professionals, vrijwilligers, klanten, de mensen in de omgeving van die klanten -, hoe fijner mensen het vinden om er deel van uit te maken. Je gaat inderdaad de dingen doen zoals je ze thuis doet. En dus heb je op een gegeven moment geen functies meer, geen verschil tussen vrijwilligers en professionals. En ook geen professionals met ‘hun’ vrijwilligers want professionals en vrijwilligers zijn gelijk. Stap voor stap word je zo een gemeenschap. Een community. Of, beter, een verzameling communities. Niet als iets wat je nastreeft maar wat gebeurt, vanzelf .Waarbij je er wel op moet letten, voortdurend, dat het open gemeenschappen zijn waar je je gemakkelijk bij aan kunt sluiten, anders groeit het dicht. Ook dat opletten is iets dat je samen doet.
Goede doelen-organisatie Essentieel is er toe doen. De sturing komt niet van een organisatiebelang zoals continuïteit of subsidie maar van een goed doel, een doorleefd waarom, een echte why. Je concentreert je op activiteiten die dat goede doel helpen realiseren en van de rest neem je afscheid. We hebben instrumenten om dat samen te toetsen zoals een toetsingskader waarmee je kunt zien hoe ver je bent. Alles wat niet goed werkte hebben we vervangen door nieuwe dingen die beter werken. Dat samen leren en bijstellen – do check do check – blijven we doen. Met ‘we’ bedoel ik alle mensen in die netwerken die samen die netwerken vormen. Iedereen die meedoet praat ook mee. Doen en besturen vallen samen. De dood in de pot is new public management. Organisaties financieren aan de hand van aanbesteding en marktwerking en verwachten daar enthousiaste burgers achter te krijgen. Als er iets is waar geen burger of vrijwilliger voor gaat is het wel geruzie tussen nonprofit instellingen die niet samenwerken en elkaar vliegen afvangen. Juist vanwege dit inzicht hebben we intern besloten om stap voor stap te veranderen in een goede doelenorganisatie met steeds minder subsidie en steeds meer inbreng van klanten en andere gewone mensen. In organisatietermen is dit wat Mintzberg een missionaire organisatie noemt. De missie, het ideaal, is het verbindend coördinatiemechanisme, en onderlinge afstemming de manier waarop je dit inricht. Door dit samen sturen word je steeds beter in waar je van bent. De structuur die daarbij hoort is een open netwerk zonder rangen en posities, met mondige mensen die vrij en zonder angst informatie delen, elkaar helpen en van elkaar leren. De mensen die er werken zijn voor een deel weliswaar in dienst maar hun drive komt voort uit het gedeelde ideaal. Plezier in het werk is belangrijk, je best doen ook, maar het gaat om meer dan dat. Het gaat om meaning. Van betekenis willen zijn voor een hoger doel. De stap die daarop volgt, vanzelf, is dat er geen functionarissen meer zijn maar gepassioneerde lieden die gaan voor dat hogere. Loyaal zijn ze niet aan de organisatie of aan de klant maar aan dat hogere doel dat ze bij elkaar heeft gebracht. 10 van 24