http://krypta.whad.pl/html/rozne/bajka_o_czerwonym_kapturku.htm, autor –prawdopodobnie Tomasz Beksińki. Obrazek znaleziony gdzieś w sieci. Wykorzystanie na zasadzie art. 27 Ustawy o Prawie Autorskim.
Jesteś więc wilkiem, nieprawdaż? – Niesamowite Holmesie! Jak na to wpadłeś? – zaironizował wilk – Elementarne – babcia nie stosuje wody po goleniu – rzekł Czerwony Kapturek Chyba powinnaś użyć czasu przeszłego – rzucił od niechcenia wilk W domku jakby pomroczniało.... Ty ją naprawdę... tego... – zająknął się Czerwony Kapturek Nie... – sprostował z niesmakiem wilk – ja ją zjadłem! Nastała minuta ciszy. I co. Boisz się mnie dziewczynko? – zapytał wreszcie wilk – Nie bardzo – odpowiedział Czerwony Kapturek – Sądząc zresztą po śladach walki jaką musiałeś stoczyć z babcią, jesteś cienki. Jak barszcz z uszkami. Rzeczywiście – w pokoju walały się zmiecione niedbale pod ścianę połamane sprzęty, zgruchotane naczynia a nawet dwa kawałki marmuru które wyglądały jak Wenus z Milo. Wilk poczuł się dotknięty... Ja cienki?!- wrzasnął, aż daszek chaty wzleciał nieco w górę – poczekaj chwilę a zaczniesz się bać! To rzekłszy zerwał się z kozetki, natężył nad Czerwonym Kapturkiem i wyciągnął ku niemu swe pazurzaste łapska. Powinieneś zrobić sobie manicure – zauważył Kapturek – a poza tym co z ostatnim życzeniem? – Życzeniem? – Moim życzeniem jest cię pożreć i na pewno nie będzie ono ostatnie – wilk wyraźnie nie wykazał się wystarczająco wysokim poziomem intelektualnym. Ostatnim przedśmiertelnym życzeniem – wyjaśnił cierpliwie Kapturek – to znaczy moim życzeniem, bo przypuszczam że ja tego żarcia nie przeżyję. Wilk przyhamował i zastanowił się. – No, niech będzie – zezwolił ostatecznie. Choć więc ze mną...
Finał Czerwony Kapturek skierował się do drzwi. Wilk szedł za nim przez klomby aż do pniaka drzewa zwalonego przez wichurę na którym babcia lubiła była... ale spuśćmy na to zasłonę niepamięci. Czerwony Kapturek zatrzymał się przy pieńku i zwrócił do wilka:
2