en snel! Het Bossche Bollen Museum. Met een flinke dosis humor en een vleugje flauwekul leren we alles over de “bollotomie”. Dat we er eentje consumeren is weinig verassend maar dat onze serveerster meldt dat zij haar hele jeugd er dagelijks eentje (en soms twee!) heeft verorberd, verrast ons zeker. Ze is hiermee gestopt toen haar heupen hetzelfde uiterlijk kregen als de 250 calorieën bol (bom?).
Het slotdiner in Al Mundo bevat alle traditionele onderdelen: bedankjes voor de kascontrole en verslaglegging maar vooral een dik verdiend -DANK JULLIE WEL- voor onze goede en leuke toertochtleiders. Marijke heeft een deel van de dag besteed aan het schrijven van een gedicht voor de leiders en draagt het voor. Ze is niet een speecher zegt ze maar het is muisstil als zij de zinnen uitspreekt. Door iedereen is een bijdrage geleverd aan de fijne sfeer en gezelligheid de afgelopen week. De regenbuien zijn over het algemeen op voor ons gunstige tijdstippen gevallen. De cirkel is rond als er de eerste dag na de reis een app met foto binnenkomt van de toertochtleiders; het “witte goud” dat o.a. cadeau is gedaan bij het slotdiner wordt klaargemaakt voor het avondeten. Met een grote glimlach zal ik aan deze tocht terugdenken. En dat hoor ik van iedereen. Dank je wel vaarvrienden, tot een volgende keer.
Beate Brouwers
Kies voor de 4 koopzekerheden van 4Beaufort!
1 3
REËLE PRIJSSTELLING
Op basis van onderhoud, staat en marktwaarde.
AFLEVERING NAAR WENS
Dankzij intensieve samenwerkingen met werven en coöperaties.
HELDERE AFSPRAKEN
2 4
Uw droomjacht kopen?
Zonder kleine lettertjes. We behandelen u zoals wij ook graag behandeld willen worden.
NETWERK VAN JACHTEXPERTS
We brengen u graag in contact met onafhankelijke, deskundige keuringsexperts. Uw jacht kopen? Bekijk ons aanbod: www.jachtmakelaardij4beaufort.nl Bel: +31 (0)515 74 52 60 | Mail: info@jachtmakelaardij4beaufort.nl | Bezoek: Selfhelpweg 9a, Sneek
Voor watersporters, door watersporters
Krammer 4, 3232 HE, Brielle
Telefoon Algemeen: 0181 - 32 32 11
Telefoon België: 078 - 48 39 99 www.datacombinatie.nl Al meer dan 45 jaar specialist. Wij bieden u de beste jachtverzekering.
info@datacombinatie.com
Toertocht varen en fietsen rondje Maas en Waal
van 2 t/m 10 juni 2024
Deelnemers:
Najade - Karel Ton en Herma van der Riet (toertochtleiders/penningmeester)
Balena - Theo en Marieke Schoenmakers
Andante - Aart en Toos de Smit
Pegasus - Leo en Machteld Houweling
Niet geheel duidelijk wie de bezemboot was, maar gelukkig was er geen enkel technisch probleem op deze reis.
Zondag 2 juni nam de tocht Varen en Fietsen rondje Maas en Waal een aanvang. Echter, 2 schepen arriveerden 2 dagen eerder en werden spontaan voor een diner in Dreumel uitgenodigd door Karel Ton en Herma op hun (bijna) landgoed, waar veel fruitbomen staan, maar het nog te vroeg was voor de pluk. Een wonderschone avond in een mooie zeer rustige omgeving in het krap 3.400 inwoners tellende dorp. Een dag later arriveerde het volgende schip en Herma draaide haar hand er niet voor om, om ook dit echtpaar voor een diner uit te nodigen. Echte Brabantse gastvrijheid, al doen wij dat op dezelfde manier in het westen hoor.
Met de naam Tonnie kwam onze toertochtleider ter wereld en ging zo door het leven totdat hij Herma ontmoette. Zij vond Ton volwassener klinken en beter bij zijn figuur passen. Ton toog naar Den Helder, waar hij 7 jaar bij de Koninklijke Marine diende en werd daar spontaan Karel genoemd. In het hoge noorden was het dus Karel en in het mooie zuiden bleef het Ton. Het echtpaar kwam terecht bij de KNMC en vond de samenstelling Karel Ton wel passend bij dit nieuwe avontuur. En nu ter zake.
Zondagmiddag rond 14.30 uur was het totale konvooi aanwezig in de haven van Alphen (aan de Maas) en werd een uurtje later verrast toen een heuse kerstman met zijn echtgenote de steiger op wandelde, vergezeld van een havenkarretje waar KERSEN, aardbeien, peren, appels en nog meer lekkers in een mooi houten kistje aan
Dutch flower - Matthieu en Coby Endhoven
Carpe diem - W illem en Joke van der Knijff
Chrismarpa - Piet Verhaar (kascontrole) en Karin Klomp (verslag/foto’s)
ons werd aangeboden. Zo vroeg in het seizoen al heerlijke kersen eten is puur verwennerij. En eveneens werd het met zorg samengestelde toertochtboekje uitgereikt. Het zag er veelbelovend uit.
De kerstbaard en -muts werden op de boot achtergelaten en we gingen, waar nodig, met elkaar kennismaken in het bij de haven behorende restaurant. Kreeg Karel Ton aan de vooravond van deze tocht een glas bier en wijn in zijn nek, waardoor jas en overhemd rood kleurden; de eerste avond zat er een dame naast hem die een lekkende theekop boven zijn broek hield. Het was best lekker weer, dus we konden aansluitend buiten eten met elkaar. Een heel leuk gezelschap en een van de aanwezigen vertelde dat hij al tien jaar een verjaardagswens heeft: een opgeruimd huis! Hij vertelde er direct achteraan dat hij al 10 jaar niet jarig is geweest ... Het was beredruk op de terrassen en veel mensen uit de omgeving vierden hier een feestje.
Omdat we iets langer dan gedacht op ons eten moesten wachten, kregen we een gratis overnachting in de haven aangeboden.
2 juni, wereldfietsdag, vertrokken we rond 10.30 uur met veertien al dan niet opvouwbare e-bikes uit de haven voor ons eerste tochtje tussen Maas en Waal. De eerste stop was om een Galloway koe ruimte te geven om het fietspad te verlaten. Er graasden in totaal zo´n 15 stuks.
Daar waar Maas en Waal elkaar bijna raken, ligt het voormalige vissersdorp Heerewaarden, waar we plots de achtertuin van de negentigjarige oom Piet en tante Lien van Karel Ton in stapten en het echtpaar vrolijk toezongen. Zij wisten van niets maar waren blij verrast ons te zien. Vervolgens fietsten we naar het bezoekerscentrum “De Grote Rivieren”, waar we werden ontvangen met een lekker taartje en natuurlijk werden we voorzien van koffie en thee. We kregen een interessante uitleg over de riviervisserij die hier in vroeger jaren een belangrijke rol speelde.
Het bezoekerscentrum verzorgt ook voor scholen in de omgeving de cursus Natuur, Milieu & Educatie. Leerkrachten kunnen hier terecht voor lesmateriaal, maar ook voor rondleidingen van schoolklassen.
De vrijwilligers hadden een heerlijke lunch voor ons verzorgd.
We bezochten de Palingschokker “Maasstroom”, in 1925 in Druten gebouwd en in 1980 met een dieplader naar de tuin van het bezoekerscentrum gebracht en waarvan het interieur nog volledig intact is. Een zeer geslaagd uitje.
Het werd tijd om weer op de fietsen te stappen. Heel bijzonder om over een weggetje te fietsen waar je aan de linkerkant de Maas ziet stromen en aan de rechterkant de Waal. Wat een mooi natuurgebied. Op een dijk maakten we nog een stop, waar Karel Ton ons vertelde dat in 1995 de dorpen in de omgeving, waaronder Dreumel, de woonplaats van onze toertochtleiders, geëvacueerd moest worden. Ook in het verleden waren in deze omgeving veel watersnoodrampen. De gehele “vroegere” koninklijke familie, waaronder Willem III, Beatrix en tegenwoordig Willem Alexander stonden, net als wij nu, op deze dijk!
Na weer een paar kilometer fietsen bereikten we in Dreumel de Watersnoodschuur: een mooi gebouwtje, waar in tijden van hoog water opslag van goederen plaatsvond en waar we door Jos wel heel uitgebreid over het wel en wee in Dreumel werden bijgepraat. Hij heeft ruim 40 jaar voor de klas gestaan, maar duidelijk niet voor een bejaarde klas. Menigeen had moeite de ogen geopend en de aandacht erbij te houden, mede vanwege de warmte in deze bovenruimte. Het was echt heel interessant maar Jos had geen uitknop! Rond 17.30 uur fietsten we naar restaurant Jan, waar het eten een feestje was.
op deze route de kerktorens telden. ’s Avonds zou Karel Ton ons vertellen hoeveel we er hadden moeten turven, maar tot op de dag van vandaag is het juiste aantal ons niet bekend. Er werd gedacht aan 19, maar er zijn er ook onder ons die via Google telden en op een ander aantal uitkwamen.
Op 5 juni had onze toertochtleider weer een prachtige fietstocht in petto en reden we wederom langs de Maas via Niftrik, waar we op de dijk koffie dronken, naar Ravenstein. We voeren met het pontje over en boften dat we met z’n veertienen naar de overkant werden gebracht. Eigenlijk mag de schipper maar 12
We voeren dag 3 van Alphen naar Grave en maakten onderweg veel kabaal om nu naar een ander familielid van de Van der Rieten te zwaaien. De brave oom stond met een duidelijk herkenbaar rood jack en eveneens luid blazend op een toetertje op de uitkijk. Van de dames werd verwacht dat zij
personen vervoeren, maar hij kneep een oogje dicht omdat ie het sneu vond om 2 achter te moeten laten.
Direct na de pont ligt Brass aan de Maas, waar we voortreffelijk lunchten in de tuin. Een echte aanrader voor degenen die hier in de buurt komen.
Eigenlijk wilden we nog lang niet terug naar Grave en daar speelde Karel Ton handig op in: hij liet ons een rondje door de dorpskern fietsen en ja, dan wil je graag weer het asfalt op, want al die kinderhoofdjes rammelen aan je gebit. De dienstdoende havenmeester van Grave, eigenaar van de Lady Mary (de vroegere eigenaar was een KNMC´er !) was een zeer behulpzame man. Er was een kapotte marifoon in de groep en hij bood aan om deze naar Nijmegen te brengen voor reparatie. Om 21.00 uur bracht hij de marifoon terug bij de gelukkige eigenaar. De volgende ochtend moest een apotheek bezocht worden en ook hier bood hij hulp aan en wachtte hij geduldig tot de betreffende met de medicijnen naar buiten kwam.
Wij nomineren hem graag voor “havenmeester van het jaar 2024”! Donderdag 6 juni voeren we in zonnig weer naar Linden aan de Kraaijenbergseplassen, haven ‘t Loo. Karel Ton en Herma fietsten dit keer regelrecht naar Solex-verhuurbedrijf De Klomp (geen familie) in Gassel waar, na het nuttigen van koffie/thee en cake (roept beetje andere associatie op), een uitermate serieuze uitleg werd gegeven. Na het verstrekken van helmen werd een vrolijke tocht van circa anderhalf uur afgelegd door het schone Brabantse land. Theo is in deze omgeving geboren en werd direct tot gids benoemd. Toch maar weer een hapje gegeten na afloop van dit avontuur in het havenrestaurant, waar een onverwachte
ontmoeting plaatsvond.
Meine van der Knaap at daar met een paar collega’s en nodigde het gezelschap uit voor een rondleiding op “zijn” schip. Reuze interessant!
Door onvoorziene omstandigheid heeft Toos de Smit deze dag verslag gedaan, waarvoor dank Toos.
De bedoeling was om op vrijdag 7 juni naar Nijmegen te varen, maar vanwege de hoge waterstand was de haven niet bereikbaar en werd besloten nog een dag van de Kraaijenbergseplassen te genieten. Dat is ruimschoots gelukt. Wel jammer dat het shoppen in Nijmegen nu ook kwam te vervallen. In plaats van Nijmegen werd het Mook, waar we bij De Driesen afmeerden. Ook hier een uiterst behulpzame havenmeester op deze achtste juni.
En natuurlijk ook deze middag weer in de benen. Van Mook via Middelaar naar Ottersum, waar volgens kenners de lekkerste ijswinkel van Brabant staat en waar je een half uur op de stoep geduld moet oefenen voordat je een ijsje te pakken hebt. Via Gennep ging de tocht via een gedeeltelijk onverharde Maasroute terug naar Mook. Restaurant De Loopplank was goed bezet en de jarige in ons midden bood ons een drankje aan. Knap hoe ze voor 14 mensen, die allemaal iets anders kozen, toch alle gerechten tegelijk op tafel zetten. Joke kreeg een wel heel grote salade voorgeschoteld, waar ze zich met moeite doorheen knaagde.
Zondag 9 juni om 08.45 uur palaver op de steiger. Dat was niet voor iedereen duidelijk en het was ook nog nooit zo
vroeg geweest. Onze toertochtleider legde de gevaren van de Waal uit en vroeg ons goed op te letten. We verlieten Mook en werden redelijk snel geschut bij sluis Weurt. Na een korte adempauze voeren we in een mooi konvooi de Waal op. Bestemming Zaltbommel, waar we rond 15.00 uur arriveerden. Als gebruikelijk was er druk vaarverkeer en bij de overnachtingshaven IJzendoorn zagen we de loopbruggen praktisch onder water staan en ook bij Tiel stonden de bankjes grotendeels onder water. Herma had een lunch aan de Waal bedacht, maar dat werd nu natuurlijk wat aan de krappe kant waardoor we ons samenzijn naar de avond verplaatsten.
De diehards gingen weer op de fiets en een tijdelijk kneusje werd met een “taxi” opgehaald. Dit bleek zoon Kris te zijn van onze toertochtleiders. Een aimabele man die er ook een sightseeing van maakte en aan wederzijds gesprekstof was geen gebrek. Ik verraad nu wel wie het tijdelijke kneusje was. Hij bracht ons later op de avond ook weer terug naar de haven en maakte een omweg via Rossum om ons een wel heel bijzonder schouwspel voor te schotelen: NEGEN ooievaarsnesten in een hoogspanningsmast en heel dicht bij elkaar. Dat was een geweldig gezicht.
Maandag 10 juni begonnen we aan ons laatste gezamenlijke vaartochtje en tegelijk de kortste van allemaal. We verlieten Zaltbommel, waar het overtollige water de parkeerplaats had ingenomen, en voeren over een woelige Waal, waar al te veel water stond (en nog steeds viel). We bereikten na ruim een uur de haven van Gorkum waar we werden verwelkomd door een pittige regenbui.
’s Middags gingen de dames winkelen, maar belandden al snel in een brasserie omdat op maandag veel winkels gesloten zijn. De heren bezochten de Stichting Behouden Vaart, die als doel heeft mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt een plek te bieden waar zij zich gehoord en gezien voelen. Helaas zijn er tijdens dit bezoek geen foto’s gemaakt.
Daarna kwam het gezelschap rond borreltijd weer bijeen, waarna zij korte tijd dwaalden door de stad en Karel Ton bij een woonhuis aanbelde met de vraag of ze mee mochten eten. Grote hilariteit natuurlijk, maar dit bleek dochter Inge van Karel Ton en Herma te zijn! Een geweldige ontvangst in een prachtig monumentaal pand waar zij woont met haar partner Rudy-Jan. En laat dit nu degene zijn die ’s middags de heren had rondgeleid bij genoemde stichting. Verbazing alom! Inge had heerlijk gekookt en toen volgde er voor Karel Ton en Herma een verrassing, want Inge had haar broer Kris ingeschakeld voor de bediening.
Een wel heel bijzondere en supergezellige avond. In marinekringen wordt gesproken over FLO en betekent functioneel leeftijdsontslag. Piet werd “gehuldigd” vanwege FSO en betekent in dit geval functioneel schippersontslag en kreeg een grote Jamin-medaille omgehangen en Karin kreeg een schitterend boeket aangereikt omdat zij met FMO gaat (functioneel matroosontslag). Dat verzin ik er zelf bij. Natuurlijk kreeg ook het echtpaar cadeautjes.
Marieke had al vroeg in de tocht een prima idee. Karel Ton droeg een ietwat versleten doppetje en naar ons idee hunkerde hij naar een nieuw exemplaar. Het budget was toereikend voor een zomer- en winteruitvoering. Blijer konden we hem niet maken en we zagen hem niet meer zonder. Ook Herma, die zo van sjaaltjes houdt, kreeg 2 mooie exemplaren. En Aart de Smit had in de weinige vrije tijd die ons beschoren was, een prachtig schilderijtje gemaakt, dat veel lijkt op de Najade. Een bijzonder cadeau. We verlieten zo ongeveer zingend het pand.
We kijken terug op een superleuke tocht met een superleuk gezelschap en prachtige kinderen, die ons een onvergetelijke avond bezorgden. Een enorm compliment voor ons niet te evenaren toertochtleiderskoppel. Chapeau!
Bontekoe - Dick en José van der Pol (Penningmeester)
Vita Nova - René (Penningmeester) en Kitty van Bemmel
Kariega - Leo en Carola van der Krogt (Bezemboot)
Bella luna - Frans en Ria Kaffa (Bezemboot)
XQ’s Me - Henk en Dolly Hylckama Vlieg (Verslag)
Sawubona - Marcel en Anita van Bentum
Off Duty - Jan W illem en José Ober
Black Magic - Bram en Marieke van der Linden
Maatje - Sjaak en Mirjam van Herwijnen
Sun - Paul en Wil Dinant
Allegra - Teus en Anny Boele
Een warm welkom met koekjes, een 3-D fluit en een vaarplan.
We verzamelen om 17:30 uur bij Hertog Jan op het water. Paul heeft de drone in gereedheid gebracht en maakt prachtige foto’s. Aansluitend gaan we naar binnen, waar plek is voor 30 mensen. We zijn met 29, de zaak zit vol. Een grote kok in een kleine keuken tovert het ene mooie gerecht na het andere. Een heerlijk begin!!
Dag 2 Uithoorn-Aarkanaal
We vertrekken met tussenpozen van een kwartier. Hierdoor verloopt het passeren van de Tolhuissluis op rolletjes.
Om 15:00 uur liggen alle schepen met één meter afstand achter elkaar voor de dronefoto van Paul. Om 18:00 uur lopen we gezamenlijk
naar restaurant “Wet en Wild” waar we een eenvoudige maar smakelijke maaltijd genieten.
Woensdag, dag 3
Palaver op de steiger. We varen met 15 schepen keurig in kiellijn door Alphen aan de Rijn. We liggen om 12:15 uur in de prachtige “Hemmen”haven.
Om 16:00 uur worden we door een boot van het eiland afgehaald en naar de aspergeboerderij gebracht. De ontvangst is warm maar bij het eerste drankje gebeurt er iets verschrikkelijks. De erfhond valt de kleine teckel van René en Kitty aan en takelt hem zo toe dat hij geopereerd moet worden. Iedereen is ontdaan. Het besluit wordt genomen om het programma wel door te laten gaan. Om 20:30 varen we terug.
Donderdag 6/6. dag 4
We varen vandaag in twee konvooien i.v.m. smalle doorvaart. Om 12:00 uur hebben alle schepen een mooi plekje gevonden in de Doeshaven van Leiderdorp. Steigerborrel op de Bontekoe.
Heerlijk muziekje erbij. De zon maakt het compleet. Avondeten naar eigen keuze.
Vrijdag 7 juni. dag 5
We bezoeken de Heineken brouwerij.
Indrukwekkend groot, schoon en tot in de puntjes georganiseerd. We weten nu dat Heineken de op één na grootste brouwerij ter wereld is, dat Brandbier, Affligem, en Texels bier hier gebrouwen wordt. Heineken produceert meer dan 260 miljoen hectoliter per jaar.
Na afloop van de rondleiding drinken we een heerlijk helder Heineken (of één van de andere soorten) en krijgen lekkere broodjes. We zijn niet helemaal compleet en dat heeft een droevige oorzaak. Pip, de hond van Kitty en René is bij de gruwelijke aanval van woensdag zo gewond geraakt dat ondanks de operatie en het snelle en betrokken handelen van onze TTL Kees en Ans, wordt vandaag ingeslapen. We zijn allemaal aangeslagen. Het programma gaat wel door.
Om 17:15 uur worden we opgehaald door twee sloepen, die ons naar Zoeterwoude brengen bij Bemmel en Kroon. We worden ontvangen door oud eigenaar Willem (met Tiny) en de huidige directeur Marcel met zijn Anita, die deel uitmaken van onze tocht. Heerlijk om te zien dat er zoveel passie in dit fantastische bedrijf zit. Na de
gezellige workshop met de nieuwste apparatuur krijgen we een uitgebreide rondleiding.
We eten zelfgemaakte tomatensoep met tomaten uit de oven. Als hoofdgerecht in spek gerolde kippendijen en groenten uit de oven. En ook het toetje heeft ingrediënten uit de oven.
Om 20:30 uur varen we voldaan weer naar onze schepen. Een boeiende en enerverende dag!
Zaterdag 8 juni. dag 6
Vandaag wederom een uitstapje. We worden om 12:30 uur afgehaald met de Koninklijke bus uit 1963 van Koningin Juliana. Deze unieke bus, een Leyland, brengt ons naar het Stoomtreinmuseum voor Smalspoor.
Dit museum is het grootste in Nederland op dit gebied en heeft bijna de grootste collectie ter wereld. Met 150 gepassioneerde vrijwilligers wordt het museum draaiend gehouden. We rijden met een
antieke trein met stoomlocomotief en we maken nog een tochtje naar het depot met open trein, getrokken door een diesellocomotief.
Praatje hier, grapje daar en koffiedrinken bij de buren. Om 17:30 uur komen we bij elkaar voor het slotdiner bij restaurant Aqua aan de haven.
Om 17:00 uur hebben we een borrel en om 18:00 uur rijdt er een heuse snackkar het terrein op. Iedereen aan de patat, kroketten en bamischijven. Hierna met de koninklijke bus weer terug. Om 20:00 uur zijn we weer aan boord. Weer een te gekke dag!!
Zondag 9 juni dag 7
We gaan los. Lekker fris windje, geen regen. Iedereen staat te trappelen om weer te gaan varen. We maken een prachtige tocht door het groene hart. De rest van de dag ter eigen besteding.
Vandaag, maandag 10 juni, de laatste dag. Er staat een rondvaart op het programma maar het regent zo erg dat de TTL besluit om het uitje af te blazen. Iedereen hangt wat op of om de boot.
De TTL’s worden bedankt met een unieke speech van Marcel, waarin alle schippers in hun professie worden genoemd. De band, de Figleaves speelt nummers die wij zo goed kennen uit het verleden.
Het voorgerecht wordt geserveerd. Steak Tartaar voor de vleeseters en een mooi opgemaakte visschotel voor de visliefhebbers. Ondertussen gaan de voetjes van de vloer.
Het hoofdgerecht bestaat uit vlees (Veluwse eendenborst) of vis (een overheerlijke zeebaars met risotto).
Inmiddels zijn er steeds meer mensen op de dansvloer. De sfeer is ongedwongen en blij.
Het voelt goed dat we tot het eind compleet zijn gebleven.
We krijgen een overheerlijk toetje en worden door Paul allemaal naar de dansvloer gelokt. We sluiten af met een emotioneel “you never walk alone”.
Een gevoel van verbondenheid gaat door iedereen heen.
Onze dank gaat uit naar Paul, Jenneke, Kees en Ans, die ook in lastige situaties het hoofd koel hielden en met veel enthousiasme deze tocht organiseerden.
Blij dat ik deze tocht heb mogen meemaken en verslaan.
Liefs Dolly
Ontmoeting in Europese Keistad Amersfoort
(12 t/m 15 juni)
Deelnemers:
Queen Anita - Remco en Anita van Dijk (TTL)
What Else - Leo en Els Heijmans (foto’s)
Off Duty - Jan-Willem en José Ober
XQ’s Me - Henk en Dolly van Hylckama-Vlieg
Jupiter - Aad Meijburg en Yvonne van Deursen
Maatjes - Rob en Marijke van Weezel Errens
Sark - Peter en Elly Adriaansen
Vrouwe Janny - Eddy en Janny van Bergen (verslag)
De Pandoer - Kees en Ans van der Werf
Op het najaarsfeest, georganiseerd door Jacques en Martha van Ruiten, ontmoetten wij Remco en Anita van Dijk. Ze zijn (in mijn ogen) jong en vol plannen. Plannen voor een toertocht, zoiets als bruisend Rotterdam, maar dan in Amersfoort.
In februari kunnen we inschrijven op de ontmoeting in Europese Keistad Amersfoort, dat gehouden zal worden van 12 t/m 15 juni 2024.
Na later bleek was voor de uitvoering van dit plan veel enthousiasme en doorzettingsvermogen nodig. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad om dit evenement te organiseren.
Drie keer zijn Remco en Anita op het havenkantoor geweest. Daar stelden ze als eis een minimumaantal van 20 schepen om fietsbrug t’Sasje te openen voor toegang tot het besloten deel van de haven. Ze dachten daarbij aan een totale bootlengte van 150 à 200 meter.
Er zouden 17 schepen komen, maar die hadden wel een gezamenlijke lengte van ongeveer 250 meter. Anderhalve week voor het geplande evenement gaat men overstag. De brugopening mag doorgaan!
Dan moet er in die anderhalve week veel georganiseerd worden. Remco schakelt hiervoor ook onze voorzitter
Don Bijl in om de burgemeester van Amersfoort te benaderen; deze heeft die dag helaas een andere verplichting. Hij zal vervangen worden door wethouder Stegeman. Ook de drie havenmeesters hebben hier een grote klus aan gehad, er moet nog veel werk gebeuren. Het openen van de brug moet geregeld worden, de steigers moeten gereinigd
Prana - Meine en Jeanette van der Kaap
Festina Lente - Peter en Luud de Jong
Elisabeth - Leo en Beppie Vergeer
Blauwe Draeck - Humphrey van der Laan
Harmony - Harm en Anneke Vonk
Rio Grande - Eddy en Adriana Dücker
Kamero - Gert en Stien de Winter (intruducés)
Mayflower - Jos de Ruijter en Elly van Oeveren
worden en aan een zijde van de haven moet een noodstroomvoorziening worden aangelegd. Maar misschien wel de grootste klus is de fietsbrug, die geopend moet worden. Dit was al jaren niet gebeurd. Bezuiniging! De brug is vergrendeld en vastgeschroefd en bestaat in de lengte uit 2 delen. Er moeten 4 monteurs en 3 havenmeesters aan te pas komen om de klus te klaren. Ook de pers is benaderd om hierover verslag te doen in de lokale media, maar omroep Nieuwsplein 33 uit Amersfoort met een filmploeg belt op het laatste moment, in de ochtend om 10 uur, af. Remco regelt op de valreep nog de cameraploeg van Peter Heuts en Joop Keizer (brugwachter Eemhaven). Die maken een mooi filmpje van de officiële opening (inclusief het doorknippen van het rode lint) door de wethouder, Don Bijl en Remco. Ook in de film een interview van KNMC-deelnemers Elly Adriaanse en Anneke Vonk. Het hele gebeuren heeft met foto’s in de krant van Amersfoort gestaan.
Woensdag 12 juni
Wij varen over de prachtige de Eem naar Amersfoort. We weten dan al dat we met 17 schepen voor de laatste brug
moeten wachten. De schepen worden een voor een opgeroepen om naar binnen te varen en te draaien met de boeg naar de haveningang om op de bestemde plek te gaan liggen. Als we afgemeerd zijn, krijgen we het toerprogrammaboek. Daaruit blijkt dat Amersfoort de stad van Piet Mondriaan (1872-1944) is. In het mooie toerboek staan 10 schilderijen in verschillende stijlen afgebeeld. Meteen het programma bekijken. Dat belooft veel goeds: leuke uitjes en veel smullen. En ook heel belangrijk: oude bekenden en nieuwe onbekende leden ontmoeten. In de avond hebben we een heerlijk 3-gangen keuzemenu in Bregje, een proeflokaal aan de haven.
De volgende ochtend hebben wij de gelegenheid om deze bijzonder leuke historische stad te bekijken. Leuke straatjes met aparte winkels. En het mooiste is dat het allemaal te belopen is. Een prachtige waterpoort en daarachter een nog helemaal intact gebleven oude stadskern die is omringd door een gracht. En daaromheen weer de volgende historische uitbreiding van de stad. Ook weer omgeven door een gracht.
Donderdag 13 juni
We hebben met elkaar afgesproken om de schepen te pavoiseren. Dit biedt meteen een feestelijke aanblik. Om 12.15 uur ontmoeten we elkaar voor de lunch in grand café Hemels in het centrum van Amersfoort. Het wordt een 19e-eeuwse lunch, zoals in de tijd van Piet Mondriaans jeugd. Iedereen heeft een placemat, waarop uitgelegd wordt hoe er in die tijd door verschillende bevolkingsgroepen gegeten werd. Daarna krijgen wij een groot bord met allerlei lekkere dingen, zoals die op de placemat beschreven staan: een kop soep, kaas, worst, makreel, zoetzure uitjes en het rijkeluiseten, een speciale kroket. Na afloop van de lunch maken wij een rondvaart door het oude centrum. De gids vertelt boeiend en humoristisch over het verleden van de stad. Door de vele bronnen en beekjes was er in vroegere eeuwen goed schoon drinkwater, hetgeen een voorwaarde voor het brouwen van bier was. Er waren in die tijd heel veel brouwerijen. Amersfoort staat bekend om zijn bieren. We worden door de rondvaartboot afgezet bij Stadsbrouwerij De Drie Ringen. Een kleine brouwerij die voor eigen proeflokaal brouwt. Daar kan je verschillende bieren proeven met daarbij lekkere hapjes. Er zijn veel vrijwilligers om de boel draaiende te houden.
Vrijdag 14 juni
Vandaag vertrekken we met een luxe touringcar naar het Nationaal Militair Museum in Soesterberg. Het terrein dat vroeger bekend stond als vliegveld
Soesterberg. In 1994 verlieten de Amerikanen Soesterberg en vanwege bezuinigingen werd de basis in 2008 gesloten. Er is een mooi nieuw gebouw neergezet. Hierin wordt aandacht besteed aan verleden, heden en toekomst van Luchtmacht, Landmacht en Marechaussee.
Het Marinemuseum is in Den Helder. Nu wordt de basis als natuurgebied beschouwd, waar zeldzame planten en vogels voorkomen. Onze groep wordt in tweeën verdeeld en beide krijgen een gids mee. Het wordt een boeiende rondleiding. Iedereen heeft een KNMC-rugzakje met een uitgebreid lunchpakket gekregen. Die namiddag worden we om 17.15 uur op partyboot “De Inspiratie” verwacht. Het schip vaart over de Eem.
Onderweg kunnen we meezingen met een troubadour. Op de terugweg kunnen we in het ruim de op de
barbecue bereide gerechten opsmullen. Na afloop vragen veel mensen: “is er geen toetje?” TTL Remco, ook niet gauw van z’n à propos zegt meteen: “dan gaan we een ijsje halen bij de Italiaan!” Als zeer gelukkige kinderen gaan we weer naar onze boten terug.
Zaterdag 15 juni
Al op eerdere dagen, en vooral bij de vaartocht door de gracht van Amersfoort, waren we getroffen door de bijzonder mooie en goed geconserveerde binnenstad. Een gids neemt de goede lopers mee en de andere gids diegenen die minder
Makelaarzonderverkoophaven!
Smits Jach tmakelaardij
Fu ll -s ervi ce Yachti ng
U geniet van onze full-service yachting!
Medewerkers Smits Jachtmakelaardij
Smits Jachtmakelaardij BV bemiddelt bij de aan- en verkoop van uw motorjacht. Als u op zoek bent naar uw droomjacht, dan kunt u een ruime keuze maken uit een groot assortiment motorjachten die allemaal in uitstekende conditie verkeren. Daarnaast profiteert u van een perfecte begeleiding, goede prijsonderhandelingen en uitgebreide after-sales.
Met onze kennis en expertise weten we uw wensen doortastend te vertalen en een passende deal te maken. We kunnen ons beroepen op een groot netwerk, directe lijnen en een flexibele instelling om uw droomjacht te realiseren. De full-service yachting van Smits
Jachtmakelaardij BV zorgt dat alles voor u wordt geregeld. Neem direct contact met ons op!
afm. 10.10 m. x 3.35 m. x 2.50 m. 2x VM220 PKdiesel 6 cilinder. Vraagprijs € 99.500,-
Sessa C38 Hardtop, bouwjaar 2010. afm. 11.70 m. x 3.75 m. x 4.20 m. 2x Volvo D-4-300 300 PK turbodiesel, 4 cilinder met electrische motorbediening en EVC. Vraagprijs € 219.500,-
rap ter been zijn. We starten bij de Grote Koppelpoort, een 15e-eeuwse water- en landpoort die over de Eem heen is gebouwd. We mogen er ook naar binnen. Daar zien we twee indrukwekkende houten raderen met de nodige katrollen en touwwerk.
Pierre Cuypers heeft het gebouw eind 19e eeuw gerepareerd, zoals hij dacht dat het eruit had gezien. Maar iedereen is het erover eens dat hij het gebouw een beetje opgeleukt heeft. Daarna gaan we naar het middeleeuwse gasthuis, dat tot 1916 dienst heeft gedaan voor de opvang van mannen en vrouwen. De zaal is nog helemaal ingericht zoals het toen was. De rondleiding eindigt in het Piet
Mondriaanhuis. Hij is daar, als zoon van een hoofdonderwijzer, geboren. Zijn vader heeft hem gestimuleerd om tekenleraar te worden. Als traditioneel landschapschilder heeft hij zich ontwikkeld tot een groot modern kunstenaar. Na ontvangst met koffie of thee wordt de groep weer in tweeën gesplitst en krijgen we een boeiende rondleiding door het Mondriaanhuis. Afsluitend is er een workshop waarbij ieder zijn eigen “Mondriaantje” mag maken.
In de avond gaan we naar mediterraan restaurant Celik voor het einddiner. Anita en Remco nemen na het voorafje het woord en bedanken de penningmeester Kees van der Werf, fotografe Els Heijmans en ondergetekende voor hun bijdrage. Daarna neemt Aad Meijburg het woord en bedankt Anita en Remco op ludieke wijze dat ze met vlag en
wimpel geslaagd zijn voor hun TTLexamen, uiteraard met de nodige versierselen.
Na het hoofdgerecht is er nog de prijsuitreiking van de Mondriaan workshop. De troostprijs valt ten deel aan Rob van Weezel Errens en alle overige aanwezigen krijgen de hoofdprijs toebedeeld!
Iedereen is blij dat we deze bijzondere dagen hebben meegemaakt, Amersfoort is prachtig!
Remco en Anita, dank voor de kennismaking met deze bijzondere stad. Veel dank voor jullie leuke ideeën en de energie waarmee jullie dit uitgewerkt hebben!
Janny van Bergen- Huurman
Nieuweledentocht 2024
Woensdag 19 juni komen de laatste 2 boten aan in de passantenhaven van Lemmer voor de Nieuweledentocht. Het is een mooie combi van oude en nieuwe leden. Maar laat ik eerst even iedereen aan u voorstellen:
Deelnemers:
Paradijsvogel - Don en Rolanda (T TL)
Dagmar - Jack en Lisa (bezemboot) en opstapper Marjo
Black Magic: - Bram en Marieke (en Saar)
Vrouwe Janny - Eddy en Janny
Er is nog genoeg tijd om Lemmer te verkennen en leuk te shoppen.
‘s Avonds is het kennismakingsdiner in restaurant Het Centrum waar schnitzels worden geserveerd zo groot als ‘olifantenoren’.
Nog een paar leuke weetjes over Lemmer:
De (zee)Lemstersluis is gebouwd tussen 1884 - 1887 en is in 1888 in gebruik genomen, echter sinds 1411 was er al sprake van een ‘zijl’ waar schepen doorheen konden varen. In 1658 werd de houten sluis in steen gebouwd.
Bekende Lemsters zijn: Rintje Ritsma (schaatser) en Epke Zonderland (turner)
Kennet - Gerard (nieuw lid en hondje Zinzi)
Co-Co-M - Cees en Corry
Mas que Nada - Hans en Tracy (nieuwe leden)
Firenze - Renze en Marianne (proefvaren)
Pegasus - W im en Fokje (en hondje Alfa)
De volgende ochtend, na het palaver, worden we uitgeluid door de kerktoren en vertrekken we naar Joure waar we een bezoek brengen aan Museum Joure, voorafgegaan door een high tea. De reis naar Joure verloopt prima en het weer wordt steeds beter. Iedereen heeft een mooi plekje in de haven, vlak bij het centrum en een mooie wandelplek voor de hondjes (en jezelf) namelijk de Stinzenflora, een prachtige omgeving.
Rond 12.30 uur heeft iedereen zich verzameld voor de high tea bij het in het centrum gelegen Museum Joure (bekend vanwege de Douwe Egbertsexpositie).
De high tea is zeer goed verzorgd met verschillende sandwiches, goedgevulde
wraps, suikerbrood met echte roomboter, gegrild stokbrood met tapas, brownies, bonbons, macarons en natuurlijk heerlijke thee in de smaken lente-/ zomerthee en Jouster zwarte thee. Net als de broodjes vinden de beide theesoorten gretig aftrek! Complimenten aan de dames die het verzorgd hebben!
Op het monumentale industrieterreintje staan de eerste fabrieken van Douwe Egberts, verder de metaalfabriek, de authentieke drukkerij, de Friese klokkenmakerij en de koffiebranderij.
In de metaalfabriek zie je hoe vroeger koper werd gegoten. Er staat nog een unieke collectie gietmallen en allerlei koperen eindproducten zoals onderdelen voor de klokkenindustrie, de bouw en natuurlijk de scheepsbouw.
In de drukkerij vind je een aantal verschillende drukmachines. Een daarvan mag je gebruiken om zelf een boekenlegger met tekst ‘te drukken’. Er zijn letterkasten met duizenden verschillende loden letters groot en klein, dik en dun.
Je kunt zelf een theezakje maken, valt nog niet mee.... Daarvoor hebben ze de Constanta uitgevonden (1953).
Het vouwt het theezakje en bevestigt daaraan het touwtje met het labeltje. Het bijzondere is dat de hedendaagse theezakjesmachines nog sprekend lijken op de Constanta, maar ze draaien wel veel sneller.
Op het terrein staat ook het geboortehuis van Egbert Douwes. De woning is in Idskenhuizen in 1980 steen voor steen afgebroken en daarna weer opgebouwd bij het museum.
Egbert Douwes startte in 1753 een winkeltje in koffie, thee en tabak en andere ‘koloniale’ waren in de Midstraat in Joure. In 1755 kregen ze een zoon Douwe Egberts. In 1780 kwam hij in ‘de zaak’ en hij was niet alleen kruidenier maar ook grossier. Hij verkocht koloniale waren aan de kruideniers in Zuid Friesland, de kop van Overijssel en Drenthe.
Dit jaar is het 100 jaar geleden dat Douwe Egberts haar spaarprogramma lanceerde.
In het winkeltje De Os hebben we o.a. nog de heerlijke Lente-/zomerthee gekocht! Kunnen we nog even nagenieten.
Deze leuke, educatieve (en voor sommigen creatieve) middag wordt afgesloten met een botenborrel op de Black Magic. Gezellig nakletsen onder het genot van een hapje en drankje.
De volgende ochtend staat een bezoek aan de ‘Boarnstream’ Yachting in Irnsum op de planning. Zij bestaan 60 jaar en wij krijgen een rondleiding op de werf door Tsjerk, voorafgegaan door koffie met .... Oranjekoek!
60 jaar geleden begon het met Henk Hokwerda, Henk had geen zin om boer te worden. Boten bouwen vond hij mooier, dat is wat hij wou. Inmiddels heeft zijn dochter Wies het roer al meer dan 10 jaar in handen. Er staat een mooi internationaal bedrijf. Ze hebben inmiddels ruim 1200 schepen mogen afleveren.
Ter gelegenheid van 60 jaar Boarnstream is er een boek over de geschiedenis van Boarnstream en komt er een speciale Boarncruiser Elegance Aft Cabin edition.
We vervolgen onze tocht naar Grou. We leggen aan bij Hotel Oostergoo waar we ‘s avonds een barbecue hebben. Maar eerst nog even Grou verkennen, leuk dorp met een eigen Sinterklaas... uh Sint Piter viering. Op de zaterdag van 21 februari komt Sint Piter met de boot aan in Grou samen met zijn Friesche paard en zijn maat Aldemar (sinds 2021). Sinds 1951 wordt er elk jaar een Sint Pitersprookje opgevoerd. Het sprookje wordt opgevoerd in het Fries en er horen ook Friestalige Sint Piterliedjes bij.
En dan is het tijd voor de barbecue. Wederom zeer goed verzorgd en bijzonder gezellig!
En dan breekt alweer de laatste dag aan van de tocht. Voorafgaand aan het palaver wordt de boel opgeleukt door Janny die een mooi optreden geeft op haar hoorn en een lied. Leuk!
We gaan weer varen en wel naar Sneek. In Sneek gaan we het Fries Scheepvaart Museum bezoeken. De geschiedenis van de scheepvaart, de ijssporten en de historie van de stad Sneek en omgeving ontdek je allemaal in het museum. Bijvoorbeeld over de palinghandel vanuit Heeg naar Londen, de Friese oorlogsvloot en het skûtsjesilen, over de Elfstedentocht want als ‘s winter de waterwegen bevroren, deed men alles op de schaats.
Het museum beschikt over 22.000 voorwerpen en 43.000 foto’s, een bibliotheek met 12.000 titels en er worden archieven bewaard.
Leuke voorwerpen, bijvoorbeeld de jacobsstaf (graadstok of graadboog) hiermee kon je hoeken meten maar ook de hoek van de zon ten opzichte van de horizon (uitgevonden door Gersonides in 1714). De wentelloggen (1850) waren ook handig, deze werden aan een lijn achter een schip aangesleept.
Bij het ophalen kon worden afgelezen hoeveel mijlen er in de tussentijd waren afgelegd. Zonnewijzers en kompassen zijn er ook te bewonderen.
Foto: Paul Graafland
Daarnaast zijn er archeologische vondsten gedaan, zoals bijvoorbeeld bronzen ringen en munten daterend van 0 - 200 jaar BC, restanten vuurstenenafslag voor het vervaardigen van werktuigen uit de steentijd (bij het Sneekermeer).
Ook is er een tijdelijke tentoonstelling van 200 jaar KNRM. Er is altijd hulp beschikbaar voor de honderdduizenden watersporters dankzij de vrijwilligers van de Koninklijke Reddingsmaatschappij. O.a. het Fries Museum brengt een ode aan de vrijwilligers. Het museum is zeker de moeite waard voor een bezoek.
Op weg naar de boot kwamen we ook langs Weduwe Joustra, laat die nou net 160 jaar bestaan, ook open huis.
In 1864 is de weduwe Anjenette JoustraReinders begonnen met het maken van Beerenburg. Zes generaties verder maken ze, in het pand van oorsprong, nog steeds met dezelfde kruiden, hetzelfde product volgens dezelfde receptuur.
We zijn hier ook maar even naar binnen gegaan, iedereen mocht doorlopen naar de productieruimte achter. ‘Bij de weduwe op zolder’ kon iedereen de drankjes proberen onder het wakend ook van de grondlegster.... De middag werd mooi afgesloten met een goedverzorgde botenborrel op de Mas que Nada.
Voordat we aan tafel gaan bij het Restaurant Stoof voor het afscheidsdiner, nog even een toelichting op de betekenis van de mooie Friese vlag:
Een oude legende vertelt het verhaal van de broers Friso, Saxo en Bruno. Zij voeren lang geleden vanuit India naar het Hoge Noorden. De broers zetten hier voet aan wal en verdeelden het land. Friso gaf zijn gebied de naam Fryslân. Destijds droeg Friso, volgens de legende, een wapen met zeven rode blaadjes erop. Deze blaadjes waren afkomstig van de gele plomp, een plant die veel voorkwam in Friesland. Daar komen de pompeblêden dus vandaan (inderdaad zonder l....)!
Friso had zeven zonen en elke zoon kreeg een stuk land. De zeven pompeblêden (en ook de zeven blauw/ witte banen) op de vlag verwijzen dus naar die zeven (zee)landen en dat zijn:
• West Friesland
• Westergo
• Oostergo
• Stellingwerven en Drenthe
• de Ommelanden en de stad Groningen
• Oost Friesland
• Butjadingen
Kleuren van de Friese vlag:
De pompeblêden zijn rood omdat ze die kleur hebben als de plant in het voorjaar omhoogschiet uit het water. Het wit op de vlag verwijst naar het spiegelende wateroppervlak en het blauw verwijst naar de hemel!
Inmiddels zijn we gestrand bij het restaurant.
Het restaurant heeft als motto: Wereldse smaken, ouderwets lekker! We zijn inderdaad op een culinaire wereldreis geweest. Van Wit Rusland naar Libanon, van Suriname naar Ethiopië, van India naar Engeland, wat een verrassend lekkere stoofpotjes! Iedereen kon van deze stoofpotjes proeven en genieten! De stoofpotjes hadden ook zeer verrassende ingrediënten
• Libanees runderstoofpot met Baharat olijven en pijnboompitten
• Ajam RicaRica (kip) met tomaat, komijn en citroen
• W it Russische varkensstoof met
bietjes, parelgort en kervel
• Surinaamse runderstoof met trassi en pinda’s
• vega Rainbowstew met spinazie, kastanjes en sherry
• Ethiopische visstoof met Berberkruiden
En dan te bedenken dat we vooraf al konden kiezen uit: Uiensoep met donker bier, Surinaamse pindasoep, spinaziesoep met Noorse garnalen of kippensoep Madras.
Tja en de koek was nog niet op... het toetje ... vruchtensorbet, keuzestress, de drie snoepjes en dingen die passen bij chocola. Smakelijk!
Ja en dan is het afscheid toch echt daar. Don, Rolanda, Jack en Lisa werden door ons in het zonnetje gezet door een prachtige toespraak van Marieke en met leuke cadeautjes en bloemen!
Het is goed gebruik dat na afloop van een toertocht, tijdens het sluitingsdiner, de toertochtleiders worden bedankt middels een dankwoordje en een kleine attentie voor alle moeite die is getroost om het voor alle deelnemers een onvergetelijke toertocht te maken. Tijdens de Nieuweledentocht 2024 heeft Marieke van der Linden spontaan deze taak op zich genomen en een mooi cadeau samengesteld dat, samen met een mooie toespraak, werd overhandigd. Deze toespraak willen we graag met jullie delen.
Na afloop van deze gezellige Nieuweledentocht even tijd voor een kleine terugblik en natuurlijk een dankjewel voor onze TTL’s, die ons hier gezamenlijk
We kunnen terugzien op een prachtige reis en kijken al uit naar de volgende!
doorheen gesleept hebben.
Nou ja, Nieuweledentocht, ik zag bijna nieuwe leden, nieuwe leden, een paar ervaren nieuwe leden en ook een paar hele oude nieuwe leden…. Kortom een fijne mix van uiteenlopende mensen en dat maakt het dus zo gezellig!
Na de eerste ontmoeting in Lemmer, met een welkomstdiner met schnitzels zo groot als deurmatten, koers gezet naar Joure. Fijne plekken gevonden langs het gras en heerlijk gehightead bij Douwe Egberts. Een heerlijke middag met zon!!
Dus tijd voor de beroemde steigerborrel van de KNMC! Nou ja, steiger, het was meer een kuipborrel met het absolute maximum van 18 personen aan boord van de Black Magic met veel drank, hapjes en gezelligheid. Een fijne manier om elkaar beter te leren kennen.
De volgende dag weer door, eerst richting Irnsum voor een rondleiding bij de Boarnstream. Voor een enkeling van ons met wat tegenslag onderweg i.v.m. een haperende impeller. Gelukkig snel weer opgelost met hulp van mensenredder
Jack van de bezemboot. Top gedaan! Bij de rondleiding hebben we ons allemaal verlekkerd aan al het moois. Maar uiteindelijk zijn we allemaal zeer tevreden met ons eigen schip, vertrokken naar Grou en afgemeerd bij Oostergoo, waar we een prima verzorgde barbecue hebben genoten. In verband met de hoge vochtigheidsgraad was dit gelukkig binnen. Daarna hebben we in verschillende groepjes naar een teleurstellende voetbalwedstrijd gekeken, maar de gezelligheid was er niet minder om.
De volgende ochtend ontwaakt met een ochtendreveille van Janny, met aansluitend gezang waarin ze ons een goede reis en behouden vaart wenste. Heel lief, dat kunnen we goed gebruiken want onderweg naar Sneek moest onze reddende engel opnieuw uitrukken om Geer uit de nood te helpen. Gelukkig was ook dat weer snel gefixt! Dus nu tijd voor een ‘dank jullie wel’ van ons allemaal!! Voor Don, die als splinternieuwe voorzitter en startend TTL uitermate geschikt bleek te zijn voor de Nieuweledentocht. En natuurlijk ook dank voor steun en toeverlaat Rolanda, en natuurlijk voor Jack en Lisa die als ervaren TTL mee functioneerden. We hopen voor de KNMC dat al deze nieuwe leden, enthousiaste leden voor de toekomst worden.
Bram en Marieke
Tot ziens, en behouden vaart Wim en Fokje
Eerste ervaringen van een nieuw lid
Even voorstellen: mijn naam is Gerard Assink en ik woon in Almere met mijn hond Zinzi. Tot twee jaren geleden wist ik dat een boot iets is wat op het water drijft. Inmiddels heb ik veel bijgeleerd en heb ik vaarbewijs 1 en het marifooncertificaat gehaald. In de zomermaanden vaar ik met mijn grote boot KENNET van wel 9,70 m lang, met veel plezier kriskras door Nederland. Ja leuk, maar wel altijd alleen. Tot ik in januari een YouTube filmpje van Watersport TV zag. Hierin werd de KNMC genoemd. Ik dacht dat die club wel iets voor mij zou kunnen zijn en werd lid.
In de app van de KNMC worden tochten beschreven die door medeleden worden georganiseerd. Op 8 februari mochten we inschrijven voor deze tochten. Blijkbaar had ik te lang gewacht want toen ik dat op die dag deed, was alles al volgeboekt! Ik kwam op de wachtlijst voor de “Groene Harttocht” en de “Nieuweledentocht”. Dat was balen dus. Nou heeft de KNMC een regeltje dat zegt: ‘Ben je een nieuw lid, dan ben jij als eerste aan de beurt als er een plek vrij komt’. En zo kwam het, dat ik
toch met beide tochten mee mocht! Ik wist echt niet wat ik moest verwachten en vond het best spannend. Wat ik bijvoorbeeld niet wist, is dat er zoveel buiten het varen om georganiseerd wordt.
Goed, drie juni moest ik in Uithoorn zijn. Daar werd ik opgevangen door toertochtleider Kees en naar mijn plaats geloodst. De ontvangst was buitengewoon hartelijk te noemen. Wat wel opviel is dat mijn “grote” boot in verhouding tot de andere boten, niet meer was dan een dobbertje. Blijkbaar maakt de grootte van je boot niets uit en staan de mensen en gezelligheid voorop. Zo heb ik dat ook in beide tochten mogen ervaren en heb ik superleuke en interessante mensen ontmoet. Daarnaast heb ik ook een aantal boten van binnen mogen bewonderen. Geweldig! Ook had ik graag zelf mensen op mijn dobbertje uitgenodigd, maar ik voelde toch enige schaamte, ook al was dat mogelijk niet terecht.
Nu ik het clubblad lees, herken ik met veel plezier een aantal mensen die op de foto’s staan. Volgend jaar zit ik precies op het juiste moment achter mijn pc om me op tijd in te kunnen schrijven voor een volgende tocht. Dat wordt ‘vechten’ voor een plekje!
Gerard Assink
Koninklijke ontmoeting
Contact KNMC met KWS
Op 23 juni vindt de ontmoeting van de KNMC met de Koninklijke Watersportvereniging Sneek (KWS) plaats op het starteiland in het Sneekermeer. Deze ontmoeting is georganiseerd in het licht van de zoektocht van onze vereniging naar nieuwe vormen van samenwerking binnen de watersport. Hierbij is contact gelegd met andere verenigingen die net als de KNMC het predicaat “Koninklijk” mogen dragen. Deze organisaties laten meestal een rijke geschiedenis zien en hebben een vooraanstaande plaats in de watersport. De eerste positieve contacten met de KWS leiden tot deze bijeenkomst in Sneek.
De KWS is bekend als organisator van de Sneekweek, het grootste zeilevenement van Europa op binnenwater met ongeveer 750 deelnemende boten in 30 verschillende klassen. Heel Sneek staat dan op zijn kop van de drukte. Het mag duidelijk zijn dat zo’n omvangrijk evenement enorm veel vraagt van de organisatie. Heel bijzonder is de relatie tussen de KWS en de KNMC bij het ontstaan van onze club. In een apart artikel zal Yvonne van Deursen dit uit de doeken doen.
De vooruitzichten van het bezoek zijn al goed als wij met stralend weer afmeren in de westelijke haven van het Starteiland.
Van de Nieuweledentocht, die een dag tevoren in Sneek was geëindigd, varen zes schepen naar het eiland. Ook andere KNMC’ers sluiten aan waardoor het aantal boten op 11 komt met 23 leden. Een mooie vertegenwoordiging van de KNMC!
Wij worden hartelijk ontvangen door voorzitter Karst Doevendans en bestuurslid Peter Spek. Wij krijgen een presentatie over het ontstaan van de KWS inclusief uitleg over de vroeger ondenkbare fusie in 1981.
Voorgangers van de KWS zijn de Koninklijke Zeilvereniging Sneek, opgericht in 1851, en de Sneeker Zeilclub, opgericht in 1902. Verenigingen met verschillende maatschappelijke achtergronden. Ook toen was het nodig om aanpassingen te doen vanwege gewijzigde omstandigheden. Samen sterker. De KWS draait op vele enthousiaste vrijwilligers. Bij de vereniging zijn als lid (wedstrijd)zeilers, kanovaarders, ijszeilers, surfers en motorbooteigenaren aangesloten. Er worden zeilwedstrijden georganiseerd, er zijn goed opgeleide hulpverleners met EHBO-diploma’s, er worden cursussen en trainingen gegeven. Het terrein, het materiaal en de gebouwen vragen om beheer en onderhoud. En natuurlijk is er een website. Sinds 2018 houdt men een nieuwe elektrische pont in de vaart om het eiland vanaf de wal te bereiken.
Vrijwilligheid is bij de KWS niet vrijblijvend. Als KNMC’ers herkennen wij dit uitgangspunt. De KWS werkt met gecertificeerde trainers. Belangrijk is de aandacht voor inclusiviteit waardoor mensen met een beperking ook van watersport kunnen genieten. Plannen voor de toekomst zijn er volop. Samen met de beheersstichting en de gemeente wil men toewerken aan een upgrade van het eiland. Het streven is om te komen tot een nieuw multifunctioneel watersportcentrum waar alle faciliteiten bijeen worden gebracht.
Na de presentatie over de KWS gaan Don Bijl en Jack van Gent in op de activiteiten van de KNMC. Hierbij komen de toertochten door het gehele land en de variatie aan winteractiviteiten uitdrukkelijk aan de orde. Uit de reactie van de bestuurders van de KWS blijkt dat er in Sneek al langere tijd wordt nagedacht over het houden van toertochten in welke vorm dan ook. Er zijn immers nogal wat motorbooteigenaren lid van de vereniging. De motorboten worden gebruikt als begeleidingsvaartuigen, maar er moet meer mogelijk zijn. Zoals altijd vraagt zoiets inzet van mensen
want het blijft voor elke vereniging een uitdaging om voldoende vrijwilligers te vinden.
Uit de discussie die volgt komt de gedachte naar voren om volgend jaar gezamenlijk een weekend met een toertocht te organiseren. Hieraan zouden leden van de KWS en die van de KNMC kunnen meedoen. Na de presentatie gebruiken wij een voortreffelijke lunch in het restaurant. Vervolgens maken wij een excursie over het terrein. Het is gezellig druk met zeilwedstrijden in verschillende klassen. Het eiland wordt bevolkt door een variatie aan watersporters. Wij zien heel wat motorboten die prima bij de KNMC zouden passen.
Eerst gaan wij naar de starttoren waar wij een inkijkje krijgen in de organisatie van de wedstrijden op de wal. Op het meer ligt het startschip met een bemanning van 10 personen. Allemaal vrijwilligers! Daarnaast zijn er rescueboten actief met 2 BHV’ers per boot. Het uitzicht over het water is prachtig van bovenaf de starttoren.
Het is een mooi gezicht om de volle velden met zeilboten op het meer te zien.
Vervolgens wandelen wij naar het trainingscentrum dat in 2009 is opgeleverd. Het centrum heeft alle faciliteiten die nodig zijn om trainingen goed te organiseren zoals meerdere instructieruimten en kleed- en doucheruimten.
Er is zelfs slaapgelegenheid. Voor de catering is een volledig uitgeruste keuken aanwezig. Het centrum kan worden gereserveerd door een organisatie voor trainingen. Naast het centrum liggen verenigingsboten in allerlei klassen.
Onze gezamenlijke conclusie is dat het bezoek een geslaagde volgende
stap is in het kennismaken met elkaar. De KWS en de KNMC zijn heel verschillende verenigingen maar de passie voor de watersport bindt ons. Het is zeer de moeite waard om te bezien of gezamenlijke activiteiten tot de mogelijkheden behoren. Onze kennis van het motorbootvaren kan mooi aansluiten bij de behoeften van de motorbootbezitters bij de KWS voor wie een toertocht aantrekkelijk kan zijn. Het starteiland kan uitstekend dienen als uitvalsbasis voor zo’n tocht.
Na een hartelijk afscheid vertrekken de meeste KNMC’ers maar een aantal blijft nog even genieten van het mooie weer en de fraaie omgeving.
Don Bijl
OMDAT JE
NIET VAN HET
KASTJE NAAR DE MUUR GESTUURD WIL WORDEN
ALLE REDENEN VOOR ÉÉN PARTNER
Hondenverwentocht 2024
Op een licht bewolkte ochtend in juni melden zich acht vrolijke hondjes aan de steigers van een prachtige jachthaven. Elke hond was uniek, maar ze hadden één ding gemeen: bij elke hond bevond zich een boot met baasjes die zich verheugden op een bijzondere tocht. Elke hond had zo zijn eigen achtergrond. Zeg maar van … asielzoeker tot hoog koninklijke afkomst, zoals onze eerste Teckel van 50 jaar geleden: “Heidi von Heerlen Nerosenhaus”. Maar nu is het bij ons gewoon “Frenkie”, de hoogbegaafde teckel van onze dochter, die hem met bloedend hart heeft uitgeleend voor dit speciale hondenfestival.
De eerste boot op ons lijstje “de Adagio,” wordt gecommandeerd door de Kapiteins Marc en Mirelle met hun hondje “Luna”. Luna is een nieuwsgierige zeer kleine Labradoodle met een neus voor avontuur.
De tweede boot, “De Happy Dreams,” wordt bestuurd door de Commandeurs Santi en Ron met hun stoere hond “Cooper”, een guitige Coton de Tulaer en een hond met erg veel haar. Hé, dat rijmt.
Op de derde boot, “Puck,” staan ook de Kapiteins Tom en Marion klaar om de dag te gaan plukken samen met hun “Sasha de Portima”. Zij verwennen deze week een Portugese Pointer met een eigen geschiedenis.
De vierde boot, “De Bella Luna,” wordt gevaren door twee grote roergangers Frans en Ria met hun trouwe en zeer enthousiaste “Golden Doodle, Doerak”
Deelnemer
Marc Adriaansen
Hond Boot Taken
Luna Adagio TTL Mirelle
Ron van Breemen
Cooper Happy
Santi Pradutchon Dreams
Tom Ekering Sasha de P uck
Marion Portimao
Frans Kaffa
Ria
Martin Kersten
Doerak Bella Luna Kascontrole
Bobbie Casa
Carla Blanca
Robert v Weezel Errens P uck Maatjes
Marijke
Paul Graafland
Frenkie Filou Foto’s
Jenneke Verslag
Dick Uittenbosch
Elselies
die niet kon wachten om alle collega’s te begroeten en zijn poten uit de mouwen te steken.
De vijfde boot, “De Casa Blanca” wordt geleid door de Kapiteins Martin en Carla met de ondeugende en lieve Bobbie, een knappe King Charles spaniël, altijd alert en klaar voor actie. Dat kun je in zijn ogen zien.
En op de zesde boot, “Maatjes” zitten de hondenverwenners Rob en Marijke met hun hond “Puck”, een eigenwijze knappe “Duitse Staander” met een ruwharig uiterlijk.
Boot 7 “De Filou” van Jenneke en Paul die zo graag mee wilden met deze tocht dat ze maar een hondje hebben geadopteerd voor een paar dagen. Frenkie is een super lief teckeltje met een sterke eigen wil. Hij heeft zelfs personeel in dienst!!
De laatste van onze lijst, boot 8. “De Voyager” van Dick en Elselies. Een soort ruimteschip dat regelmatig naar het einde van de wereld vaart met hun Floortje. De 2e Teckel op rij! Het feest kan beginnen!
Donderdag 20 juni 2024. Een historische dag. De start van de terugkeer van de “Honden Verwentocht”, opgegraven uit een ver verleden van onze onvolprezen KNMC.
Om 17.00 zijn we uitgenodigd door Ron, Santi, Marc en Mirelle voor een steigerborrel op het riante achterdek van de Adagio. We krijgen uitgebreid uitleg over wat ons de komende dagen te wachten staat.
Floortje Voyager
Om 18.30 vertrekken we gezamenlijk vanaf de steigers van Arie de Boom naar restaurant “De Waag” voor het openingsdiner. We zitten in een middeleeuws zaaltje waarbij het ons niets zou verbazen als Michiel de Ruiter plots zou binnenstappen. Het eten is erg goed te noemen en de ambiance meer dan magisch.
Rob en Marijke van de Maatjes hebben helaas een motorprobleem maar zij weten dat op miraculeuze wijze snel op te lossen. Ze zijn ook niet bepaald dichtbij en toch komen ze precies op tijd binnen voor de eerste actiedag. Ze misten wel het openingsdiner.
Vrijdag om 10.00 worden we opgehaald door een treintje dat ons verderop bij het strand af zal zetten voor een wandeling van ongeveer 3,5 kilometer. Dat treintje had een klein probleempje met de accu’s die niet helemaal waren opgeladen dus wij hadden ook een probleempje. Drie oude mannen en een jonge dame worden door een taxi naar het eindpunt van de wandeling gebracht om daar alvast met koffie en taart te beginnen.
Het treintje stond halverwege compleet stil omdat de accu’s toch niet voldoende vol waren opgeladen. Gelukkig kwam er hulp uit onverwachte hoek. Een paar vriendelijke werkers met een aannemers busje waren bereid om de complete trein op sleeptouw te nemen en naar het vertrekpunt aan het strand te slepen. Waarvoor hulde!! Wel kregen we te maken met een kleine vertraging in het programma.
Die wandeling bleek een onvergetelijk succes voor al onze hondjes en zeker ook voor de baasjes. Het werd één grote stoei- en renpartij, waarbij het al snel duidelijk werd dat er een zeer blije roedel was ontstaan. Hondjes van allerlei rassen en formaten renden vrolijk door elkaar heen, hun kwispelende staarten en blije blaffen vulden de lucht. Iedereen was vriendjes, wat wil je nog meer?
Aan het eind van de wandeling, die natuurlijk helemaal in het teken stond van onze geliefde viervoeters, genoten we van een uitstekende lunch. Alles
was tot in de puntjes verzorgd door een lieve ploeg mensen met een kleine afstand tot de arbeidsmarkt. Hun inzet en vriendelijkheid maakten de maaltijd extra speciaal.
Na de lunch was het tijd voor een boeiende presentatie van Joep Brosky over hoe je je hond kunt omvormen tot een jachthond. Het praktijkgedeelte was werkelijk verbluffend; we keken met open mond naar de indrukwekkende vaardigheden van de voorbeeldhonden en de duidelijke passie van Joep. Het valt mij wel op dat honden die goed luisteren nooit teckels zijn.
Daarna werden we weer opgehaald door het treintje dat ons een groot deel van de terugweg vervoerde. Helaas moesten we het allerlaatste stukje toch weer te voet afleggen, iets waar de ietwat laconieke bestuurder niet al te veel woorden aan vuil maakte. Het begon inmiddels echt “hondenweer” te worden, en dikke druppels regen vielen uit de lucht.
Maar geen zorgen, iedereen was van harte welkom op de boot Maatjes van Rob en Marijke voor een gezellige borrel. Hun gastvrijheid was hartverwarmend en zorgde voor een
perfecte afsluiting van deze geweldige dag. Het was een dag vol plezier, avontuur en nieuwe vriendschappen, zowel voor de honden als hun baasjes. Wat wil je nog meer?
Zaterdag 22 juni begon perfect. Om klokslag 9.45 gooiden we de trossen los, precies op tijd voor de brug die om 10 uur open zou gaan en daarna pas weer een uur later. De weergoden waren ons goed gezind, hoewel de wind wat tegenwerkte met een stevige zuidwestelijke kracht vier. Gelukkig viel dat op het grote water reuze mee. Ron nam vandaag het voortouw en verraste ons met waardevolle adviezen via de marifoon. Hij had zelfs geregeld dat we op het Spui en de Oude Maas het tij mee hadden. Pas toen we stuurboord uit richting Rotterdam voeren, kregen we te maken met een flinke tegenstroom. Het kan niet altijd feest zijn! Voor onze teckel “Frenkie” duurde deze tocht wat lang en geeft ter plekke een demonstratie van zijn geweldige stoelgang. Heb je 2 toiletten aan boord en dan toch nog ….. het gangboord.
Onderweg werden we getrakteerd op een spectaculair schouwspel: twee sleepboten namen op professionele wijze het voor- en achtertouw van een groot zeeschip aan, met bestemming Waalhaven. Hierdoor moesten twee schepen van onze groep even wachten terwijl de rest langzaam doorvoer. Ruim voor drieën ging de brug naar Marina Rotterdam voor ons open. We vonden allemaal onze plek en keken uit naar de geplande steigerborrel om 17.00 uur. Het weer werd steeds beter en de gezelligheid kende geen grenzen. Wat een fantastische dag! Iedereen geeft even uitleg over waar hun
bootnaam vandaan komt en uiteraard over de naam van hun viervoeter. Heel interessant allemaal.
En dan ………. opnieuw, wegens groot succes, geprolongeerd ……. het beroemde KNMC achterdek feest en opnieuw onder een strak blauwe hemel speciaal verzorgd door ‘Coco’, ons liefste teckeltje uit ons hondenverleden die al weer vele jaren vertoeft op de eeuwige uitlaatvelden. Jenneke en ik zijn ervan overtuigd dat zij daar contact heeft met Piet Paulisma om ons allemaal met dit heerlijke weer te verrassen! Een ware beschermteckel dus.
Die avond zitten we al, alhoewel er niets is gepland, met 10 gegadigden in restaurant ‘Okay’. Daarna volgt nog een spontane uitlaatwedstrijd waarbij Bobby, onze King Charles de hoofdprijs won door op de meest onmogelijk plek, onder zware tijdsdruk en onder het toeziend oog van kritische soortgenoten, een winnende drol neer te leggen. Waarvoor ‘hulde’. Volgende en laatste dag. We worden wakker gemaakt door een uitbundig schijnende zon en beduidend hogere temperaturen. We hebben de tijd aan onszelf die ochtend dus ik droom van een heerlijke massage op het achterdek maar ik was weer eens in de war met de ‘hondenmassage’, de volgende attractie die ons die middag te wachten stond. Een zeer bijzondere beleving, maar vooral voor onze lieve viervoeters. Het was warm in dat lokaal en de glaasjes water waren niet aan te slepen.
Maar de gebeurtenissen volgen elkaar snel op nu. Een uurtje is zo voorbij en om 18.00 worden we alweer verwacht bij restaurant OKAY.
Frenkie neemt het woord.
Gezellig hoor maar ik moet weer verplicht onder de tafel liggen. Eigenlijk wil ik liever even lopen. En dan al dat geklets van die z.g. Kapiteins die allemaal zo hun best hebben gedaan. Ongelooflijk, ik en mijn vrienden worden niet eens genoemd terwijl al die tweevoeters cadeautjes in ontvangst nemen terwijl wij de echte voorstelling hebben gegeven! Net of zij in de hoofdrol zaten van dit uitstapje. Heb ik mij daarvoor uit de naad gelopen op het strand. Ja, ja zo gaat het met een hond. Maar ik stam wel af van een adellijke teckel ja. Hier een foto van mijn vader. Dat moet toch indruk maken. Dus volgende keer voor ons viervoeters ook zo’n biefstuk graag.
Ho even nu, laat die hond z’n mond houden. Het is een heerlijke tocht geweest. Frans, onze Secretaris Generaal van de “kas”, houdt nog een verhaaltje over wat we allemaal hebben meegemaakt. Hierna de onvermijdelijke cadeaus voor alle activisten die ook hun steentje hebben bijgedragen. Wij zijn de organisatoren Ron, Santi, Marc en Mirelle dankbaar voor hun enorme inzet. Ze mogen blijven!
Paul Graafland
Oudenbosch, een maritieme parel in wording
Tijdens onze voorbereidingen voor de Winterkosttocht komende oktober, deden we ook Oudenbosch aan. We hadden wel eens van de plaats gehoord, maar waren er nooit geweest. Als je vanaf de Mark onder de ca 4.20 meter hoge vaste brug de 1,5 kilometer lange toegang naar de haven van Oudenbosch invaart, vraag je je af waar dit naar toegaat. Halverwege wordt hard gewerkt aan nieuwe damwanden en dat ziet er behoorlijk goed uit. De dienstdoende havenmeester roept ons halverwege dit kanaaltje vanuit zijn woning al toe dat we aan stuurboord kunnen gaan liggen en kondigt zijn bezoek aan. De haven ligt inderdaad midden in het dorp en we besluiten snel het dorp te verkennen. Immers, Oudenbosch huisvest een ‘kopie’ van de Sint-Pieter uit Rome en dat willen wij als rechtgeaarde protestanten van boven de rivieren weleens zien.
En inderdaad, een gigantisch grote, imposante en imponerende basiliek domineert het centrum. Ongelooflijk groot en dat in een stadje als Oudenbosch. Het is de basiliek van de H.H. Agatha en Barbara en werd gebouwd tussen 1865 en 1892.
Dus hoe komt zo’n kerk in Oudenbosch? Het plaatsje dateert al van het jaar 1275. Monniken ontgonnen het gebied en groeven ook het kanaal, waar nu de haven van Oudenbosch is. Die haven werd toen gebruikt om turf uit het zuiden via de Dintel naar Dordrecht te vervoeren. Ook werd het een knooppunt van handelswegen. Na de Tachtigjarige Oorlog, plunderingen en de pest begon vanaf 1825 de lokale economie weer te groeien. Die groei ging gepaard met een opleving op geestelijk gebied. Dat creëerde de omstandigheden om de basiliek te bouwen. De stenen voor de bouw van de Basiliek werden per schip aangevoerd in de Oudenbosche haven.
Pastoor Willem Hellemons was de drijvende kracht achter de bouw van de basiliek. Zijn fascinatie met de SintPieter kwam voort uit zijn verblijf in Rome, waar hij gestudeerd had. Terug in Nederland was hij actief voor de paus; hij rekruteerde Nederlandse vrijwilligers om
te dienen in het leger van de paus (de Pauselijke Zoeaven). Via Oudenbosch vetrokken ze naar Rome. Hij vond dat Oudenbosch veel mogelijkheden had en hij was onder de indruk van de 9 wonderen van Oudenbosch. Al met al, Oudenbosch inspireerde de pastoor om bouwplannen te ontwikkelen voor zijn ‘zo geliefde Sint-Pieter basiliek in Rome’, maar dan als kopie in Oudenbosch.
Oudenbosch heeft tal van grote gebouwen vanuit de katholieke traditie en cultuur, zoals het Instituut Saint Louis, een jongensinternaat. Op het monumentale kerkhof zijn de broeders van dit instituut begraven, Er zijn mooie wandelingen om dit alles te zien.
Oudenbosch is ook bekend van het reality-tv-programma ‘Een huis vol’. Bakker Nagelkerke kreeg met zijn vrouw 8 kinderen! Nederland zat massaal aan de buis gekluisterd om deze familie
te volgen. Bakker Nagelkerke levert heerlijke worstenbroodjes, dus de winkel staat altijd bomvol!
Nu is het niet de bedoeling in dit artikel u een les geschiedenis te geven, maar te laten zien dat Oudenbosch een interessante plaats is om te bezoeken. Vandaar dat onze Winterkosttocht in oktober ook deze plaats aandoet. De foto’s in dit artikel illustreren dit.
We kwamen natuurlijk in Oudenbosch met ons schip en maakten kennis met Mariska en Bauke Riemens, de dienstdoende havenmeesters op dat moment. Zij wonen aan het kanaaltje
naar de haven en zagen jaren met lede ogen aan dat de haven verder achteruit ging. Zij begonnen een burgerinitiatief wat uiteindelijk resulteerde in de oprichting van de Stichting ‘Waterpoort naar Rome’. De Stichting bestaat uit 7 enthousiaste vrijwilligers met een hart voor Oudenbosch, en dan vooral voor deze unieke haven. Zij zetten zich in voor een optimale beleving van de haven van Oudenbosch.
Ze vonden met hun ‘burgerinitiatief’ een willig oor bij de gemeenteraad en de burgemeester Bernd Roks van de gemeente Halderberge, waar Oudenbosch deel van uitmaakt. In samenwerking met de gemeente Halderberge werkt de Stichting de komende jaren aan een prachtig plan om de haven een mooie plek te geven in het culturele erfgoed van het stadje en als onderdeel daarvan de haven nieuw leven in te blazen. De Stichting
heeft de exploitatie van de haven gedurende deze transitieperiode overgenomen.
Zo vertelden Mariska en Bauke vol enthousiasme over de mogelijkheden om de haven aantrekkelijk te maken en onderdeel te laten uitmaken van al het moois dat Oudenbosch te bieden heeft. Dat bleef niet beperkt tot een droom.
Mariska heeft in 2022 deelgenomen aan de Waterpoort Academy. Deze Academy leidt op tot strategisch ontwikkelaar. Je leert waarom het belangrijk is niet alles zelf te doen en hoe je gebruik kunt maken van anderen om initiatieven (je droom) kracht bij te zetten en te realiseren. In de Waterpoort Academy vond Mariska een belangrijk netwerkplatform maar óók de steeds zo belangrijke focus om haar droom te realiseren. (https://waterpoortwerkt.nl/ doe-mee/waterpoort-academy/)
Er is door de stichting een visieplan opgesteld om er een bruisende haven van te maken als parel van Oudenbosch. Onderdeel daarvan is de verbinding tussen de haven, het winkelgebied en
het religieus cultureel erfgoed. Zo komt er een nieuw havenkantoor en zal de horeca een mooie invulling krijgen. Daar horen wandelroutes bij en ‘story-telling’ over de rijke katholieke historie van Oudenbosch en zijn haven.
Zichtbare resultaten zijn al de verbetering van de kades van het kanaaltje naar de haven. De haven zelf was al enorm verbeterd, maar ook de steigers zijn en worden allen vervangen. De waterkwaliteit wordt aangepakt en het weggestopte sluisje aan het eind van de haven wordt weer goed zichtbaar gemaakt. Een wandelroute met pontje gaat een mooie gelegenheid geven om deze ‘parel’ te verkennen. Om het plan voor te bereiden en ideeën op te doen is een delegatie van de stichting bij een zevental havens in het land op bezoek geweest. Al met al wordt er een paar miljoen geïnvesteerd om de plaats te verbeteren en de aantrekkelijkheid te vergroten, zodat Oudenbosch inderdaad een parel in het Brabants landschap kan worden!
Het zal duidelijk zijn, dat onze Winterkosttocht er wat van gaat maken in Oudenbosch. We zullen volgens plan op zaterdag 5 oktober aankomen en maandagmorgen 7 oktober weer vertrekken uit Oudenbosch!
Peter Bezemer & Renée Pleysier
Commissie Ledenservice en Nautische Techniek
We hebben het genoegen om u het winterprogramma 2024/2025 te presenteren. We hebben ons uiterste best gedaan om een gevarieerd programma samen te stellen voor alle l eden van de KNMC.
Zodra u dit in het clubblad leest, kunt u zich hiervoor inschrijven. Wees er snel bij.
2 november 2024: bezoek Sector Dordrecht. Dit bezoek was oorspronkelijk gepland op 17 februari 2024, maar door wateroverlast in het nieuwe kantoor moesten wij het helaas annuleren. We hadden toen aangegeven dat we dit bezoek opnieuw zouden organiseren zodra de problemen waren opgelost. Nu kunnen
we gelukkig melden dat dit is gelukt. Alle deelnemers die zich hadden ingeschreven voor deze activiteit, zijn welkom op 2 november 2024.
Als er deelnemers afvallen, zullen we dit melden via een nieuwsflash, zodat andere leden de vrijgekomen plaatsen kunnen invullen.
2 november zaterdag op locatie bezoek Sector Dordrecht voor leden die reeds hadden ingeschreven
23 november zaterdag kantoor Leerdam W intercursus veilig varen, tochtvoorbereiding
30 november zaterdag op locatie Jachtwerf Pollard, Steenwijk.
14 december zaterdag kantoor A . de Ruyter Scheepsontwerper Leerdam, Fluss Toiletten
25 januari zaterdag op locatie Motorenmuseum Papendrecht
8 februari zaterdag op locatie Van der Valk Waalwijk
22 februari zaterdag op locatie Jongfresh radijskwekerij van de familie De Jong, Monster
9 november 2024: cursus veilig varen en tochtvoorbereiding.
In deze tijd, waarin veel stremmingen zijn, is het extra belangrijk om je goed voor te bereiden op je vaartocht. Neem ook even de tijd om een blik in de machinekamer te werpen en te letten op wat je moet zien en ruiken. Hanno Bosch van Vaartrainingen.nl zal ons hier alles over vertellen, zodat we het komende jaar goed voorbereid op pad kunnen. Dit is een cursus die je niet mag missen!
30 november 2024: bedrijfsbezoek bij jachtwerf Pollard.
Pollard is een jachtbouwer met een echte aanpakkersmentaliteit. Zij hebben één doel: uw wensen vertalen naar uw ultieme droomjacht. Elk jacht beschouwen zij als een maatwerkopdracht, waarbij uw stijl en comfortbeleving centraal staan. Van de rompvorm en bouwwijze tot de indeling en afwerking, u bepaalt het allemaal zelf.
In de moderne werf in Steenwijk werken ze met een team van enthousiaste collega’s, ieder vanuit zijn eigen specialisme, aan uw droomjacht. Ze beschikken over een eigen staalwerkplaats, rvsafdeling, timmerwerkplaats, elektroafdeling en loods. Hun werkwijze? Gedreven en met kennis van zaken. Naast het bouwen van droomjachten, verzorgen ze ook refits, winterstalling, onderhoud én de bemiddeling bij de verkoop van uw jacht. Dankzij Louis en Alberta van Wurkum hebben de leden van de KNMC de unieke kans om dit van dichtbij te ervaren.
14 december 2024: presentatie van scheepsontwerper Arnold de Ruyter van A.R. Design.
Op zaterdag 14 december 2024 om 10.00 uur zal Arnold de Ruyter in Leerdam een presentatie geven van zijn werkzaamheden als jachtontwerper en als ontwerper van scheepsinterieuren. In de loop van de jaren heeft Arnold veel prijzen gewonnen met zijn ontwerpen. Voor veel bekende werven heeft hij jachten getekend, zoals voor Silverline, Super Lauwersmeer, Serious Yachts, Privateer, Van den Hoven. Voordat hij met veel succes voor zichzelf begon, heeft Arnold ervaring opgedaan bij Jongert, PB Design en Feadship. Meerdere leden van de KNMC varen in een schip dat door hem getekend is. Hoe interessant is het om de aanpak van één van de bekendste jachtontwerpers van ons land te horen.
Na een korte pauze volgt een presentatie
van FLuss zuiveringssysteem voor zwart water: duurzaam en efficiënt
Het FLuss zuiveringssysteem biedt een innovatieve en milieuvriendelijke oplossing voor de behandeling van zwart water aan boord. Dit systeem is speciaal ontworpen om afvalwater efficiënt te zuiveren, zodat het veilig en volgens de geldende milieunormen kan worden geloosd. Dankzij geavanceerde technologieën zorgt het FLuss systeem voor een grondige reiniging van het water, waarbij schadelijke stoffen worden verwijderd en het water weer schoon is.
Met het FLuss zuiveringssysteem kiest u voor duurzaamheid zonder in te boeten op prestaties. Het systeem is betrouwbaar, onderhoudsvriendelijk en ontworpen om lang mee te gaan, wat het een ideale keuze maakt voor moderne jachten en schepen.
25 januari 2025: Motorenmuseum Papendrecht. We zijn verheugd om jullie uit te nodigen voor een exclusief bezoek aan het Motormuseum in Papendrecht! Dit bijzondere museum herbergt een indrukwekkende collectie klassieke motoren, antieke voertuigen en unieke technische curiositeiten. Het is interessant voor iedereen met een hart voor techniek en geschiedenis. Tijdens ons bezoek krijgen we een rondleiding door de uitgebreide collectie, waarbij deskundige gidsen ons meenemen op een reis door de geschiedenis van de motortechniek. Je zult versteld staan van de verscheidenheid en de staat waarin deze oude motoren verkeren. Na de rondleiding is er gelegenheid om vragen te stellen en verder te verkennen. Na afloop van het museumbezoek is er een gezellige lunch gepland, waar we onder het genot van een drankje kunnen napraten en ervaringen kunnen uitwisselen.
Mis deze kans niet om samen met je mede-KNMC-leden dit fascinerende museum te ontdekken!
We kijken ernaar uit om jullie te verwelkomen in Papendrecht!
8 februari 2025: bedrijfsbezoek
Van der Valk Shipyard Waalwijk. We zijn verheugd om jullie uit te nodigen voor een exclusief bedrijfsbezoek aan Van der Valk Shipyard in Waalwijk. Dit unieke bezoek, geregeld door onze leden Jim en Beate Boot, biedt een zeldzame kans om een kijkje te nemen bij een van de meest gerenommeerde scheepswerven in Nederland, waar luxe jachten van
wereldklasse worden gebouwd. Tijdens dit bezoek worden we rondgeleid door de state-of-the-art faciliteiten van de scheepswerf, waar we de verschillende stadia van jachtbouw van dichtbij kunnen bekijken. Van ontwerp en engineering tot de afwerking van de meest verfijnde details. We zullen zien hoe Van der Valk zijn reputatie voor vakmanschap en innovatie waarmaakt.
Na de rondleiding is er tijd voor een informele lunch, waar we kunnen napraten en genieten van een drankje in goed gezelschap.
Dit is een niet te missen kans voor iedereen met een passie voor scheepvaart en luxe jachten. We hopen jullie te mogen verwelkomen bij dit bijzondere bezoek aan Van der Valk Shipyard.
22 februari 2025: bedrijfsbezoek bij een van onze leden, Jongfresh. Familie De Jong nodigt jullie van harte uit voor een uniek bedrijfsbezoek aan Jongfresh Radijskwekerij, al ruim 35 jaar een familiebedrijf in de radijs, en de vierde generatie op komst uit Monster. Het bedrijf staat bekend om zijn innovatieve aanpak en toewijding aan het kweken van de beste radijzen. Dit bezoek biedt een prachtige gelegenheid om te zien hoe moderne technologie en traditioneel vakmanschap samenkomen in de wereld van de landbouw.
Tijdens ons bezoek krijgen we een rondleiding door de kwekerij, waar we het hele proces van zaad tot oogst kunnen volgen. Je zult versteld staan van de geavanceerde technieken die worden gebruikt om radijzen van topkwaliteit te produceren. Daarnaast zal de familie
De Jong ons meer vertellen over hun duurzame teeltmethoden en hoe zij inspelen op de veranderende eisen van de markt.
Na de rondleiding is er tijd om vragen te stellen en kennis te maken met de familie achter deze succesvolle kwekerij. We sluiten af met een gezellige lunch, waar we kunnen napraten over de opgedane indrukken.
Mis deze kans niet om een kijkje te nemen achter de schermen van een van de meest vooruitstrevende radijskwekerijen in Nederland. We kijken ernaar uit om jullie daar te zien.
Commissie Ledenservice en Nautische Techniek, Jack van Gent
INTERNATIONAL YACHT MANAGEMENT
Uw jacht deze winter voor verkoop aanbieden maar dan liever niet in een saaie en afgelegen haven.
WIJ HEBBEN DE UNIQUE VERKOOPLOCATIE
Afmeren in hartje Rotterdam met veel publiek en ook leuk voor u als u nog af en toe aan boord wil. Wij bieden u een luxe ligplaats en zeer gunstige courtage bij verkoop. Er zijn nog enkele ligplaatsen beschikbaar, vraag naar de mogelijkheden.
I.Y.M. THUISHAVEN ROTTERDAM GEEN WOORDEN MAAR DADEN
I.Y.M. Joachim P. Jong, your personal yachtbroker. Yachtbroker | valuer | charter | management | delivery | sailing lessons
In gesprek met Klaus Pieper, de laatste consul van de KNMC
Als we op zondag 23 juni, na afloop van de Nieuweledentocht, richting het starteiland varen voor een ontmoeting met KWS Sneek, schijnt na een voorjaar vol regen en wind het zonnetje uitbundig, eindelijk. Het belooft een mooie dag te worden. Aangekomen bij KWS Sneek staat al een aantal leden ons uitbundig toe te wuiven in korte broek of zomerjurk. Ook Klaus Pieper en Susanne staan op de steiger. Klaus is jarenlang consul geweest van de KNMC voor het district Noordoost en voor hem voelt het goed om zoveel KNMC-schepen en hun opvarenden te verwelkomen in ‘zijn’ Friesland. Klaus en Susanne hebben nog aardig hun best moeten doen om op tijd terug te zijn in Friesland voor deze bijeenkomt, want een week geleden nam Susanne, samen met het Madammenkoor, nog deel aan Rotjekoor. Een jaarlijks terugkerend zangfestijn in Rotterdam waar ieder jaar méér dan 100 koren aan meedoen. En dus ook het Madammenkoor. Het is dan een gezellige boel in het Boerengat, waar ze dit jaar met 8 boten bij elkaar lagen. De mannen vinden het ook altijd heel gezellig. Zij hoeven niet te zingen maar zijn vooral supporter en zorgen na ieder optreden voor het nodige applaus.
Na afloop van de koninklijke ontmoeting, waarover elders in dit
clubblad meer, klimmen Susanne en Klaus aan boord van de Dagmar waar Lisa en ik onze vragen aan dit voormalige consulkoppel kunnen stellen. Voordat we van start gaan overhandigt Klaus mij 2 A4’tjes met wetens(w)aardigheden over hem. Deze informatie had hij verzameld voor een interview met hem voor het clubblad voor hij consul werd. Susanne en hij moeten flink rekenen wanneer dat was. Klaus heeft Joop Helder opgevolgd die volgens hem in 2017 is gestopt. Klaus zou dan in 2017 consul zijn geworden. Hij heeft 6 jaren volgemaakt, maar door corona zijn de laatste consuljaren wel enigszins in het water gevallen. Er werd vol enthousiasme nog van alles georganiseerd, maar veel moest later ook weer worden afgezegd of verplaatst. Toen we corona eindelijk achter ons konden laten was het vinden of vervangen van consuls voor 4 regio’s een onmogelijke opgave en is gezocht naar alternatieven. Want over het belangrijk dat nieuwe leden worden verwelkomd en wegwijs worden gemaakt binnen onze vereniging bestaat geen twijfel. Zoals bekend heeft de ALV ingestemd met het vervangen van consuls door ledencontactpersonen en elders in dit clubblad vertelt Pieter wat van een ledencontactpersoon mag worden verwacht en stellen Ineke en Ans zich nader aan u voor.
Als we Klaus vragen wat hij het leukste vond aan het zijn van consul, dan is dat toch wel dat hij door het organiseren van de vele Aanlooptochten, Pinkstertochten, Herfsttochten en de tochten naar Leer veel mensen blij heeft gemaakt. Lisa herinnert zich nog dat Klaus tijdens een toertocht een puzzelrit had uitgezet met Dafjes.
Dat was toen zo’n succes dat dit onderdeel een jaar later, tijdens een toertocht wegens succes werd geprolongeerd. En ook het organiseren van het jaarlijks terugkerende consulfeest bij Van der Valk in Assen, dat ook al werd georganiseerd door zijn voorgangers Ron van Akkeren, Pim Kemper en Joop Helder, was iedere keer weer een hoogtepunt.
Ook nu Klaus geen consul meer is, wil dat niet zeggen zat hij niets meer organiseert voor onze club. Ook dit jaar heeft hij weer een aanloop- en retourtocht georganiseerd naar het openingsfeest in Almere en tijdens het gesprek wordt ook duidelijk dat hij van plan is om in 2025 het treffen met Leer voor zijn rekening te willen nemen. Gelukkig maar, want Klaus heeft bewezen dat hij dat als geen ander kan. Zoals ik al vertelde schoof Klaus voor aanvang van het gesprek 2 A4’tjes over de tafel met allerlei informatie over hem en Susanne die wij misschien wel van hem zouden willen weten. Hier volgt een greep daaruit:
• Klaus is op 2 november 1948 geboren in Gelsenkirchen, Duitsland. Daar is hij opgegroeid. Klaus en Susanne wonen nog steeds in Duitsland.
• Hij ging veel met zijn ouders op vakantie, o.a. naar Nederland en daar
heeft hij het zeilen geleerd en samen met zijn eerste vrouw heeft hij in 1994 een zeilboot gekocht waarmee in Nederland werd gezeild.
• Na het overlijden van zijn vrouw in 2003 is Klaus verdergegaan met Susanne, een vriendin van beiden. Susanne is een goede kok en Klaus houdt van lekker eten, dus dat zit wel goed en samen houden ze ook van varen.
• Samen met Susanne heeft hij in 2005 een motorboot gekocht.
• Klaus woont nog steeds in Duitsland, maar hij heeft al vanaf 1996 een zomerhuis in Lemmer en daar heeft hij ook een vaste ligplaats voor zijn boot.
• In 2010 is Klaus lid geworden van de KNMC
Klaus is lid geworden van de KNMC omdat hij van zijn buurman hoorde hoe leuk het is om lid te zijn van een merkenclub. Van zijn boot, een Lowland Fantasia, is geen merkenclub en in zijn zoektocht kwam hij terecht bij de KNMC. Op onze vraag of de KNMC aan alle verwachtingen heeft voldoen, krijgen we van beiden een volmondig JA.
Met het afscheid van Klaus is een einde gekomen aan een ‘tijdperk’ binnen de KNMC. Jammer, maar iedere verandering schept ook weer nieuwe kansen en mogelijkheden. De wereld is
in bewegen en bij de KNMC is dat niet anders.
Marjo Haitjema i.s.m. Lisa van Gent
Speciaal voor onze nieuwe leden en iedereen die het leuk en interessant vindt om een stukje achtergrondinformatie te lezen over het ontstaan van de KNMC.
Yvonne van Deursen
De geboorte van de KNMC
’t Was in de nazomer van 1906…. Zo begint een artikel dat ene heer Groeninx van Zoelen had geschreven bij het vijfjarig bestaan van de (toen nog!) NMC.
Het was augustus 1906. Zeilvereniging Sneek had aan de motorbootclub gevraagd of zij mee wilde doen aan een behendigheidswedstrijd op het Sneekermeer. Er bestond in die tijd al een niet officiële motorbootclub. Ze hadden zelfs al een eigen vlag waarin een schroef van een motorboot was afgebeeld. Aan deze wedstrijd deden 16 motorboten mee. Tijdens deze Sneeker wedstrijd kwamen de heer Groeninx van Zoelen en de heer Goedkoop op het idee om een motorbootvereniging op te richten. Een naam voor deze club hadden ze nog niet maar die kwam al
vrij snel! Het verhaal gaat dat tijdens een voorbereiding van een middagmaal diverse gasten en eigenaren van de boten aan het zwemmen waren. Het middagmaal bleek op een bijzondere wijze te zijn opgemaakt. Men had een botervloot zeer fraai en kunstig versierd met allerlei broodjes en lekkernijen eromheen. Kennelijk had dat indruk gemaakt bij een gast die aan boord was. Toen deze een roepende zwemmer niet goed verstond riep hij: ‘Wat zeg je, een botervlootclub?’ Hilariteit alom! ‘Nee!’ werd er uit het water geantwoord: ‘een motorbootclub!’ Later werd deze benaming ‘botervlootclub’ vooral gebruikt voor mensen die slecht konden varen of die niet sportief waren. Zo ontstond tijdens die tocht de officieuze naam: Nederlandsche Motorboot Club.
In februari 1907 was de officiële oprichting van de NMC. De heer Groeninx van Zoelen werd voorzitter en de heer Goedkoop werd secretaris. Bij de eerste bestuursvergadering waren 7 mannen aanwezig. De vlag met daarin het symbool van een schroef werd ook officieel en er was zelfs al een clublied bedacht! Ze hadden toen 57 leden met 42 boten.
MEYER WERF IN PAPENBURG
Op 11 mei 1907 vond de eerste algemene ledenvergadering plaats met daarbij statuten en huishoudelijke reglementen. Zoals gebruikelijk werd dat aan de toen zittende koningin (Wilhelmina) toegestuurd ter koninklijke goedkeuring. Het bestuur ontplooide al snel grote activiteiten. Zo werden binnen- en buitenlandse watersportverenigingen ingelicht en nam de NMC ook deel aan de commissie voor Toerisme op Water van de ANWB. Tevens werd er in augustus van dat jaar de eerste grote vaartocht van de NMC georganiseerd, de Betrouwbaarheidstocht. Daar namen 16 boten aan deel. Deze tocht startte voor de meesten in Amsterdam. Van daaruit ging men over de (Neder)Rijn naar Arnhem en via de (Gelderse) IJssel naar Zwolle met als eindpunt Sneek.
MEDAILLE
Er bestaat een uitgebreid verslag over deze tocht die geschreven is door de heer Goedkoop, die op zijn eigen boot de ‘Kromhout’ meevoer.
In zijn verslag staat een leuk stukje. Dat gaat over zijn twee nichten An en Rie die vanaf Arnhem met hen een stuk mee zouden varen. Onderweg naar Zwartsluis was het weer behoorlijk slecht geworden met veel wind. De meeste boten kozen ervoor om binnendoor te varen naar Sneek. Maar de mannen op de Kromhout lieten zich niet kennen en wilden wel over de (Zuider)zee varen. Ze waren allen wel
bezorgd om An en Rie. Ook de heer Goedkoop had liever dat ze meegingen op een andere boot die binnendoor zou varen. Maar zijn nichten wilden daar niets van weten. Ze vonden het juist leuk en spannend! Beiden werden toen in een oliepak gehesen en kregen een zuidwester op. De boot rolde alle kanten op, maar An en Rie vonden het ‘oerzalig’! Eenmaal in Lemmer was de heer Goedkoop enorm trots op zijn nichten omdat ze meer moed hadden getoond dan de meeste mannen met een motorboot! Vooral Rie had de smaak te pakken. Die ging af en toe achter het roer staan.
Terugkijkend op deze tocht constateerden Goedkoop en Groeninx van Zoelen dat ze veel eerder een motorbootclub hadden moeten oprichten. Want ondanks allerlei toestanden met boten, zoals het vastlopen op de grond en diverse technische mankementen, was het een zeer geslaagde tocht!
Het eerste nummer van De Motorboot van de NMC kwam uit in 1908. Daar werd o.a. een oproep gedaan om mee te doen aan de eerste Internationale
Motorbootwedstrijd op de Zuiderzee. Er is een ledenlijst bewaard gebleven uit 1908. Daar worden 44 leden vermeld; onder meer een graaf, een baron en vijf jonkheren. Je kunt hier gerust spreken over een echt eliteclubje! Er kwam een clubkostuum dat bestond uit een blauw pak met pet en voor de avondkleding was er een blauwe smoking met daaronder een wit vest. Ze hadden ook een embleem.
De ledenlijst breidde zich in een rap tempo uit tot over de 100 leden. Heel bijzonder voor die tijd was dat er ook een vrouwelijk lid was, ene mejuffrouw Simmers. Maar over haar heb ik verder niets kunnen vinden. De heren Groeninx van Zoelen en Goedkoop werden in datzelfde jaar door de regering afgevaardigd naar het Internationaal Congres in Parijs. Dat betrof de toepassing van explosie- en verbrandingsmotoren voor oorlogsen handelsvaartuigen, visserij en pleziervaartuigen. Eind 1908 benadert het ministerie van oorlog de NMC of zij als oorlogsreserve konden worden opgenomen in geval van een eventuele oorlog. Ruim een jaar later deden diverse boten van de NMC mee aan militaire oefeningen in Amsterdam en Vianen.
EERSTE EMBLEEM
VERMOEDELIJK ZIJN DIT AN EN RIE, SAMEN MET GROENINX VAN ZOELEN
MOTORJACHT KROMHOUT
In 1909 telde de NMC 146 leden met 61 motorboten. De kleinste boot was 5.50 meter en de grootste 3 boten waren 25 meter lang. Er werden weer diverse wedstrijden georganiseerd en de NMC ontwikkelde gedetailleerde vaarkaarten i.s.m. onder meer vissers en andere beroepsvaarders.
De heer Groeninx van Zoelen trad in 1911 af als voorzitter. Het bleek moeilijk te zijn om een nieuwe voorzitter te behouden. Na vijf jaar vliegende start ging het niet goed met de club. Wellicht speelde de dreigende Eerste Wereldoorlog daar ook een rol in. De bestuurders waren moedeloos omdat ze weinig ondersteuning kregen van de leden. Het ledenaantal liep rap achteruit. De NMC dreigde te worden opgeheven.
Als laatste redmiddel had het bestuur ene meneer Teupken gevraagd om secretaris van de NMC te worden. De heer Teupken was arts, maar hij zat ook in allerlei commissies die te maken hadden met de watersport, met name zeilverenigingen. Hoewel hij weinig trek had om secretaris te worden van de NMC wilde hij wel de club er bovenop helpen. Daar bleek hij uiteindelijk goed in te zijn geslaagd!
Als de Eerste Wereldoorlog uitbreekt (1914) heeft de NMC, door toedoen van Teupken, een watersport steunfonds opgericht voor binnenschippers die financieel in moeilijkheden waren gekomen. Tevens had Teupken als arts goede banden met het Rode Kruis waarmee hij nauw samenwerkte. De inmiddels hooggewaardeerde
OEFENING GEWONDENTRANSPORT 1915
vaarkaarten van de NMC werden ingevorderd door het leger. Door het noodfonds voor de binnenschipperij had de NMC een registratie van Nederlandse binnenschepen. Met hun eigen boten erbij konden ze aan het legerbestuur een lijst overhandigen van rond 900 schepen. Er werden motorjachten gebruikt ten dienste van de Militaire Geneeskundige Dienst. Teupken schrijft: ‘Bij ons zijn de wegen slechter dan in het buitenland en vooral veel smaller. De waterwegen daarentegen vormen een dichter net en zijn met elkaar verbonden. Een vervolgde boot kan dan gemakkelijker ontsnappen’. In die tijd vluchtten vooral veel Belgen naar ons land (dat neutraal was). De boten van NMCleden werden voor patrouillediensten op de binnenwateren gebruikt, omdat de Marine hiervoor geen vaartuigen beschikbaar kon stellen.
Dankzij het in dienst stellen van de NMC boten en de kaarten van de binnenwateren kreeg de NMC op 17 juli 1916 het predicaat ‘koninklijk’. Deze voordracht werd gedaan door prins Hendrik der Nederlanden. De heer Teupken was een vertrouweling van hem. Tevens kwamen de aanbevelingen van de Generale Staf.
de KNMC! Normaal gesproken moet je eerst 100 jaar bestaan voordat het predicaat ‘koninklijk’ kan worden toegewezen. In dit geval was dat slechts 9 jaar!
Bij het 10-jarig bestaan, in 1917, werd er even gememoreerd aan secretaris Teupken. Hij werd gezien als de ziel en stuwende kracht van de KNMC; zoals de vaarkaarten die grotendeels zijn werk waren. Dan was er het fonds voor de binnenschipperij, de inzet voor het belang van onze verdediging en het verkrijgen van het koninklijk predicaat. Al met al hebben wij heel veel aan hem te danken. Dat geldt natuurlijk ook voor de oprichters en alle mensen die al meer dan honderd jaar aan deze kar (schuit!) trekken! Ongetwijfeld heeft de KNMC in haar bestaan wel meer stormen moeten doorstaan. Maar al in het begin van haar bestaan zagen Groeninx van Zoelen en Goedkoop dat de (K)NMC een gezellige club was met hele leuke tochten. Dit kunnen we (gelukkig) nog steeds beamen!
Bron: Jubileumboek 100 jaar KNMC
Vanaf die tijd werd het Koninklijke Nederlandsche Motorboot Club, oftewel
TEUPKEN MET GOEDKOOP
GENERALE STAF
DR. W.H. TEUPKEN
Mededeling van de commissie PR en Ledenwerving:
Ledencontactpersoon; een nieuwe functie binnen de KNMC
De ALV van 2024 heeft ermee ingestemd dat de functie van consul komt te vervallen. Dat neemt niet weg dat we de goede zaken, die gekoppeld waren aan deze functie, willen behouden. Namelijk contact houden met de leden. Om dit nog concreter te maken was de wens ontstaan om nieuwe leden telefonisch welkom te heten. Dit is opgepakt door de commissie PR en Ledenwerving. Ineke Hessing heeft sedert 2022 nieuwe leden, binnen 1 maand na aanvang van het lidmaatschap, gebeld. Tijdens een brainstormsessie van verschillende leden, commissieleden en bestuursleden, is besloten tot invoering van de functie ledencontactpersoon, hetgeen door de ALV van maart 2024 is bekrachtigd. Wij vonden echter dat het niet moest blijven bij alleen nieuwe leden bellen bij aanvang van het lidmaatschap. Het is ook belangrijk om te weten hoe deze leden het eerste jaar hebben ervaren.
Het vorige bestuurslid van de commissie PR en Ledenwerving, Trudy Geerlings, heeft hiervoor een aantal leden benaderd. Dit heeft geresulteerd in de volgende opzet:
• Ineke Hessing, zal kort na aanvang van het lidmaatschap het nieuwe lid bellen en
• Ans Entius neemt na afloop van het eerste vaarseizoen contact op om de ervaringen te evalueren.
• De functie van ledencontactpersoon is ondergebracht bij de commissie PR en Ledenwerving en wordt aangestuurd door Pieter Verboom. Voor een aantal van onze leden is het waarschijnlijk nuttig dat Ineke en Ans een voorstelrondje doen:
Eerst dan Ineke Hessing-Schindeler: Sinds 2012 zijn mijn man Rob en ik lid van de KNMC. Enthousiast gemaakt door de broer van Rob (Eddy), hij is inmiddels al 25 jaar lid. Vanaf 2014 ben
ik partnerlid.
Gezamenlijk met Jack en Lisa van Gent, ontmoet tijdens de Nieuweledentocht 2012, hebben we in 2014 voor de eerste keer een toertocht georganiseerd. Daarna ging het balletje rollen en werd ik in december 2014 benoemd tot consul voor het district Noordwest (later Noord-West-Midden). Vanaf 2016 zat ik tevens in de commissie
PR en Ledenwerving. Hierin was ik o.a. verantwoordelijk voor de zakelijke Facebookpagina van de KNMC. Dit jaar is deze taak overgenomen door Jacqueline de Groot.
Rob en ik hebben, onafhankelijk van elkaar, van jongs af aan gezeild. In 2008 hebben wij onze eerste motorboot, een Privateer Elegance OK, laten bouwen. In 2015 is onze huidige boot, een Traveler 47 de Slane, te water gelaten. Wij varen veel, vanaf eind maart tot medio oktober. Nederland, België, Frankrijk en Duitsland is ons vaargebied. Dit jaar hebben we (met Ocean People) een tocht naar Engeland gemaakt. In mijn werkzame leven ben ik actief geweest in verschillende functies binnen de HR-discipline. Ook als directeur bij nationale en internationale bedrijven.
Foto B3
Functie ledencontactpersoon: Naar aanleiding van de Nieuws Flash neem ik binnen een maand met ieder nieuw aangemelde lid telefonisch contact op.
Vooraf check ik middels de KNMC-app/website of alle gegevens door het lid zijn ingevoerd/foto’s zijn geüpload. In het telefoongesprek wordt o.a. aandacht besteed aan:
• Welkom heten namens het bestuur van de KNMC.
• Vertellen dat het een goede gewoonte is om de nieuwe leden, indien gewenst, enigszins wegwijs te maken met de club.
• Bespreken van alle activiteiten van de club.
• Vragen op welke manier ze met de KNMC in contact zijn gekomen.
• Uitleg geven over het gebruik en het nut van de KNMC-app.
• Als ik in de app gezien heb dat
er nog zaken ontbreken, zoals scheepsgegevens en/of foto’s, dan vraag ik die te complementeren. Ook breng ik het partnerlidmaatschap ter sprake.
Mensen waarderen het dat ze gebeld worden. Gesprekken duren gemiddeld 30 minuten. En voor mij is het een leuke manier om een steentje aan onze mooie club te kunnen blijven bijdragen. En dan nu Ans Entius-Deken die zich voorstelt:
Ik ben geboren en getogen in WestFriesland en 45 getrouwd met Leo. Wij kochten in 2003 een Pedro Bora 38. Ons vaargebied was voornamelijk Friesland/Sneek, waar ook onze vaste ligplaats is. We maakten korte vaartochten i.v.m. drukke werkzaamheden in ons eigen bedrijf. Toen onze kinderen het bedrijf langzaam overnamen, kregen wij meer tijd om te gaan varen.
In 2017 kochten wij onze Aquanaut European Voyager 1300. Bootnaam: D ’Ans.
Peter en Renée Bezemer, ook Aquanaut vaarders, hebben ons in 2019 overgehaald om lid te worden van de KNMC.
In 2022 hebben wij onze eerste (Groene Hart) tocht meegevaren. Voor ons een heel nieuw vaargebied. Deze tocht was dé opstap als KNMC-lid. Hierna hebben wij met veel plezier al aan meerdere tochten meegedaan.
Tijdens de Eilandentocht in dit voorjaar werd ik door Trudy Geerlings benaderd of ik mij wilde aansluiten bij de commissie PR en Ledenwerving. In samenwerking met Ineke en o.l.v. Pieter hoop ik vele nieuwe - en bestaande leden te ontmoeten en/of te spreken.
Pieter is uitermate blij dat er twee enthousiaste leden zijn gevonden om nieuwkomers te begeleiden. Het is zo belangrijk dat een nieuw lid welkom wordt geheten en wegwijs wordt gemaakt met de vele activiteiten die
Even voorstellen:
door onze club worden georganiseerd. Maar het is zeker zo belangrijk om te vernemen in hoeverre het jaar is bevallen en of er suggesties zijn voor verbeteringen. Met deze informatie kunnen we dan weer de kwaliteit van onze club nog meer verbeteren. En de beste reclame om nieuwe leden te werven is nog altijd de mond-totmondreclame. Ineke en Ans zijn daar zelf ook de voorbeelden van.
De teller van nieuwe leden staat ongeveer op 30, dus Ineke en Ans hebben het er druk mee.
Ik hoop dat alle leden nog veel informatiemappen bij het Secretariaat zullen opvragen en op geschikte momenten de mappen zullen uitdelen met een kleine toelichting aan de ontvanger.
Pieter Verboom
Jacqueline de Groot, het nieuwe gezicht achter Facebook
Als u de KNMC op Facebook volgt, dan hebt u waarschijnlijk al gemerkt dat niet Ineke, maar iemand anders de foto’s en aanvullende tekst plaatst op Facebook. De verschillen zijn klein, maar toch wel opvallend en dat is mooi. Een eigen stijl, daar hou ik van.
Maar wie is nu diegene met dat eigen gezicht achter Facebook? Om daarachter te komen reizen Lisa en ik dit keer naar Leidschendam. Na eindeloos herfstweer ziet de voorspelling voor de komende week er wat beter uit en vandaag is daar een voorbode van. Het is droog! En gelukkig maar, want het is inmiddels al de 4e week van juli en de zomervakanties zijn in volle gang. En we willen graag altijd mooi zomerweer, maar zeker in vakantietijd.
Aangekomen in Leidschendam worden we hartelijk ontvangen door Jacqueline en de poes van de dochter die een weekje bij hen logeert. We lopen al snel door naar buiten, want wat blijkt,
Jacqueline en Jos wonen, inmiddels 5 jaren, aan de Vliet en voorbij het tuinhekje heb je uitzicht op het sluisje van Leidschendam. Wat een mooi plekje.
Gezeten aan de keukentafel en voorzien van een kopje koffie praat Jacqueline honderduit. Uit de mooie verhalen blijkt dat toen ze nog kinderen waren, zij en Jos bij elkaar in de straat woonden, maar ze kenden elkaar eigenlijk niet want Jos is 7 jaar ouder. Jacqueline deed vrijwilligerswerk bij de plaatselijke voetbalvereniging Stompwijkse Boys waar ze, op 14-jarige leeftijd, achter de bar biertjes stond te tappen en zo heeft ze Jos leren kennen en zijn ze verliefd geworden. De ouders van Jos hadden een groothandel in kaas en het bedrijf groeide gestaag, dus er werd een groot pakhuis gebouwd met een woonhuis ervoor, waar Jos graag, samen met Jacqueline, die inmiddels 17 jaar was, wilde wonen. Maar ja, dan moest er wel eerst getrouwd worden, want
samenwonen was er in die tijd nog niet bij. Dus toen Jacqueline 18 was stapte ze voor de eerste keer in een bootje met Jos, het huwelijksbootje welteverstaan. Inmiddels zijn ze 43 jaar getrouwd, hebben ze 3 kinderen, 4 kleinkinderen, 2 bonuskleinkinderen, regelmatig een leenpoes en het hele spul woont gezellig bij elkaar in de buurt.
Zoals gememoreerd hadden de ouders van Jos een kaasgroothandel (Klasse Kaas de Groot B.V.) Al in 1908 opgericht door de opa van Jos die de kazen met paard en wagen vanuit Stompwijk in de omliggende steden aan de man bracht. Jos, inmiddels de derde generatie, werkte ook in het bedrijf evenals Jacqueline, die allerlei hand en spandiensten verleende en de administratieve steun en toeverlaat was. Toen de bedrijfsleider van een kaaswinkel in Leiden er plotseling mee ophield, heeft Jacqueline die winkel een jaar draaiende gehouden. Na een jaar werd deze verkocht. Omdat de werkzaamheden van Jacqueline in het moederbedrijf inmiddels waren overgenomen, kon Jacqueline gaan doen wat ze altijd al graag had gewild, namelijk kraamverzorgster worden.
Maar voor het zover was moest ze eerst nog wel de opleiding volgen. In deze periode kocht Jos hun eerste boot, een Bayliner 3055. Voor Jacqueline betekende dat, dat naast haar opleiding, het werken in de kraamzorg, het opvoeden van kinderen en het draaien van een huishouden, er ook nog een boot was die schoongehouden moest worden. Een snelle boot die het niet prettig vond om langzaam te varen of stil te liggen voor bruggen en dat leidde nog wel eens tot frustratie. Jacqueline had er geen aardigheid meer in en de snelle boot
werd verkocht. Zo’n 10 jaar geleden werd een sloep aangeschaft. Daarmee hebben ze heel veel, met plezier gevaren en daardoor is Jacqueline van het varen gaan houden.
Jacqueline is 17 jaar kraamverzorgster geweest. Toen ze 51 jaar oud was bleek ze borstkanker te hebben, waardoor ze in een heel zwaar traject terechtkwam van chemokuren, operaties, bestralingen en immuuntherapie. Daardoor is ze meer dan een jaar uit roulatie geweest en toen het weer beter met haar ging, is ze zo langzamerhand weer wat werkzaamheden gaan oppakken in de kaashandel.
Nadat hun zoon (inmiddels dus de vierde generatie) de zaak had overgenomen had Jos tijd voor een nieuw project en werd weer een boot gekocht. Een Vri-Jon 42 OK met veel achterstallig onderhoud, waar Jos al zijn vrije tijd in kwijt kon. Toen deze boot helemaal was opgeknapt hebben ze er een jaar heerlijk relaxt mee gevaren, want vanwege de hoogte konden ze met gemak onder bijna iedere brug doorvaren. Toch begon het bij Jos te kriebelen en zat hij wel heel veel op internet te kijken naar een wat grotere boot met logeercapaciteit voor de kinderen en kleinkinderen. In oktober vorig jaar kwam de aap uit de mouw en nadat ze de boot van zijn dromen, een Borncruiser 46 Classic line, hadden bekeken en er een proefvaart mee hadden gemaakt, was ook Jacqueline verkocht en werd de boot gekocht. Afgelopen juni hebben ze de boot op kunnen halen in Friesland en vanaf dat moment kom je hen met hun prachtige petrolblauwe boot, regelmatig tegen op
het water. Leuk vindt Jacqueline dat, al die ontmoetingen op en langs het water.
Door Kees en Ans van der Werf, waarmee ze al jaren bevriend zijn, zijn ze in 2023 lid geworden van de KNMC en hebben ze aan een aantal toertochten, waaronder de Mosseltocht, meegedaan. Van deze tocht heeft Jacqueline een leuk verslag geschreven dat direct een nieuw lid opleverde. Dit viel op en daarom werd Jacqueline benaderd of ze deel wilde uitmaken van de commissie PR en Ledenwerving voor het onderdeel Facebook. En zoals bekend heeft ze hiermee ingestemd en is ze voortvarend aan de slag gegaan met het plaatsen van foto’s en berichtjes. Het werkt voor haar het fijnste als ze wordt toegevoegd aan de deelnemersapp van de toertocht. Ze kan dan iedere dag meebeleven en zelfstandig up-to-date verslag doen van de tocht. Maar soms wil een toertochtleider graag zelf in de hand houden wat wordt gepubliceerd, en levert de foto’s en aanvullende tekst dan aan. Dat kan natuurlijk ook. Nadat Jacqueline en Lisa nog wat ervaringen hebben uitgewisseld over hun familiebedrijven en de kinderen die het stokje hebben overgenomen, nemen we afscheid. Het was weer een mooie ochtend die we bij kunnen schrijven in ons boekje met bijzondere ontmoetingen. Dankjewel Jacqueline.
Marjo Haitjema i.s.m. Lisa van Gent
De KNMC-app
Graag willen we de KNMC-app uitleggen en laten zien dat iedereen die de app heeft geïnstalleerd, heel gemakkelijk leden én schepen kan vinden.
Eerst dient u via de App Store (bij een Apple telefoon of tablet) of Play Store (bij een ander merk telefoon of tablet, zg. Android) de app te downloaden. Bovenin vult u KNMC in en dan met het vergrootglas zoeken; u ziet dan vanzelf de KNMC-app
Na het downloaden van de app logt u in met de KNMC-gegevens (die heeft u via het secretariaat ontvangen en zijn hetzelfde voor het inloggen bij de website). U kan eventueel met een pincode de app beveiligen, dan dient u iedere keer dat u de app opent de pincode in te geven, dit is optioneel.
Als de app wordt geopend, dan komt u automatisch op de homepagina. Hierin vindt u alle recent gepubliceerde zaken zoals de NieuwsFlash, BestuursUpdate, TrendingNieuws.
Het 3e icoontje geeft een overzicht van de INSCHRIJVINGEN
EIGEN ACTIVITEITEN
Onderaan de blauwe balk ziet u verschillende icoontjes. Het 2e icoontje is Leden & Schepen, hieronder nadere uitleg.
Het 4e (en laatste) icoontje geeft een overzicht van alle (komende) KNMCactiviteiten.
Hierin kan ingeschreven worden (druk bij de activiteit op de +), gekeken worden wie er deelneemt aan de activiteit (druk op het persoontje bij de activiteit) of meer informatie over de activiteit vinden (druk op de activiteit).
Schepen en leden vinden app
(Open app → toets onderin op de 2 poppetjes = Leden & Schepen → vul gewenste scheepsnaam (of een deel van de scheepsnaam) in → toets vergrootglas. De eigenaar van het schip komt nu met naam naar voren. Door op de persoon te klikken worden alle gegevens van zowel de eigenaar (lid) als het schip zichtbaar.
Het vinden van leden is hetzelfde, vul de naam (achternaam of voornaam of een gedeelte) in, druk op het vergrootglas en de persoon is zichtbaar. Door op de knop náást het vergrootglas
(de ‘schuifjes’) in te drukken kunnen filters worden aangebracht. Indien u een deel van een naam van een lid of schip inbrengt en dan op het vergrootglas drukt, kan het voorkomen dat meerdere namen naar voren komen; hoe completer u bent met het invullen van de (scheeps)naam, hoe nauwkeuriger de selectie.
Naast schepen en leden kunt u meerdere zaken zoeken in dit deel van de app, denk hierbij bv. aan ligplaats, woonplaats, scheepsontwerper, motortype. Let op: zorg dat er GEEN spatie na de naam wordt ingegeven; een spatie is een leesteken, dan wordt het gezochte niet herkend. Er kan niets fout gaan, dus gewoon DOEN! Natuurlijk kan u altijd andere leden raadplegen die de app gebruiken; schroom niet, we hebben het allemaal moeten leren.
In het kader van de wet op de privacy, zijn geen pdf-lijsten beschikbaar voor de leden op de ledensite of elders. Daarmee wordt voorkomen, dat er commercieel gebruik gemaakt wordt en bijvoorbeeld een mailing wordt verstuurd aan de leden. Dit is niet toegestaan.
Op de ledensite (en in de app), bij leden zoeken leden en schepen, is het volledige adres van de leden zichtbaar. Mocht u zich daar nu als lid niet in kunnen vinden, dan kunt u zelf aangeven wat er wel en niet op deze pagina vermeld wordt. Klik hiervoor op deze link:LEDEN ZOEKEN LEDEN Bovenaan de pagina staat een kopje “Mijn instellingen”. Hier kunt u aangeven of u uw gegevens zichtbaar wilt maken op de ledensite. Ook kunt u ervoor kiezen een beperkt aantal gegevens zichtbaar te maken. Vergeet niet op de knop “Instellingen opslaan” te klikken nadat u uw keuze heeft gemaakt.
Ineke Hessing - Schindeler
Nieuwe regels voor de recreatievaart?
Eind maart heeft de (voormalige) minister van Infrastructuur en Waterstaat in een brief aan de Tweede Kamer laten weten wat de inzet van de rijksoverheid is op het gebied van nautische veiligheid voor de Nederlandse recreatievaart.
Het is voor de leden van de KNMC goed om te weten hoe er in Den Haag over het onderwerp wordt gedacht, temeer daar er plannen zijn die verder gaan dan veiligheid alleen.
Om te beginnen blijkt uit de cijfers dat het aantal ernstige scheepsongevallen, waarbij de recreatievaart betrokken was, licht is gestegen. Opmerkelijk is dat van deze 80 ernstige ongevallen, er in 51 gevallen sprake was van een eenzijdig ongeval. Uit de cijfers blijkt niet dat er één specifieke oorzaak hiervoor aan te geven is.
Om de kans op ongevallen te beperken wil de overheid de dialoog met de recreatievaartsector verder versterken. In aansluiting op reeds bestaande initiatieven, zoals Varen Doe Je Samen, wil men komen tot meer structureel overleg om tot betere informatieuitwisseling te komen. Overigens doet de KNMC, zoals bekend, mee aan Varen Doe Je Samen. Het bestuur zal onderzoeken of het mogelijk is bij dit structureel overleg betrokken te worden.
Positief is dat het aantal aanvaringen tussen beroepsvaart en recreatievaart gestaag is gedaald. Dit laat onverlet dat zich nog steeds gevaarlijks situaties voordoen op rijksvaarwegen. Waar mogelijk worden beroepsen recreatievaart zoveel mogelijk gescheiden, bijvoorbeeld door aanvullende recreatiebetonning en het schutten in apart sluiskolken. Vanuit de recreatievaart is er vraag naar een regeling die varen in slecht zicht mogelijk maakt met behulp van een jachtenradar (bekend als Radar-B). Het varen bij slecht zicht of mist is op sommige wateren gereguleerd in het BPR of andere lokale wetgeving. Om bij slecht weer op die wateren op de radar te mogen varen, dient het schip voorzien te zijn van een goedgekeurde radar. Bovendien moet de gebruiker beschikken over een radarpatent. Het gebruik van een goedgekeurde radar is voor plezierjachten
technisch eigenlijk onmogelijk. Voor jachten blijven alleen zogenaamde jachtenradars over. Deze radars zijn de afgelopen 10 jaar veel beter geworden. Van het ministerie komt hierover op korte termijn meer duidelijkheid.
Dan een al langer bestaand punt. Er wordt een onderzoek in gang gezet naar de invoering van een verplicht vaarbewijs voor de recreatievaart. Wij weten natuurlijk dat er al veel langer een verplicht vaarbewijs bestaat voor verschillende vormen van recreatievaart, zoals snelle motorboten en schepen langer dan 15
meter. Het onderzoek richt zich daarom op twee vragen: Ten eerste of de inhoud en de wijze van examinering van het bestaande vaarbewijs nog voldoende is afgestemd op de huidige situatie op de Nederlandse wateren. Ten tweede of de vaarbewijsplicht wellicht uitgebreid zou moeten worden naar andere typen recreatievaart. Het is de bedoeling bij de onderzoeken een prognose te geven over de handhavingslasten die van deze aanpassingen het gevolg zullen zijn. Daarnaast vindt er ook in Europees verband een onderzoek plaats naar vaarbewijzen. De voor- en nadelen van
een uniform vaarbewijs/kwalificatie voor de pleziervaart in Europa worden op een rij gezet. Dit zou op termijn kunnen leiden tot dezelfde richtlijnen voor alle lidstaten.
Al enige tijd wordt er nagedacht over het registreren van pleziervaartuigen. De gedachte is dat een dergelijk systeem kan bijdragen aan de traceerbaarheid bij overlast en nalatigheid zoals het achterlaten van scheepswrakken. Ook zou registratie kunnen bijdragen aan het tegengaan van criminaliteit zoals witwassen en fraude. Het wekt geen verbazing dat het ministerie van Justitie en Veiligheid voorstander is van het invoeren van een registratiesysteem voor pleziervaartuigen. De juridische consequenties van zo’n systeem worden de komende tijd onderzocht. Inmiddels is wel duidelijk dat hier de nodige haken en ogen aan zitten die om een oplossing vragen. Het laat zich raden dat de begrenzing hiervan tot veel discussie zal leiden. Er zit nogal wat tussen rubberbootjes en schepen van 15 meter.
Daarnaast is handhaving op het water nu al nauwelijks te doen. Gekoppeld aan de registratie van pleziervaartuigen is de verzegeling van de vuilwatertank. Als reden wordt gegeven dat met name op plekken waar veel pleziervaart is in de zomer, de concentratie van de E-colibacterie in het water te hoog is. Dit kan leiden tot ongewenste gezondheidseffecten voor bijvoorbeeld zwemmers. De bedoeling was om de verzegelingsplicht op 1 januari 2026 in werking te laten treden, maar het is onzeker of dit zal lukken.
Om de regeling te kunnen handhaven wil men het binnentreden van het schip zonder toestemming van de schipper mogelijk maken. Hier loopt men aan tegen de vraag wat te doen indien deze afsluiter gelegen is in het als woning aan te duiden deel van een pleziervaartuig. Dan is volgens het in ons land gangbare juridisch stelsel een speciale machtiging nodig. De vraag is of de toezichthouders van de waterbeheerder volgens een
aanvullende regeling toegang kunnen krijgen. Ook is de vraag hoe de regeling moet luiden voor eigenaren die regelmatig op wateren komen waar het verbod op het lozen van ongezuiverd toiletwater niet geldt zoals op zee en in sommige andere landen.
Overigens zijn er diverse alternatieven zoals een droogtoilet, een chemisch toilet en zuiveringsinstallaties. Over elk van deze alternatieven is het nodige te zeggen. In de praktijk lijkt het niet realistisch zoveel aanpassingen in korte tijd te realiseren.
Verder doet het ministerie onderzoek naar de snelvarende recreatievaart en de huidige snelvaargebieden. Eind dit jaar of begin volgende jaar moeten de onderzoeken zijn afgerond. Wij houden de vinger aan de pols, want er speelt dus veel dat ons als watersporters kan raken.
Don Bijl
Het natste voorjaar sinds Noah
Ongelooflijk. Nog nooit zoiets gezien! Er kwam iets uit de lucht vallen dat… Tja, hoe zeg je dat? Het was nat. Terwijl het hier altijd droog is. Het was alsof de hemel huilde. Eerst werd de eeuwig strakblauwe lucht helemaal grijs en voor ik het wist kwam die vreemde vloeistof naar beneden. De putdeksels in de straten vlogen soms meters omhoog. Dit is het weertype waar Spanje ons mee verraste in februari. Een hele middag lang!! Ongelooflijk.
We worden de laatste jaren om de oren geslagen met records. Warmste dag sinds … , meeste wateroverlast sinds … , enz. Laatst voeren mijn vriendin en ik weer eens langs die enorme houten boot met die Giraffe op het dak en dat enorme gat in de romp. Als je dan om je heen kijkt terwijl het gestaag regent
bekruipt je automatisch het gevoel dat je blij moet zijn dat je een boot hebt.
Als ik aan onze KNMC-vrienden denk, zie ik ze voor me als in een sprookje: ontspannen achteroverleunend, petje tegen zonneschade, zonnebril op de neus, één hand nonchalant op het stuur of pookje, de andere stevig om een glas rosé geklemd.
De zon schijnt altijd, maar de laatste tijd in dit koele voorjaar alleen boven de wolken. Dat beeld met die zonnebril en glas rosé is even naar de achtergrond verdwenen. Qua extremen begint het hier steeds vaker op Spanje te lijken.
Als je aan de horizon plotseling iets blauws ziet ga je twijfelen of het wel echt is. Ik praat nu, beste lezers, over het voorjaar en het 1e deel van de zomer van 2024. Dit jaar hadden we de natste voorjaar en zomermaanden sinds Noah zijn bouwvergunning kreeg. Opnieuw een record!
Het was lastig om te blijven lachen in onze dure Marina’s exclusief stroom. Buienradar erbij …… regen, wind. Daarna nog meer regen. En dan ….. weer regen. Het was alsof de weergoden een persoonlijke vendetta tegen motorbootmensen hadden. Elke ochtend werd er met trillende vingers naar de weersvoorspelling gekeken, en elke ochtend was het dezelfde treurige conclusie: blijf binnen. Leuk verhaal toch zo?
Wat zegt u; het viel wel mee? Ja dat was ook zo maar daar gaat dit stukje niet over. Dit gaat over regen, storm en afzien. Best veel steigerborrels gehad bij onze tochten? U heeft weer gelijk maar ik ga toch lekker verder!!
Ik stel me voor hoe we daar zaten, met onze winterjassen dichtgeknoopt
tot onder de kin, terwijl de regen als spijkers op het dek kletterde. Onze boten zelf, normaal glanzend en schoon, lagen er maar somber bij, een beetje zoals je hond die nat en zielig voor de deur staat na een onverwachte plensbui.
De gesprekken aan boord veranderden ook. Waar het normaal ging over de beste routes, de mooiste ankerplekken en de nieuwste snufjes op motorbootgebied, ging het nu vooral over de beste regenjassen en hoe je vocht uit je kajuit krijgt. “Heb jij die nieuwe pomp van de watersportwinkel al geprobeerd?” Had jij het ook zo naar je zin in Spanje in januari? Dat werd de vraag van de dag.
En dan die wind. Niet zomaar een briesje, nee, het was alsof een reusachtige föhn op standje orkaan was gezet. Elke poging om uit te varen eindigde met motorbootmensen die als ware circusartiesten probeerden aan boord te blijven terwijl de golven over hen heen sloegen. Het was een wonder dat er geen massa’s opgegeven bootschoenen op Marktplaats zijn verschenen. Maar beste vrienden, ik draaf weer door zoals altijd. Een verzonnen verhaal gaat verder waar het waargebeurde verhaal ophoudt.
Tijdens het schrijven van dit stukje is het half juli en kijk ik soms even naar buiten naar de vlagen storm en regen die proberen ons huis en boot te polijsten. Ik moet denken aan een liedje van Nana Mouskouri.
Why Worry?
There should be laughter after pain, There should be sunshine after rain, These things have always been the same,
Why Worry, now?
Why Worry, now?
OK, zijn jullie er nog?
Eigenlijk lijkt het mij leuk om alvast een voorschot te nemen op de toekomst. “De Wolven Verwentocht”. Stop! Gaat weer veel te ver!! Jullie hebben weer gelijk.
Maar wat ik eigenlijk probeer te zeggen; alles ging prima dit voorjaar. De opening was weer helemaal geweldig in Almere. Heerlijk KNMC sfeer ondanks de regen. Wijzelf hebben een prachtige Groene Harttocht beleefd en het weer……. Perfect hoor!! Eigenlijk gaat alles heel goed bij ons cluppie. De kostschooljasjes, voor officiële Oxfordgelegenheden, zijn een collectorsitem aan het worden. Tijden veranderen. Ik heb dit jaar heel wat enthousiaste nieuwe leden gesproken die er allemaal zin “in in” hebben. Die lopen niet zomaar weer weg maar geven aan zelf de handen uit de mouwen te willen steken voor deze club. Met een bestuur dat het helemaal ziet zitten en die z’n kennis en kracht graag ter beschikking wil stellen van de KNMC. En met succes! In bestuurlijke zin ben ik zeer zeker een buitenstaander maar ik ben trots op alle inzet en toenemende activiteiten die worden tentoongespreid.
Nog even dit: Persoonlijk heb ik, en met mij vele anderen, het KNMC-Koor inclusief onze muzikale artiesten erg gemist in Almere. Het was ook de eerste keer dat zij er niet bij waren. Dus bij deze de oproep; zorg dat jullie er koste wat kost volgend jaar weer bij zijn op ons openingsfeest, anders word ik
boos. Nee niet echt boos hoor maar verdrietig.
(Met of zonder KNMC-blazer). Hieronder nog even een overbruggingsvorm voor degenen die (nog) geen afscheid willen nemen.
Komend jaar voor 1x toegestaan.
En dan beste vriendjes en vriendinnetjes; gebeurt het. Na alle nieuwe records in Parijs gaat de natuur ons testen met nieuwe records, ditmaal met zon en temperatuur.
De 35 graden op maandag 11 augustus zal in ons geheugen blijven plakken, net als onze kleding aan ons lijf die bewuste nacht. Heerlijk! Wel vinden wij het op dat soort momenten vervelend dat Noah ook twee muggen liefdevol heeft toegelaten op zijn Ark.
Maar afwisseling is ook prima. Alleen de echte motorbootmensen hebben dit al jaren begrepen en laten KNMC leden nou toevallig allemaal echte ………… motorbootmensen zijn. En eerlijk is eerlijk, ik geef ze de eer die ze verdienen. Want als je ondanks alles blijft geloven in die ene perfecte vaardag, dan ben je pas echt toegewijd.
Paul Graafland
Watersport in Loosdrecht tijdens de oorlogsjaren 1940-1945
Bij het doorlezen van exemplaren van de Waterkampioen uit de periode rond de Tweede Wereldoorlog komt een beeld naar voren van een vervlogen, moeilijke maar ook interessante tijd. Met de ogen van nu zijn de afwegingen van toen soms curieus. Ondanks de oorlogsdreiging was de zomer van 1939 goed voor de watersport geweest. Op 1 september 1939 viel Duitsland Polen binnen; Engeland en Frankrijk verklaarden op 3 september 1939 de oorlog. Nederland mobiliseerde, maar had nog de hoog neutraal te kunnen blijven, zoals tijdens de Eerste Wereldoorlog.
In de eerste helft van 1940 wierp de komende oorlog in ons land zijn schaduw steeds duidelijker vooruit, maar de belangrijkste vraag in het nummer van de Waterkampioen van 4 mei 1940 was waar de watertoeristen die zomer zouden mogen varen. Vele plassen en vaarten in ons land maakten onderdeel uit van het verdedigingsstelsel. De redactie van het blad vond, dat het verstandig was om te varen alsof er niets aan de hand was. Op 21 april 1940 werd normaal gevaren op de Vecht en de Loosdrechtse Plassen, terwijl de Mijndense sluis en de Weersluis voor de scheepvaart waren geopend.
In Loosdrecht werd bij verschillende werven hard gewerkt aan nieuwe boten. De fa. Baay had de gehele winter gewerkt aan een groot pleziervaartuig en aan kleine kieljachtjes. De werf Navis, G. Beekhuis ging door met het
bouwen van bakdekjachten, terwijl bootbouwerij Het Anker actief was met het produceren van mahoniehouten zeilboten in verschillende klassen. In Nieuw-Loosdrecht ontstond bij K. Kos een kajuitjacht. Kortom, er waren volop activiteiten die nauwelijks wezen op de naderende oorlog, hoewel Europa elders al in brand stond.
De uitgave van 11 mei 1940 was kennelijk tevoren gedrukt en sprak met geen woord over de vijandelijkheden die op 10 mei waren uitgebroken, maar het volgende nummer sprak boekdelen. In een hoofdredactioneel artikel staat: ”Ons land, ons volk, ons leger hebben een verschrikkelijke beproeving moeten doorstaan”. Maar verderop ook: “Niemand weet wat de naaste toekomst ons brengen zal. Maar wat de watersport, het watertoerisme, aangaat, blijven wij optimistisch. Zodra de eerste schok min of meer verwerkt is, de gedachten tot de werkelijkheid terugkeren, zullen het verlangen naar het water en de boot herleven. Men zal opnieuw de heilbrengende rust willen ondergaan, die het verblijf op het water meebrengt”.
De rest van het blad ging over de mogelijkheden om in de gegeven omstandigheden op het water te kunnen blijven. Gelukkig vonden er in Loosdrecht geen oorlogshandelingen plaats. Er was alleen enige inundatieschade. Bij het uitbreken van de oorlog zijn vrijwel alle jachten afgevoerd naar het westelijk deel van de plassen om binnen enkele weken weer terug te
worden gevaren naar de oorspronkelijke ligplaats.
Begin juni werden er in Loosdrecht alweer onderlinge zeilwedstrijden gehouden. Dat gebeurde ook op allerlei andere plaatsen in ons land. Voor de motorbootvaarders was de toestand minder rooskleurig vanwege het verbod van het gebruik van vloeibare brandstof. Maar er werd al snel gedacht aan het gebruik van de motorboot als weekendverblijf om toch de vrije dagen aan het water te kunnen doorbrengen. In Sneek huurde men een stoomsleepboot om meerdere motorboten tegelijk te kunnen slepen. De rest van 1940 laat een verbazingwekkend streven naar normalisatie zien. Artikelen over heel gewone onderwerpen vulden het blad en gingen over zaken als roeien zeilwedstrijden, koele dranken in de kombuis, vaarreglementen, het programma van de Kaagweek en ontwerpen van jachten.
In de loop van de jaren werden de gevolgen van de oorlog steeds sterker gevoeld. Allerlei beperkende maatregelen waren van kracht en de bouw van nieuwe boten kwam tot stilstand door het gebrek aan materialen. Ook legde de bezetter een verduisteringsgebod op, want er mocht ’s nachts geen enkel licht uitstralen, ook niet van pleziervaartuigen. Daarna volgde het nachtvaarverbod en het kampeerverbod op de Loosdrechtse Plassen. Toch bloeide
de watersport tegen de verdrukking in. De watersportverenigingen boekten een ongekende ledengroei en de zeilwedstrijden trokken meer deelnemers dan ooit. Vermoedelijk om toch enig vertier te kunnen hebben. Er was bijvoorbeeld een enorme belangstelling voor ANWBzeilcursussen. In september 1943 werden er extra cursussen georganiseerd, waarbij bondshoteljachthavenbedrijf E.O. Dwarshuis, Ottenhome te Oud-Loosdrecht als verblijfplaats werd gekozen. De deelnemerskosten bedroegen 110 gulden per week, alles inbegrepen. In 1943 begon het papiertekort zijn tol te eisen waardoor steeds meer tijdschriften ophielden te bestaan.
Het officiële orgaan van de roeibond werd in januari 1943 opgeheven en in juni 1943 was het de beurt aan de Waterkampioen. Er werden op dat moment tegen de verdrukking in nog steeds roeiwedstrijden en zeiltochten georganiseerd. Er was ook nog een flink aantal boten te koop. De fa. Baay uit Loosdrecht bood bijvoorbeeld een mahonie autoboot te koop, compleet met motor, voorruit, dekkleed, in zeer goede staat voor 1750 gulden! In Nederland bleef ook de kanosport van zich doen spreken. Weliswaar werden de winterperiodes ’42-’43 en ’43-’44 tot voor de kanosport gesloten seizoen verklaard (de subversieve acties met kano’s in het donker konden de Duitsers niet bekoren), maar zelfs in 1944 was er nog een goed bezet wedstrijdprogramma. Dit liep pas aan het einde van het seizoen mis, toen het spoorwegverkeer begon te haperen. Het wedstrijdroeien kreeg al eerder te lijden onder het gebrek aan rantsoenen, want een wedstrijdroeier had 3500 tot 4000 calorieën per dag nodig en die waren niet beschikbaar.
Bij de Loosdrechtse Plassen hebben de bezetters kort voor de bevrijding de Mijndense sluis, de Weersluis en de Kraaienestersluis grondig vernield met het doel de inundatie van de achterliggende polders tot stand te brengen. Een volstrekt zinloze actie, temeer daar hetzelfde doel te bereiken was geweest door de inundatiesluizen en de duikers open te zetten. Een gebrek aan waterstaatkundige kennis, zullen wij maar aannemen. De Loosdrechtse Plassen waren vanaf dat
moment alleen nog te bereiken via de ’s-Gravelandse Vaart. Dit traject had echter maar een diepgang van 70 cm. Zeiljachten met een diepgang van 80 tot 90 com zijn er nog wel doorgekomen met behulp van een jaaglijn naar beide oevers en bovendien een lijn naar de top van de mast om het jacht scheef te trekken.
Op 10 november 1945 zou de eerste Waterkampioen na de oorlog verschijnen. Vele watersportverenigingen hadden leden in de oorlog verloren. Ook bij de Koninklijke Watersport Vereeniging Loosdrecht (KWVL) hadden 17 mensen het leven verloren, onder wie E. Moltzer en J.A. van Zutphen die als Engelandvaarders werden vermist. Anderen werden gefusilleerd of zijn in de strijd omgekomen. Ook lieten sommigen het leven in concentratiekampen. Toch een schril contrast met de watersportrecreatie die bijna de gehele periode werd voortgezet.
Al spoedig na de bevrijding ging men aan de slag om zoekgeraakte, gestolen of gevorderde pleziervaartuigen en woonschepen op te sporen. Soms werden er wel schepen gevonden, maar waren de eigenaren nog onbekend. De zoektochten leidden ook naar
Duitsland en Denemarken, waarbij vele jachthavens werden aangedaan. Die tochten konden pas plaatsvinden na verkregen toestemming van de geallieerde autoriteiten in Duitsland. Van de ongeveer 1000 verdwenen vaartuigen zijn er uiteindelijk 200 teruggevonden. Voor het beheer over vaartuigen van de vijand, collaborateurs en landverraders werd een aparte regeling getroffen.
De Loosdrechtse Plassen waren, zoals aangegeven, alleen via de ’s-Gravelandse Vaart bereikbaar. Deze vaart was overigens verboden voor motorbootvaarders. In de loop van1945 bleek de plantengroei in de vaart een steeds grotere belemmering te vormen voor de doorvaart. Op een geven moment was er geen doorkomen meer aan. De KWVL heeft toen het initiatief genomen voor een schoonmaak beurt, waarvoor de ANWB subsidie verleende. Men wachtte echter met smart op het herstel van de Mijndense sluis, toen nog eigendom van de gemeente Amsterdam. De sluis bleek in slechte staat te verkeren, waardoor niet kon worden volstaan met het vernieuwen van de sluishoofden; ook de sluiskolk moest worden aangepakt. De gemeente Amsterdam had hiervoor niet voldoende fondsen, maar de watersportbedrijven en andere instanties bleken bereid om bij te springen om het herstel te bekostigen. De eerste sluis die werd hersteld was de Kraaienestersluis. De Weersluis liep het gevaar te worden gedempt, maar men vond het mogelijke verdwijnen van dit schilderachtige sluisje zeer betreurenswaardig. Het is gelukt om dit te voorkomen, waarbij men een beroep deed op de nieuwe burgemeester van Loosdrecht.
Verrassend snel kwam de watersport na de oorlog weer tot leven. Nieuwe ontwikkelingen werden ingezet met nieuwe materialen en nieuwe technieken. Al snel werden er weer zeilwedstrijden gevaren. Nieuwe klassen liepen van stapel, zoals de Vrijheidsklasse.
De blik gericht op de toekomst; het verleden vergeten. Dat past in het beeld van die dagen: de wederopbouw was begonnen.
Don Bijl
NEDERLAND WINT
Wij zijn Nederlandse Loterij. Een nieuwe naam achter zeven bekende kansspelen. Samen gaan wij voor een gezonder, socialer en gelukkiger Nederland. Daarom investeren we onze opbrengst in de Nederlandse samenleving. Met een flink deel daarvan steunen we doelen op het gebied van sport en bewegen.
Samen maken we sport en beweging bereikbaar voor iedereen. Van jong tot oud, van Olympisch tot paralympisch, en van revalidatie tot gehandicaptensport. Want kinderen krijgen bijvoorbeeld meer zelfvertrouwen door te sporten, ouderen maken meer contact en de maatschappij wordt sterker door gezonde en fitte mensen.
Door mee te spelen met één van onze kansspelen, weet je één ding zeker: je draagt bij aan een gelukkig en gezond Nederland.
Oplossing 10 verschillen
gra sch goed thuis
Kunt u extra handen gebruiken in uw vereniging?
Wij kunnen u hierbij helpen.
Advertentiewerving; wij doen de verkoop en als u wilt de financiële afwikkeling.
Van de opmaak en het drukken tot aan postverzorging van uw clubblad.
Of alleen als pdf -bestand zodat u het nieuws kunt mailen aan uw leden.
Bel of mail ons en wij komen vrijblijvend met een voorstel.
Hoofdstraat 28 4265 HK Genderen 0416-760400 info@addegraafmedia.nl www.addegraafmedia.nl
KNMC Clubartikelen
Vlaggen
x 180 / 100 x 150 / 80 x 120 cm.
Het KNMC Journaalboek
Standaard Clubwimpel 30 x 50 cm.
Grote KNMC Sticker Blauwe of witte letters
Dasspeld Manchetknopen
Toertochtvlag
Edge sticker KNMC voor op de auto
De nieuwe CD van het KNMC Schipperskoor
De clubartikelen kunnen besteld worden via de ledensite www.knmc.nl.
Clubsjaal
Luxe caps
Clubdas
EEN BOOT KOPEN OF VERKOPEN? DE VALK MAAKT HET VERSCHIL.
Het kopen en verkopen van een boot is zowel een emotionele als een financiële beslissing. Uw boot is uw persoonlijk bezit, een thuis op het water, het instant vakantiegevoel, vrijheid om te gaan en staan waar u wilt én een toevluchtsoord. Hoe wij dit zo goed weten? Wij van De Valk delen uw liefde voor het water.
De inmenging van de makelaars van De Valk zorgt ervoor dat u blijft genieten, terwijl uw boot ondertussen verkocht wordt. Door onze bemiddeling geniet u van uw welverdiende vrije tijd op het water, terwijl De Valk alles regelt.
Dit kan vanuit de vertrouwde omgeving van uw thuishaven óf u kiest voor een showroom op een A1-locatie. De keuze is aan u. De verkoop
vanuit een thuishaven, overdekte showroom, op de wal of vanaf de verkoopsteiger wordt compleet verzorgd door de kundige makelaars van De Valk.
Bent u benieuwd wat wij voor u kunnen betekenen? Neem gerust vrijblijvend contact op met één van onze vestigingen via: 0888 - 338222 of kijk op www.devalk.nl
