B E N G E L i Ş i M i N D E K i B i Ri N C i L BAŞA R I S I Z L I G I N D OGASI 1 1 61
likeli olduğunu düşünmüştü. Bir sonraki seansta, aynı karabasanı yi ne gördüğünü ve ilk kez "Anne" diye çığlık atarken kendi sesini işit tiğini bildirdi. Belli ki duygularının derinliklerinde "cankurtaran"dan kopmuştu; derhal benim sahip olduğumu tahmin ettiği düşüncelerden belirgin ölçüde farklı düşünceler ileri sürerek bana karşı çıktığı inat çı bir tartışmaya girmesi de bunu doğruladı . Dinsel bir sorunu oldu ğunu, benim ona yardım edemeyeceğimi, çünkü İngiliz Kilisesi'ne mensup bir din adamı olmadığımı ve kilise otoritesi adına konuşama ya yetkim olmadığını söyledi. Bu aşamada benden bağımsız olma ge reksinimini kabul ettim ve açık bir dille onunla aynı fikri paylaşma dığımı, onun "otorite" konusundaki görüşlerine katılmadığımı beli rt tim. Büyük olasılıkla otoriter bir kiliseye, "çağların yıpratamadığı bir kayaya" gereksinim duyduğunu ima ettim; çünkü tek bir bireyin bir güvenlik kaynağı oluşturamayacağı duygusu içindeydi - bu kişi öle bilirdi. Ama her zaman aynı fikirde olmayabileceğimizi, onun "ben den kaçabileceğini" (ve kendisini yine karabasan durumunda bulabi leceğini), ama onu terk etmiş olmadığımı, ona karşı tutumumu değiş tirmediğimi vurguladım. Bir sonraki seansta anlattığı düşünde, . . .bir oteldeydi; başgarson ondan uzaklaşıyordu ve hasta büyük bir üzün tü içindeydi. Sonra başgarson oradan gitmemeye, onun hatırı için kalmaya karar verdi. Daha sonra bir bebeği olduğunu ve onu mahzende bıraktığını, beslemeyi unuttuğunu fark etti; ama sütü olmadığından onu besleyemiyordu; "Sütümün olması için çok yemek yemeliyim ve gidip bebeği getirmeliyim" diye düşündü.
Başgarsonun ben olduğum ve beni yitirme olasılığından dolayı kor kuya kapıldığı açıktı. Ben olmadan yaşamayı sürdürürken içindeki bebeği de bastırdığını ve ona ilgi duymamaya başladığını belirttim. Bana duyduğu gereksinimi bir kez daha kabul edince, bu durum geri dönmüştü. Bütün bunlarda arkadaşlarının ölümünden kaynaklanan şok ve güvensizlik duygusundan daha fazla bir şeyler olduğunu; bir süredir giderek artan bir güven duygusuyla bana bağımlı hale geldiği için aslında kaygı duymaya başladığını ve birdenbire bağımsızlığını yitirme korkusuna kapıldığını söyleyerek durumu özetledim. Ama bana olan bağımlılığının hedefinin ondan bağımsızlığını çalmak de ğil, içsel güce dayanan gerçek bağımsızlık yeteneğini geliştirmesine yardım etmek olduğunu ve onun bağımlılığı kadar bağımsızlığını da kabul edeceğimi söyledim. Tartışmacı ve dirençli tepkisine artık ge rek kalmamıştı ve bir kez daha kendisini güvende hissetti.