Dómsmál Magnús Halldórsson magnush@kjarninn.is
H
æstaréttardómur frá 17. október síðastliðnum, í máli þar sem fallni Landsbankinn (LBI) og Norvik hf. tókust á, bendir til þess að gjaldmiðlaskipta- og vaxtasamningar sem gerðir voru fyrir hrun, og komust í uppnám við hrun bankanna, hafi verið gerðir upp á fölskum forsendum og að óþörfu. Þannig hafi lífeyrissjóðir, sjávarútvegsfyrirtæki og fjölmargir aðrir lögaðilar getað gert upp afleiðusamninga sína með samkomulagi við slitastjórn fallna Landsbankans án þess að hafa í raun þurft að borga eina krónu. Lífeyrissjóðir í landinu greiddu vel á annan tug milljarða króna til fallna Landsbankans, að teknu tilliti til skuldajöfnunar, eftir að samkomulag þar um náðist milli lífeyrissjóða og slitastjórnar Landsbankans sumarið 2011, en samningaviðræður höfðu þá staðið yfir í tæplega þrjú ár. Samanlagður kostnaður sjávarútvegsfyrirtækja hljóp einnig á milljörðum. Mörg lögfræðiálit voru unnin, sem voru öll á þann veg að lífeyrissjóðunum bæri að greiða, að sögn Arnars Sigmundssonar, fyrrverandi formanns Landssamtaka lífeyrissjóða, en samtökin voru í forsvari fyrir lífeyrissjóðina þegar samið var um afleiðusamningana.
Dæmt Norvik í vil Í fyrrnefndu deilumáli milli LBI og Norvik hf. var tekist á um framvirka gjaldmiðlasamninga, en LBI krafðist greiðslu upp á 2,4 milljarða. Samningarnir höfðu upphaflega verið gerðir í febrúar 2006, en markmið þeirra var að dreifa og draga úr áhættu í rekstri. Fjórir samningar voru gerðir alls, sá síðasti í janúar 2008. Samningarnir fólu í sér vörn fyrir styrkingu krónunnar og því fólst í þeim áhætta ef krónan veiktist, sem varð raunin. Dómur í málinu féll Norvik í hag og þurfti það ekki að greiða neitt en LBI var gert að greiða Norvik tvær milljónir króna í málskostnað. Lykilatriði í málinu er tilkynning í tölvupósti sem LBI sendi frá sér um miðjan október 2008, nánar tiltekið hinn 16. október. Hana sendi Lárus Finnbogason, þáverandi formaður skilnefndar bankans, til viðskiptavina sem voru