Η πόλη με τις τέσσερις εποχές

Η πόλη με τις τέσσερις εποχές

«Μμμμ! Τι ρούχα να φορέσω άραγε; Καλοκαιρινά ή

χειμωνιάτικα;»,

αναρωτιέται

ο

μεγάλος

βάτραχος, ο Κουάκ. «Γιατί πρέπει μέσα σε αυτή την πόλη να υπάρχουν μόνο τέσσερις γειτονιές κι αυτές να είναι διαφορετικές; Τώρα θυμήθηκα τι ρούχα θα χρειαστεί να βάλω! Πρέπει να βάλω πολύ ζεστά ρούχα, γιατί ο φίλος μου ο αρκούδος ζει στη χειμωνιάτικη γειτονιά. Δε θέλω να γίνω παγάκι πριν φτάσω στο σπίτι του!». Ο Κουάκ έριξε πάνω του το παλτό του βιαστικά και ξεκίνησε. Οι παντόφλες του γλιστρούσαν και ίσως να έφταιξε αυτό που έχασε το δρόμο του…

Ξαφνικά, από τη γειτονιά με τα μυρωδάτα λουλούδια,

όπου

κατοικούσε,

βρέθηκε

στη

γειτονιά του καλοκαιριού. Ο ήλιος έκαιγε και είχε υπερβολική ζέστη. Ο ιδρώτας του Κουάκ έσταζε τόσο πολύ που σχημάτισε μια μικρή λιμνούλα. Ένας μοβ αρκούδος είδε τον Κουάκ από το παράθυρο και τον προσκάλεσε να μπει μέσα στο σπίτι του.

- Πώς βρέθηκες εδώ; ρώτησε ο μοβ αρκούδος τον βάτραχο.

- Πήγαινα στον φίλο μου τον αρκούδο που μένει στη χειμωνιάτικη γειτονιά, αλλά οι παντόφλες μου γλίστρησαν και βρέθηκα εδώ. Πάντως, έχεις πολλή δροσιά στο σπίτι σου, του λέει ο Κουάκ φανερά ανακουφισμένος.

- Σ’ ευχαριστώ! του απαντά ο μοβ αρκούδος. Θα ήθελες να σου δώσω πιο δροσερά ρούχα για να βγούμε έξω να μαζέψουμε φρούτα από τα δέντρα; - Θα το ήθελα πολύ, αλλά πρέπει να φύγω, γιατί με περιμένει ο φίλος μου ο αρκούδος στη χειμωνιάτικη γειτονιά. Μήπως ξέρεις πώς μπορώ να πάω εκεί;

- Πρώτα πρέπει να περάσεις από τη γειτονιά του φθινοπώρου. Εκεί θα ψάξεις να βρεις ένα μεγάλο, κατακόκκινο μήλο. Όταν το βρεις, να τραγουδήσεις τρεις φορές το δημοτικό τραγούδι «μήλο μου κόκκινο» χοροπηδώντας πολύ ψηλά.

Εάν διψάσεις δίπλα σου θα βρεις μια καταγάλανη ήρεμη λίμνη με πολλά νούφαρα και καταπράσινα δέντρα. Αφού ξεδιψάσεις, ψάξε να βρεις τη μαγική μαργαρίτα και άρχισε να μαδάς τα πέταλά της λέγοντας τους στίχους «μ΄ αγαπά, δε μ΄ αγαπά». Αν βγει «μ΄ αγαπά», θα επιλέξεις το σωστό μονοπάτι και θα πας στη γειτονιά του χειμώνα. Αν βγει «δε μ΄ αγαπά», θα γυρίσεις μια γειτονιά πίσω.

Ο Κουάκ ήταν άτυχος. Γύρισε στο φθινόπωρο, επειδή η μαργαρίτα σταμάτησε στο «δε μ’ αγαπά». Ξαφνικά, όμως, φύσηξε ένας δυνατός άνεμος και ο Κουάκ μεταφέρθηκε στην άνοιξη.

Εκεί υπήρχαν πολλά ασυνήθιστα λουλούδια. Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος. Ο Κουάκ φοβήθηκε. Πήγε να δει τι ήταν και τότε αντίκρισε μια πολύχρωμη χελώνα.

- Γιατί είσαι πολύχρωμη; τη ρώτησε. Τι είσαι; Δεν έχω ξαναδεί ποτέ χελώνα σαν εσένα!

- Μη φοβάσαι! Δεν είμαι επικίνδυνη, του απάντησε εκείνη.

- Γιατί είσαι πολύχρωμη; τη ρώτησε ξανά ο βάτραχος.

- Έχω τα χρώματα της άνοιξης, του απάντησε η χελώνα.

- Θες να γίνουμε φίλοι, χελωνίτσα μου; - Ναι, θα το ήθελα πολύ! Κι οι δύο φίλοι συνέχισαν μαζί το ταξίδι τους…

Οι δυο φίλοι περπατώντας στην ανοιξιάτικη γειτονιά συνάντησαν μια μεγάλη χελώνα. Τότε οι δυο φίλοι ανέβηκαν στην χελώνα και τη ρώτησαν αν μπορεί να τους μεταφέρει στη χειμωνιάτικη γειτονιά. Εκείνη συμφώνησε και σε μία ώρα έφτασαν στο σπίτι του αρκούδου. Μπήκαν μέσα στο σπίτι του κι εκείνος τους πρότεινε να παίξουν με το play station του. Καθώς έπαιζαν είπε στον Κουάκ: - Βρήκα ένα μυστικό για να μένουμε μόνο στην άνοιξη!, είπε ο αρκούδος.

- Όχι μόνο στην άνοιξη! Πρέπει να πηγαίνουμε κι αλλού, γιατί τις χρειαζόμαστε όλες τις εποχές!»

Στη συνέχεια τα τέσσερα ζωάκια κάθισαν να συζητήσουν κι έφτασαν στο συμπέρασμα ότι όλες οι εποχές έχουν τα πλεονεκτήματά τους.

- Την άνοιξη η φύση αναγεννιέται. Φυτρώνουν πολλά μυρωδάτα και πολύχρωμα λουλούδια, τα

δέντρα

γεμίζουν

φύλλα

και

δημιουργούνται καινούριες οικογένειες, είπε ο Κουάκ.

- Το καλοκαίρι μπορούμε να κάνουμε βουτιές στις λιμνούλες, να συναντιόμαστε και να διασκεδάζουμε με τα υπόλοιπα ζώα και να περνάμε πολλές ώρες παίζοντας στην αυλή, είπε η χελώνα.

- Το φθινόπωρο σχεδόν όλα τα ζώα αρχίζουμε να προετοιμαζόμαστε για τον χειμώνα. Συγκεντρώνουμε

τρόφιμα

και

τα

αποθηκεύουμε στις φωλιές μας για να έχουμε τροφή τις δύσκολες μέρες του χειμώνα, είπε η μικρή χελωνίτσα.

- Το χειμώνα καθόμαστε στα σπίτια μας δίπλα σο τζάκι και πίνουμε ζεστές σοκολάτες, ενώ κάποιοι από εμάς πέφτουν σε χειμερία νάρκη, είπε ο αρκούδος.

- Έχεις δίκιο, Κουάκ. Η κάθε εποχή έχει τα δικά της χαρακτηριστικά, διαπίστωσαν οι τρεις φίλοι.

Τότε, οι τέσσερις φίλοι αποφάσισαν από εδώ κι έπειτα να αφήσουν τις εποχές να κυλήσουν μόνες τους χωρίς εκείνοι να παρεμβαίνουν. Έτσι θα είχαν τη δυνατότητα να απολαύσουν κάθε μία από αυτές για τρεις ολόκληρους μήνες σε κάθε μία από τις γειτονιές.

Στην παρούσα χρονική στιγμή βρίσκονταν στη χειμωνιάτικη γειτονιά και στο σπίτι του αρκούδου. Έξω το χιόνι έπεφτε ασταμάτητα. Είχε φτάσει το ένα μέτρο. Έτσι, οι φίλοι μας αποφάσισαν να βγουν έξω και να παίξουν χιονοπόλεμο.

Αφού έβαλαν τα χοντρά τους μπουφάν, τα μάλλινα γάντια, κασκόλ και ψηλές γαλότσες, έφτιαξαν ένα μεγάλο χιονάνθρωπο. Του ΄βαλαν για καπέλο μια κατσαρόλα και για μύτη ένα καρότο από το θερμοκήπιο του αρκούδου.

Καθώς οι φίλοι έκαναν τον χιονάνθρωπο, από το βουνό έπεσε μια χιονοστιβάδα. Ο Κουάκ, όταν την είδε φώναξε «τρέξτε!» και όλοι μπήκαν μέσα στο σπίτι του αρκούδου. Η χιονοστιβάδα τελικά έπεσε στο θερμοκήπιο. Ο αρκούδος βγήκε έξω και τι να δει; Το θερμοκήπιό του χαλασμένο!

Ο Κουάκ και οι χελώνες τον βοήθησαν να ξαναφτιαχτεί από την αρχή. Σε μια μέρα το θερμοκήπιο ήταν έτοιμο! Μετά από αυτήν την περιπέτεια, οι τέσσερις φίλοι πέρασαν ήρεμα τον υπόλοιπο χειμώνα και περίμεναν την άνοιξη…