Toontje: On-on-ongelukskist… M-mij heeft het ongeluk gebracht. Waar of niet? Druif: Ach zanikpot! Je bent zelf een stuk ongeluk, wáár je ook in kruipt! Die Marinka redt het best hoor. Zul je zien. Toontje barst in huilen uit. Druif: Eh.. Bange Toontje, sorry. Zo bedoelde ik het niet. Je.. Ik hoop gewoon dat Marinka niks overkomen is. Toontje houdt op met huilen en glimlacht. Toontje: Misschien moeten we haar toch maar achterna gaan? Druif en de Kapitein kijken hem met grote ogen aan en kloppen hem op zijn schouder. De kapitein kijkt in de verte. Kapitein: Daar komt hij aan Druif: Wat ligt hij hoog Kapitein: Marinka is licht De kist komt bij de boot aan en Druif tilt hem uit het water. Langzaam openen ze de kist. Toontje: Hij is leeg. Kapitein: Nee, er ligt een briefje in. (briefje voorlezend) Vaar om middernacht de haven binnen. De grote heer van Schrik en Vreze is al lang… Druif: Al lang wat? Kapitein: Dat staat er niet. Het laatste woord is door het zeewater onleesbaar geworden. Kapitein: Anker los! Als ik recht op die lichtjes stuur, dan varen we veilig de haven binnen.
3 2