5
5 o kto b e r 2018
JA AR
Re m ko d e Paus
Mijn favoriete plek De Kantel Academie Filmtips Raadslid in Zwolle
1
VOOR WOORD
INHOU D
M IJN FAVO RIE TE PLEK
3
INTERVIEW RE M KO D E PAUS
4
INTERVIEW ERIK DANNENBERG
6
INTERVIEW RIA STERK ENBU RGH
7
D E K ANTEL ACAD E M IE
8
M IJN LEVEN ALS R A ADSLID
10
FIL MTIPS
12
COLOFON
U ITGAVE: TransitieDOEN TEKSTEN: Yvonne de Haan en Remko de Paus EIND REDACTIE: Yvonne de Haan FOTO GR AFIE: Job Boersma VO R MGEVIN G: Margriet Twisterling CO N CEPT & RE ALISATIE: Jubileumglossy D RU KWERK: Drukwerkdeal
“Ik heb er geen seconde spijt van.” Als iemand mij vraagt naar het ondernemerschap, dan plug ik dat zinnetje er altijd in. Niet dat ik ontevreden was over mijn carrière als ambtenaar, zeker niet. Maar het ondernemerschap geeft zoveel vrijheid, zoveel voldoening en zoveel verscheidenheid, dat ik met trots mijn eerste lustrum vier. Toen ik voor mijn definitieve studiekeuze stond, werd het Bestuurskunde. Al aan de slag in Nijmegen ontdekte ik pas waar ‘bestuur’ in ‘Bestuurs- en organisatiewetenschap’ voor stond. Ik was vooral geïnteresseerd in hoe organisaties werken, bestuurd worden. Dat ik met die studie in het openbaar bestuur ben belandt, zag ik destijds nog niet aankomen. Toeval toestaan en zelf keuzes maken. Dat is wel de rode draad in mijn werkzame leven. De gemeentelijke overheid was toeval, het sociaal domein een bewuste keuze. Met deze jubileumglossy maak ik reclame voor mezelf – ben wel erg benieuwd hoe het voelt als ik het eerste exemplaar in mijn handen heb – maar wil ik u vooral ook meenemen in dingen waarin ik geloof. Hulp en ondersteuning zijn geen producten, die je in een winkel kunt kopen. Vertrouwen is voor mij het uitgangspunt. Inwoners die vertrouwen hebben in hun hulpverlener en overheid. Zorgaanbieders en gemeenten die samen met elkaar de gewenste veranderingen in gang zetten. Het vertrouwen dat iedereen het juiste wil, pas verlaten als het tegendeel is gebleken (uitgaan van het negatieve creëert namelijk ongelofelijk veel bureaucratie). Met deze jubileumglossy neem ik u graag mee in het werken in het gemeentelijk sociaal domein anno 2018. Het jaar dat ik voor mezelf heb uitgeroepen tot ‘Jaar van de Ervaringsdeskundigheid’. Wilt u verder praten? De koffie staat altijd klaar! R E M KO
Gedeputeerdenlaan 125, 8016 CE Zwolle 06 81498536 info@transitiedoen.nl www.transitiedoen.nl © 2018 TransitieDOEN Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen, gedeeld of verspreid zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.
2
FAVORIET “Zwollenaar met een zwak voor Amsterdam�. Deze tekst staat niet voor niets in mijn twitter-bio. Amsterdam heb ik leren kennen in de tijd dat ik politiek actief werd. Ik woonde er tijdens -en kort na- de eindfase van mijn studie. Mijn huis stond op het mooiste plekje van Amsterdam. Vlak bij het leven op het Waterlooplein, maar wel in alle rust. Vanuit mijn woning keek ik uit op de Montelbaanstoren, voor mij nog altijd een markant herkenningspunt. ILLUSTRATIE: Linda Rusconi
3
INTERVIEW
‘BELEID MAKEN doe “Als klein jongetje wilde ik graag boer
kruisraketten. Dat wakkerde mijn
groot deel van de wijk Roombeek was weggevaagd. Dertien mensen hadden de ramp niet overleefd. Bijna duizend gewonden lagen in het ziekenhuis. Er hing een heel aparte sfeer toen ik die maandag begon. Mijn directe collega’s liepen verslagen rond. De collega’s van de andere locatie bemanden informatieloketten in het rampen-coördinatiecentrum. Ik loste hen na een paar dagen af en verzamelde informatie over alle regelingen, voor de collega’s aan de loketten. Na twee weken kreeg ik een plek in de ‘nazorgploeg’ en bezocht getroffen inwoners die door de ramp in één klap dakloos waren geworden. Binnen een paar weken leerde ik heel veel slachtoffers en nabestaanden kennen. Die verhalen hebben de eerste periode van mijn tijd in Enschede gekleurd.
maatschappelijk bewustzijn aan.
Z WO LLE
worden. Ik kom niet uit een agrarische familie, maar alles wat met natuur te maken had, vond ik interessant. Boer ben ik nooit geworden. Ik groeide op in de jaren tachtig. De jaren van de Koude Oorlog en demonstraties tegen
I
Ik heb nog wel een jaar Milieuhygiëne aan de universiteit van Wageningen gestudeerd, maar dat werd geen succes. De zorg voor milieu raakte naar de achtergrond en uiteindelijk vond ik een studie die wel bij mij paste: Bestuurs- en organisatiewetenschap.
D ISC IPLI N E Ik pakte mijn studie op als een baan. ’s Ochtends colleges volgen en ‘s middags studeren in de bibliotheek. Die discipline legde ik mezelf op, want studeren was eigenlijk nooit mijn ding. Maar nu lukte het wel en gaandeweg de studie werd steeds duidelijker dat mijn toekomst lag in het sociale domein. Vanwege de liefde verhuisde ik naar de gemeente Enschede. Daar kreeg ik na het behalen van mijn bul in mei 2000 een baan als junior-beleidsmedewerker.
‘Mijn eerste werkdag in Enschede was op maandag 15 mei, twee dagen na de Vuurwerkramp.’ V U U RW E R KR A M P Het begin van mijn ambtelijke carrière begon op een manier die ik nooit had kunnen bedenken. Het was maandag 15 mei, twee dagen na de Vuurwerkramp. Een
4
Na de zomervakantie van 2000 breidde mijn werkveld zich langzaam uit naar een breder welzijnsgebied: daken thuislozenbeleid, vrouwenopvang, verslavingszorg en huiselijk geweld. Na 3,5 jaar kreeg ik de kans de overstap te maken naar de gemeente Zwolle. Een baan met hetzelfde takenpakket maar met meer verantwoordelijkheden. In die periode strandde ook mijn relatie. Ik nam de zorg voor mijn dochter op me en verhuisde naar Zwolle. Gelukkig konden we hier vrij snel onze draai vinden.
D E H E RBERG Eén van de belangrijkste dossiers waar ik mijn tanden in mocht zetten was de realisatie van dak- en thuislozenopvang de Herberg. Een hoofdpijndossier want de Herberg was flink gepolitiseerd. Daar kon je als ambtenaar vanuit de inhoud maar beperkt iets aan doen. Het werd de eerste keer dat ik een voorstel moest schrijven waarvan ik bij voorbaat wist dat het zou sneuvelen in de gemeenteraad. Maar toch moesten we die afwijzing hebben om verder te komen. Op een gegeven moment is door een aantal woningbouwcorporaties een statige villa aangekocht in de Terborchstraat vlakbij het station. Dit pand was niet geschikt als opvangplek, want op alle toegangspaden zat een recht van overpad. Geen werkbare situatie, als je de daklozen rustig van en naar de opvang wilt laten gaan. Het was duidelijk dat de gemeente Zwolle meer moest doen om dit dossier nog vlot te trekken. De politieke druk nam toe. Er werden vijftien ambtenaren op het dossier gezet. De gemeente trok de regie meer naar zich toe en ging zelf geschikte locaties afpellen. Tot er drie overbleven waarvan de Herberg de meest ideale
je samen’
‘Gemeentelijk beleid moet kansen vergroten. Niet verkleinen.’ optie bleek. Niet te dicht bij een woonwijk en toch dicht bij het centrum. We kregen de corporaties mee en zo kon het pand vrij snel gebouwd worden.
K ANSE N VERG ROTEN Mijn rol als ambtenaar zag – en zie – ik als verbinder. Beleid maak je samen met partners en niet achter je bureau. Dat is altijd mijn visie geweest. Dus ik ben veel op pad. Praten met partners, zorgaanbieders en ervaringsdeskundigen uit de zorg, bijvoorbeeld cliënten van Wmo-raden. We moeten het met elkaar doen. Ik ben geen zorgdeskundige, maar moet er wel voor zorgen dat zorgpartners zich kunnen ontwikkelen. Daar moet het beleid op gericht zijn. Kansen vergroten en niet verkleinen. Natuurlijk ontmoet ik ook wel eens tegenstand en scepsis. Maar ik probeer altijd zo open mogelijk het gesprek in te gaan en de communicatie te heropenen. Daar heb ik geen pasklaar recept voor, maar het lukt eigenlijk altijd. Ook met Wmo-raden waarmee verhoudingen verzuurd zijn. Het is in essentie altijd een kwestie van geven en nemen en niet: ‘wie betaalt bepaalt.’ Die houding roept alleen maar weerstand op.
TR ANS ITI ED O EN Vijf jaar geleden kreeg ik de kans om verder te gaan als zelfstandig beleidsadviseur met mijn eigen bedrijf TransitieDOEN. Het werken op detacheringsbasis bevalt heel goed. Ik kan zelf invloed uitoefenen op het beleid en het is extra leuk dat ik met mijn kennis en ervaring van toegevoegde waarde ben voor gemeenten. Die toegevoegde waarde wil ik in de toekomst verder uitbouwen. Samen met andere ZP-ers, zowel ambtenaren, zorgverleners als ervaringsdeskundigen wil ik meer samenwerkingsverbanden aangaan. Met de Kantelacademie (zie artikel elders in dit magazine) wil ik mijn kennis delen met concrete pilots, trainingen, workshops en andere events zoals het symposium ter gelegenheid van mijn vijfjarig bestaan. Zo kan ik mijn zorgvisie verdiepen en gezamenlijk een bijdrage leveren aan het gemeentelijk sociaal domein.”
.
Meer over mijn bedrijf op www.transitiedoen.nl
5
ERIK DANNENBERG
Remko staat altijd ‘aan’ “Remko heeft een andere aanvliegroute, maar we delen dezelfde drive: een inclusieve samenleving met zoveel mogelijk gelijke kansen voor iedereen. Ik denk heel praktijkgericht dankzij twintig jaar werkervaring in de hulpverlening. Remko werkt vanuit een wetenschappelijke achtergrond als beleidsmedewerker.
T
Tijdens mijn wethouderschap in Zwolle hebben we intensief samengewerkt binnen het dossier Maatschappelijke Opvang van de G27 gemeenten waarvan ik toen kartrekker was. De overheid ontwikkelde een nieuw model voor een eerlijkere verdeling van zorggelden. Dat gaf de nodige tumult binnen de G27. Remko vervulde daarin een hele positieve rol voor Zwolle. Hij heeft een groot ambtelijk netwerk en kan schaken op meerdere borden tegelijk. Trekken, sjorren, leuren en ritselen om zaken voor elkaar te krijgen. Remko staat altijd ‘aan’. Daarin vinden we elkaar, want zo ben ik ook.
SNELHEID & GEDREVENHEID
om gedegen rapporten uit te werken. Daarin heb ik veel van hem geleerd. Hij gaf mij inzichten om mijn standpunten goed theoretisch te onderbouwen. Die aanpak van de gemeente bleek succesvol. We vonden een geschikte plek en nog voor het einde van het collegeperiode was de daklozenopvang gebouwd en in gebruik.
HUWELIJK Een ander bijzonder feit is dat ik in 2007 het huwelijk tussen Remko en zijn vrouw Berenda mocht sluiten als BABS. Twee mensen die voor elkaar gemaakt zijn en elkaar steunen door dik en dun. Ik vond het een eer dit voor hen te mogen doen.”
Als beleidsmedewerker was hij ook nauw betrokken bij de komst van daklozenopvang de Herberg. Daar stond druk op, want binnen vier jaar moest er een plek komen. Maar het was ook een heel gevoelig onderwerp waarvoor draagvlak in de stad essentieel is. Vanaf het eerste moment hebben we die steun gezocht met informatieavonden in de wijken en contacten gelegd met buurtbewoners. Daarin vonden we een goede modus van werken. Remko combineert snelheid met gedrevenheid. Snel schakelen, maar ook de tijd nemen
.
Erik Dannenberg was wethouder in de gemeente Zwolle van 2005-2014 en verantwoordelijk voor o.a. Wmo, publieke gezondheid, bedrijfsvoering en wonen.
Meer weten over de Kantel Academie Nederland? edIn of Facebook. –> www.kantelacademie.nl of kijk op Twitter, Link Interesse in een vrijblijvend gesprek over het soci aal domein in uw gemeente? –> Mail of bel me: remko@transitiedoen.nl 06-814 98536 In de startblokken om aan de slag te gaan met ervaringsdeskundigheid? Sluit je aan of neem contact op met Team Ervaringsdeskundigheid –> teamed@kantelacademie.nl
6
Ria Sterkenburgh is teamleider sociaal domein, verantwoordelijk voor Wmo, participatie en Jeugdwet in de gemeente Emmen. RIA STERKENBURGH
Hij heeft een eigen geluid “Bij de komst van de decentralisatie hadden wij tijdelijk extra expertise nodig op het gebied van Beschermd wonen. Voor ons een nieuw beleidsterrein. Wij stonden voor de uitdaging om mensen met een psychische beperking volwaardig(er) onderdeel te maken van onze lokale samenleving.
R
Remko bracht heel veel kennis in de organisatie over Beschermd wonen en beschikte over een groot netwerk met AWBZ-partners waaronder Erik Dannenberg. Die had binnen zijn gelijknamige commissie nut en noodzaak van de decentralisatie onderzocht. De uitkomsten deelde Remko. Hij ‘ademde’ het gedachtegoed van Dannenberg en had goed voor ogen hoe je een inclusieve samenleving vorm en inhoud kan geven.
B E L E I D S PL A N & K L A N K B O RG RO E P
Remko heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan het meerjaren beleidsplan over Beschermd wonen binnen het sociaal domein. Er zijn belangrijke stappen gezet over gezamenlijke inkoop, toegang tot Beschermd wonen en het versterken van onze zorgpartners. Remko heeft de aanzet gegeven voor een klankbordgroep waarin gemeente en zorgaanbieders praten over de toekomst van dit thema in centrumgemeente Emmen.
D R A AG V L A K E N V E RT RO U W E N Wij streven naar een inclusieve samenleving met kleinschalige beschermde woonvormen in de wijken. Die visie vraagt durf en lef van de gemeente en onze zorgpartners. Dat vertrouwen willen we geven met meerjarencontracten zodat onze partners financiële ruimte hebben voor nieuwe initiatieven. Remko’s kennis en ervaring als raadslid hebben wij ervaren als een groot voordeel. Hij brengt gemeente en samenleving bij elkaar en weet politiek draagvlak te creëren voor ontwikkelingen uit de stad. Dat doet hij met een eigen geluid. Uniform, zonder politieke kleur. Dat maakt het prettig met hem samen te werken.”
.
7
DE K A NTE L AC A D E M I E N E D E R L A N D IN HE T JA A R VA N DE ER VA R IN GSDE SK U N D I GHEI D
BEKIJK HET ook eens Nederland en de wereld staan aan de vooravond van ingrijpende veranderingen. Grote issues zoals de klimaatverandering, maar ook sociaal-maatschappelijke vraagstukken in het onderwijs, vragen om structurele oplossingen. Niet alleen uit de politiek, maar vooral ook uit de samenleving. De Kantel Academie Nederland wil een plek bieden waar gedreven mensen elkaar vinden en gezamenlijk werken aan de oplossingen van morgen.
W
We zijn er de afgelopen jaren wel achter gekomen dat onze maatschappij anders georganiseerd moet worden. De overheid is doorgeslagen in procedures en systemen. We moeten naar een samenleving waarin mensen weer voorop staan en eigen initiatief wordt gestimuleerd. Dat vergt een kanteling. En voor een kanteling is durf nodig. Lef om stappen te zetten die je misschien niet voor mogelijk acht, maar wel nodig zijn om ons land duurzamer en menselijker te maken. Met die drive ben ik met Hugo Bakkum gestart met de Kantel Academie Nederland.
8
PAR APLU De Kantel Academie Nederland is meer een paraplu dan een organisatie. Wij bieden vooral een plek voor mensen met een visie en missie, met ideeĂŤn en de overtuigingskracht om die ook waar te maken. Dat doen we met het organiseren van workshops, lezingen en symposia. Zo brengen we dromers, (dwars)denkers en doeners bij elkaar. Samen werken aan nieuwe initiatieven, zoals andere vormen van energieopwekking en motiverende onderwijsvormen. We willen kleinschalige kringen ondersteunen, waarin geld niet langer het enige ruilmiddel is. Iedereen leert van elkaar.
van onderop! VO O R W I E IS D E K ANTEL ACAD EM I E N ED ERL AN D?
‘We zoeken mensen met een visie en missie, met ideeën en de overtuigingskracht die ook waar te maken.’
Voor professionals uit zorg, welzijn, onderwijs, overheidsinstanties en het bedrijfsleven. Medewerkers én ZZP-ers zijn van harte welkom om zich bij ons aan te sluiten. Op onze site brengen we leden in contact met elkaar en met bedrijven, overheden en maatschappelijke organisaties die kantelen en waar expertise gewenst is die verder gaat dan onze eigen kantelactiviteiten. Denk aan gemeenten die worstelen met de inzet van burgerparticipatie of zorgorganisaties die er niet in slagen cliënten te betrekken bij de hulpverlening. Maar de Kantel Academie Nederland is er ook voor wijkbewoners die advies en ondersteuning vragen bij het gezamenlijk opwekken van eigen energie.
Vooral bij vraagstukken over armoede, lichamelijke beperkingen en psychische aandoeningen. Zij kunnen helpen om de juiste aanpak te vinden bij zorg en ondersteuning. Dat blijkt bijvoorbeeld uit de werkwijze die gemeenten ontwikkelen voor personen met verward gedrag. Maar ook de commissie Dannenberg, die de toekomst voor Beschermd wonen schetste, maakte dankbaar gebruik van ervaringsdeskundigen. Gemeenten, zorgaanbieders en ervaringsdeskundigen zijn aan zet om hier de komende tijd stappen in te zetten.
‘TUSSE N T WEE WERELD EN’
VO O R KOM E LLE N D E . BEREI K M EER!
In 2017 brachten we enkele tientallen professionals samen in Utrecht tijdens de eerste kantelmiddag met als thema ‘sociale teams tussen twee werelden’. Gemeenten, zorg- en welzijnsorganisaties, ZZP-ers en adviesbureaus vonden elkaar in geanimeerde gesprekken. Het gezegde ‘Waar een wil is, is een weg’, gold zeker voor deze middag. In het gemeentelijk sociaal domein zou deze uitspraak synoniem zijn voor de wens om maatwerk te leveren. Iedereen is uniek, dus is de ondersteuning dat ook. Wij willen dat betrokken partijen niet eerst naar regels, procedures en risico’s kijken, maar naar mensen. Wat is hun ondersteuningsvraag en welke oplossing past daar het beste bij? Gemeenten zijn daar al volop mee bezig. Het gemeentelijk sociaal beleid is sinds 2015 stevig in beweging. Ook inwoners, vooral via adviesraden sociaal domein hebben het druk. De belofte van zorg nabij, krijgt vorm. Maar het gaat met horten en stoten.
Voor mij persoonlijk begint de inzet van ervaringsdeskundigheid al bij het maken van beleid. Bij de inkoop van zorg en ondersteuning. Een gemeente die vanaf de start deze deskundigheid inzet, voorkomt veel ellende en bereikt meer. In mijn gesprekken met ervaringsdeskundigen komen zij met oplossingen die ik niet had kunnen bedenken. Het zijn regelmatig kleine dingen die weinig kosten en vaak meer opleveren in geld en effectieve zorg.
De onderwijskundige van de energietechneut en de vernieuwer in het sociaal-domein van de initiatiefnemer van kleinschalige woonvormen.
E RVAR I N GSD ESKU N D I GH EI D Om de juiste richting te vinden, is – volgens ons - de inzet van ervaringsdeskundigen een vereiste. Zij zijn als geen ander in staat gemeentelijk beleid te spiegelen en te toetsen aan de praktijk van alledag. Daarom is ons motto ook: ‘Bekijk het ook eens van onderop!’ Om ons motto kracht bij te zetten heeft de Kantel Academie Nederland 2018 uitgeroepen tot ‘Jaar van de Ervaringsdeskundigheid.’ Ervaringsdeskundigen kunnen het kantelproces vergemakkelijken en daarom maken zij sinds kort ook langzaam hun opmars in gemeenteland.
TE A M ED De Kantel Academie Nederland start in het najaar van 2018 met Team ED. Een team van adviseurs die het gemeentelijk sociaal domein goed kennen én ervaringsdeskundigen die weten wat inwoners met een beperking (of liever een uitdaging) nodig hebben. Het Team ED kan gemeenten en zorgaanbieders adviseren met het leggen van contacten in de eigen gemeente. Ook gaat dit team onderzoeken of gemeentelijk beleid werkt, vanuit het perspectief van de inwoners waarvoor het bedoeld is.
.
Meer weten? Wilt u meer weten over de Kantelacademie of Team ED? Kijk op www.kantelacademie.nl of neem snel contact op voor een vrijblijvende afspraak. Dat kan via teamed@kantelacademie.nl of 06-81498536 (Remko de Paus).
9
R E M KO D E PA U S O V E R Z I J N P O L I T I E K E C A R R I È R E E N R A A D S L I D M A AT S C H A P
‘HOU VAST aan je koe “Mijn politieke bewustzijn werd aangewakkerd bij maatschappijleer op de middelbare school. Het waren de jaren tachtig en de discussie over kernwapens werd volop gevoerd, ook bij maatschappijleer op mijn school. Tijdens een les kregen we de vraag: “Als je nu zou mogen stemmen, op welke partij stem je dan?”
E
Er was één politieke partij die heel duidelijk stelling nam tegen de kernwapens en het leger en dat was de PSP. Als een partij dat durft te zeggen, dan is dat mijn partij. En dan word ik ook actief lid, vond ik. En zo ging het. Na mijn aanmelding zat ik al snel in het landelijk bestuur van de jongerenorganisatie. Die begintijd was gaaf. De PSP-jongeren waren lichtelijk anarchistisch. Echte actievoerders, maar dan wel zoveel mogelijk met een ludieke twist. Elke vrijdag kwam er een man of veertig vergaderen op het partijkantoor in Amsterdam. Daarna gingen we samen stappen en sliepen we op het partijkantoor om op zaterdag weer verder te vergaderen. Het bruiste van de ideeën.
BOTSEN Eind jaren tachtig veranderde het politieke klimaat. De PSP fuseerde met EVP, CPN en PPR in GroenLinks. Van deze partijen hadden alleen de PSP en PPR een jongerenorganisatie en die botsten met elkaar. De PSPjongeren waren jong, actiegericht en keken niet zo sterk naar de moederpartij. De PPR-jongeren waren veel meer parlementair gericht en druk met de standpunten van de moederpartij. Bovendien lag de gemiddelde leeftijd een stuk hoger. Beide ‘kampen’ werkten als een rode lap op een stier op elkaar. Na een paar knallende ruzies, bleven feitelijk alleen de PSP-jongeren over. Puur vanwege de getalsmatige verhoudingen. Het was een pittige tijd, waarin het aantal actieve PSP-jongeren snel afnam. Dat gold ook deels voor mij. Ik pakte mijn studie op en het politieke werk belandde op een lager pitje.
BU RG E RLI D Tijdens en na mijn studie bleef ik op de achtergrond wel betrokken bij de redactie van het lokale ledenblad van de afdeling Wageningen en de organisatie van de landelijke GroenLinks congressen. Maar ik vond niet dat ik politiek actief kon zijn in de plaatsen waar ik zelf ambtenaar was. Pas toen ik stopte als ambtenaar in Zwolle, begon het te kriebelen en heb ik me kandidaat gesteld als burgerlid voor de gemeenteraad.
10
Een mooie manier om het raadswerk te ‘oefenen’. Wel meepraten, maar niet meebeslissen. Dat was fijn, want zo kon ik afstand nemen van de dossiers waaraan ik als ambtenaar nog gewerkt had.
‘G RO E N IS PO EN’ In 2014 meldde ik me aan als kandidaat raadslid. Ik kwam als vierde op de kieslijst, maar bij de verkiezingen kwamen we net een zetel te kort. In 2015 kwam ik alsnog in de raad omdat een ander raadslid stopte. Zijn portefeuille met onder andere de energietransitie, kon ik grotendeels overnemen. Voor GroenLinks is milieu een cruciaal thema. Het is prettig dat onderwerpen waarover wij al twintig jaar praten, nu breder gedragen worden. Ik vind het mooi dat ook de lokale VVD nu roept: ‘Groen is poen.’
G RO N I N GS MO D EL Mijn raadswerk benader ik niet veel anders dan mijn werk als ambtenaar. Ik ga op pad. Praat veel met mensen en stel me open op. Het is vaak een kwestie van geven en nemen. Vasthouden aan je koers, maar niet blindstaren op één punt. En creatieve manieren bedenken om een onderwerp op de politieke agenda te houden. De energietransitie in Zwolle wil Groen Links volgens het Groninger model aanpakken. Dat betekent een pact sluiten met grootverbruikers en transparante afspraken maken over CO2 reductie en de monitoring daarvan.
U RG E NTI E De wethouder in de vorige raadsperiode wilde niet erg meebewegen op dit vlak. Dan kan je gaan drammen, maar dat werkt niet. Ik ga praten met partners in de stad en bij collega raadsleden. Hoe kijken zij naar dit onderwerp? Zijn er gezamenlijke aanknopingspunten? Hoe brengen we de energietransitie samen verder? Gezamenlijk draagvlak is cruciaal. Daarom heeft GroenLinks een werkbezoek georganiseerd in Groningen. De urgentie voor de energietransitie en de kansen die zich daarin voordoen, moeten breed
oers’ gevoeld en gedragen worden. Dan pas ga je als stad meebewegen.
OM BU DSFU N C TI E Sinds de gemeente veel meer doet in het sociale domein heb ik in de raad gepleit voor een ombudsfunctie voor dit domein. Ik ben er trots op dat dit nu in het collegeakkoord staat. Ik vind het belangrijk dat er een onafhankelijk orgaan komt waar inwoners terecht kunnen met klachten binnen. De afgelopen vier jaar lang was er een meerderheid in de raad voor, maar koos het college uiteindelijk toch een andere weg. Erg jammer. Ik blijf er bovenop zitten om te zorgen dat die ombudsfunctie er ook daadwerkelijk komt. Nu we als partij meedoen aan het college, geeft me dat voldoende vertrouwen.
PAR E LTJ ES Het gesprek over het sociaal domein mét de stad heeft onze wethouder, Klaas Sloots, omarmd. Dat druk ik hem ook op het hart: ‘Blijf in gesprek met mensen. Haal dingen op.’ Daar zitten soms pareltjes tussen waarmee je verder kan. En je geeft vertrouwen terug aan de samenleving. Dat vertrouwen is essentieel. Daarom zet ik me bijvoorbeeld ook in voor meerjarencontracten met partners. Dan is er meer draagvlak om te investeren of een gezamenlijke pilot aan te gaan. Je bereikt simpelweg meer.
‘Drammen werkt niet in de politiek. Ik ga praten met partners in de stad en bij collega raadsleden. Gezamenlijk draagvlak is cruciaal.’
E I G E N KERNWA ARD EN Wat wij als GroenLinks ook heel belangrijk vinden, is opereren vanuit eigen kernwaarden. Je kan tijdens een discussie ergens blind invliegen, maar dan snapt niemand waarom je ergens voor of tegen bent. In een debat over bijvoorbeeld de energietransitie, begin ik mijn betoog met de openingszin dat Groen Links staat voor een groene, duurzame stad. Pas dan daal ik af naar het concrete thema. Dat werkt wel en het maakt duidelijk dat GroenLinks een partij is die opereert vanuit idealen en niet vanuit pragmatisme.”
.
11
FIL MTIPS M I J N F I L M E RVA R I N G B EG O N M E T B U D S PE N C E R E N T E R R E N C E H I L L . E C H T E V E C H T F I L M S . H E E L A M E R I K A A N S . W E L I E PE N M E T D E J E U G D VA N D E VO E T B A L C L U B U I T O N S D O R P WO R M E R N A A R D E OV E R K A N T VA N D E Z A A N , N A A R D E B I O S C O O P VA N WO R M E RV E E R . E E N I N D RU K W E K K E N D E E RVA R I N G , WA A R A A N I K N O G S T E E D S M E T V E E L PL E Z I E R T E RU G D E N K . I N D E B RU G K L A S VA N D E M I D D E L B A R E S C H O O L VO LG D E E E N F I L M F E S T I VA L VA N T W E E D AG E N . VO O R M I J WA S D AT D E K I E M VO O R M I J N L I E F D E VO O R H E T F I L M F E S T I VA L VA N RO T T E R D A M ( I F F R) . S I N D S H A LV E RW EG E D E J A R E N N EG E N T I G B E N I K E R VA S T E G A S T; H E T B EG I N VA N H E T J A A R E E N D AG J E F I L M S K I J K E N I N D E M A A S S TA D .
TIP2 TIP1 Komedie is het moeilijkste genre als je het mij vraagt. Ik ken niet veel geslaagde films in deze soort, maar in 1997 was de slotdag van het Filmfestival Rotterdam mij goed gezind. De Volkskrant schotelde bezoekers een willekeurige selectie voor van films met een goede publieksbeoordeling. Ze waren allemaal mooi, mét een goede komedie: ‘Un air de Famille’. Die speelt zich af in een muffig buurtcafé. Er zijn geen briljante grappen blijven hangen, maar ik herinner me wel dat ik met een glimlach op mijn mond naar de volgende film toog.
De TV-serie Twin Peaks (1990) werkte voor mij nog niet helemaal. Maar voor de regisseur, David Lynch, viel ik later in de bioscoop wel. In 1997 kwam Lost Highway uit. In Enschede, waar ik toen woonde, draaide hij niet in het filmhuis maar in de megabioscoop, in het kleinste zaaltje. Toen ik zeer tevreden de zaal uitliep, hoorde ik een andere bezoeker verzuchten: “Dan gaan ze me straks thuis vragen waar die film over ging. Ik heb echt geen idee wat ik dan moet antwoorden.” Voor mij is dat eigenlijk de kern van het werk van Lynch. Genieten van beelden, dialogen en muziek; maar vooral geen duidelijke verhaallijn verwachten. De filmkrant schreef over Lost Highway: “Het tijdsverloop is onlogisch en maakt het onmogelijk een sluitend verhaal te reconstrueren. Verbanden leggen met iets buiten die droom is gedoemd te mislukken.” Heerlijk!
TIP3 Begin 2018 zag ik in Rotterdam The Guilty (Den Skyldige) van Gustav Möller. Een Deense film die zich uitsluitend afspeelt in een meldkamer van de hulpdiensten. Vooraf triggerde me dit idee, maar had ik geen hoge verwachtingen. Achteraf was ik het met de rest van het publiek eens; dit was de beste film van het festival van 2018. Door het regelmatig wisselen van het perspectief (vooral van goed en kwaad), word je als kijker steeds verrast. En zo eindigde ik na anderhalf uur film, die op één plek gedraaid is met steeds één man in beeld, met de ontdekking dat ik zelden zo geboeid naar een film heb zitten kijken. Een actuele aanrader dus!