Ivo Kamphuis
Ninette Koning
Het vertrekpunt van Ivo Kamphuis als kunstenaar is dat van de jagers en verzamelaars. Hij is voortdurend op expeditie en niet alleen in het hoge noorden van Europa. In Lapland maakte hij lange en soms barre voettochten die hem ver van de beschaafde wereld voerden. Maar hij struint ook vaak en graag door de ongerepte natuur van het Nederlands/Duitse grensgebied. Tijdens die tochten vindt hij klemmen, klapvallen, roofvogelvallen, strikken en dieren die daarin de dood hebben gevonden. Naast het verslag in foto’s en tekeningen neemt hij half vergane resten, schedels en beenderen van de geslachtofferde dieren mee. Om daar vervolgens een eigen wereld mee te creëren waarin het verhaal van de evolutie opnieuw (maar dan anders) wordt verteld. De vaak humoristische nieuwe wezens hebben altijd ook een scherp kantje, al was het maar dat ze, door het materiaal waar ze van gemaakt zijn, ergens ook aan de dood doen denken. Tegelijk verwijzen ze naar het leven in de natuur, vlak voor onze voeten. Zó gewoon dat vaak onopgemerkt blijft en veronachtzaamd wordt. Het ontdekken en veroveren van verre planeten blijkt nog altijd salonfähiger. Met zijn opmerkelijke creaturen vestigt Kamphuis daar de aandacht op.
Ninette Koning onderzoekt de continue veranderingen in de natuur en gebruikt de contrasten tussen chaos en orde om tot een beeld te komen. Achter de chaos ligt dan altijd weer de kracht van de eenvoud, uitgedrukt in het kunstwerk. Tussen de grauwe muurtjes van de ruïne die eens een meervoudig testmodel was, doet ze een geometrisch schilderij ontstaan. Geordende vrolijke kleuren in vierkanten en rechthoeken tussen de verwilderde bomen. Dichtbij gekomen blijkt deze vrolijke noot te bestaan uit verhakselde stukken plastic. Het is de petflessenpost van Ninette Koning, een verwijzing naar de plastic soep die in de oceanen drijft. De installatie raakt ook aan de drift van de mens om te groeien, te veranderen, te beteugelen. Met onverwachte en ongewenste gevolgen zoals die plastic afvalmassa, waar geen andere oplossing voor is dan ze in te dammen. En zo krijgt deze plaats in het Waterloopbos een nieuwe functie: als bergplek voor afvalplastic. Hoewel de kunstenaar haar werk meestal uitvoert met natuurlijk afval of recycling materialen, krijgt Flessenpost haar diepere betekenis door de botsing van de esthetische kracht van de kleurencompositie met het laag bij de grondse materiaal waaruit het samengesteld is.
The starting point for the artist Ivo Kamphuis is hunters and collectors. He is on expedition continually, not only in the far north of Europe. He has made long and sometimes difficult hikes in Lapland, that took him far from civilization. But he also likes to wander, often and with pleasure, in the unspoiled forests of the Dutch-German border area. On his hikes he finds traps and clamps and the animals that were killed in them. He takes photographs and makes drawings but also he takes the remains of the decayed and victimized animals, including their skulls and bones. With these he creates a new world, in which the story of evolution is being told anew and differently. His creatures, often quite humorous, always have a sharp and uneasy side. The material they are made of always reminds us in one way or another of death. At the same time they refer to life in nature, which happens to be just in front of our noses. Só ordinary that it remains often unnoticed and disregarded. Discovery and conquest of new planets is always a more popular subject. The outstanding creatures of Ivo Kamphuis draw attention to this phenomenon.