uitrek nie of jou tydens die verhoor kom intimideer, probeer verwar of boelie nie. So lewer ek, Ron, toe persoonlik ‘n Brief van Aanmaning van die Klein Eise Hof aan die Polokwane Munisipale bestuurder se ontvangsdame wat teken vir ontvangs daarvan. Ons eis die R7000 wat die hof ons toelaat. Die balans is ons bereid om af te skryf uit dankbaarheid vir die gerief en sekerheid van snelle afhandeling. Daar kom geen reaksie binne die 14 dae wat die Hof die verweerder toelaat om te betaal nie en ons gaan voort om ‘n Dagvaarding te laat uitreik en dit deur die Bulju aan die munisipale bestuurder te laat beteken. Die dagvaarding beveel die verweerder om die eisbedrag plus die baljukoste voor of op 23 Maart te betaal of anders op daardie dag om 6nm in die hof te verskyn om die eis teen te staan. Geen reaksie, en so is ons hof toe. Hier verskyn Mnr Manngo, ‘n regsadviseur van die munisipaliteit, langs Issie en probeer sommer haar lêer uit haar hand neem om te sien waaroor haar eis gaan. Sy weier natuurlik en eindelik beland ons toe voor die regbank. Aangesien die hof geen regsverteenwoordiging toelaat nie, maak Mnr Manngo beswaar teen my (Ron se) teenwoordigheid. Ek verduidelik dat ek nie Issie se raadsman is nie, maar haar eggenoot en mede-eienaar van die voertuig, hoewel dit op haar naam geregistreer is. Hy ignoreer die feit dat hy self geen reg daar het nie, en gaan voort om aan die hof te verduidelik dat die dagvaarding daardie selfde middag eers op sy tafel beland het — vier maande na die balju dit afgelewer het! Die afskrifte van die kwotasies het sindsdien onverklaarbaar verlore
geraak. Hy sê sy werkgewer het geen plan of selfs gronde om die eis teen te staan nie, maar hulle het versekering teen hierdie tipe van eise en hy sou toesien dat die versekeringseis ingedien en so spoedig moontlik betaal word. Uit ‘n oormaat van billikheid teenoor albei partye, stel die hof die saak vir ‘n verdere sewe weke uit — en beveel my en Issie om weer afskrifte van die drie kwotasies aan die verweerder te lewer. Die munisipaliteit moet dan voor 11 Mei betaal of daardie aand die saak kom verdedig. Teen 6 nm op 11 Mei het ons nog nie weer van die munisipaliteit verneem nie, hulle verskyn ook nie in die hof nie en die munisipaliteit word in sy afwesigheid gevonnis tot betaling van R7000 plus die baljukoste binne tien dae. Die volgende oggend lewer ek persoonlik ‘n kennisgewing tot dié effek by die betrokke kantoor af. Die tiende dag skakel ‘n persoon van die munisipaliteit vir Issie - in wie se naam die saak gevoer is - en vra haar om na sy kantoor te kom om ‘n ontslagvorm te kom teken. Ek vertrou nie die vrede nie en gaan besoek die man self om uit te vind waaroor dit gaan. Die man verduidelik dat die vorm benodig word vir hulle eis teen hulle versekering. Ek vra of sy dan onmiddellik ‘n tjek sal kry. Nee, verduidelik hy, die vorm sal na hulle versekeraars in Randburg gestuur word wat dan sal reël dat ons eis betaal word. Hy kan egter nie sê of betaling binne sewe dae of binne sewe maande sal geskied nie. Ek deel hom mee dat ons geen vorm sal teken nie. Die Hof het die Stadsraad van Polokwane reeds gevonnis tot betaling van R7000 plus die balju se koste binne tien dae. Die tiende dag het nou
767
aangebreek en ons verlang dieselfde dag nog betaling, so nie gaan ek die volgende oggend ‘n Lasbrief vir Eksekusie by die hof kry wat die Balju dieselfde dag sal aflewer en onmiddellik betaling kry, of anders gaan hy op voldoende bates beslag lê wat per veiling verkoop kan word om ons eis te betaal. Hy verduidelik vir my dat ek duidelik nie verstaan hoe dinge by die munisipaliteit werk nie. Hy kan nie vir ons ‘n spesifieke datum gee waarop betaling sal geskied nie. Dis in die hande van hulle versekeraars. My reaksie is dat ek baie duidelik verstaan dat dinge by hulle eenvoudig nie werk nie. Ek verduidelik op my beurt dat ek sy werkgewer se optrede, of eerder gebrek aan optrede, beskou as minagting van die hof en dat ek met die lasbrief voortgaan. Omtrent ‘n uur later skakel ‘n dame van die versekeringsmaatskappy en versoek dat Issie die ontslagvorm gaan teken sodat hulle die saak kan afhandel. Ek vra of sy enige aanduiding kan gee hoe vinnig betaling dan sal geskied, maar sy kan nie. Dit kan ‘n week wees, ‘n maand of maande. Dan stel ons nie belang nie, vertel ek haar. Ons het nou lank genoeg gewag. Die munisipaliteit moet dan maar in reaksie op die lasbrief betaal. Later dieselfde middag bel Mev Visagie, klerk van die Polokwane Hof vir Klein Eise my en sê sy verstaan ons weier om betaling te aanvaar. Dis glad nie so nie, sê ek. Voor ek nog verder kan verduidelik, maan sy my om nie my gewig met haar rond te gooi nie. As dit my houding is, sal sy beslis weier om die lasbrief uit te reik!
Ek is nie bereid om so mee gepraat te word nie en stap dadelik na haar kantoor toe. Van aangesig tot aangesig het haar houding aanmerklik verbeter en bel sy in my teenwoordigheid die versekeraar se dame. Dié onderneem om toe te sien dat die eis binne sewe dae betaal word as Issie dieselfde middag nog die ontslagvorm by die munisipaliteit gaan teken. As hulle dan nog nie betaal het nie, belowe Mev Visagie, sal sy onmiddellik die lasbrief uitreik en moet die reg maar sy gang gaan. Net vir die rekord kan ek meld dat betaling toe eers op die elfde dag daarna geskied het, maar dit was darem nie nodig om nog maande te wag nie. Wat ‘n mens natuurlik dronkslaan is dat wanneer ‘n gewone landsburger ‘n vonnis teen hom kry, dit sy naam op allerlei kredietrekords laat beland en sy kanse om weer iewers krediet te kry, ‘n ernstige jarelange knou gee. Hier is dit ons agbare plaaslike regering wat skynbaar straffeloos weens absoluut hopelose administratiewe optrede blykbaar redelik gereeld vonnisse teen hulle kry, sonder dat dit iemand hinder of hulle kredietwaardigheid affekteer. Ek glo nog dat ons almal konsekwent moet weier om swak of onbetroubare diens te aanvaar. Wat dink die familie?
IN GELYKE MUNT In 1966 was Vic Steenberg speurdersersant gestasioneer
768
as te