4) Ballada
o wbijaniu gwoździa
Chciał wbić gwoździk w ścianę B mały chłopiec Janek. Stukał, pukał młotkiem, z nie najlepszym skutkiem. Bo gwoździk uparty C stroił sobie żarty, a że był zbyt cienki, wciąż wypadał z ręki. Stuku, puku, stuku, puku, D trach, trach, trach, bęc. E
Wtedy przyszła mama B dokończyć wbijanie, żeby wreszcie gwoździk utrzymał się w ścianie. Stukała, pukała, C tak młotkiem machała, cała się spociła, w gwoździk nie trafiła. Stuku, puku, stuku, puku, D trach, trach, ciach, auć. E
Przyszła siostra Janka, B chciała pomóc bratu. Stukała, pukała, lecz bez rezultatu. W końcu zezłoszczona C mruknęła: – Padalec! A potem niechcący walnęła się w palec. Stuku, puku, stuku, puku, D trach, trach, trach, auć. E
W końcu przyszedł tata, B żeby bez ryzyka zamknąć tę aferę z wbijaniem gwoździka. Stuknął raz a dobrze C i dokonał dzieła, gwoździk został w dłoni, a ściana runęła. Stuku, puku, stuku, puku, D trach, trach, trach, BUM. E
• W odpowiednim rytmie – zabawa ruchowa z wykorzystaniem instrumentów Wszyscy uczestnicy zajęć otrzymują instrumenty perkusyjne: dzieci drewienka, a dorośli trójkąty. Jeżeli nie ma odpowiedniej liczby instrumentów w przedszkolu, dzieci mogą trzymać w dłoniach drewniane klocki, a rodzice dowolne dźwięczące przedmioty, np. dwie łyżeczki do herbaty. Przedszkolaki realizują rytm, chodząc po sali przedszkolnej w następujący sposób: B Szybkie
kroki w rytmie ósemkowym (łącznie szesnaście kroków).
C Wolniejsze
kroki w rytmie ćwierćnutowym (łącznie osiem kroków).
D Zatrzymanie. E Rodzice
8
Dzieci w rytmie słów „stuku, puku…” uderzają w drewienka.
w rytmie słów „trach, trach…” uderzają w trójkąty.