24
Als motorcrossen je hobby is Crosspost
Interview met.... Vince Riechers
Op 19 februari heeft de crosspost redactie een interview gehad met Vince Riechers en na een prettig gesprek besloten we dat een toch nog wel geemotioneerde Vince zelf zijn verhaal op papier zou zetten. Hieronder de bewogen en veel te korte crosscarriere van Vince Riechers met zijn hoogtepunten maar helaas ook vele dieptepunten. Een carriere die helaas niet langer heeft mogen duren dan 19jaar en waaraan op de jonge leeftijd van 22jaar een abrupt einde kwam. Vince heeft aangegeven weer vaker naar SALZ te komen en wil in nabije toekomst graag zijn trainersdiploma bij de KNMV halen en zodoende nauw betrokken blijven bij de sport die zoveel voor hem betekend. Mijn naam is Vince Riechers, geboren 13 november 1989 te Amersfoort, en ik heb twee zussen en een broertje. Mijn vader en moeder waren altijd al gek van motoren, vooral oude engelse twee cilinders, en in de tijd dat m’n pa crosste (met een CCM op SALZ) en later bij de Oldtimers racete (met een BSA Gold Star bij de KNMV) gingen we met het hele gezin naar de cross of race en zo werd ik met het motorvirus besmet. De schuur stond altijd vol motors en brommers en als ons pap aan het sleutelen was zaten wij vaak bij hem in de schuur op een of andere motor en draaiden dan aan de gashandvatten terwijl we motorgeluiden maakten. 1993 Toen ik 4 jaar oud was kochten mijn ouders een PW50 voor mij en m’’n zussen, maar ik zorgde altijd wel dat ik degene was die op het Yamahaatje kwam te rijden. Eerst elke zondag naar de hei op de tankbaan en later werd ik lid van SALZ, waar ik m’n eerste seizoen clubwedstrijden reed tegen Joey van Ginkel, Peter van Dijk en Jan Daniel Meier. De eerste wedstrijden reed ik nog met de PW50 maar een jaar later kwam er een PW80, gevolgd door m’n eerste nieuwe motor een Honda XR70 viertakt, ja ik was m’n tijd ver vooruit!. Maar eigenlijk was dit een soort van pitbike en na toch nog hiermee de Veluwecup gewonnen te hebben werd het tijd voor een Kawa 60cc, dat was ondertussen in 1998. 1999 In 1999 ging ik 60cc DMX wedstrijden rijden en ik werd hierin niet alleen kampioen maar ook nog eens winnaar van de cup voor de meeste brutopunten. 2000 In 2000 ging ik 80cc rijden op Suzuki en dat jaar miste ik het kampioenschap op een haar door twee DNF’s doordat de ontsteking van de Suzuki in beide manches de geest gaf als hij eenmaal warm was. Zo klein als ik toen nog was duwde ik de motor nog wel over de finishlijn maar werd gediskwalificeerd omdat ik de baan niet had gevolgd, dat zou helaas niet het laatste kampioenschap zijn wat mij op het laatst door me neus zou worden geboord. 2001 In 2001 ging ik KNMV jeugd rijden en m’n pa had de 2000 Suzuki niet alleen gehouden maar er ook een nieuwe overjarige, Suzuki bijgekocht. Ondertussen had m’n eerste sponsor zich aangediend, ene Ed van Gulik (wie?, ja die!) wilde het tunen van een van Suzuki’s bij Power Motors betalen! Mede door de MKZ crisis (gekke koeie ziekte!) werden heel wat wedstrijden afgelast, maar dit jaar werd eigenlijk gebruikt om te wennen aan de competitie tussen de toekomstige toppers van Nederland zoals Rinus vd Ven, Mike Kras, Bart Conen, Ceriel Klein Kromhof en Herjan Brakke. Dat jaar werd ik tiende in de A-groep en ik mocht meedoen aan de finalewedstrijden om het Nederlands Kampioenschap waarin de B-groep uit het zuiden erbij kwam en ik werd na vijf wedstrijden slechts 20ste. Zo, dat was even heel wat anders dan een clubwedstrijdje, wat een geweld, vooral met de start! 2002 In de winter voor seizoen 2002 werd er lekker doorgereden, en zowel in Harskamp als in Nunspeet werd ik winnaar van de Wintercup 85cc (er was ondertussen 5cc bijgekomen). Er werd weer gestart bij de KNMV 85cc kleine wielen met Suzuki, en de eerste wedstrijd kwam ik al meteen op het podium achter Robin Nijkamp, maar voor Tom Thijssen, Herjan Brakke en Ceriel Klein Kromhof, ik stond er zelf paf van want dat waren toen al de toppers bij de jeugd met al meerdere jaren ervaring. Dat jaar won ik tot ieders verbazing het Jeugdweekeinde in Amsterdam, waar alle toppers van Nederland aan meededen, met drie manchezeges en een reuzecrash in de vierde manche. In de A-groep (Noorden) werd ik dat jaar vierde en in de Finalewedstrijden werd ik 8e na een paar beste crashes, mede doordat de rijders uit het zuiden veel aggressiever reden dan ik gewend was. 2003 In de winter werden Nunspeet en Harskamp weer gereden, voor het eerst met de Suzuki 85cc maar nu met grote wielen. Ook de KNMV competitie werd weer gereden, maar doordat Pa alles zelf moest uitdoktorren aan de RiWa Suzuki, viel ik net iets te vaak uit voor het eindpodium, en ondanks meerdere dagzeges werd ik vierde in de eindstand. Doordat de beloofde motoren te laat klaar waren en daardoor nog veel kinderziektes vertoonden, werden de finalewedstrijden een fiasco en werd ik 16e terwijl ik wist dat ik veel beter had gekund. Meteen na de laatste wedstrijd werden de, bijna nieuwe, 2004 Suzuki’s ingeruild op een 125cc KTM waar we 2004 mee in wilden gaan. De KNMV wedstrijden werden met wisselend resultaat gereden, mede omdat dit jaar de absolute top toch wel uit het noorden kwam, maar ook omdat dingen als vering steeds belangrijker werd en m’n pa daar toch niet echt kaas van had gegeten.